Pełny tekst orzeczenia

159/10/A/2006


POSTANOWIENIE


z dnia 3 listopada 2006 r.

Sygn. akt SK 9/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:


Andrzej Mączyński – przewodniczący


Teresa Dębowska-Romanowska


Adam Jamróz – sprawozdawca


Jerzy Stępień


Marian Zdyb,


w sprawie ze skargi konstytucyjnej Andrzeja Marka o zbadanie zgodności:
art. 212 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) z art. 14 oraz art. 54 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także z art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.),

p o s t a n a w i a:

na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) uchylić postanowienie tymczasowe z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. akt Ts 196/04, wstrzymujące wykonanie postanowienia Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 6 lutego 2004 r. w zakresie zarządzenia wykonania kary 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 8 listopada 2002 r. (sygn. akt XIV K 332/01).


UZASADNIENIE:


18 stycznia 2006 r. Trybunał Konstytucyjny wydał postanowienie tymczasowe wstrzymujące wykonanie postanowienia Sądu Rejonowego w Szczecinie z 6 lutego 2004 r. (sygn. akt XIV Ko 20/04) w zakresie zarządzenia wykonania kary 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z 8 listopada 2002 r. (sygn. akt XIV K 332/01) do czasu zakończenia przed Trybunałem Konstytucyjnym postępowania wszczętego ze skargi konstytucyjnej Andrzeja Marka.
W dniu 3 listopada 2006 r. Trybunał Konstytucyjny postanowił o umorzeniu postępowania w sprawie skargi konstytucyjnej Andrzej Marka (sygn. SK 9/06) o orzeczenie, że art. 212 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.; dalej: kodeks karny) w zakresie, w jakim przewiduje karę pozbawienia wolności za nadużycie swobody wypowiedzi w mediach, jest niezgodny z art. 14 oraz art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji, a także z art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177, z 1998 r. Nr 147, poz. 962 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 364).

W związku z umorzeniem postępowania w sprawie skarżącego oraz wcześniejszym stwierdzeniem w wyroku z 30 października 2006 r. w sprawie o sygn. P 10/06 (OTK ZU Nr 9/A/2006, poz. 125) zgodności art. 212 § 2 kodeksu karnego z art. 14 oraz art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji, Trybunał Konstytucyjny uznał, że ustały przyczyny, dla których wydane zostało postanowienie tymczasowe. Wobec powyższego, działając na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417), Trybunał postanowił o uchyleniu postanowienia tymczasowego z 18 stycznia 2006 r.