Pełny tekst orzeczenia

Sygn.akt III AUa 1235/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Barbara Orechwa-Zawadzka (spr.)

Sędziowie: SA Maria Jolanta Kazberuk

SA Alicja Sołowińska

Protokolant: Magda Małgorzata Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2015 r. w B.

sprawy z odwołania J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 13 maja 2014 r. sygn. akt IV U 760/14

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 1235/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 10 lutego 2014 r. powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 j.t.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił wnioskodawcy J. S. prawa do emerytury z uwagi na brak 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych na dzień 1.01.1999 r. przyjął za udowodniony łączny staż sumaryczny 24 lat, 10 miesięcy i 15 dni. Do ogólnego stażu pracy organ rentowy nie uwzględnił okresu pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym rodziców w O. od 1966 r. do lutego 1970 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji J. S. domagał się zmiany decyzji i przyznania prawa do emerytury. Wskazał, że od najmłodszych lat pomagał matce w prowadzeniu gospodarstwa. Wynikało to z faktu, że jego ojciec był człowiekiem nieodpowiedzialnym, nadużywał alkoholu i nie interesował się rodziną. Wnioskodawca miał pięcioro młodszego rodzeństwa i jako najstarszy syn w rodzinie, razem z matką przejął cały ciężar prowadzenia gospodarstwa należącego do rodziców.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 13 maja 2014 roku zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od 1 stycznia 2014 roku, przy czym zaliczył do w/w okresu zatrudnienia okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 26 lipca 1966 r. do 18 lutego 1970 r. w zakresie niezbędnym do uzupełniania wymaganego okresu składkowego w wymiarze 25 lat. Sąd I instancji ustalił, że J. S. ur. (...) złożył wniosek o emeryturę 30 stycznia 2014 roku. Wnioskodawca udokumentował 18 lat, 5 miesięcy i 7 dni pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy uznał mu staż pracy w wymiarze 24 lata, 10 miesięcy i 15 dni. J. S. był zameldowany na pobyt stały we wsi O., (...)-(...) B. od 26 lipca 1950 r. do dnia 7 października 2002 roku. Razem z wnioskodawcą pod tym adresem, zameldowani byli jego rodzice C. i T. S. oraz jego pięcioro młodszego rodzeństwa. Rodzice wnioskodawcy posiadali gospodarstwo rolne o powierzchni około 15 ha od 1952 roku. Na gospodarstwie tym pracowała przede wszystkim matka wnioskodawcy. Ojciec nadużywał alkoholu, robił awantury, nie zajmował się gospodarstwem jako jego gospodarz. Gospodarstwo było zadłużone i matka wnioskodawcy chciała za wszelką cenę to gospodarstwo utrzymać, przede wszystkim ze względu na dzieci, których było siedmioro. Okoliczności te spowodowały, że J. S. będący najstarszym z synów musiał przerwać naukę w szkole podstawowej, aby pomagać matce w prowadzeniu gospodarstwa. Wykonywał wszystkie prace związane z prowadzeniem gospodarstwa. Orał, sial, bronował, wykonywał obrządek przy inwentarzu żywym. Praktycznie cały ciężar prowadzenia gospodarstwa rolnego spoczywał na matce wnioskodawcy i na nim.

Z dalszych ustaleń Sądu wynikało, że w okresie od 19 lutego 1970 r. do 17 grudnia 1970 r. wnioskodawca odbywał służbę wojskową. Pracę zawodową rozpoczął od 25 stycznia 1975 roku w Gospodarstwie Rolnym (...) Skarbu Państwa w O., gdzie pracował do 30 czerwca 1993 roku na stanowisku traktorzysty. Do momentu podjęcia pracy zawodowej stale pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. W bardzo krótkich okresach zatrudniał się w Nadleśnictwie W. przy pracach sezonowych.

Sąd Okręgowy uznał odwołanie wnioskodawcy za zasadne. W pierwszej kolejności Sąd podniósł, ze zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 (tj. 60 lat), art. 33, 39 i 40 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn, wynoszącym 15 lat oraz mężczyźni udowodnili 25 lat okresu składkowego i nieskładkowego. Ponadto emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego .

W niniejszej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy wnioskodawca spełnił warunek posiadania 25 lat okresu składkowego i nieskładkowego, a w szczególności możliwości zaliczenia okresu pracy w gospodarstwie rolnym.

Na powyższe okoliczności wnioskodawca załączył zaświadczenia o swoim zameldowaniu i o wielkości areału gospodarstwa rolnego należącego do rodziców. Zdaniem Sądu pierwszej instancji dowody zgromadzone w sprawie w sposób jednoznaczny wskazują na konieczność wykonywania pracy przez wnioskodawcę w gospodarstwie. Sąd pierwszej instancji na okoliczność świadczenia przez wnioskodawcę pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w spornym okresie czasu przesłuchał świadka – siostrę wnioskodawcy. Sąd Okręgowy w pełni dał wiarę zeznaniom świadka B. S., która z niezwykłą szczerością mówiła o trudnych, bolesnych sprawach związanych z funkcjonowaniem rodziny. Świadek podkreśliła, że jej brat J. S., jako najstarszy z braci, musiał przerwać naukę jeszcze w szkole podstawowej, Jego ojciec był alkoholikiem i w ogóle nie interesował się gospodarstwem. Natomiast długi gospodarstwa zaczęły przekraczać jego wartość. Aby utrzymać to gospodarstwo, trzeba było pomóc matce przy jego prowadzeniu. Świadek wskazała, że ten ciężar spoczął na wnioskodawcy. Sąd pierwszej instancji na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalił, że J. S. razem z matką prowadził gospodarstwo rolne i pracował na nim po kilkanaście godzin dziennie. Sąd Okręgowy w pełni uznał za wiarygodne zaznania świadka B. S.. Świadek jest siostrą zakonną. Ponadto jej sposób wypowiedzi i składania zeznań jak też odpowiedzi na zadawane pytania utwierdził Sąd I instancji w przekonaniu co do prawdziwości tych zeznań. Zeznania te znalazły potwierdzenie w pisemnych zeznaniach świadków H. K. i J. K. złożonych w Urzędzie Gminy w B.. Nadto dokumenty złożone w sprawie tj. poświadczenia zameldowania rodzeństwa wnioskodawcy, zaświadczenie Starostwa Powiatowego w W. Wydziału (...)świadczą jednoznacznie o tym, że rodzice wnioskodawcy posiadali gospodarstwo rolne o areale około 15 ha i w jakim wieku było rodzeństwo wnioskodawcy. Stąd też Sąd Okręgowy odstąpił od dalszego prowadzenia postępowania dowodowego w postaci przesłuchania H. K. i J. K. uznając, że zgromadzone dowody są wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Zdaniem Sądu pierwszej instancji w gospodarstwie znajdował się inwentarz żywy, część ziemi przeznaczona była pod uprawę zbóż, ziemniaków, część stanowiły pastwiska. Zachodziła zatem bezwzględna konieczność wykonywania ciągłej pracy po to, aby utrzymać to gospodarstwo, bowiem dla tak licznej rodziny było to jedyne źródło utrzymania.

Zdaniem Sądu Okręgowego okres pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym rodziców można zaliczyć do okresu pracy o którym mowa w art. 10 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Materiał dowodowy zebrany w sprawie pozwolił na stwierdzenie, iż wnioskodawca po ukończeniu 16 roku życia ( 26.07.1966 r. ), aż do czasu pójścia do wojska (19.02.1970 r. ) pracował w gospodarstwie rodziców. Okres ten (uwzględniony w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresu składkowego i nieskładkowego) łącznie z pozostałym okresem uwzględnionym przez organ emerytalny w wymiarze 24 lat, 10 miesięcy i 15 dni stanowi wymagany co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy uprawniający do przyznania wnioskodawcy prawa do emerytury na podstawie przepisu art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając mu:

1.naruszenie prawa materialnego tj. art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 1440) z uwagi na zmianę zaskarżonej decyzji z dnia 10.02.2014 r. i przyznanie prawa do emerytury od dnia 1.01.2014 r. z uwagi na nieuprawnione zaliczenie do okresu zatrudnienia pracę w gospodarstwie rolnym rodziców od 26.07.1966 r. do 18.02.1970 r. w zakresie niezbędnym do uzupełnienia wymaganego okresu składkowego,

2.naruszenie prawa procesowego, tj. art. 232 i art. 233 oraz art. 217 § 2 i art. 258 Kodeksu postępowania cywilnego z dnia 17 listopada 1964 r. (tekst jednolity: Dz. U. z 1964 r., Nr 43, poz. 296 ze zm.) z uwagi na niewyjaśnienie stanu faktycznego i przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów.

Wskazując na powyższe zarzuty, organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie powyższego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Olsztynie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd pierwszej instancji nie naruszył prawa materialnego, tj. art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 1440), ustalając, że J. S. spełnił wszystkie warunki prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Nie uchybił także przepisom prawa procesowego, gdyż mając na względzie zasadę swobodnej oczy dowodów dokonał prawidłowych i zgodnych z treścią materiału dowodowego ustaleń faktycznych. Sąd Apelacyjny w całości podziela i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne oraz wykładnię przepisów.

Na wstępie podkreślić należy, że Sąd Okręgowy rozpoznając odwołanie J. S. od decyzji odmawiającej przyznania emerytury prawidłowo odwołał się do przepisów art. 184 z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1440) jako przepisów, z których wynikają przesłanki prawa do spornego świadczenia. W świetle powołanych przepisów, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40 ( tj. 60 lat), jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, a zatem na dzień 1 stycznia 1999 r. osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury tj. okres co najmniej 15 lat takiej pracy oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27, czyli okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn. Nadto emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. (art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.)

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że odwołujący ukończył 60 lat i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Kwestią bezsporną była również okoliczność, że wnioskodawca wykazał 15- letni okres pracy w warunkach szczególnych. W przedmiotowej sprawie kwestionowana była jedynie przesłanka posiadania przez wnioskodawcę 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Organ rentowy uznał bowiem w tym względzie jedynie 24 lata, 10 miesięcy i 15 dni. W szczególności kwestią sporną było doliczenie J. S. do ogólnego stażu pracy okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z treścią art. 10 ww. ustawy, przy ustalaniu prawa do emerytury, oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe: 1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki, 2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia, 3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przy ustalaniu prawa do świadczenia, o zaliczeniu okresów pracy w gospodarstwie rolnym sprzed objęcia rolników obowiązkiem opłacania składek na rolnicze ubezpieczenie społeczne domowników (tj. przed dniem 1 stycznia 1983 r.) przesądza wystąpienie dwóch okoliczności: po pierwsze - wykonywanie czynności rolniczych w sposób stały, gotowość do podjęcia pracy rolniczej, po drugie - czynności te muszą być wykonywane w wymiarze nie niższym niż połowa ustawowego czasu pracy, tj. minimum 4 godziny dziennie (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2001 r., II UKN 466/00 - 2003 r., Nr 7, poz. 186 oraz z 10 maja 2000 r., II UKN 535/99 - OSNP z 2001 r. Nr 21, poz. 650 oraz wyrok SA w Lublinie z dnia 17 kwietnia 2013 r., III AUa 212/13, LEX nr 1312059 i wyrok SA w Warszawie z dnia 14 października 2009 r., III AUa 476/2009, LexPolonica nr 2325492).

W świetle powyższego zdaniem Sądu Apelacyjnego, wbrew stanowisku organu rentowego, wnioskodawca legitymuje się 25-letnim stażem składkowym i nieskładkowym uprawniającym do uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury. Sąd Okręgowy prawidłowo zaliczył w niezbędnym wymiarze do tego stażu jego prace pracę w gospodarstwie rolnym rodziców w O. od 1966 r. do lutego 1970 r.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie są trafne zarzuty apelacji odnośnie naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów prawa procesowego, w tym reguł swobodnej oceny dowodów. Sąd pierwszej instancji nie naruszył żadnego z obowiązków wyznaczonych treścią przepisu art. 232 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 217 § 2 i art. 258 k.p.c. Zgodnie bowiem z treścią art. 233 § 1 k.p.c., sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Granice swobodnej oceny dowodów winny być wyznaczone wymogami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia. Dopuszczenie się obrazy art. 233 § 1 k.p.c. przez sąd może więc polegać albo na przekroczeniu granic swobody oceny wyznaczonej logiką, doświadczeniem, zasadami nauki albo też na niedokonaniu przez sąd wszechstronnego rozważania sprawy. Wbrew twierdzeniom organu rentowego Sąd wszechstronnie ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy oraz wyjaśnił w należyty sposób wszystkie okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko Sądu I instancji, w zakresie w jakim uznał, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do ustalenia, że J. S. w okresie od 26.07.1966 r. do 18.02.1970 r. pracował w gospodarstwie rolnym rodziców stale przez co najmniej cztery godziny dziennie. Świadczą o tym dowody w postaci dokumentów tj. zaświadczenie z Urzędu Gminy B. o zameldowaniu J. S. na pobyt stały oraz zaświadczenie z Starostwa Powiatowego w W. o wielkości areału gospodarstwa rolnego należącego do rodziców wnioskodawcy ( k. 15). Na podstawie tych dowodów Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, iż J. S. od 26 lipca 1950 r. do dnia 7 października 2002 roku był zameldowany w miejscowości O., gmina B., a jego rodzice od 1952 r. posiadali gospodarstwo rolne o powierzchni około 15 ha. Natomiast zaświadczenia o zameldowaniu rodzeństwa wnioskodawcy ( k. 15) pozwoliły Sądowi I instancji na dokładne ustalenie wieku rodzeństwa wnioskodawcy.

O wykonywaniu przez J. S. pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w wymaganym dziennym wymiarze czasu pracy świadczą również osobowe źródła dowodowe – zeznania świadka i wyjaśnienia samego odwołującego. Świadek B. S. – siostra wnioskodawcy potwierdziła, że w okresie na przestrzeni od 26.07.1966 r. do 18.02.1970 r., wnioskodawca pracował stale w gospodarstwie rolnym rodziców położonym w miejscowości O.. Świadek wskazała, że wnioskodawca był najstarszym synem z siedmiorga rodzeństwa. Sytuacja ich rodziny była trudna, gdyż ojciec nadużywał alkoholu, awanturował się i nie pracował w gospodarstwem rolnym. Świadek podkreśliła, iż sytuację materialną rodziny pogarszał również fakt, że długi gospodarstwa zaczęły przekraczać jego wartość. Aby utrzymać to gospodarstwo, niezbędna była pomoc jego matce przy jego prowadzeniu. Świadek wskazała, że ten ciężar spoczął na wnioskodawcy, który zmuszony był przerwać naukę w szkole podstawowej by prowadzić wraz z matką gospodarstwo rolne. Świadek wskazała również, że odwołujący pracował w gospodarstwie po kilkanaście godzin dziennie wykonując szereg prac polnych jak sianie zboża, orka, żniwa, wykopki jak też codzienne karmienie zwierząt. Świadek podkreśliła jednoznacznie, że ciężar prowadzenia gospodarstwa spoczął na wnioskodawcy i na jego matce ( k. 17).

Sąd Okręgowy słusznie ocenił zeznania świadka jako w pełni wiarygodne i miarodajne do czynienia ustaleń faktycznych. Dokonując tej oceny Sąd Okręgowy wziął po uwagę wykonywany przez nią zawód jak też sposób składania zeznań, w szczególności sposób formułowania własnych wypowiedzi i odpowiedzi na pytania. W ocenie Sądu Apelacyjnego wbrew twierdzeniom apelującego okoliczność, iż świadek jest spokrewniona z wnioskodawcą nie mogła sama w sobie zdyskredytować jej zeznań.

Okoliczności wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym potwierdził także sam wnioskodawca. J. S. przekonująco wyjaśnił z jakich względów to na nim spoczywał ciężar wykonywania prac w gospodarstwie rolnym rodziców. Odwołujący rzeczowo wskazał też na zakres swoich obowiązków w gospodarstwie rolnym, takich jak: karmienie trzody chlewnej, krów, koni, omłot zboża, prace polowe (zbieranie siana, słomy, zboża, orka, siew zboża, sadzenie ziemniaków, wywożenie obornika) ( k. 16).

W ocenie Sądu Apelacyjnego z zeznań świadka i wnioskodawcy wynika jednoznacznie, że był on osobą niezastąpioną do pracy na gospodarstwie rolnym. W gospodarstwie pracował wraz z matką, gdyż ojciec nie interesował się losem gospodarstwa i rodziny. Wprawdzie J. S. miał rodzeństwo i wskazywał, że jego dwie młodsze siostry również pracowały w gospodarstwie rolnym. Jednak biorąc po uwagę fakt, że wnioskodawca był najstarszym synem z rodzeństwa to na nim głownie spoczywał obowiązek wykonywania prac w gospodarstwie. Należało mieć również na uwadze, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, iż gospodarstwo rolne nie było zmechanizowane, a były prowadzone uprawy zboża, ziemniaków jak też hodowany inwentarz, w tym krowy, świnie, konie, wymagające codziennego i wielokrotnego doglądania.

W przypadku wnioskodawcy należy mieć również na uwadze niekwestionowane okoliczności, że w spornym okresie J. S. nie pracował zawodowo, ani nie uczęszczał do szkoły ponadpodstawowej. Logicznym jest więc wniosek, że większość czasu każdego dnia zajmowała mu praca w gospodarstwie rolnym rodziców, w którym zamieszkiwał. Świadczą o tym zeznania świadka - siostry wnioskodawcy jak też pisemne zeznania świadków H. K. i J. K. złożone w Urzędzie Gminy w B.. W obliczu powyższych ustaleń, nie ma wątpliwości, iż stała praca wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym rodziców była konieczna.

W światle powyższego zebrane dowody oraz doświadczenie życiowe pozwoliły Sądowi pierwszej instancji na niebudzące jakichkolwiek wątpliwości ustalenie, iż w spornym okresie wnioskodawca pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. W ocenie Sądu Apelacyjnego powyżej wskazane dowody były na tyle przekonujące, że Sąd I instancji miał pełne prawo poprzestać na tych dowodach i odstąpić od dalszego prowadzenia postępowania dowodowego w postaci dowodu z zeznań świadków. Decyzja Sądu I instancji w tym zakresie była w pełni uzasadniona. Stąd nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut niewyjaśnienia wszystkich okoliczności niniejszej sprawy.

Reasumując stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy miał uzasadnione podstawy do zaliczenia J. S. pracy w gospodarstwie rolnym rodziców do okresów składkowych i nieskładkowych w niezbędnym wymiarze. Zatem w tej sytuacji, wnioskodawca udowodnił wymagany ponad 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, a ponieważ spełnił też pozostałe przesłanki wynikające z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd Okręgowy prawidłowo przyznał mu prawo do wcześniejszej emerytury.

W takim stanie rzeczy, na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Apelacyjny apelację oddalił.