Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marta Sawicka-Grab

Protokolant: sekretarz sądowy Marika Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko J. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. G. na rzecz powoda Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 309 zł (trzysta dziewięć złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 107 zł (sto siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1672/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 2 sierpnia 2016 r.

wydanego w postępowaniu uproszczonym

Powód Towarzystwo (...) z siedzibą w W. zażądał zasądzenia od pozwanego J. G. na swoją rzecz kwoty 309 złotych z ustawowymi odsetkami oraz o rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że strony zawarły umowę ubezpieczenia pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Wskazał, że pozwany nie zapłacił składki w wysokości dochodzonej pozwem.

Nakazem zapłaty z dnia 2 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie orzekł o obowiązku zapłacenia przez pozwanego na rzecz powoda kwoty 309 złotych z odsetkami oraz kosztami procesu.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwany sprzeciwił się, co spowodowało, że nakaz ten utracił moc. Na rozprawie w dniu 13 maja 2016 r. wniósł o oddalenie powództwa i zaprzeczył, by zawierał z powodem umowę ubezpieczenia.

W toku procesu obie strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 28 stycznia 2014 r. powód Towarzystwo (...) z siedzibą w W. zawarł z pozwanym J. G. umowę ubezpieczenia pojazdu V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od 13 lutego 2014 r. do 12 lutego 2015 r. W zakres ubezpieczenia wchodziły: odpowiedzialność cywilna, następstwa nieszczęśliwego wypadku. W umowie tej pozwany zobowiązał się natomiast do zapłacenia składki z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w wysokości 618 złotych. Pozwany nie zapłacił pierwszej raty składki w wysokości 309 złotych, której wymagalność przypadała na 13 lutego 2014 roku.

Dowód:

-

polisa, k. 45-46;

Pismem z dnia 4 lipca 2014 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 309 złotych tytułem należności głównej oraz wysokości 15 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie.

Dowód:

–

wezwanie do zapłaty, k. 47.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Podstawę żądania stanowiła dyspozycja wynikająca z art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W takiej sytuacji powód winien był wykazać, że została zawarta umowa ubezpieczenia, która obowiązywała w okresie, z którym wiążą się dochodzone składki.

W ocenie sądu powód okoliczności te wykazał. Z przedstawionej przez powoda polisy wynikało, że dnia 28 stycznia 2014 roku powód zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu na okres od 13 lutego 2014 r. do 12 sierpnia 2014 r.. W zakres ubezpieczenia wchodziła odpowiedzialność cywilna, od następstw nieszczęśliwego wypadku. Z polisy wynikała także wysokość składki ubezpieczeniowej od odpowiedzialności cywilnej w wysokości 618 złotych. Składka ta, wraz z pozostałymi miała zostać zapłacona w dwóch ratach zatem po 309 złotych każda. Termin płatności pierwszej z nich przypadał na 13 lutego 2014 roku. Bezsporne było to, że pozwany nie zapłacił pierwszej raty składki.

W toku procesu zaprzeczył, by podpis znajdujący się na polisie został nakreślony przez niego. Zwrócić należy uwagę na to, że zgodnie z treścią art. 253 k.p.c. jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi, obowiązana jest okoliczności te udowodnić. W art. 253 k.p.c. ustawodawca odwrócił ciężar dowodu wskazując, że zaprzeczający winien udowodnić, że dokument jest nieprawdziwy lub zawarte w nim oświadczenia od niego nie pochodzi. Mimo zaprzeczenia prawdziwości podpisu pod polisą, pozwany nie przedstawił żadnego dowodu, który okoliczność tę by potwierdzał. W takim stanie rzeczy przyjąć należało, że podpis pod polisą pochodzi od pozwanego, zaś polisa potwierdza zawarcie umowy między stronami. Marginalnie zauważyć należy, że Sąd dokonał stosownych pouczeń pozwanego w kwestii dowodowej m.in. o treści art. 6 k.c., art. 207 § 1-7 k.p.c. oraz art. 217 k.p.c. ( vide: zawiadomienie o terminie rozprawy wraz z pouczeniami k. 61-62). Pozwany zaś prócz swych twierdzeń, żadnej inicjatywy dowodowej nie wykazał.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd orzekł jak w pkt I sentencji. O roszczeniu odsetkowym orzeczono zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. Z przedstawionej przez powoda polisy wynikało, że płatność pierwszej składki przypadał na 13 lutego 2014 roku. W takim stanie rzeczy pozwany z dniem 14 lutego 2014 roku pozostaje w opóźnieniu.

O kosztach procesu orzeczono odpowiednio do treści art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Na poniesione przez powoda koszty procesu składały się: opłata sądowa w wysokości 30 złotych, koszty zastępstwa procesowego powoda w wysokości 60 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych. W takim stanie rzeczy orzeczono jak w pkt II sentencji.

SSR Marta Sawicka-Grab

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu,

3.  akta przedłożyć Sędziemu Szymonowi Stępniowi celem kontynuowania postępowania międzyinstancyjnego.

Dnia 22 sierpnia 2016 r.