Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 28/14
POSTANOWIENIE
Dnia 18 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 18 czerwca 2014 r.,
sprawy J. P.
skazanego z art. 178a § 4 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 4 września 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S.
z dnia 20 marca 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w S., wyrokiem z dnia 20 marca 2013 r., uznał J. P. za
winnego tego, że w dniu 5 lipca 2012 r. w S. kierował pojazdem mechanicznym „typ
motorower Chart”, będąc w stanie nietrzeźwości, przy czym czynu tego dopuścił się
będąc uprzednio karanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie
nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich
pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo,
to jest za winnego przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. i za przestępstwo to wymierzył
mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzekł środek karny w postaci
zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat.
2
Apelację od tego wyroku wniósł oskarżony, zaskarżając wyrok w całości.
Zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę
orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony w
dniu 5 lipca 2012 r. w S. kierował motorowerem typu Chart, będąc w stanie
nietrzeźwości, podczas gdy przeczą temu zeznania świadków […], a także
wyjaśnienia oskarżonego i w części zeznania świadków [...].
Oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie go
od zarzucanego czynu, a ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w S. do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy w B., po rozpoznaniu apelacji J. P., wyrokiem z dnia 4
września 2013 r., utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając samą apelację za
oczywiście bezzasadną.
Kasację od tego wyroku wniósł obrońca skazanego. Zarzucił wyrokowi Sądu
Okręgowego w B. rażące naruszenie prawa procesowego w szczególności art. 2 §
2 k.p.k., wyrażające się w ustaleniu, że motorower marki Chart jest pojazdem
mechanicznym, gdy faktycznie - w oparciu o art. 2 pkt 32 i 46 ustawy- Prawo o
ruchu drogowym - nim nie jest, co uniemożliwia skazanemu skorzystanie ze zmian
wynikających z ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, wchodzących w życie z dniem
9 listopada 2013 r.
Obrońca skazanego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi Rejonowemu w S. do ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w B., w pisemnej odpowiedzi na kasację
wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego J. P. okazała się bezzasadna i to w stopniu,
który umożliwił jej rozpoznanie i oddalenie na posiedzeniu wyznaczonym w trybie
art. 535 § 3 k.p.k.
Na wstępie podkreślić należy, że zarzut obrazy, a nawet rażącego
naruszenia art. 2 § 2 k.p.k. nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej.
Przepis ten zawiera bowiem jedynie ogólną dyrektywę - zasadę, która powinna być
realizowana w toku procesu karnego, naruszenie tej zasady nastąpić zaś może
3
tylko poprzez naruszenie przepisu procesowego o bardziej szczegółowym
charakterze, przepisu zawierającego konkretny nakaz lub zakaz, który został np.
zignorowany, opacznie zrozumiany lub nie doszło do jego zastosowania. Nie
rozwijając tej myśli uznać trzeba, i uznanie to znajduje oparcie w orzecznictwie
Sądu Najwyższego, że sformułowany w kasacji zarzut naruszenia przepisu art. 2 §
2 k.p.k. jest co najmniej niepełny (zob. m. in. postanowienia Sądu Najwyższego: z
dnia 4 kwietnia 2013 r., V KK 13/13 i z dnia 20 listopada 2012 r., V KK 106/12 i
szereg innych dostępnych w bazie orzeczeń Sądu Najwyższego).
Abstrahując jednak od tego zagadnienia stwierdzić należy, że także istota
zarzutu kasacji obrońcy skazanego jest w oczywistym stopniu bezzasadna. Kwestia
tego, jakim pojazdem jest motorower rozstrzygnięta została przez Sąd Najwyższy w
uchwale siedmiu sędziów z dnia 12 maja 1993 r., I KZP 9/93 (OSNKW z 1993 r., z.
5-6, poz. 27). W uchwale tej Sąd najwyższy wykazał, że motorower, przeznaczony
do poruszania się w ruchu drogowym wyłącznie przy pomocy silnika jest pojazdem
mechanicznym w rozumieniu przepisów kodeksu karnego i kodeksu wykroczeń,
niezależnie od posiadanych parametrów technicznych, w tym pojemności silnika.
Uchwała ta i zawarta w niej argumentacja są nadal aktualne, także po wejściu w
życie nowej regulacji dotyczącej zasad obowiązujących w ruchu drogowym
wprowadzonej ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst
jednolity: Dz.U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.). Sąd Najwyższy stwierdził
aktualność uznania motoroweru za pojazd mechaniczny w uzasadnieniu wyroku z
dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. IV KK 341/10 (R-OSNKW 2011 r., poz. 49). W
uzasadnieniu tym podkreślono, że cytowana wyżej uchwała nie straciła aktualności
także wobec obecnie obowiązującego brzmienia art. 2 pkt 32 i art. 2 pkt 46 ustawy-
Prawo o ruchu drogowym, które wskazano w kasacji. Zauważyć przy tym należy, że
Sąd Okręgowy dokonujący kontroli odwoławczej w sprawie J. P. również odwołał
się do orzecznictwa Sądu Najwyższego, podkreślając, że motorower typu Chart,
którym jak ustalono kierował oskarżony, jest pojazdem mechanicznym (zob. s. 8
uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w B.).
W tym stanie rzeczy uznać należy, że w sprawie nie doszło do naruszenia
prawa opisanego w kasacji. Sądy orzekające w sprawie J. P. prawidłowo ustaliły
przebieg wydarzeń w sprawie i trafnie przyjęły, że pojazd, który jak ustalono
4
prowadził oskarżony był pojazdem mechanicznym. Tym samym wykluczone było
zastosowanie regulacji z ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy –
Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.
Z powyższych względów kasację oddalono.