Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2013 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Adama Rocha

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 roku sprawy

A. C. s. J. i M.

ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przy zast. art. 12 k.k.

na skutek apelacji obrońcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 31 grudnia 2012 roku, sygn. akt. IV K 196/11

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od oskarżonego A. C. na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania odwoławczego oraz opłatę za II instancję w kwocie 2.300 (dwa tysiące trzysta) złotych.

Sygn. akt II AKa 150/13

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 31 grudnia 2012 r. (sygn. akt IV K 196/11) uznał oskarżonego A. C. za winnego tego, że w okresie od 27 lipca 2005 r. do 13 października 2006 r. w R. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczył mienie znacznej wartości w kwocie 575.384,69 zł, na szkodę KWK (...) w R. w ten sposób, że wielokrotnie dokonał transakcji zakupu od pokrzywdzonej kopalni miału węglowego o klasie energetycznej i wartości większej niż widniejące w wystawionych fakturach VAT i dowodach dostawy, na podstawie których dokonał zapłaty za otrzymany surowiec i tak:

- w dniu 27 lipca 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 26.07.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 52.000,00 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 27.07.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 299,5 ton za kwotę 52.762,32 zł. o faktycznej klasie 23 i faktycznej wartości 70.593,35 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 17.831,03 zł.;

- w dniu 21 września 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT nr (...) z dnia 20.09.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 78.900,00 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 21.09.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 470,5 ton za kwotę 77.433,95 zł. o faktycznej klasie 23 i faktycznej wartości 104.297,62 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 26.863,67 zł.;

- w dniu 22 września 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT nr (...) z dnia 21.09.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 78.000,00 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 22.09.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 470 ton na kwotę 77.351.66 zł. o faktycznej klasie 23 i faktycznej wartości 104.186,78 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 26.835,12 zł.;

- w dniu 23 września 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 22.09.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 78.000,00 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 23.09.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 472 ton na kwotę 77.351,66 zł. o faktycznej klasie 23 i faktycznej wartości 104.630,13 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 26.949,31 zł.;

- w dniu 29 września 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 27.09.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 49.373,40 zł. o faktycznej klasie 24 i faktycznej wartości 69.393,60 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 20.020,20 zł.;

- w dniu 30 września 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 29.09.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 49.373,40 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 30.09.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 300 ton za kwotę 49.373,40 zł. o faktycznej klasie 24 i faktycznej wartości 69.393,60 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 20.020,20 zł.;

- w dniu 6 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 4.10.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 47.727,62 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 6.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 300 ton za kwotę 49.373,40 zł. o faktycznej klasie 25 i faktycznej wartości 72.285,00 zł. powodując tym samym szkodę w wysokości 22.911,60 zł.;

- w dniu 7 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 6.10.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 47.727,62 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 7.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 300 ton za kwotę 49.373,40 zł. o faktycznej klasie 25 i faktyczne wartości 72.285,00 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 22.911,60 zł.;

- w dniu 13 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 11.10.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości i dowodu dostawy nr (...) z dnia 13.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 450 ton za kwotę 74.060,10 zł. o faktycznej klasie 26 i faktycznej wartości 112.764,60 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 38.704,50 zł.;

- w dniu 14 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 13.10. 2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 74.060,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 14.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 450 ton za kwotę 74.060,10 zł. o faktycznej klasie 26 i faktycznej wartości 112.764,60 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 38.704,50 zł.;

- w dniu 20 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 13.10.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 74.060,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 20.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 450 ton za kwotę 74.060,10 zł. o faktycznej klasie 24 i faktycznej wartości 112.764,60 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 30.030,30 zł.;

- w dniu 21 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 20.10.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 74.060,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 21.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 450 ton za kwotę 74.060,10 zł. o faktycznej klasie 24 i faktycznej wartości 104.090,40 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 30.030,30 zł.;

- w dniu 27 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 25.10.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 74.060,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 27.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 450 ton za kwotę 74.060,10 zł. o faktycznej klasie 25 i faktycznej wartości 108.427,50 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 34.367,40 zł.;

- w dniu 28 października 2005 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 26.10.2005 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 19 o wartości 74.060,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 28.10.2005 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 450 ton za kwotę 74.060,10 zł. o faktycznej klasie 25 i faktycznej wartości 108.427,50 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 34.367,40 zł.;

- w dniu 21 marca 2006 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 16.03.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 175.000,00 zł. oraz o nr (...) z dnia 16.03.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 175.000,00 zł. oraz o nr (...) z dnia 16.03.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 118.477,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 21,03.2006 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 1450 ton za kwotę 293.477,10 zł. o faktycznie klasie 26 i faktycznej wartości 363.352,60 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 69.875,50 zł.;

- w dniu 5 września 2006 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 16.03.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 175.000,00 zł. oraz o nr (...) z dnia 16.03.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 175.000,00 zł. oraz o nr (...) z dnia 16.03.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 118.477,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 21.03.2006 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości ton za kwotę 293.477,10 zł. o faktycznie klasie 26 i faktycznej wartości 363.352,60 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 69.875,50 zł.;

- w dniu 6 września 2006 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 4.09.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 60.719,40 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 6.09.2006 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 294,5 ton za kwotę 59.606,21 zł. o faktycznej klasie 25 i faktycznej wartości 70.959,77 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 11.353,56 zł.;

- w dniu 8 września 2006 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 6.09.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 60.719,40 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 8.09.2006 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 287,5 ton za kwotę 58.189,43 zł. o faktycznej klasie 25 i faktycznej wartości 69.273,13 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 11.083,70 zł.;

- w dniu 12 września 2006 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 7.09.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 60.719,40 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 12.09.2006 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 294,5 ton za kwotę 59.606,21 zł. o faktycznej klasie 25 i faktycznej wartości 70.959,77 zł., powodując tym samym szkodę w wysokości 11.353,56 zł.;

- w dniu 13 października 2006 r. po uprzednim wystawieniu przez KWK (...) faktury VAT o nr (...) z dnia 9.10.2006 r. na miał węglowy w klasie energetycznej 21 o wartości 293.477,10 zł. i dowodu dostawy nr (...) z dnia 13.10.2006 r. dokonał zakupu tego surowca w ilości 1450 ton za kwotę 293.477,10 zł. o faktycznej klasie 26 i faktycznej wartości 363.352,60 zł. powodując tym samym szkodę w wysokości 69.875,50 zł.

to jest popełnienia czynu z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przy zast. art. 12 k.k. i za to na mocy art. 294 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności i wymierzył mu grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej w kwocie po 50 złotych.

Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby 3 lat.

Na mocy art. 627 k.p.k. i art. 2 i 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, stanowiące wydatki poniesione w sprawie i obciążył go opłatą w kwocie 2.300,00 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który zaskarżył go w całości i zarzucił:

- obrazę prawa materialnego poprzez przyjęcie, że jest wypełnieniem znamienia przestępstwa zakup towaru lepszej jakości za cenę towaru gorszej jakości; że różnica w wartościach mienia kupowanego i otrzymanego jest „cudzą rzeczą ruchomą”,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegających na przyjęciu, że:

a.  dostarczanie miału węglowego wyższej kaloryczności było wynikiem celowego działania R., który otrzymał za to gratyfikację, choć dowody temu przeczą,

b.  wymienione w akcie oskarżenia i w wyr. dostawy miału węglowego miały kaloryczność wyższą niż opiewały na to dokumenty kopalni, choć brak jakiegokolwiek dowodu, że badane próbki w laboratorium końcowego odbiorcy pochodziły z tych dostaw,

c.  jako początku działania praktycznego daty, która nie wynika z niczego, gdyż św. R. nie potrafił podać daty. kiedy oskarżony zwrócił mu pożyczkę, którą Sąd dowolnie przyjmuje jako gratyfikację,

d.  brak jakichkolwiek danych, np. opinii biegłego, na podstawie których Sąd przyjął określone w wyroku wartości szkody.

Zarzucając powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie gdy sąd uzna, że materiał dowodowy może być uzupełniony o dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Przeprowadzona kontrola odwoławcza wykazała, że apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Wbrew zarzutom skarżącego sąd pierwszej instancji nie dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego, ani nie dopuścił się błędów przy dokonywaniu ustaleń faktycznych. W tej sytuacji brak było podstaw do zmiany orzeczenia poprzez uniewinnienie A. C. od zarzucanego mu czynu lub uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Na wstępie niniejszych rozważań sąd odwoławczy musi odnieść się do strony formalnej wniesionego środka odwoławczego. Skarżący, chcąc doprowadzić do wzruszenia zaskarżonego orzeczenia podniósł jednocześnie dwa zarzuty z art. 438 pkt 1 i 3 k.p.k., co nie jest dopuszczalne. W orzecznictwie sądowym oraz doktrynie od lat obowiązuje pogląd, że nie jest możliwe formułowanie zarzutu obrazy prawa materialnego oraz błędów w ustaleniach faktycznych, które miały wpływ na treść wydanego wyroku. Wielokrotnie i słusznie wskazywano, że obraza prawa materialnego może być przyczyną odwoławczą jedynie wtedy, gdy ma ona charakter samoistny. "Obraza praw amaterialnego ma miejsce wtedy, gdy stan faktyczny został w orzeczeniu prawidłowo ustalony, a nie zastosowano do niego właściwego przepisu" (post. SN z dnia 2 grudnia 2008 r. sygn. III KK 230/08 publ. LEX nr 491425) Sama istota obrazy prawa materialnego sprowadza się przecież do wadliwej subsumcji normy prawnej do niespornego stanu faktycznego. Jeżeli natomiast ten stan faktyczny nie został - zdaniem stron procesowych - należycie ustalony, to ewentualna usterka tego rodzaju "wyprzedza" zagadnienia oceny prawnokarnej. Tej ostatniej nie można bowiem prawidłowo dokonać przed ustaleniem prawdziwych okoliczności zdarzenia będącego przedmiotem osądu. Zaistniałe uchybienie w przedmiotowej sprawie nie zwalniało jednak sądu odwoławczego od odniesienia się w całości do skargi autora apelacji.

Sąd apelacyjny uznał, że nietrafnie zarzucono wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych wpływający na treść wyroku. Zarzut błędu jest trafny, gdy zasadność ocen i wniosków przyjętych przez sąd I instancji nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, a błąd ten mógł mieć wpływ na treść orzeczenia. Zarzut ten nie może sprowadzać się tylko do zakwestionowania stanowiska sądu, ale powinien wskazywać nieprawidłowości rozumowania sądu. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu odmiennego poglądu nie prowadzi do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych. W takiej apelacji skarżący powinien również uwzględniać całość zgromadzonego materiału dowodowego, a nie poprzestawać wyłącznie na selektywnym wskazywaniu korzystnych dowodów, bez odnoszenia ich do dowodów obciążających oskarżonego

Obrońca starając się podważyć ustalenia poczynione w niniejszej sprawie, pominął szereg istotnych okoliczności, które wpłynęły na wydanie wyroku skazującego. Nie dostrzegł, że w związku z zakupem przez oskarżonego węgla w KWK (...), a następnie jego odsprzedażą firmie (...), szereg faktów jest bezspornych.

A. C. zamówienie na zakup węgla składał w (...) S.A. w K.. W zamówieniu wskazywał, że miał węglowy chce nabyć z KWK (...), podając przy tym jego cenę i rodzaj m.in. poprzez określenie kaloryczności. Warto nadmienić, że kaloryczność jest jednym z ważniejszych parametrów węgla, im jest większa tym większa jest ilość oddawanego przez niego ciepła. Oczywiście im węgiel jest bardziej kaloryczny tym jest droższy. Zabezpieczona dokumentacja handlowa wskazuje, że zawsze był on zainteresowany zakupem miału węglowego o najniższej klasie kaloryczności, który był jednocześnie najtańszy. W 2005 r. najniższa klasa kaloryczności sprzedawanego przez tamtą kopalnię miału węglowego wynosiła 19 kJ/kg, a w 2006 r. odpowiednio 21 kJ/kg. Ustalenia w tym zakresie są bezsporne, gdyż wynikają z zabezpieczonych w toku postępowania dokumentów, a stanowiących załączniki do akt sprawy (wbrew temu co podnoszone jest w apelacji znajduje się tam pełna dokumentacja obrazująca przebieg transakcji pomiędzy (...) S.A.., KWK (...), K. P., (...) sp. z o.o. i (...) Składy (...) w K.), a także z samych wyjaśnień oskarżonego.

Głównym odbiorcą węgla od oskarżonego była (...) sp. z o.o., która z kolei odsprzedawała go Przedsiębiorstwu (...) w K.. Realizacja dostaw miału węglowego zamawianego przez oskarżonego w praktyce sprowadzała się do tego, że węgiel ten był ładowany na wagony i koleją dostarczany bezpośrednio z kopalni do K.. Kolejne podmioty gospodarcze wystawiały natomiast faktury dokumentujące sprzedaż węgla tj. KWK (...) na rzecz A. C., oskarżony na rzecz (...) sp. z o.o., a ta ostatnia spółka na rzecz (...) w K.. Charakterystyczne było to, że w fakturach otrzymywanych przez oskarżonego była wykazywana kaloryczność zakupywanego miału węglowego (19 – 21 kJ/kg), ale już w wystawianych przez niego na rzecz (...) takiej informacji już nie było.

Z uwagi na przeznaczenie miału (...) był zainteresowany nabywaniem miału węglowego o wyższej kaloryczności tj. rzędu 23 - 25 kJ/kg. Węgiel o gorszych parametrach powodował awarie w systemie grzewczym, a także nie dawał odpowiedniego ciepła. Z tego też powodu w zawartej pomiędzy (...) Składy (...) w K. a (...) sp. z o.o. umowie określona została odpowiednia kaloryczność węgla, który miał być przedmiotem dostaw (umowa stanowi dowód w tej sprawie). Przesłuchany w toku postępowania prezes spółki z o.o. (...) Składy (...) w K. M. W. potwierdził, że jego firma była zainteresowana wyłącznie nabywaniem węgla o wyższej kaloryczności. Z kolei pracownicy spółki (...) tj. S. W. i S. B. zeznali, iż w celu właściwej realizacji umowy z (...) w K. zmuszeni byli kupować miał węglowy o kaloryczności minimum 23 kJ/kg. Potwierdzali też, że z tego powodu ze swoimi dostawcami m.in. firmą (...), którą prowadził oskarżony, uzgadniali dostawy węgla o takich właśnie parametrach. Zatem oczywistym wydaje sie być, że (...) sp. z o.o. nie była zainteresowana nabywaniem węgla o kaloryczności 19 kJ/kg lub 21 kJ/kg.

Jednocześnie bezsporne w przedmiotowej sprawie było to, że w KWK (...) został zorganizowany przestępczy proceder wyłudzania miału węglowego. Grupa osób z kierownictwa kopalni (skazanych prawomocnym wyrokiem) weszła w porozumienie z niektórymi kontrahentami. Umożliwiała im składanie zamówień na zakup miału węgla o niższej jakości, za który płacili cenę zgodnie z taryfikatorem, ale w zamian za korzyść majątkową, przekazywała im węgiel o wyższych parametrach.

Powyższe okoliczności wynikają z ustaleń faktycznych przeprowadzonych przez sąd okręgowy na podstawie dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego. Oskarżony, ani jego obrońca, tych ustaleń nie kwestionowali, jak również nie podważyli dowodów, które posłużyły do ich dokonania.

W oparciu o całokształt przytoczonych wyżej faktów sąd pierwszej instancji wyciągnął wnioski, których nie sposób odmówić logiki. Skoro A. C. mógł odsprzedawać swoim odbiorcom węgiel jedynie o lepszych parametrach to taki właśnie powinien był otrzymywać z kopalni. Jeżeli zatem realizował dostawy do (...) to zgodnie z umowy dostarczał miał węglowy o parametrach nie mniejszych niż 23 kJ/kg. Zatem logika podpowiada, że taki właśnie węgiel otrzymywał od swojego dostawcy, mimo składania formalnych zamówień i zapłaty za węgiel o kaloryczności 19 – 21 kJ/kg. Było to możliwe, gdyż uczestniczył w realizacji przestępczego procederu, o którym wspomniano wcześniej. Dokonując ustaleń w taki sposób nie trzeba było wykazywać, że próbki pobierane do badań laboratoryjnych prze (...) w K. nie były podmieniane, na co wskazywał skarżący. W wyniku tych badań nie zakwestionowano jakości dostarczonego węgla, co tylko dodatkowo uwiarygadnia inne dowody obciążające oskarżonego. Inaczej byłoby, gdyby testy laboratoryjne wskazała na niższą jakość węgla dostarczanego prze oskarżonego. Wówczas byłby to istotny dowód przeczący winie oskarżonego, ale taka sytuacja w okresie 27 lipca 2005 r. nie miała miejsce. Ta okoliczność tłumaczy jednocześnie przyjęty w akcie oskarżenia czasokres, który pozwala przyjąć, że od tej daty oskarżony z całą pewnością dostarczał węgiel o wyższych parametrach ni z sam zamawiał na kopalni.

Na taką wersję zdarzenia wskazują również zeznania świadka J. R., w których pomawiał on oskarżonego o współudział w przestępstwie. Te zeznania znajdują potwierdzenie w pozostałych dowodach, przedstawionych powyżej. Co prawda świadek ten później wycofał się z tych zeznań, ale jego tłumaczenia co do zmiany zeznań, są zupełnie nieprzekonywujące, a przez to niewiarygodne. Odnosząc się w tym miejscu do zarzutu apelacji należy dodać, że z uwagi na charakter przypisanego oskarżonemu przestępstwa, kwestionowany fakt wręczenia przez niego łapówki J. R. ma znaczenie drugorzędne i nie wymaga prowadzenia w tym zakresie szczegółowych rozważań.

Argumenty zawarte w apelacji obrońcy nie są w stanie tego łańcucha poszlak obalić, gdyż tworzy on spójną, zwartą i logiczną całość, wykluczającą inną wersję wydarzeń. Z całą pewnością nie są nimi twierdzenia, że oskarżony nie był obecny przy załadunku węgla na wagony, jak również nie otrzymywał wyników badań jego próbek z kopalnianego laboratorium, a w związku z tym nie mógł wiedzieć co ostatecznie kopalnia sprzedała.

Sąd odwoławczy zaaprobował również przyjętą w wyroku skazującym kwalifikację prawną zachowania oskarżonego. Z przyczyn procesowych nie możliwe było uznanie, że działanie A. C. wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i inne. W zaistniałej sytuacji konieczne było rozważenie, czy popełniony czyn (określony zarzutem aktu oskarżenia) nie realizował znamion innego przestępstwa.

A. C. każdorazowo składał zamówienie w (...) S.A. w K. na zakup określonej ilości węgla o konkretnych parametrach. Za taki też towar uiszczał w całości zapłatę w formie przedpłat jeszcze przed jego wydaniem. Jednocześnie miał już wówczas świadomość, że z kopalni otrzyma inny towar niż zamawiany. (...) realizowała umowę z oskarżonym zezwalając na sprzedaż węgla zgodnie z zamówieniem, jednakże z kopalni wydawano węgiel zupełnie innego rodzaju. W takiej sytuacji nie mógł on stać się właścicielem węgla faktycznie wydanego, który miał inną charakterystykę jakościową i cenową. Oskarżony otrzymał bowiem rzecz nie objętą przedmiotem umowy kupna – sprzedaży o jakiej mowa w art. 535 k.c.

Nie będąc właścicielem węgla dokonał jego zbycia, a zatem rozporządził nim nie będąc osobą tego uprawnioną, a jego działaniu towarzyszył zamiar tzw. animus rem sibi habendi, tj. zamiar zatrzymania rzeczy dla siebie albo dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu. Powoduje to, że zachowanie oskarżonego należało zakwalifikować jako przestępstwo z art. 284 § 1 k.k., gdyż wyczerpane zostały wszystkie jego znamiona podmiotowe i przedmiotowe. Przedmiotem przywłaszczenia był węgiel otrzymany z kopalni, jednakże jego wartość została ustalona jako różnicą pomiędzy ceną jaką oskarżony zapłacił a ceną jaką winien był zapłacić odpowiednio do jego jakości. Posłużono się przy tym ceną zakupu przez oskarżonego węgla o kaloryczności 19 kJ/kg lub 21 kJ/kg a obowiązująca wówczas ceną za rzeczywiście dostarczony węgiel o wyższej kaloryczności.

Z tych wszystkich względów brak było podstaw do uwzględnienia apelacji prokuratora.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych za postępowanie apelacyjne znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 636 § 1 k.p.k.