Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI P 639/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 28 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Beata Young

Ławnicy Alicja Furtak Genowefa Miotk-Hetnerowska

Protokolant Magdalena Paplińska

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2017 r. w Gdańsku

sprawy z powództwa O. B.

przeciwko (...) SA w G.

o odszkodowanie

I. Zasądza od pozwanego (...) SA w G. na rzecz powódki O. B. kwotę 33 092,64 zł /trzydzieści trzy tysiące dziewięćdziesiąt dwa złote 64/100 / tytułem odszkodowania za niezgodne z przepisami prawa rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia

-wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 29 505,39 zł od dnia 2 10 2015r. do 31 12 2015r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 01 2016r. do dnia zapłaty

-wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 3 587,25 zł od dnia 8 12 2015r. do 31 12 2015r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 01 2016r. do dnia zapłaty

II. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 360 zł /trzysta sześćdziesiąt złotych / tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

III. Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 11030,88 zł /jedenaście tysięcy trzydzieści złotych 88/100/

IV. Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego (...)wG. kwotę 1655 zł /jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt pięć złotych/ tytułem opłaty od pozwu od obowiązku uiszczenia której powódka była zwolniona z ustawy .

Na oryginale właściwe podpisy

Sygnatura akt VI P 639/15

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 5 września 2015 roku O. B. wniosła do tutejszego sądu odwołanie od rozwiązania umowy o pracę dokonanego przez swojego pracodawcę (...) S.A. z dnia 24 sierpnia 2015 roku na podstawie art. 52§1 pkt 1 k.p.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie braków formalnych pozwu powódka O. B. wniosła o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty 29.505,39 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenie pozwanej pisma stanowiącego uzupełnienie braków formalnych tytułem odszkodowania za nieuzasadnione i niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia .

W dalszej części uzasadnienia powódka wskazała ,że była zatrudniona u pozwanej i jej poprzedników prawnych w pełnym wymiarze czasu pracy od 1 lutego 2005 roku – ostatnio na stanowisku Kierownika Biura (...). W dniu 24 sierpnia 2015 roku powódka otrzymała przesłane pocztą na jej adres zamieszkania oświadczenie pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52§1 pkt 1 k.p. W ocenie powódki zarzuty jej stawiane nie są konkretne i rzeczywiste, a przez to są nieuzasadnione. Pozwana zarzuca powódce jedynie ogólnie opisane nieprawidłowości, takie jak utrata zaufania, zaniedbania, brak nadzoru czy narażenie interesu prawnego pracodawcy – bez wskazania konkretnych zachowań usprawiedliwiających takie zarzuty. Powódka wskazała, że w dokumentach dotyczących zatrudnienia powódki brak szczegółowej listy powinności i zadań przypisanych stanowisku Kierownika Biura (...) . Opis stanowiska pracy ogranicza się jedynie do ogólnego wskazania oczekiwań stawianych powódce i odsyła do regulaminu organizacyjnego pozwanej (pkt 4.1-4.4) i obejmował:

- ramowe obowiązki pracowników Spółki i osób na stanowiskach kierowniczych, zapisane w §9 Regulaminu Organizacyjnego

- pkt 1.7.1.1. Regulaminu Organizacyjnego oraz systemu zarządzania procesami, tym księgi procesów

- zadania szczegółowe, tj. realizację celów strategicznych, taktycznych i operacyjnych spółki w zakresie inicjatyw dotyczących Biura (...) , wdrażania efektywnych strategii zakupowych , stawianie pracownikom Biura celów zgodnych z celami spółki oraz nadzór nad ich realizacją

- realizację innych działań wynikających z księgi procesów.

Powódka wskazała, że przez okres 10 lat z należytą starannością dbała o interesy swojego pracodawcy oraz prawidłowo wykonywała powierzane jej zadania, nie spotykając się z jakimkolwiek zastrzeżeniami i otrzymując stosowne gratyfikacje za swój wysiłek.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono, że nie jest kwestionowane zatrudnienie powódki u pracodawcy do 24 sierpnia 2015 roku na stanowisku ostatnio Kierownika Biura (...). Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wskazano ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i wynikającą stąd utratę zaufania koniecznego do zajmowania stanowiska kierownika Biura (...). Pracodawca w wykonaniu obowiązku narzuconego przez art. 52 § 1 k.p. wskazał sześć przyczyn, które z jednej strony stanowią przyczyny rozwiązania z powódką umowy o pracę, a z drugiej strony konkretyzują przyczynę w postaci utraty zaufania:

1) zaniedbania w zakresie opracowania i aktualizacji strategii zakupowej dla wybranych grup materiałów i usług,

2) zaniedbania w zakresie organizacji przetargów na elementy infrastruktury (...) skutkujące niezapewnieniem we właściwych terminach dostaw tych elementów na potrzeby realizacji inwestycji i prac eksploatacyjnych, w tym usuwania awarii prowadzonych przez pracodawcę i związana z tym konieczność dokonywania tzw. zakupów interwencyjnych,

3) brak nadzoru w kierowanej przez pracownika komórce, zapewniającego we właściwym czasie i w odpowiedniej ilości dostaw urządzeń na potrzeby działalności inwestycyjnej i eksploatacyjnej pracodawcy i tym samym narażenie jego interesów,związanych z wykonywaniem obowiązków nałożonych ustawą Prawo energetyczne, jako (...) (...), co skutkować może sankcjami wynikającymi z ustawy Prawo energetyczne,

4) narażenie interesu prawnego pracodawcy poprzez zamiar dopuszczenia do realizacji dostaw z przekroczeniem progu zamówień sektorowych, wynikających z prawa Zamówień Publicznych,

5) brak właściwego nadzoru nad przestrzeganiem wewnętrznych procedur w zakresie realizacji procesów zakupowych, w tym dopuszczenie do wszczęcia publicznego postępowania przetargowego na zakup (...) (...)z przekroczeniem zgód korporacyjnych uzyskanych przez Spółkę.

Pozwana podniosła, że pełnienie funkcji kierowniczej w strukturach organizacyjnych firmy wiąże się nierozłącznie z wymaganiem od pracownika wyższej, niż zwykła staranności. Osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych ponoszą większą odpowiedzialność niż szeregowi pracownicy za to, że nie wykonują lub nienależycie wykonują swoje obowiązki. W ocenie pozwanej, wbrew twierdzeniom powódki, zawartym w pozwie, przyczyny rozwiązania z nią umowy o pracę są rzeczywiste i konkretne, a ponadto okoliczności w nich wskazane były znane powódce w dniu wręczania jej rozwiązania umowy o pracę. Istotne jest, aby z oświadczenia pracodawcy wynikało w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie z nim stosunku pracy. Natomiast konkretyzacja przyczyny, wskazanie konkretnego zdarzenia lub ciągu zdarzeń, konkretnego zachowania pracownika, z którymi ten zarzut się łączy, może nastąpić poprzez szczegółowe określenie tego zdarzenia (zachowania) w treści oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę lub wynikać ze znanych pracownikowi okoliczności wiążących się w sposób niebudzący wątpliwości z podaną przez pracodawcę przyczyną rozwiązania umowy o pracę. Inaczej rzecz ujmując, przyczyna rozwiązania umowy o pracę może być sformułowana w piśmie pracodawcy w sposób uogólniony, jeżeli okoliczności zakończenia stosunku pracy są znane pracownikowi.

Rozwijając argumentację dotyczącą przyczyn rozwiązania z powódką umowy o pracę pozwana wskazała, że zarzuty przedstawione powódce oparte są na naruszeniu podstawowych obowiązków pracowniczych, co do organizacji przetargów na elementy infrastruktury (...). To naruszenie obowiązków pracowniczych sprowadzało się po pierwsze do doprowadzenia do niezapewnienia dostaw elementów (...) w terminach umożliwiających wykonywanie przez pozwana Spółkę obowiązków nałożonych przez ustawę Prawo Energetyczne, a z drugiej strony doprowadzenie w związku z tym do niezgodnego z prawem zawierania umów poza reżimem wynikającym z ustawy Prawo Zamówień Publicznych . Zdaniem pozwanej do obowiązków powódki należało więc ustalenie odpowiedniej ilości dostaw urządzeń na potrzeby działalności inwestycyjnej i eksploatacyjnej pozwanej Spółki i przygotowywanie pod tym kątem przetargów przy uwzględnieniu ilości czasu niezbędnego do przeprowadzenia takiego postępowania oraz wielkości zamówienia nim objętego. Pozwana powołując się na przepisy zamówień publicznych wskazała, że nie jest zakazany sam podział jednego zamówienia na części, ale jest zakazany taki podział, który zmierza do uniknięcia stosowania przez zamawiającego przepisów ustawy PZP właściwych dla zamówienia o określonej wartości szacunkowej. W ocenie pozwanej nie jest zgodne z ustawą zawieranie umów na dostawy elementów infrastruktury (...) na podstawie tzw. zakupów interwencyjnych. Tymczasem w ocenie pozwanego O. B. nie tylko swoimi zaniedbaniami doprowadziła do powstania niedoborów takich materiałów, ale równieżrekomendowała dokonywanie takich zakupów interwencyjnych.W wiadomości z dnia 21 lipca 2015 r. O. B. przesłała rekomendację w zakresie realizacji dostaw inwestorskich w roku 2015. W ocenie pozwanej załączone do tej korespondencji zestawienie zawiera po pierwsze potwierdzenie, iż w przypadku prowadzonych postępowań normą było zawieranie umów interwencyjnych, czyli mogących w efekcie prowadzić do postawienia pozwanej Spółce zarzutu chęci uniknięcia stosowania przez zamawiającego przepisów ustawy PZP. W ocenie pozwanej wskazuje to, że z winy powódki nastąpiły zaniedbania w zakresie organizacji przetargów na elementy infrastruktury (...) skutkujące niezapewnieniem we właściwych terminach dostaw tych elementów na potrzeby realizacji inwestycji i prac eksploatacyjnych (skoro niezbędne było zawieranie kolejnych umów interwencyjnych). Powódka, jak wynika z korespondencji proponowała dwie alternatywy, które stanowiłyby sposób na ominięcie przepisów ustawy Prawo Zamówień Publicznych. Jednym sposobem było zawieranie umów interwencyjnych, a drugim zlecenie wykonania dostaw w ramach umów o roboty budowlane dla których progi unijne są znacznie wyższe (dla zamówień sektorowych 414 000 euro - dla dostaw lub usług, 6 186 000 euro dla robót budowlanych).

W ocenie pozwanej dopiero w dniu 30 lipca 2015 r. członek Zarządu SpółkiP. M.poinformowana została o problemach z dostawami w wyniku zaniedbania przez powódkę w zakresie opracowania i aktualizacji strategii zakupowej, zaniedbaniach w zakresie organizacji przetargów skutkujących niezapewnieniem we właściwym terminie dostaw urządzeń na potrzeby działalności eksploatacyjnej i inwestycyjnej Spółki. W ocenie pozwanej O. B. mimo obowiązku informowania członka zarządu o problemach w zakresie organizacji przetargów, zrobiła to dopiero w korespondencji w 30 lipca 2015 roku, mimo że problemy w tej kwestii zgłaszane były przez M. M. przed tym dniem. Zdaniem pozwanej także sporządzona przez M. M. i O. B. notatka w dniu 4 sierpnia 2015 r. potwierdza zaistniałe w trakcie postępowań prowadzonych i nadzorowanych przez O. B. nieprawidłowości skutkując brakiem niezbędnych materiałów oraz fakt, że powódka znała przyczyny rozwiązania zawartej z nią umowy o pracę z jej winy.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego braku właściwego nadzoru nad przestrzeganiem wewnętrznych procedur w zakresie realizacji procesów zakupowych, w tym dopuszczenie do wszczęcia publicznego postępowania przetargowego na zakup (...) (...)z przekroczeniem zgód korporacyjnych uzyskanych przez Spółkę pozwany wskazał, że dla całościowej wartości zamówienia w kwocie (...) zł netto uzyskano wymagane zgody korporacyjne. Jednak podczas tworzenia (...) dla przedmiotowego postępowania błędnie podano planowane ilości (...) (...) (część druga postępowania). Zamiast ilości wolumenu, dla którego uzyskano zgody korporacyjne na szacowanym poziomie (...) podano ilości wolumenu o wartości około (...) zł. W wyniku tego doszło do przekroczenia zgody Walnego Zgromadzenia wyrażonej w §1 uchwały nr (...)Walnego Zgromadzenia Spółki (...) S.A. z dnia 20 stycznia 2015 roku, co spowodowało konieczność zwiększenia łącznej kwoty zgody Walnego Zgromadzenia na nabycie (...) (...) i (...). Powódka już 15 czerwca 2015 roku miała informację, że zgody korporacyjne zostały przekroczone, jednak nie wystąpiła o zgodę korporacyjną doprowadzając do przedłużenia postępowania przetargowego.

Powyższe zdaniem pozwanej wygenerowało kolejne uchybienie powódki, która nie prowadząc właściwego nadzoru na przestrzeganiem wewnętrznych procedur nie wyciągnęła odpowiedzialności wobec osoby, z winy której nastąpiło wszczęcie publicznego postępowania przetargowego o którym mowa wyżej z przekroczeniem zgód korporacyjnych. 15 czerwca 2015 r. powódka jako przełożona P. B. udzieliła mu upomnienia za niedopełnienie obowiązku służbowego poprzez niestaranne przygotowanie dokumentacji do publicznego postępowania przetargowego nr(...) na dostawę (...) (...) i(...). Powyższe upomnienie nie zostało dołączone do akt osobowych P. B. i dopiero korespondencja mailowa z 5 sierpnia 2015 roku ujawniła fakt wystąpienia nieprawidłowości w przetargu.

W piśmie datowanym na 3 grudnia 2015 roku stanowiącym replikę na odpowiedź na pozew powódka zmieniła żądanie pozwu w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty 33.092,64 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione i niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z ustawowymi odsetkami

- od kwoty 29.505,39 zł za okres od dnia 2 października 2015 roku do dnia zapłaty

- od kwoty 3.587,25 zł za okres od doręczenia tego pisma do dnia zapłaty.

W treści pisma powódka wskazała, że zmiana żądania jest podyktowana podaną przez pozwaną kwotą 11.030,88 zł brutto jako wysokość wynagrodzenia powódki za okres ostatnich 3 miesięcy pracy powódki.

W odniesieniu do zarzutu zaniedbania w zakresie opracowania i aktualizacji strategii zakupowej dla wybranych grup materiałów i usług powódka wskazała, że pozwana nieprawidłowo oddaje istotę strategii zakupowej, sugeruje ona bowiem, że stanowi ona konkretny plan procesu zakupowego. Nie jest to prawda, gdyż strategie zakupowe nie stanowiły szczegółowych planów procesów zakupowych, lecz opracowanie analityczne dotyczące rynku, cen i konkurencyjności, tworzone wespół z i akceptowane przez członków zarządu i dyrektorów pionów pozwanej. Co więcej strategie zakupowe zostały opracowane dla wszystkich kategorii produktów, o których mowa w prezentacji z 21 lipca 2015 r. Potrzeba stworzenia strategii zakupowej dla określonej grupy materiałów była oceniana przez Biuro (...) (przez powódkę jako kierownika i pracownika –specjalisty zajmującego się daną gamą produktów) oraz uzgadniana wspólnie z Dyrektorem (...) ( M. L.), Dyrektorem (...) (M. M.), wiceprezesami zarządu odpowiedzialnymi za obszary zakupów i zarządzania majątkiem (...) R. Ś. i S. K.). Do opracowania nowej strategii zakupowej niezbędne było też opracowanie prze Departament (...) (komórka (...)) odpowiedniego standardu technicznego. Powódka wskazała, że strategie zakupowe bazowały na wstępnych szacunkowych ilościach materiałów, choć nie były one kluczowe dla samych strategii. Precyzyjne ilości były ustalane przed przystąpieniem do przetargu i przed wystąpieniem po zgody korporacyjne, na bazie ilości zgłoszonych przez oddziały terenowe pozwanej. Nie można wobec tego stwierdzić, że rzekome zaniedbania przy opracowaniu i aktualizacji strategii zakupowych spowodowały problemy i opóźnienia w dostawach inwestorskich.

Odnosząc się do zarzutu nr 2 i 3 powódka wskazała, że zarzuty te sprowadzają się do twierdzenia, że niezapewnienie dostaw elementów infrastruktury (...) wynikło z zaniedbań, których miała dopuścić się powódka, oraz z braku nadzoru w Biurze (...). Mając to na względzie podniosła, że nie jest uzasadnione twierdzenie pozwanej, że do obowiązków powódki należało ustalenie odpowiedniej ilości dostaw i urządzeń na potrzeby działalności inwestycyjnej i eksploatacyjnej pozwanej, ponieważ nie uwzględnia ono wszystkich okoliczności związanych z procesem zakupowym na poziomie centralnym. Proces zakupowy składał się z wieloetapowej procedury, zaś punktem wyjścia dla rozpoczęcia procedury zakupowej stanowiło każdorazowo opracowanie standardu technicznego urządzeń, co wykonywał specjalista ds. (...) technicznej w Departamencie (...). Informacje o zapotrzebowaniu ilościowym były zbierane przez specjalistę ds. zakupów w Biurze (...) z poszczególnych oddziałów terenowych za pośrednictwem Wydziałów (...) w tych oddziałach. Następnie specjalista ds. zakupów kumulował uzyskane informacje dotyczące zapotrzebowania materiałowego i przygotowywał wniosek o udzielenie zgody korporacyjnej. Wyjątkiem były transformatory rozdzielcze (...) i (...) oraz transformatory mocy (...) i(...), gdzie zapotrzebowanie ustalał z oddziałami A. Ż. z Biura (...) w Pionie (...). Następnie należało zwrócić się o zaopiniowanie wniosku o udzielenie zgody korporacyjnej do komórek pozwanej na poziomie centralnym (m.in. Biuro (...) i Biuro (...)) co do zgodności wolumenów z faktycznymi potrzebami i pod kątem posiadania środków na zakup w planie rzeczowo finansowym ( (...)) i w budżecie ( (...)) Następnie opracowywano za pomocą Biura (...) dokumentację od strony formalnej i ogłaszano przetarg w odpowiedniej formule. Powódka podkreśliła, że to nie na powódce personalnie, ani na Biurze (...) spoczywała odpowiedzialność za planowanie potrzeb materiałowych pozwanej. Biuro odpowiadało za oszacowanie wartości poszczególnych zamówień w oparciu o dane o zapotrzebowaniu ilościowym przekazane przez poszczególne oddziały. Tym samym powódka nie odpowiada za niezapewnienie dostaw elementów infrastruktury (...) w odpowiednim czasie, niezbędnym do zawarcia umów. Biuro kierowane przez powódkę przewidywało terminy niezbędne do przygotowania nowych postępowań przetargowych z uwzględnieniem terminu wygaśnięcia umów dotychczasowych, jednak okazało się, że umowy te zostały wykonane znacznie szybciej niż planowano.

Powódka wskazała, że to braki kadrowe w Departamencie (...) stały się przyczyną wydłużenia kluczowych etapów postępowań przetargowych, obejmujących opracowanie standardów technicznych i ocenę ofert pod względem technicznym. Stało się tak wskutek odejścia z pracy M. S. (1) w lutym 2015 roku. O tym stanie rzecz wiedzę posiadali członkowie zarządu pozwanej.

Odnośnie konieczności dokonywania tzw. zakupów interwencyjnych wskutek zaniedbań powódki, wskazała ona że rekomendacje co do rozwiązania problemu niedoborów materiałowych zawarte w mailu z 21 lipca 2015 roku świadczą wbrew twierdzeniom pozwanej o poszukiwaniu przez powódkę sposobu wyjścia z trudnej sytuacji i informacje w niej zawarte stanowiły wyłącznie propozycję rozwiązania, które ostatecznie musiałby zaakceptować zarząd pozwanej. Ponadto te rekomendacje zostały zaakceptowane przez S. K..

Odnosząc się do zarzutu braku właściwego nadzoru na przestrzeganiem wewnętrznych procedur, w tym dopuszczenie do wszczęcia publicznego postępowania przetargowego na zakup (...) (...)z przekroczeniem zgód korporacyjnych uzyskanych przez pozwaną powódka podniosła, że w istocie doszło w postępowaniu przetargowym numer (...) do błędnego podania planowanych ilości (...). Błąd został popełniony przez pracownika Biura (...) P. B.. W trakcie postępowania nie było możliwe wykrycie tego błędu, zaś błąd został wykryty dopiero na etapie otwarcia ofert przez samego pracownika. Dokumentacja przetargowa była opracowywana pod względem formalnym przez Biuro (...) pod kierownictwem S. R. oraz została zaakceptowana przez R. Ś. oraz M. L.. Odnośnie niewyciągnięcia przez powódkę konsekwencji wobec pracownika powódka wskazała, że w uzgodnieniem ze swoim przełożonym – M. L. – powódka zasięgnęła w tej sprawie porady w Departamencie (...) odnośnie sposobu upomnienia pracownika. Dyrektor M. S. (2) doradziła powódce, aby ta sporządziła pisemne upomnienie wyłącznie do jej i pracownika wiadomości, pozbawione charakteru kary porządkowej w rozumieniu kodeksu pracy. W ocenie M. S. (2) miała być to dla pracownika wystarczająco dotkliwa sankcja, zwłaszcza że był to pierwszy błąd.

Powódka wskazała również, że nadal kwestionują, aby były jej wcześniej znane czy też zrozumiałe przyczyny wypowiedzenia zawarte w oświadczeniu pozwanej z 18 sierpnia 2015 roku. Zakwestionowała również, aby strona pozwana dowiedziała się o podanych przyczynach rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia nie dłużej niż miesiąc przed złożeniem tego oświadczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

O. B. została zatrudniona w dniu 1 lutego 2005 roku przez poprzednika prawnego pozwanej – (...) S.A. na czas określony do dnia 30 czerwca 2005 roku na stanowisku inspektora ds. umów i przetargów. W dniu 28 kwietnia 2005 roku powierzono jej obowiązki inspektora ds. inwestycji i remontów w Wydziale (...) w Departamencie (...). Po upływie okresu zatrudnienia na czas określony – powódka została zatrudniona na czas nieokreślony na zajmowanym stanowisku specjalisty ds. inwestycji i remontów. Wskutek porozumienia o zmianie warunków pracy powódce zmieniono komórkę organizacyjną w której była zatrudniona z Wydziału (...) w Departamencie (...) na Wydział (...) w Departamencie (...). Z dniem 1 czerwca 2008 roku powódce powierzono stanowisko Kierownika Wydziału (...). Z dniem 1 września 2009 roku na mocy porozumienia stron powódce zmieniono komórkę organizacyjną w której była zatrudniona w ten sposób, że powódka zajęła stanowisko Kierownika Biura (...) w Biurze (...) w Departamencie(...). W dniu 31 grudnia 2010 roku doszło do zawarcia między stronami porozumienia zmieniającego warunki umowy o pracę z powierzeniem powódce wykonywania funkcji Kierownika Biura (...). Ostatecznie z dniem 14 stycznia 2013 roku powódka zawarła ze spółką (...) S.A. porozumienie o zmianie warunków umowy o pracę w ten sposób, że powódce powierzono funkcję Kierownika Biura (...).

Dowód: umowa o pracę k. 20,22,29, powierzenie obowiązków k. 21,24, porozumienie zmieniające k. 23,25,27 oryginaly w aktach osobowych cz b

Ramy obowiązków służbowych powódki wyznaczał m. in. opis stanowiska pracy powódki jako Kierownika Biura (...). W punkcie 4 opisu stanowiska pracy wskazano zakres zadań i obowiązków na które składały się:

4.1 Ramowe obowiązki pracowników Spółki i osób na stanowiskach kierowniczych zapisane w §9 Regulaminu Organizacyjnego

4.2. Podstawowy zakres obowiązków (inny niż w §9 Regulaminu Organizacyjnego) wynika z zadań podległych komórek organizacyjnych opisanych w części II Regulaminu Organizacyjnego (szczegółowy opis zadań komórek organizacyjnych w (...) S.A.) oraz Systemu (...), w tym Księgi (...).

4.3 Zadania szczególne:

1. Realizacja celów strategicznych, taktycznych i operacyjnych spółki, w zakresie inicjatyw dotyczących obszaru Biura (...)

2. Wdrażanie efektywnych strategii zakupowych

3. Stawianie pracownikom Biura (...) celów zgodnych z celami spółki i nadzór nad ich realizacją

4. Nadzór nad realizacją wyznaczonych KPI

4.4. Obowiązkiem pracownika jest również realizacja innych działań wynikających z Księgi (...)

W myśl §9 Regulaminu (...) S.A. obowiązującego w czasie zatrudnienia powódki obowiązki osób na stanowiskach kierowniczych kształtowały się następująco:

1 Osoby sprawujące funkcje kierownicze samodzielnie kierują działalnością podległej jednostki/komórki organizacyjnej i w ramach przyznanych uprawnień ponoszą odpowiedzialność za realizację powierzonych zadań.

2. Przez kierowanie jednostką/komórką organizacyjną rozumiane jest planowanie i koordynowanie jej funkcjonowania, wyznaczanie celów i zadań w ramach planu strategicznego i planów operacyjnych, nadzór nad ich realizacją oraz zapewnienie najwyższej możliwej efektywności pracy.

3. Do obowiązków wynikających ze sprawowania funkcji kierowniczych w szczególności należy:

a. aktywny udział w procesie kreowania celów Spółki oraz ich realizacji,

b. wypełnianie obowiązków kierowniczych wynikających z prawa pracy,

c. motywowanie pracowników, dbanie o morale i dyscyplinę pracy,

d. dbałość o przestrzeganie katalogu wartości korporacyjnych w podległym zespole,

e. zapewnienie ciągłości kierowania i funkcjonowania podległej jednostki/komórki organizacyjnej, w szczególności zaistnienia sytuacji kryzysowej w Spółce,

f. udział w przygotowaniu budżetu w zakresie realizowanych procesów oraz jego realizacja,

g. współpraca z innymi jednostkami/komórkami organizacyjnymi Spółki w tym również Spółkami Grupy (...),

h. występowanie z wnioskami w sprawach dotyczących poprawy organizacji, efektywności i jakości pracy,

i. prawidłowe i terminowe wykonywanie zadań przydzielonych jednostce/komórce organizacyjnej z dbałością o interes Spółki,

j. ustalanie zakresu zadań podległych pracowników, w tym przygotowanie Opisów Stanowisk Pracy,

k. udzielanie pracownikom niezbędnej pomocy i wyjaśnień przy wykonywaniu powierzonych zadań,

l. dbanie o rozwój zawodowy i podnoszenie kwalifikacji podległych pracowników,

m. monitorowanie oraz merytoryczne i obiektywne ocenianie wyników pracy i efektywności pracy podległych pracowników.

Szczegółowo opis zadań wynikających z zajmowanego przez nią stanowiska Kierownika Biura (...) tj. komórki organizacyjnej będącej w strukturze organizacyjnej pozwanej ujętej w ramach Departamentu(...), który to należał do (...) był opisany w Regulaminie Organizacyjnym pozwanej w punkcie 1.7.1.1. W myśl tego dokumentu do zadań Biura (...) należało:

1. Tworzenie i wdrażanie zasad i procedur dla realizacji polityki zakupowej, zgodnej z Planem Strategicznym Spółki.

2. Analiza efektywności postępowań i skuteczności planowania.

3. Opracowywanie i aktualizacja strategii zakupowych dla wybranych grup materiałów i usług i robót budowlanych, z uwzględnieniem analizy rynku dostawców.

4. Monitorowanie rynku dostawców i analiza trendów rynkowych oraz budowanie relacji z wykonawcami i producentami.

5. Przygotowywanie centralnych postępowań zakupowych dla strategicznych materiałów (...).

6. Nadzór nad realizacją umów zawartych w wyniku centralnych postępowań zakupowych dla strategicznych materiałów (...) oraz monitorowanie jakości ich realizacji.

7. Inicjowanie działań w zakresie kontroli jakości realizacji umów przez wykonawców.

8. Monitorowanie wskaźników stosowanych przy kosztorysowaniu robót budowlanych oraz cen materiałów i urządzeń sieciowych.

9. Monitorowanie efektywności zakupowej dla centralnych kategorii zakupowych na poziomie (...) (Kosztu Całkowitego).

10. Wdrażanie narzędzi usprawniających realizację zakupów

Dowód: opis stanowiska pracy k. 32, Regulamin Organizacyjny k. 33-72v

Do głównej kategorii obowiązków O. B. w ramach pełnienia obowiązków Kierownika Biura (...) należało opracowywanie strategii zakupowej dla wybranych grup materiałów, usług i robót budowlanych, z uwzględnieniem rynku dostawców. Jednym z elementów produktów, których strategią zakupową zajmowało się biuro kierowane przez powódkę były elementy infrastruktury (...). Pozwana spółka przyjęła taki model działania, że część materiałów istotnych dla spółki kupuje sama w celu zapewnienia odpowiedniej jakości materiałów , następnie powierza te materiały wewnątrz grupy, bądź spółkom zewnętrznym do realizacji zadań. Do zadań komórki organizacyjnej kierowanej przez powódkę należało również organizowanie przetargów na te elementy. Strategie zakupowe stanowiły tylko jeden z wielu etapów, których efektem było dostarczenie towarów m.in. do działalności inwestycyjnej pozwanej spółki. Strategie zakupowe stanowiły swoistą „metodykę zakupową” tj. nie stanowiły szczegółowych planów procesów zakupowych. Stanowiły natomiast opracowanie służące analizie rynku, cen i konkurencyjności. Strategia zakupowa w pozwanej spółce miała służyć w wyborze najbardziej optymalnej formy zakupu. Strategia zakupowa zawierała w sobie wartości i ilości mających być zakupione materiałów. Bazą do skonkretyzowania wolumenów konkretnych grup produktów były po pierwsze dane historyczne dotyczące zużyć towarów w poprzednich okresach oraz analiza stopnia wykorzystania bieżąco wykonywanych umów. Co do zasady za podstawę przyjętych wartości i ilości zakupywanych materiałów służyły również dane dotyczące zapotrzebowania otrzymywane przez pracowników Biura (...) przez wyspecjalizowane komórki z 6 oddziałów pozwanej na terenie kraju. Finałem opracowywania strategii zakupowej przez Biuro (...) było wszczęcie postępowania przetargowego sfinalizowane zawarciem umowy na zakup produktu.

Dowód: zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania P. B. k.616 -620 czas od 01 :26:06 do 02 :37:57, zeznania J. L. k. 626-629 czas od 03 :58 :30 do 04:58:12, zeznania R. Ś. k. 699-703 czas od 01 :31:10 do 02:29:42 , zeznania świadka M. D. k. 717 -719 czas od 00:02:42 do 00:29:26, zeznania J. S. 720-722 czas od 00:44:00 do01:10:48,

Strategia zakupowa, za której tworzenie było odpowiedzialne Biuro (...) podległe kierownictwu O. B. powstawało we współpracy z kilkoma komórkami organizacyjnymi pozwanej. Proces budowania strategii zakupowej zawierał w sobie element ustalenia względem grup towarów swoistego standardu technicznego tj. wymagań technicznych, którym miały sprostać. W tym celu w Departamencie(...)– komórce niezależnej od powódki – powstała komórka ds. (...). Do powstania strategii zakupowej niezbędne było uzgodnienie w przypadku produktów tego wymagających (np. (...) (...), (...), czy też (...)) specyfikacji technicznej. Był to element niezbędny dla kontynuowania ustalania strategii przez biuro powódki. Celem dokonania zakupów i uruchomienia konkretnej metody zakupu (np. przetargu) konieczne również było oprócz powyższych działań w ramach tworzenia strategii zakupowej dla konkretnej grupy produktów zgromadzić informację dotyczącą szacunkowej ilości zamówień - wolumenie. Ilość zapotrzebowania najczęściej był pochodną procesów inwestycyjnych w danym oddziale, które były przewidziane w planie rzeczowo – finansowym danego oddziału. Aby zgromadzić te informację – wymagane do zakończenia badań i doboru prawidłowej strategii – komórka powódki, czyli Biuro (...) gromadziło dane spływające z oddziałów. Tak zgromadzone informacje były następnie weryfikowane przez komórki merytoryczne w niezależnych od powódki: Biurze (...) – z jej ramienia działał m.in. J. L. oraz w Biurze (...) – z jej ramienia działał m.in. A. Ż.. Do zadań tych komórek należało określenie na podstawie danych zgromadzonych przez Biuro powódki (pochodzących z oddziałów pozwanej) szacunkowego zapotrzebowania.

Dowód: strategie zakupowe k.326- 385,zeznania M. S. (1) k. 706-708 czas od 03:29 :11 do 03 :55:49 , zeznania M. D. 717-719. czas od 00:02:42 do 00:29:26, zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania J. S. 720-722 czas od 00:44:00 do01:10:48, , zeznania J. L. k. 626-629 czas od 03 :58 :30 do 04:58:12,, zeznania A. Ż. 695-696 czas od 00 :04:16 do 00:36:04 , wiadomości mail k. 440-441,495, 496, zeznania świadka M. L. k. 703-706 czas od 02:29:42 do03:28:12

Opracowywane strategie zakupowe były przedstawiane członkom zarządu pozwanej spółki oraz przełożonemu powódki dyrektorowi (...) – M. L. przed przystąpieniem do przetargu. Następnym etapem, w którym pełniło rolę Biuro kierowane przez powódkę było wystąpienie do zarządu o udzielenie zgody korporacyjnej na zaciągnięcie zobowiązań w imieniu spółki. Wniosek o udzielenie zgody korporacyjnej zawierał w sobie prośbę skierowaną do Zarządu Spółki o wystąpienie do Walnego Zgromadzenia Spółki pozwanej w sprawie wyrażenia zgody na nabycie składników aktywów trwałych. We wniosku zawierano rodzaj aktywów mających zostać nabytymi oraz wartość przedmiotu zamówienia. We wniosku zawierano przyjęty już przez komórkę organizacyjną prowadzoną przez powódkę – tryb nabycia (np. w drodze przetargu nieograniczonego) oraz czy nabycie nastąpi w oparciu o ustawę Prawo Zamówień Publicznych. Wniosek taki zawierał również opinie komórek odpowiadających danej dostawie m.in. Biura (...) oraz Biura (...). Załącznikiem do wniosku była m.in. kalkulacja wartości szacunkowej zamówienia wraz z zestawieniem ilościowym i rzeczowym. Po otrzymywaniu zgody korporacyjnej w oparciu o przyjętą metodę zakupu następowało uruchomienie procedury zakupu, najczęściej w oparciu o przetarg.

Dowód: wnioski o uzyskanie zgód korporacyjnych – k. 388-439, zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania P. B. k.616 -620 od 01 :26:06 do 02 :37:57, wiadomość mail k. 386-387

Na powódce O. B. nie spoczywała wyłączna odpowiedzialność za planowanie potrzeb materiałowych pozwanej i nie odpowiadała ona wyłącznie za niezapewnienie dostaw elementów infrastruktury. Potrzeby te bowiem były przez komórkę powódki gromadzone w oparciu o funkcjonujące u pozwanej procedury. Na podstawie pozyskanych danych Biuro (...) prowadzone przez powódkę szacowało natomiast wartość poszczególnych zamówień kształtowanych w oparciu o zapotrzebowania zgłaszane przez oddziały i weryfikowane przez Biuro (...) i Biuro (...). Biuro powódki odpowiadało następnie za zapewnienie sprawnej procedury nabycia towarów odpowiadających zapotrzebowaniu zgłoszonemu przez oddziały pozwanej.

Dowód: zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, strategie zakupowe k.326- 385, zeznania R. Ś. k. 699-703 czas od 01:31:10 do 02:29:42 , zeznania M. L. 703 – 706 czas od 02:29:42 do03:28:12, zeznania M. D. 717-719. czas od 00:02:42 do 00:29:26, zeznania J. S. 720-722 czas od 00:44:00 do01:10:48,

Umowy na zakup towarów i usług będących w kręgu zadań powódki z punktu widzenia opracowywania strategii zakupowej i postępowań przetargowych były zawierane w oparciu o plan rzeczowo – finansowy uwzględniający planowane procesy inwestycyjne mające być realizowane w danym okresie rozliczeniowym. Umowy te były zawierane na dłuższe okresy (12 lub 24 miesiące) i na ten czas oddziały we współpracy z komórkami technicznymi miały oszacować wolumen zaopatrzenia w taki sposób, aby nie zakłóciło to przebiegu inwestycji. Jeszcze w 2014 roku dało się zauważyć, że umowy zawierane na tak długie okresy, wskutek niedoszacowania przez pracowników oddziałów były wyczerpywane szybciej niż zakładano. Na przykład okazywało się, że umowa obejmująca zakup (...) (...) i (...) zawarta na okres 24 miesięcy w dniu 25.11.2013 roku została zrealizowana już w marcu 2015 roku. Dochodziło w tym przypadku do szybszej o ok. 8 miesięcy niż planowano realizacji umowy. Do eskalacji problemów związanych z szybszą niż zakładano realizacją umów doszło w 2015 roku. Wskutek niedoszacowania przez komórki oddziałów pozwanej zapotrzebowania należało w pilny sposób poszukiwać rozwiązań pozwalających pokrycie zapotrzebowania. Kolejną przyczyną opóźnień w zakresie dostaw inwestorskich oprócz anormalnego przedwczesnego wykonania zaplanowanych przez oddziały zużyć była korespondująca z tą przyczyną zmiana planu rzeczowo – finansowego. W trakcie roku była możliwość zmiany w planie inwestycyjnym (plan rzeczowo – finansowy ( (...)). W czerwcu 2015 roku odbyło się spotkanie z udziałem M. L., w którym brał też udział dyrektor pionu zarządzania majątkiem (...) – M. M.. Wskazał on wówczas, że uzyskano zgodę zarządu na uruchomienie dodatkowych środków na realizację inwestycji i eksploatacji na łączną sumę (...). Wskutek tej zmiany planu rzeczowo – finansowych w sposób nieprzewidywalny dla Biura (...) i powódki wzrosła ilość procesów inwestycyjnych wymagających materiałów, których dostarczaniem po części zajmowała się powódka. Wówczas już dyrektorzy oddziałów zaczęli zgłaszać, że istnieje ryzyko, że zabraknie materiałów.

Dowód: informacja o przyczynach opóźnień k. 145-145v, zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, wiadomość mail k. 143-144, 169-170, 178, zeznania A. P. k. 614-615 czas od 01:06:19 do 01:24:51 , zeznania M. L. k. 703 – 706 czas od 02:29:42 do03:28:12, zeznania R. Ś. k. 699-703 czas od 01 :31:10 do 02:29:42 , zeznania M. S. (1) k. 706-708 czas od 03 :29 :11 do 03 :55 :49 , zeznania J. Z. k. 621-623 od 02:39:02 do 03:13:07, zeznania J. Ż. k. 696-699 czas od 00:37:01 do 01:27 :14

Znaczący wpływ na opóźnienia i wydłużenie kluczowych etapów postępowań przetargowych miały braki kadrowe w Departamencie (...), a zwłaszcza w komórce ds. (...) będącej pod bezpośrednim kierownictwem G. W.. Jeszcze w 2014 roku jedyną osobą odpowiedzialną za standaryzację techniczną – niezbędną z punktu widzenia tworzenia specyfikacji do celów przetargowych był M. S. (1). We wrześniu 2014 roku do pomocy temu pracownikowi zatrudniono R. S.. Powódka skarżyła się na opóźnienia generowane przez komórkę ds. (...), zaś problemy kadrowe w tej komórce były monitorowane przez przełożonych. Już w listopadzie 2014 roku powódka zwracała się prośbą o wsparcie odnośnie realnych terminów sporządzenia weryfikacji standardu technicznego materiałów oraz strategii zakupowych. W lutym 2015 roku z pracy z powodów związanych z nawarstwieniem prac odszedł M. S. (1) zostawiając niedoświadczonego pracownika jako jedynego w komórce. Wówczas został zatrudniony do pomocy R. S. Ł. K.. W dniu 24 kwietnia 2015 roku w wiadomości skierowanej do powódki pracownicy komórki ds. (...) wskazywali na problemy z zachowaniem terminów na wykonanie zlecanych im zadań. Powódka próbując rozwiązać te problemy zwracała się do swojego przełożonego M. L. oraz M. M. w dniu 18 czerwca 2015 roku wskazując na „wąskie gardło” w obszarze specyfikacji technicznej wskazując, że jej Biuro w bardzo dużym zakresie czerpie z pracy tego obszaru.

Powódka również delegowała pracowników Biura (...) do pomocy pracownikom zatrudnianym w komórce ds (...) w celu przyspieszenia opracowania czy weryfikacji standardów technicznych.

Dowód: informacja o przyczynach opóźnień k. 145-145v, zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania M. L. k. 703 – 706 czas od 02:29:42 do03:28:12, zeznania R. Ś. (1) k. 699-703 czas od 01:31:10 do 02:29:42 , zeznania M. S. (1) k. 706-708 czas od 03:29:11 do 03:55:49 , wiadomości mail k. 178, 471-478, 481-493, zeznania świadka G. W. k. 768-769 czas od 01:59:14 do 02:18:59; zeznania świadka R. S. k. 769-770 czas od 02:19 :48 do 02:32 :02

Mając na względzie krytyczną sytuację w sektorze dostaw inwestorskich O. B. podjęła próbę analizy rozwiązań, których przyjęcie mogłoby rozwiązać problem. W wiadomości mail skierowanej w dniu 21 lipca 2015 roku m.in. do członków zarządu pozwanej powódka zamieściła rekomendację w zakresie realizacji dostaw inwestorskich. Opracowanie to zawierało m.in. informację o statusie realizowanych umów, statusie umów interwencyjnych wraz z oszacowaniem terminu ich wykonania a także rekomendacje dot. wdrożenia dostaw inwestorskich na bazie opracowanej strategii zakupowej. Zawierała również informację o przewidywanych dla niektórych materiałów zakupach interwencyjnych. Prezentacja załączona do tej wiadomości zawierała strategie zakupowe dla wszystkich kategorii produktów, co do których były przewidziane dostawy inwestorskie. Prezentacja ta była dyskutowana z M. L. oraz M. M.. Opracowanie sporządzone przez powódkę zostało prawie bez zastrzeżeń przyjęte przez członka zarządu pozwanej S. K. z wyjątkiem aparatury (...), dla której termin realizacji umów był zbyt mało ambitny. Powódka 27 lipca 2015 roku skierowała do członków zarządu oraz M. L. informację dotyczącą priorytetowego problemu zapewnienia dostaw (...) dla realizacji (...). Członkiem zarządu pozwanej odpowiedzialnym za pion zakupów od maja 2015r. była P. M. , jednakże w do pewnego momentu wyjaśnienia kwestii zakupowych i raportowania spotykała się ona jedynie z przełożonym powódki M. L. , który zapewniał o podjętych działaniach w celu dochowania terminów zakupów elementów infrastruktury (...) , dopiero kiedy dowiedziała się skali problemu zażądała bezpośrednich informacji od powódki w tym zakresie.

Dowód: wiadomości mail k. 126,136,138, 170-171 prezentacja k. 127-134, zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania M. L. k. 703 – 706 czas od 02:29:42 do03:28:12, zeznania świadkaP. M. k.761-767 czas 00:04:09 do 01:56:49

31 lipca 2015 roku powódka zwróciła się do członka zarządu P. M. odpowiedzialnego za obszar działań powódki z informacją dotyczącą przyczyn opóźnień ze wskazaniem rekomendacji, a także obecnej sytuacji w oddziałach pozwanej. Informacja zawierała najważniejsze przyczyny opóźnień oraz status umów interwencyjnych w oddziałach, a także rekomendacje działań naprawczych. Wynikało z niej, że główną przyczyną opóźnień w postępowaniach był fakt wykorzystania umów przez oddziały wcześniej niż te oddziały to zakładały. Opracowanie powódki zawierało również szczegółowy harmonogram działań, ze wskazaniem przewidywanych terminów na dokonywanie kolejnych etapów oraz wskazanie głównych przyczyn opóźnień. Powódka jako sposób rozwiązania opóźnień rekomendowała zawieranie umów interwencyjnych przez oddziały pozwanej spółki w celu zapewnienia ciągłości dostaw na potrzeby realizowanych inwestycji . Było to rozwiązanie, które wcześniej było w spółce stosowane w sytuacjach nagłych niedoborów materiałowych i zastosowano je również w roku 2015 w celu zapewnienia ciągłości dostaw . Rozważano również aneksowanie będących w realizacji na poziomie oddziałów umów interwencyjnych, a także aneksowanie zakończonych już umów. Rekomenadacje zawierały również opracowanie wspólnie z biurem Rozwoju , Biurem (...) Biurem (...) spójnego planowania potrzeb rzeczowych , usprawnienie procesu aktualizacji opracowywania standardów techniczynych Powódka w wiadomości kierowanej 28 lipca 2015 roku do J. Z. – dyrektora generalnego oddziału G. pozwanej spółki wskazała, że rekomenduje się celem zabezpieczenia materiałów na realizację zadań utrzymanie dostaw inwestorskich. Jedynie co do (...) i (...) dopuszczono możliwość pozyskiwania materiałów przy pomocy zewnętrznych wykonawców, którzy w toku wykonywania prac na własny rachunek nabywaliby materiały z uwagi na wątpliwości w zakresie utrzymania odpowiedniej jakości materiałów . Wszystkie rekomendacje powódki stanowiły jedynie propozycję rozwiązań problemów zaś decyzja w tym zakresie była poza kompetencjami powódki i leżała w gestii zarządu pozwanej spółki.

Dowód: wiadomość mail k. 143,152-153,169-170, prezentacja powódki k. 145-146, 147-150, harmonogram k. 150, prezentacja możliwości zapewnienia dostaw inwestorskich k. 154-158,zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18,zeznaniaJ. Z. k. 621-623 czas od 02:39:02 do 03:13:07, zeznania R. Ś.k. 699-703 czas od 01:31:10 do 02:29:42 , zeznania D. Z. k. 719-720 czas od 00:30:40 do 01:42:55, zeznania świadkaP. M. k. 761-767 czas 00:04:09 do 01:56:49, zeznania świadka A. M. k. 792-798 czas od 00:05:24 do 01:45:16; zeznania świadka M. L. k. 703-706 czas od 02:29:42 do03:28:12

Efektem prac m.in. powódki w obszarze zapewnienia materiałów (...) na potrzeby realizacji zadań było sporządzenie notatki z dnia 4 sierpnia 2015 roku oraz informacja w zakresie planowanych dat dostaw dla prowadzonych przetargów centralnych z dnia 10 sierpnia 2015 roku. Notatkę sporządziła powódka oraz Dyrektor (...) M. M. zaś zatwierdził ją prezes zarządu pozwanej R. P. oraz wiceprezes zarządu pozwanej spółki – P. M.. Wskazano w notatce, że problem z zapewnieniem materiałów w ramach dostawy inwestorskiej dotyczy (...) (...) i (...) oraz (...) (...) (...). Pozostałe grupy asortymentowe będą możliwe do realizacji przez wdrożenie przesunięć między oddziałami oraz aneksowaniem ostatnich umów interwencyjnych. Co do (...) i (...) rozwiązanie przewidywało nabywanie materiałów przez same oddziały we współpracy ze spółkami inwestycyjnymi z pominięciem procedury przetargowej stosowanej na poziomie centralnym. W notatce dopuszczono też możliwość postępowań o roboty budowlane, w ramach których to wykonawcy zostaną zobligowani do zapewnienia (...) i (...).

Dowód: wiadomość mail k. 182-183, notatka służbowa k. 186-187, zeznania świadka P. M. k. 761-767 czas 00:04:09 do 01:56:49

W Biurze (...) pracował podwładny powódki – P. B. w charakterze specjalisty ds. zakupów strategicznych. P. B. był odpowiedzialny za tworzenie specyfikacji istotnych warunków zamówienia dla postępowania przetargowego numer (...) dotyczącej (...) (...)oraz do przygotowania wniosku o zgody korporacyjne. Na etapie otwarcia ofert w postępowaniu przetargowym w dniu 9 czerwca 2015 roku złożono oferty co do dwóch części ofert na łączną kwotę (...) złotych. Wówczas dopiero P. B. zorientował się, że na etapie tworzenia specyfikacji istotnych warunków zamówienia popełnił błąd przy ilościach (...). W wyniku tego łączna kwota ofert przekraczała wydaną przez Walne Zgromadzenie Spółki zgodę korporacyjną zezwalającą na nabycie (...) (...) o łącznej wartości netto nie wyższej niż (...). Pracownik od razu poinformował o tym fakcie powódkę oraz M. L.. Zwrócono się także z prośbą o zaopiniowanie rozwiązań do komórki zajmującej się obsługą prawną z zapytaniem, czy jest w takiej sytuacji możliwość podpisania umowy. Rozważano wówczas trzy rozwiązania: unieważnienie przetargu, wydanie przez Walne Zgromadzenie zgody następczej oraz wystąpienie do Walnego Zgromadzenia o wydanie nowej zgody korporacyjnej obejmującej nową wartość z przetargu. Finalnie wybrano wariant obejmujący uzyskanie całkowicie nowej zgody , co nastąpiło już po rozwiązaniu z powódką stosunku pracy w październiku 2015 roku. Powódka według posiadanej przez nią wiedzy o możliwości uzyskania szybszej proceduralnie zgody następczej wyznaczyła termin sfinalizowania zakupu na wrzesień 2015 roku, który nie został finalnie zrealizowany z uwagi na wybranie innego sposobu rozwiązania problemu.

Dowód: zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania P. B. k.616 -620 od 01 :26:06 do 02 :37:57,, wiadomości mail k. 523-524,specyfikacja istotnych warunków zamówienia k. 188-195v, zeznania M. L. k. 703 – 706 czas od 02:29:42 do03:28:12, zeznania świadka R. P. k. 770-774 czas od 02:33:49 do 03:37:29

Z uwagi na popełnienie przez P. B. pomyłki skutkującej opóźnieniem w zakresie postępowania przetargowego na kable (...) powódka jako przełożona pracownika na prośbę swojego przełożonego M. L. zwróciła się o poradę w Departamencie(...) odnośnie sposobu upomnienia pracownika. Dyrektor M. S. (2) doradziła powódce, aby ta sporządziła pisemne upomnienie wyłącznie do jej i pracownika wiadomości, pozbawione charakteru kary porządkowej w rozumieniu kodeksu pracy. W ocenie M. S. (2) miała być to dla pracownika wystarczająco dotkliwa sankcja, zwłaszcza że był to pierwszy błąd. 15 czerwca 2015 roku powódka udzieliła P. B. upomnienia za niedopełnienie obowiązku służbowego poprzez niestaranne przygotowanie dokumentacji do publicznego postępowania przetargowego nr (...). Zawarto również informację o utracie premii w części dotyczącej jakości pracy. W upomnieniu uprzedzono, że kolejne podobne lub inne uchybienia mogą skutkować naganą z wpisem do akt. O takim sposobie upomnienia P. B. została poinformowana członek zarządu pozwanejP. M. w wiadomości mail z 5 sierpnia 2015 roku. Przez dyrektora M. L. .

Dowód: zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania P. B. k.616 -620 od 01 :26:06 do 02 :37:57, wiadomości mail k. 239, zeznania M. L. k. 703 – 706 czas od 02:29:42 do03:28:12, upomnienie k. 240

Powódka głównie komunikowała się z członkami zarządu przy pomocy drogi służbowej za pośrednictwem swojego bezpośredniego przełożonego M. L.. Ten sposób komunikacji obowiązywał od czasu gdy członkiem zarządu pozwanej przestał być R. Ś., a funkcję członka zarządu objęłaP. M., która życzyła sobie takiego sposobu komunikacji . Wcześniej do spotkań powódki z członkiem zarządu nadzorującym sprawy zakupów dochodziło często – raz na dwa tygodnie.

Dowód: zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , k. 529-531, 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania M. L. k. 703 – 706 czas od 02:29:42 do03:28:12, zeznania R. Ś.k. 699-703 czas od 01 :31:10 do 02:29:42 , zeznania S. R. k. 623 – 62603:14:21 do 03:52:34 , zeznania świadka P. M. k. 761-767 czas 00:04:09 do 01:56:49

Powódka w dniu 7 sierpniu 2015 roku rozpoczęła urlop wypoczynkowy. Pierwszego dnia urlopu powódka przygotowała listę zadań do wykonania swoim podwładnym – P. B. oraz J. S.. W zadaniach spoczywających na powódce w czasie urlopu miała ją zastąpić S. R..

Dowód: zeznania powódki O. B. k. 798-804 czas od 01:46:54 do 03:19:42 , 529-531, , 610-614 czas od 00:13 : 44 do 00:52:03 i od 00:02:38 do 00:58:18, zeznania S. R. k. 623 – 626 czas od 03:14:21 do 03:52:34, wiadomości mail k. 515, 519, lista zadań k. 521-522

W dniu 18 sierpnia 2015 roku wiceprezes Zarządu (...) S.A. P. M. oraz prezes Zarządu (...) S.A. R. P. sporządzili w imieniu pracodawcy oświadczenie skierowane do O. B. o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z powołaniem się na treść art. 52§1 pkt 1 kodeksu pracy. W myśl tego oświadczenia przyczyną rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia jest ciężkie naruszenie przez powódkę podstawowych obowiązków pracowniczych i wynikająca stąd utrata zaufania koniecznego do zajmowania stanowiska Kierownika Biura (...) w Centrali Spółki (...) S.A., poprzez:

1) zaniedbania w zakresie opracowania i aktualizacji strategii zakupowej dla wybranych grup materiałów i usług,

3) brak nadzoru w kierowanej przez pracownika komórce, zapewniającego we właściwym czasie i w odpowiedniej ilości dostaw urządzeń na potrzeby działalności inwestycyjnej i eksploatacyjnej pracodawcy i tym samym narażenie jego interesów, związanych z wykonywaniem obowiązków nałożonych ustawą Prawo energetyczne, jako (...) (...), co skutkować może sankcjami wynikającymi z ustawy Prawo energetyczne,

4) narażenie interesu prawnego pracodawcy poprzez zamiar dopuszczenia do realizacji dostaw z przekroczeniem progu zamówień sektorowych, wynikających z prawa Zamówień Publicznych,

Dowód: oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy k. 19-19v, zeznania świadka P. M. k. 761-767 czas 00:04:09 do 01:56:49, zeznania świadka R. P. k. 770-774 czas od 02:33:49 do 03:37 :29

Powódka O. B. otrzymała oświadczenie pracodawcy z 18 sierpnia 2015 roku drogą pocztową w dniu 24 sierpnia 2015 roku.

bezsporne

Wysokość wynagrodzenia powódki za okres ostatnich trzech miesięcy zatrudnienia, obliczonego jak ekwiwalent za urlop wynosi 11.030,88 złotych brutto.

Dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 125

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych w toku postępowania przez strony postepowania, których treść ocenił na mocy art. 245 kpc , zgodnie z treścią którego dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Art. 77³. Kodeksu cywilnego stanowi natomiast , iż dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią. Zgodnie z art. 77²k.c. do zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie.

Za wiarygodne Sąd również uznał dokumenty transponowane do akt niniejszej sprawy na okoliczności zatrudnienia powódki oraz przebiegu tego zatrudnienia znajdujące się albo jako odpowiadające dokumentom zgromadzonym w aktach osobowych powódki. Z punktu widzenia niniejszej sprawy szczególną wagę obok zeznań świadków należało przypisać wydrukom wiadomości mail z poczty służbowej pracowników pozwanej, w tym powódki. Treść oraz daty tych maili, a także osoby do których były one przesyłane nie były na żadnym etapie postępowania kwestionowane co zawartej w nich treści . Strony nie zgłaszały również zarzutu braku kompletności korespondencji. Z tego względu duża część zdarzeń poprzedzających złożenie przez pozwaną powódce oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia mogła być oceniana przez pryzmat właśnie tych wiadomości. Przydatne dla oceny przyczyn rozwiązania stosunku pracy okazały się również prezentacje oraz dokumentacja przetargowa dostarczona przez strony niniejszego sporu. Również i tu brak było sytuacji, w której strony kwestionowałyby pochodzenie tych dokumentów.

Co do zeznań świadków zauważyć należy , że znakomita większość świadków składających zeznania w niniejszej sprawie są, bądź były w niedalekiej przeszłości pracownikami pozwanej spółki. Z tego względu Sąd z dużą dozą ostrożności podchodził do treści tych zeznań, w szczególności jeżeli chodzi o zeznania byłych członków zarządu P. M. , R. P.- autorów oświadczenia o rozwiązaniu z powódka umowy o pracę bez wypowiedzenia , czy też świadków, którzy potencjalnie mogliby być z pozwaną w sporze (np. M. L.) byli przez Sąd oceniani przez pryzmat całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie (tj. dowodów z dokumentów i zeznań innych świadków).

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania A. P., J. Z. i J. Ż.. Świadkowie nie byli pracownikami centrali spółki pozwanej, a jedynie pracownikami jej oddziałów. Ich zależność oraz współpraca z powódką miały wobec tego mniejszy zakres. Zeznania A. P. jako dyrektora departamentu zarządzania majątkiem (...) w oddziale w K. okazały się przydatne dla Sądu z punktu widzenia stwierdzenia jakie były przyczyny problemów w 2015 roku w zakresie dostaw inwestorskich. Świadek zgodnie ze (co trzeba podkreślić) wszystkimi wypowiadającymi się co do tej kwestii świadkami, podał szczegóły dotyczące procesu gromadzenia przez spółkę danych dotyczących zapotrzebowania na materiały. Świadek potwierdził, że zapotrzebowanie nie było generowane przez czy obliczane przez Biuro (...) kierowane przez powódkę, lecz było zgłaszane z poziomu oddziałów do centrali. Zeznania świadka P. pozwoliły również potwierdzić udział innych komórek centrali w tworzeniu strategii zakupowej tj. komórek inwestycyjnych centrali. Świadek w ocenie Sądu jako dyrektor departamentu posiadał w tym zakresie merytoryczną wiedzę. Co bardzo istotne świadek podobnie jak niektórzy inni świadkowie postrzegali sytuację panującą w 2015 roku w obszarze dostaw inwestorskich za anormalną i wyjątkową. Z podobnych względów Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. Z. pełniącej funkcję dyrektora generalnego oddziału pozwanej spółki w G.. Zeznania tego świadka okazały się przydatne dla Sądu w zakresie ustalania przyczyn opóźnień w dostawach inwestorskich. Świadek podobnie jak m.in.R. Ś. czy J. S. wskazywała na fakt niedoszacowania zapotrzebowania materiałów przez oddziały pozwanej spółki. Wskazała również, co odpowiada prezentacji dotyczącej przyczyn opóźnień przedstawionej przełożonym przez powódkę w lipcu 2015 roku, że w sposób wyjątkowy w pierwszej połowie 2015 roku doszło do skonsumowania umów zawartych dla oddziałów. Dyrektorzy oddziałów obawiali się zawierania umów interwencyjnych , aby nie naruszyć ustawy prawo zamówień publicznych , z drugiej strony istniała konieczność zapewnienia bieżących dostaw materiałów do realizacji inwestycji. Zeznania tego świadka zgodnie z treścią zeznań R. Ś., M. L. czy też samej powódki wiarygodnie wskazały na fakt zwiększenia w 2015 roku ilości środków wydatkowanych na inwestycje w stosunku do wcześniej opracowanego planu rzeczowo – finansowego. Z zeznańR. Ś. czy M. L. Sąd mógł wywnioskować, że inicjatorem takiego zwiększenia był M. M., to jest Dyrektor (...). Zeznania świadka J. Ż. pełniącej funkcję kierownika wydziału (...) w oddziale w T. w sposób podobny do wcześniej wskazanych świadków wskazywały na kończące się w 2015 roku kontrakty oraz konieczność (...) Zeznania tego świadka potwierdzały również realizację przyjętej w notatce z dnia z dnia 4 sierpnia 2015 roku sporządzonej przez M. M. i powódkę odnośnie możliwości zawierania umów na kable z poziomu oddziałów zamiast centrali. Zeznania tego świadka podobnie jak zeznania A. P. potwierdziła praktykę gromadzenia zapotrzebowania przez oddziały i przekazywanie ich komórce kierowanej przez powódkę.

Sąd uznał w pełni za wiarygodne zeznania P. B. oraz J. S. to jest zeznań bezpośrednich podwładnych powódki w Biurze (...) pozwanej spółki. Z uwagi na fakt, że byli to bezpośredni podwładni powódki, jak również fakt, że ocena pracy powódki mogła pośrednio wpłynąć na ocenę ich pracy Sąd podszedł to tych zeznań z dozą ostrożności. Pomimo tego świadkowie Ci w ocenie Sądu w sposób zgodny i korespondujący z zeznaniami innych zeznań wskazywali na zakres zadań Biura (...) oraz działania powódki w okresie poprzedzającym rozwiązanie z nią stosunku pracy. Zeznania świadka P. B. okazały się przydatne przede wszystkim w zakresie jednej z przyczyn rozwiązania z powódką stosunku pracy tj. braku właściwego nadzoru nad przestrzeganiem wewnętrznych procedur w zakresie realizacji procesów zakupowych, w tym dopuszczenie do wszczęcia publicznego postępowania przetargowego na zakup (...) (...)z przekroczeniem zgód korporacyjnych uzyskanych przez Spółkę. Świadek B. w sposób wnikliwy opisał przyczyny swojej pomyłki oraz działania powódki w zakresie wyciągnięcia konsekwencji z tytułu tego błędu oraz działań podjętych celem znalezienia rozwiązania. Zeznania świadka w tym zakresie korespondują z wiadomościami mail z korespondencji z powódką i z działem prawnym. Świadek B. jako specjalista ds. zakupów posiadał szczegółową wiedzę co do etapów tworzenia przez powódkę strategii zakupowej oraz etapów jej przygotowywania. Jego zeznania pozwoliły na poczynienie na ten temat dogłębnych rozważań i w rezultacie stwierdzenie, że problemy z tworzeniem strategii zakupowej i tym samym generowanie w 2015 opóźnienia w sektorze dostaw inwestorskich nastąpiły bez winy po stronie powódki, a były konsekwencją niedoszacowania potrzeb na materiały przez oddziały oraz problemów kadrowych w komórce ds. (...) w Pionie (...). Potwierdzają to wiadomości mail kierowane przez powódkę do G. W.. W ten sposób zostały potwierdzone twierdzenia m.in. powódki co do faktu, że budowanie strategii zakupowej dla materiałów i usług nie było wynikiem działań tylko Biura (...), zaś powódka ze swej strony wykonywała swoje zadania terminowo. Podobnie dużą wiedzę w zakresie wykonywania zadań przez powódkę posiadała J. S., która w swoich zeznaniach wskazała na tożsame co świadek B. przyczyny opóźnień w dostarczaniu elementów infrastruktury (...). Jej zeznania korespondowały w pełni z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym.

W pełni zasługiwały na wiarę zeznania świadka S. R. pełniącej w czasie zatrudnienia powódki funkcję kierownika równorzędnej względem powódki komórki w Pionie (...) i Administracji - Biurze (...). Podobnie jak się to miało w przypadku zeznań P. B. i J. S. zeznania tego świadka posłużyły w analizie dotyczącej zakresu obowiązków powódki oraz roli Biura (...) w zakresie opracowywania strategii zakupowej. S. R. zaprzeczyła tezom stawianym przez stronę pozwaną, że wskutek zachowań powódki, pozwana de facto odsunęła powódkę od obowiązków w sierpniu 2015 roku. Stoi to w sprzeczności z zeznaniami tego świadka oraz powódki, M. L. , z których zdaniem Sądu jasno wynika, że powódka odchodząc na planowany urlop miała być po prostu zastąpiona w realizacji zadań przez świadka. Fakt ten potwierdzają również wiadomości mail kierowane przez M. L. do powódki oraz lista zadań powierzonych na czas urlopu przez powódkę swoim bezpośrednim podwładnym.

Sąd uznał w pełni za wiarygodne zeznania J. L., A. Ż. i M. D., albowiem były one logiczne, spójne , po części zgodne po części uzupełniające się i w pełni korespondowały z wiarygodnymi dowodami w postaci dokumentów. Świadek J. L. wskazał w sposób spójny z pozostałym materiałem dowodowym na przyczyny opóźnień wskazując, umowy już zawarte uległy wcześniejszemu skonsumowaniu i konieczne było zapewnienie ciągłości dostaw i aneksowanie umów już zawartych . Wskazał również na istnienie wieloetapowego i nie do końca sformalizowanego procesu zakupowego, oddziały nie są w stanie przedstawić zapotrzebowania na rok następny tak , aby zaspokojone było zapotrzebowanie w 100% , natomiast pozwana spółka zgodnie z prowadzoną polityką zapewniała dostawy centralne , co pozwoliło na oszczędności i utrzymanie właściwego standardu materiałów . Wady tego systemu pośrednio potwierdziły zeznania byłego członka zarządu pozwanej – R. Ś.. Zeznania tego świadka potwierdzają również zeznania świadków odnośnie zwiększenia w 2015 roku planów inwestycyjnych. Świadek wskazał, że w 2015 roku wzrosły zakresy rzeczowe, co w ocenie Sądu koresponduje z twierdzeniami zawartymi w wiarygodnych zeznaniach M. L. i R. Ś.

Zeznania A. Ż. również w pełni wiarygodne pozwoliły sądowi na weryfikację zeznań innych świadków w zakresie sposobu tworzenia zbierania zapotrzebowania z oddziałów pozwanej. Świadek jako inżynier ds. zarządzania eksploatacją w Biurze (...) potwierdził stanowisko powódki oraz tezę wynikająca z dokumentów, że oprócz Biura powódki rolę w postępowaniach zakupowych oraz tworzeniu strategii zakupowej odgrywało m.in. Biuro, w którym pracował świadek. Świadek zeznał bowiem, że jego komórka na prośbę komórki powódki zbierała zapotrzebowanie i weryfikowała dane o zapotrzebowaniu, które spływały z oddziałów pozwanej spółki, a następnie weryfikowali je pod kątem eksploatacji i modernizacji sieci. Fakt ten potwierdzają też wiadomości mailowe znajdujące się w aktach sprawy.

Zeznania M. D. złożone przed Sądem okazały się przydatne natomiast w zakresie, w jakim wskazywały, że na powódce O. B. nie spoczywała odpowiedzialność za planowanie potrzeb materiałowych pozwanej i nie odpowiadała ona za niezapewnienie dostaw elementów infrastruktury. Świadek ten jako kierownik Biura (...) w czasie zatrudnienia powódki wskazywał natomiast, że Biuro powódki samodzielnie nie szacowało zapotrzebowania oddziałów, lecz odbywało się to na zasadzie współpracy pomiędzy komórkami inwestycji zakupów z oddziału i centrali oraz Biura (...). Wskazał również, że nie było możliwości dokładnego planowania zapotrzebowania, zaś bazowało się na szacunkach. Fakty powyższe potwierdzają również zgromadzone w aktach sprawy strategie zakupowe, w których oznaczono komórki pozwanej współpracujące w zakresie jej tworzenia. Zeznania M. D. potwierdzały również problemy z jakimi borykała się komórka ds. (...) w Pionie (...). W tym zakresie jego zeznania w pełni korespondują z treścią korespondencji mailowej oraz zeznań M. S. (1), R. Ś., czy też M. L..

Świadek D. Z. jako główny specjalista ds logistyki zajmowała się bieżącą realizacją dostaw , wskazała na braki w dostawach , które były na bieżąco zabezpieczane lokalnymi umowami zawieranymi przez oddziały , podejmowane były próby zaradzenia tej trudnej sytuacji , co zgodne jest z zeznaniami powódki , zeznaniami świadków J. Z. , J. Ż. , J. S. , treścią dokumentów zgromadzonych w sprawie , wiadomości email, jak i zeznaniami innych świadków .

Za bardzo istotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy Sąd uznał zeznania byłego członka zarządu pozwanej – R. Ś.. Sąd uznał je w pełni za wiarygodne, albowiem były one logiczne, spójne , oraz w pełni zgodne i uzupełniające się z wiarygodnymi dowodami w postaci dokumentów oraz zeznaniami świadków z wyłączeniem P. M. i R. P. . Wskazać należy, że świadek jako członek zarządu pozwanej w latach 2009 do maja 2015 miał bardzo szeroką wiedzę co do zakresu obowiązków spoczywających na powódce O. B. oraz problemach w obszarze zakupów inwestorskich, w którym to obszarze problemy w 2015 roku doprowadziły do rozwiązania stosunku pracy z powódką. Zeznania świadka pozwoliły Sądowi na zidentyfikowanie, że w istocie problem z dostawami inwestorskimi i z planowaniem zapotrzebowania miał w pozwanej spółce swoją dłuższą historię, zaś pozwana długo podejmowała próby polepszenia tego obszaru. Świadek wskazał również na korzystanie z zakupów interwencyjnych w przypadku braków materiałów w latach poprzednich, gdyż bardzo trudne jest oszacowanie potrzeb , co ma wpływ na ocenę rekomendacji powódki w tym zakresie, powódka nie rekomendowała bowiem czegoś czego spółka nie akceptowała . Zeznania R. Ś. w sposób spójny z wiarygodnymi zeznaniami pozostałych świadków wskazywały na tym jaką rolę pełniła powódka w tworzeniu strategii zakupowej i jakie były przyczyn opóźnień w tym zakresie. Choć świadek pełnił funkcję członka zarządu pozwanej do maja 2015 roku to jego zeznania w ocenie Sądu zachowały swoją aktualność również w okresie bezpośrednio poprzedzającym rozwiązanie z powódkę stosunku pracy. Zeznania świadka potwierdzały, że przyczyną opóźnień w postępowaniach zakupowych oprócz niedoszacowania zapotrzebowania przez oddziały były mające miejsce już przed majem 2014 roku problemy kadrowe w obszarze (...) technicznej. Świadek podobnie jak inni świadkowie (A. P., J. Z., M. L., ) wskazał w sposób , że sytuacja w obszarze planowania zakupów w 2015 roku było sytuacją nietypową i anormalną.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. L.. Świadek ten jako bezpośredni przełożony powódki posiadał najszerszą wiedzę w zakresie zakresu obowiązków powódki odnośnie tworzenia m.in. strategii zakupowej materiałów oraz zapewnianiu dostaw inwestorskich. Sąd z uwagi na fakt, że świadek również został dyscyplinarnie zwolniony z pracy przez pozwaną z ostrożnością podszedł do ich treści, choć okazały się one w pełni spójne i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym z dokumentów i zeznaniami świadków. Świadek L. wskazał, że nie stwierdził żadnych zaniedbań w zakresie opracowywania strategii przez powódkę czy też w zakresie przetargów. Jego ocena pracy powódki jest o tyle istotna, że w istocie odpowiadał on za działania powódki przed członkami zarządu i regularnie składał sprawozdania z działalności swojego obszaru ((...)), tym samym powódka nie może ponosić pełnej odpowiedzialności za problemy zakupowe i informowanie o nich zarządu w roku 2015 , gdyż to świadek przekazywał informacje i raportował do zarządu w tej sprawie, zgodnie z życzeniem członka zarządu P. M. . W ocenie Sądu M. L. wiarygodnie wskazał na główne przyczyny opóźnień w zakresie dostaw infrastruktury (...) (podobnie jak inni świadkowie) i wykluczył, jakoby odpowiedzialność za to ponosiła powódka. Zeznania świadka pozwoliły na poczynienie ustaleń przez Sąd w zakresie zwiększenia w czerwcu 2015 roku wydatków na inwestycje (w wyniku działań Dyrektora (...) M. M.), co pociągnęło za sobą konieczność szybszego przeprowadzania postępowań zakupowych (co w rezultacie doprowadziło do kryzysu w tym obszarze). Powódka na zlecenie świadka sporządziła w dniu 21 lipca 2015 roku rekomendację w zakresie realizacji dostaw inwestorskich. Świadek jako bezpośredni przełożony powódki potwierdził jej depozycje w zakresie, w jakim wskazywała na to, że miała kontaktować się z zarządem co do zasady za pośrednictwem świadka, a nie bezpośrednio. Zadaje to kłam wskazaniom pozwanej, że powódka nie informowała pozwanej o problemach w obszarach dostaw inwestorskich oraz postępowaniach przetargowych. Powódka bowiem mogła kontaktować się z członkiem zarządu P. odpowiedzialną za ten obszar działalności pozwanej co do zasady jedynie w sytuacji, gdy to członek zarządu bezpośrednio zwróci się do niej. Bardzo istotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia były depozycje świadka odnośnie sposobu reakcji powódki na błąd swojego podwładnego P. B.. Świadek potwierdził depozycje powódki i potwierdza też ten fakt korespondencja mailowa, że zarekomendował jako przełożony skonsultowanie sposobu ukarania pracownika z dyrektorem ds. personalnych – M. S. (2), która zaproponowała upomnienie pisemne. Co istotne świadek wskazał, że powódka uzyskała jego akceptację na taki sposób ukarania P. B..

Sąd uznał w pełni za wiarygodne zeznania M. S. (1). Jego zeznania miały bardzo dużą wagę przy ustalaniu stanu faktycznego, gdyż diagnozowały i potwierdzały problemy w obszarze (...) technicznej. Zeznania te zgodne są z zeznaniami świadków G. W. i R. S.. Świadek pracujący do lutego 2015 roku wskazał wiarygodnie na istniejące braki kadrowe w jego obszarze i generowanie przez to opóźnień. Depozycje te zostały w pełni potwierdzone nie tylko przez zeznania wszystkich świadków mających wiedzę w tym przedmiocie, lecz wynika również choćby z harmonogramu planowanych działań z k. 150, gdzie wskazano na czerwono, w jak wielu rodzajach asortymentu opóźnienia były spowodowane właśnie opóźnieniami w zakresie sporządzania specyfikacji technicznej niezbędnej dla wszczęcia procedury przetargowej. Świadek wskazał również potwierdzony w innych zeznaniach fakt, że do zadań powódki nie należało szacowanie wolumenu ilościowego zapotrzebowania na materiały.

Z zeznaniami tego świadka uzupełniały się i po części pokrywały zeznania świadka G. W. dyrektora departamentu (...) , który wskazał na opóźnienia związane z koniecznością opracowania specyfikacji technicznej materiałów do przetargów , czy też koniecznością weryfikacji juz istniejących specyfikacji, braki kadrowe , zakończeniem stosunku pracy M. S. (1) , który był filarem spółki w zakresie opracowywania specyfikacji do przetargów.

Z zeznaniami powyższymi korespondują zeznania świadka R. S. - pracownika zajmującego się standaryzacją po ustaniu zatrudnienia M. S. (1) , potwierdził on występowanie opóźnień przy opracowywaniu standardów technicznych do przetargów , wskazał na nadmiar pracy w tej komórce oraz i na to , ze powódka próbowała wspomóc go w pracy przy opracowywaniu standardów , delegując do pomocy pracowników biura zakupów strategicznych , a więc wskazał na zaangażowanie powódki w przyspieszenie procesu zakupowego , a nie na niedbalstwo powódki .

Z ostrożnością i jako częściowo niewiarygodne sąd potraktował zeznania świadkaP. M. odpowiedzialnej od maja 2015 za pion zakupów w ramach zarządu pozwanej społki . Świadek wskazała na wystąpienie problemów w procesie zakupowym w roku 2015, i jej zeznania zasługują na wiarę jeżeli chodzi o czas , kiedy pozwanej spółce przypisać można powzięcie wiedzy na temat przyczyn rozwiązania stosunku pracy z powódką , korespondują one w powyższym zakresie z korespondencją email złożoną przez strony i zestawieniami sporządzonymi przez powódkę , jeżeli chodzi natomiast o treść zeznań w zakresie przypisywania powódce odpowiedzialności za zaistniałą sytuację w zakresie problemów w procesach zakupowych w roku 2015, to zeznania te w ocenie sądu nie są wiarygodne , albowiem przypisują powódce pełną odpowiedzialność za nieterminową realizację dostaw , zaniedbania w opracowaniu strategii zakupowej , zamiar dopuszczenia do realizacji dostaw z przekroczeniem progu zamówień sektorowych , czy dopuszczenie do wszczęcia postępowania przetargowego z przekroczeniem zgód korporacyjnych, z pominięciem złożoności procesów wiążących się z realizacja zakupów w pozwanej spółce , konsultacji, weryfikacji danych i zapotrzebowani przez inne komórki pozwanej i oddziały , jak i z pominięciem faktów dotyczących chociażby działań podjętych przez powódkę po ujawnieniu błędu P. B., niezgodne są z zeznaniami świadka M. L., R. Ś. i P. B. , jak i innych świadków wskazujących na złożoność procesów zakupowych , i dowodami sporządzonymi w formie dokumentowej . Ponadto zeznania te cechuje niedokładność co ma duże znaczenie dla oceny zeznań świadka - w przypadku świadka podejmującego decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką bez wypowiedzenia i nadzorującego z ramienia zarządu pozwanej pion zakupów , świadek w wielu miejscach powołuje się na niepamięć szczegółów czy faktów , nie zna pojęcia (...) technicznej , tak ważnej , jak ujawniono w toku niniejszego postępowania dla przeprowadzenia postępowań przetargowych na zakupy materiałów. W zakresie konieczności uzyskania zgód korporacyjnych świadek pomija kwestię konsultacji prawnych w tym zakresie , w oczywisty sposób nie mogła to być decyzja samej powódki co do procedury uzyskania tych zgód i ustalenia ich konieczności i zakresu.

Podobny charakter mają zeznania świadka R. P. , współautora decyzji pozwanej o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę , świadek ten posiadał jeszcze bardziej ograniczoną wiedzę w zakresie procesów zakupowych w pozwanej spółce aniżeli świadek P. M. , jak sam wskazał posiadł wiedzę dotyczącą przyczyn rozwiązania umowy o pracę z powódką odP. M., świadek obarcza odpowiedzialnością za sytuacją zakupową w roku 2015 powódkę jako Kierownika Biura (...) ; jednocześnie sam wskazuje , że zarząd pozwanej akceptował zawieranie umów interwencyjnych , jednak świadek tego zapatrywania nie podzielał. Świadek zarzucił powódce wprowadzenie zarządu spółki w błąd , jednakże przeprowadzone postępowanie dowodowe nie potwierdziło zasadności tego zarzutu , działania powódki , jej opracowania i rekomendacje były przesyłane do członków zarządu , co wynika z dowodów dokumentowych w sprawie , mieli oni dostęp w systemie informatycznym do platformy zakupowej obrazującej przebieg procesów zakupowych , informacje te nie były ukrywane , co zdają się ci świadkowie zarzucać powódce , ponadto nie miały one charakteru wiążącego dla zarządu , były konsultowane z obsługą prawna pozwanego , a powódka posiadała przełożonego M. L. , który sam raportował kwestie zakupowe do zarządu spółki taki był przyjęty tryb przezP. M. , powódka nie ukrywała przed zarządem spółki problemów w procesach zakupowych , angażowała się w ich rozwiązanie przesyłając właściwe informacje i propozycje rozwiązań po odpowiednich rozmowach i konsultacjach .

Co do zasady za wiarygodne uznać należało zeznania świadka A. M. - pełnomocnika zarządu zajmującego się sprawami audytu w pozwanej spółce , będacej jednocześnie prezesem zarządu w jednej ze społek z grupy kapitałowej , świadek uczestniczyła w spotkaniach powódki z członkiem zarządu P. M. i prezesem R. P. , na spotkaniach poruszane były problemy dostaw , przedstawiane analizy sytuacji i próby jej ratowania, w spotkaniach uczestniczyła powódka . Zeznania cechuja się jednak zbyt małym stopniem szczegółowości jeżeli chodzi o kwestie związane z wywiązywaniem się przez powódkę obowiązków pracowniczych, co do zasady znajdują one potwierdzenie w korespondencji mailowej złożonej do akt sprawy , świadek nie potrafiła przedstawić kwestii odpowiedzialności powódki za poszczególne działania , nie znała też szczególów poszczególnych czynności wykonywanych przez powódkę , jak i tego na czym opierała się powódka i z kim uzgadniała propozycje , które rekomendowała do wykonania w celu ratowania sytuacji zakupowej w roku 2015.

W ocenie Sądu zeznania powódki O. B. zasługiwały na przyznanie im wiary . Mimo oczywistej ostrożności, z jaką Sąd podchodzi do dowodu z przesłuchania strony w postępowaniu cywilnym na uwagę zasługuję fakt, że zeznania powódki w znakomitej większości zostały potwierdzone pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie wskazanym powyżej . Powódka w sposób przejrzysty i dokładny opisała na czym polegały jej zadania w zakresie kierowania Biurem (...). Opisała również w sposób korespondujący z zeznaniami J. S. i P. B. jak wyglądała procedura zakupowa począwszy od zbierania zapotrzebowania z oddziałów, przez opracowywanie lub analizowanie specyfikacji technicznej po wybranie sposobu zakupu, przeprowadzeniu przetargu i zawarcie umowy. W istocie wbrew twierdzeniom powódki podniesionym w pozwie powódka wskazywała na świadomość problemów, które zaostrzyły się w połowie 2015 roku w obszarze dostaw inwestorskich materiałów, a zatem uznać należy, że co do zasady świadoma była przyczyn rozwiązania z nią umowy o pracę . Powódka w sposób wiarygodny wskazała również na to jak wyglądało poszukiwanie najlepszego rozwiązania dla kryzysu w lipcu i sierpniu 2015 roku. Fakt starań i treść propozycji powódki potwierdzają wiadomości mailowe oraz prezentacje stworzone przez powódkę pod koniec lipca 2015 roku. Zeznania powódki odnośnie sposobu komunikacji z członkami zarządu za pośrednictwem M. L. potwierdził sam przełożony w swoich zeznaniach, a nawet P. M. . W ocenie Sądu z bardzo bogatej korespondencji mailowej stanowiącej ważny element materiału dowodowego w sprawie wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że powódka pozostawała w stałym kontakcie ze swoim bezpośrednim przełożonym M. L. i innymi uczestnikami procesu zakupowego. Co więcej, duża część korespondencji mailowej przesyłana była również „do wiadomości” członkom zarządu pozwanej, w tym samej P. M., z punktu widzenia wiedzy której pozwana kształtuje moment dowiedzenia się przez pracodawcę o okolicznościach przemawiających za rozwiązaniem z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia. Powódka podała przyczyny, dla których rekomendowała różne sposoby rozwiązań z uwzględnieniem ograniczeń spowodowanych ustawą Prawo Zamówień Publicznych. Co istotne z punktu widzenia oceny staranności powódki – wskazała ona również na rozważaną koncepcję całkowitej rezygnacji z dostaw inwestorskich, na którą nie było zgody członka zarządu i dyrektora odpowiedzialnych za zarządzanie majątkiem (...) . Sąd dał wiarę powódce, że fakt skonsumowania wielu umów w czasie o wiele szybszym niż zakładano w 2015 roku zaskoczyło Biuro powódki i nie byli oni na to przygotowani. Potwierdza to ogólne odczucie, które można wysnuć z zeznań innych świadków – m.in. A. P., czy też J. Z.. W ocenie Sądu skalę problemu, z którym musiała się zmierzyć powódka obrazuje analiza opóźnień dokonana przez nią i przesłana w lipcu 2015 roku swoim przełożonym.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo o odszkodowanie zasługuje na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 30 § 4 kp w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nie określony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.

Zgodnie z ugruntowanym w tej mierze orzecznictwem przyczyna podana przez pracodawcę powinna być rzeczywista (prawdziwa) i konkretna.

Postępowanie sądowe winno koncentrować się wokół przyczyny wskazanej przez pracodawcę w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę i konieczności ustalenia wymaganego przez nią przymiotu prawdziwości i konkretności.

Konsekwencją powyższego była konieczność oceny przez Sąd przyczyn wskazanych przez pracodawcę w oświadczeniu o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę.

Podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w pojęciu art. 30 § 4 k.p.” Także jeżeli wskazana w wypowiedzeniu przyczyna jest pozorna, to równocześnie jest ono bezzasadne (art. 45 § 1 k.p.), chyba że pracodawca wskazuje ponadto jakieś inne przyczyny wypowiedzenia usprawiedliwiające odmienne twierdzenie (wyrok SN z dnia 13.10.2009 r., I PKN 304/99, OSNP 2001/4/118).

Wskazać należy, iż stosownie do treści art. 52 § 1 pkt 1 kp pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez niego podstawowych obowiązków pracowniczych. Wynika stąd wprost - co znajduje potwierdzenie w ustalonym orzecznictwie sądowym - że w tym przepisie są dwie przesłanki dopuszczalności rozwiązania umowy o pracę: naruszenie podstawowego obowiązku i powaga tego naruszenia, rozumiana jako znaczny stopień winy pracownika (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 1997 roku, sygnatura akt I PKN 193/97, OSNP z 1998 roku, nr 9, poz. 269).

Rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 k.p, jako nadzwyczajny sposób rozwiązania stosunku pracy powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i z ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli bądź też na rażącym niedbalstwie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 1999 roku, sygnatura akt I PKN 169/99, OSNP z 2000 roku, Nr 20, poz. 746).

Nadto konkretność wskazania przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę należy oceniać z uwzględnieniem innych, znanych pracownikowi okoliczności uściślających tę przyczynę ( wyrok z dnia 2 września 1998 roku, I PKN 271/98).

W tym zakresie przy ocenie przyczyn rozwiązania umowy o pracę, należy mieć na uwadze nie tylko słowny sposób ujęcia przyczyny w oświadczeniu pracodawcy, ale także okoliczności, do których się ono odnosi.

W określonych okolicznościach faktycznych nawet ogólne ujęcie przyczyny może nie doprowadzić do jakichkolwiek wątpliwości co do tego, do jakiego konkretnie zachowania pracownika przyczyna jest odnoszona.

Jeżeli zatem w danych okolicznościach faktycznych ogólne ujęcie przyczyny rozwiązania umowy o pracę nie budzi wątpliwości, w szczególności, gdy nie mogło budzić żadnych wątpliwości u zwalnianego pracownika, co do tego, z jakim zachowaniem, czy też zachowaniami, które miały miejsce w określonym czasie, łączy się ta przyczyna, to należy uznać, że spełnione jest wymaganie z art. 30 § 4 kp.

Wielokrotnie również Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach wskazywał na sens prawny art. 30 § 4 kp. Miedzy innymi w wyroku z dnia 10 października 2000 roku ( I PKN 641/99, OSNAPiUS z 2001 roku, Nr 20, poz. 618), stwierdził iż naruszenie art. 30 § 4 kp ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny rozwiązania umowy o pracę, bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika.

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2003 roku (I PK 446/02, Wokanda z 2004 roku, Nr 7-8, s.42) Sąd Najwyższy podkreślił, że celem regulacji zawartej w art. 30 § 4 kp, jest umożliwienie pracownikowi obrony przed zwolnieniem z pracy. Ujęcie przyczyn rozwiązania umowy o pracę powinno być na tyle konkretne i precyzyjne, aby umożliwiało pracownikowi rzeczową obronę przed zarzutami w razie ewentualnego procesu.

Z powyższego wynika zatem, iż art. 30 § 4 kp dopuszcza różne sposoby określenia przyczyny rozwiązania umowy o pracę, istotne jest jednak, aby z oświadczenia pracodawcy wynikało w sposób nie budzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie umowy o pracę. Natomiast konkretyzacja przyczyny, wskazanie konkretnego zdarzenia, czy ciągu zdarzeń, konkretnego zachowania, z którym ten zarzut się łączy, może nastąpić przez szczegółowe, słowne określenie tego zdarzenia w treści oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę lub wynikać ze znanych pracownikowi okoliczności, wiążących się w sposób nie budzący wątpliwości z podaną przez pracodawcę przyczyną rozwiązania umowy.

Reasumując powyższe rozważania ocena podanej w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę przyczyny pod względem jej konkretyzacji dokonywana jest z perspektywy pracownika. To pracownik ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca wypowiedział mu umowę o pracę . (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2006 roku I PK 112/06, Pr.Pracy z 2007 roku, Nr. 5, poz.27).

Podkreślić należy, iż przyczyna rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę ma dwojakie znaczenie: jedno występuje w aspekcie zgodności z prawem czynności pracodawcy, a drugie jej zasadności. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2001 roku, I PKN 370/00, OSNP Nr 3/2003, poz. 65) W płaszczyźnie zachowania wymaganej prawem formy wypowiedzenia (art. 30 § 4 kp) obowiązek pracodawcy sprowadza się do podania przyczyny wypowiedzenia, czy też rozwiązania umowy o pracę na piśmie zawierającym jego oświadczenie w taki sposób, by jego adresat poznał motywy leżące u podstaw takiej decyzji. Sprostanie wymaganiom określonym w art. 30 § 4 kp polega zatem ma wskazaniu przyczyny w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie konkretny (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000 roku, I PKN 641/99, OSNP z 2001 roku, Nr 20, poz. 618).

W drugiej płaszczyźnie chodzi natomiast o to, by wskazana przyczyna mogła być uznana za uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę. (uzasadnienie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2007 roku, I PK 79/07, M.P.Pr. 2007/12/651)

Postępowanie sądowe winno koncentrować się wokół przyczyny wskazanej przez pracodawcę w oświadczeniu o rozwiązaniu, czy też wypowiedzeniu umowy o pracę i konieczności ustalenia wymaganego przez nią przymiotu prawdziwości i konkretności, a przede wszystkim ustalenia, czy uzasadniała ona wypowiedzenie bądź też rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę.

Ciężar udowodnienia przyczyny spoczywa na pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 1998 roku, I PKN 519/97, OSNAPi US 1999, Nr 2 poz. 48, podobnie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 1998 roku, I PKN 524/97).

W świetle powyższego to na pozwanym w niniejszym postępowaniu spoczywał ciężar udowodnienia przyczyn podanych powódce w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę.

W tym miejscu podnieść należy, iż przyczyną rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt. 1 kp mogą być szczególnego rodzaju, zawinione uchybienia pracownicze, które spowodowały zagrożenie interesów lub istotną szkodę w mieniu pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997 roku, I PKN 274/97, OSNAPiUS 1998, Nr 13, poz. 396). Muszą one być zakwalifikowane do kategorii ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Przepis art. 52 § 1 pkt. 1 uznaje za przyczynę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia popełnienie przez pracownika ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych tj. takiego które w istotny sposób w ważnej sprawie narusza interes pracodawcy. Ocena istotności i ważności zależy od konkretnych okoliczności sprawy. Stopień ciężki naruszenia musi się wyrażać rażącym niedbalstwem lub winą umyślną (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.07.1999, I PKN 169/99, OSNAPiUS 2000, Nr 20, poz. 746). O stopniu i rodzaju winy nie decyduje wysokość szkody (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.04.1999, I PKN 12/99, OSNAPiUS 2000, Nr12, poz.467).

Mając na względzie fakt, że powódka w niniejszej sprawie pełniła funkcje Kierownika Biura (...) zważyć należy, że wobec pracowników pełniących funkcje kierownicze pracodawca ma prawo wymagać i oczekiwać poza zwykłymi kwalifikacjami niezbędnymi do wykonywania obowiązków pracowniczych także predyspozycji i umiejętności kierowania zespołem ludzi, nawiązywania prawidłowych relacji interpersonalnych. Nie sposób także pominąć, iż kwestia zaufania do pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowniczym, który de facto w imieniu pracodawcy przejmuje część jego kompetencji, jest istotną kwestią.

Pozwana w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia wskazała 5 przyczyn, które według niej stanowiły ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych po stronie powódki. Były to:

1) zaniedbania w zakresie opracowania i aktualizacji strategii zakupowej dla wybranych grup materiałów i usług,

3) brak nadzoru w kierowanej przez pracownika komórce, zapewniającego we właściwym czasie i w odpowiedniej ilości dostaw urządzeń na potrzeby działalności inwestycyjnej i eksploatacyjnej pracodawcy i tym samym narażenie jego interesów, związanych z wykonywaniem obowiązków nałożonych ustawą Prawo energetyczne, jako (...) (...), co skutkować może sankcjami wynikającymi z ustawy Prawo energetyczne,

4) narażenie interesu prawnego pracodawcy poprzez zamiar dopuszczenia do realizacji dostaw z przekroczeniem progu zamówień sektorowych, wynikających z prawa Zamówień Publicznych,

5) brak właściwego nadzoru nad przestrzeganiem wewnętrznych procedur w zakresie realizacji procesów zakupowych, w tym dopuszczenie do wszczęcia publicznego postępowania przetargowego na zakup (...) (...) z przekroczeniem zgód korporacyjnych uzyskanych przez Spółkę.

Jako przyczynę rozwiązania umowy pracodawca wskazał również utratę zaufania koniecznego do zajmowania stanowiska Kierownika Biura (...).

W toku postępowania powódka kwestionowała zarówno jasność i konkretność przyczyn , wskazując na ich ogólnikową i niesprecyzowaną formę. W ocenie Sądu stanowisko powódki w tym zakresie nie zasługiwało na uwzględnienie. Zarówno stanowisko zajmowane przez powódkę (Kierownika Biura (...)), jak i okoliczności panujące na przełomie lipca i sierpnia 2015 roku ujawnione w toku postępowania dowodowego w sprawie , w ocenie Sądu bez wątpienia przemawiały za uznaniem, że O. B. posiadała świadomość przyczyn, z jakich pracodawca rozwiązał z nią stosunek pracy. Poza sporem w niniejszej sprawie była okoliczność, że w czerwcu i lipcu 2015 roku uległ znaczącemu nasileniu niedobór w zakresie dostaw inwestorskich. Powódka doskonale zdawała sobie z tego sprawę w sposób pilny sporządzając prezentacje i zestawienia (o których mowa choćby w mailu z 21 lipca 2015 roku) mające wyjaśnić i znaleźć rozwiązanie (proponując między innymi zakupy interwencyjne) dla zwiększających się opóźnień w postępowaniach zakupowych. Powódka w analizie odnoszącej się do przyczyn opóźnień sama wskazywała w dniu 31 07 2015 roku. K. 143 i następne na fakt zmian strategii zakupowej , aktualizacje standardu technicznego czy brak standardu oraz opóźnień w zakresie prowadzonych postępowań przetargowych na zakupy. Nawet treść jej zeznań potwierdza, iż miała świadomość napiętej atmosfery i poszukiwania nowych rozwiązań. Już ze względu na powyższe stwierdzić trzeba, że zarzuty 1 do 3 były znane powódce, gdyż w ocenie Sądu była ona świadoma, czego dotyczą zarzucane przez pracodawcę zaniedbania w zakresie opracowania i aktualizacji strategii zakupowej dla wybranych grup , materiałów i usług, czy też zaniedbania w zakresie organizacji przetargów na elementy infrastruktury (...) , brak nadzoru w zakresie zapewnienia odpowiedniej ilości dostaw .

Mając na względzie również rekomendacje powódki w zakresie możliwości zapewnienia dostaw inwestorskich, zrozumiały i wystarczająco konkretny dla powódki w ocenie Sądu był 4 zarzut: narażenia interesu prawnego pracodawcy poprzez zamiar dopuszczenia do realizacji dostaw z przekroczeniem progu zamówień sektorowych, wynikających z prawa Zamówień Publicznych. Powódka, jak wynika z niekwestionowanej korespondencji mailowej zdawała sobie sprawę i sygnalizowała też, że zakup w trybie interwencyjnym (z pominięciem przepisów Prawa Zamówień Publicznych) jest rozważany jako ryzykowny wariant rozwiązania.

Ostatni zarzut w sposób oczywisty był znany powódce i była jego świadoma, gdyż w sposób konkretny odnosił się do pomyłki dokonane przez podwładnego powódki: P. B..

Analizując formalne wymagania rozwiązania stosunku pracy w ocenie Sądu rozwiązanie z powódką umowy o pracę nastąpiło również z zachowaniem treści art. 52 § 2 kp. Zgodnie bowiem z powyższą regulacją rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazano, że termin, o którym mowa w art. 52 § 2, rozpoczyna bieg w momencie, w którym wiadomość o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę uzyskał organ zarządzający jednostką organizacyjną, działający za pracodawcę na podstawie art. 31, a nie np. organ korzystający z jego doraźnego upoważnienia (wyrok z 7 grudnia 1999 r., I PKN 439/99, LexisNexis nr 350984, OSNAPiUS 2001, nr 9, poz. 301) lub brygadzista (wyrok z 13 kwietnia 2000 r., I PKN 604/99, LexisNexis nr 352598, OSNAPiUS 2001, nr 19, poz. 577). Analogicznie Sąd Najwyższy wypowiedział się w wyroku z 1 lipca 1999 r. (I PKN 135/99, LexisNexis nr 346250, OSNAPiUS 2000, nr 18, poz. 689). W wyroku z 29 czerwca 2005 r. (I PK 233/2004, LexisNexis nr 407030, OSNP 2006, nr 9-10, poz. 148) Sąd Najwyższy uznał, że wystarczy uzyskanie wiadomości o przyczynie rozwiązania umowy przez jednego członka organu. Odnosi się to też do prokurenta.

Wbrew twierdzeniom powódki wiedza o przyczynach rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia musi w niniejszym stanie faktycznym odzwierciedlać charakter tych przyczyn oraz dynamikę sytuacji, w której znalazła się pozwana w czerwcu, lipcu i sierpniu 2015 roku. Choć prawdą jest, że pozwana posiadała (choćby w osobie G. Ś.) wiedzę o problemach w zakresie dostaw inwestorskich we wcześniejszych okresach oraz problemach w komórce ds. (...), to jednak dopiero działanie zainicjowane przez członków zarządu w drugiej połowie lipca 2015 roku, które zaowocowało sporządzeniem opracowania przez powódkę w dniu 21 lipca 2015 roku oraz dalsza korespondencja z zarządem pozwanej w dniach 30-31 lipca 2015 roku utwierdziła pozwaną spółkę o poważnym problemie w zakresie procesów zakupowych, których strategie tworzyła komórka zarządzana przez powódkę. Nie sposób przy tak rozbudowanej, a zarazem dostatecznie dla powódki konkretnej przyczynie rozwiązania umowy mówić o jednym konkretnym momencie, w którym pozwana nabyła wiedzę o okolicznościach, które według niej przemawiają za rozwiązaniem z powódką umowy o pracę. W wyroku SN z 26 marca 1998 r., I PKN 5/98, LexPolonica nr 333195 (OSNAPiUS 1999, nr 6, poz. 201), stwierdzono m.in., że termin określony w art. 52 § 2 rozpoczyna bieg od zakończenia, podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego, wewnętrznego postępowania, sprawdzającego uzyskane przez pracodawcę wiadomości o niewłaściwym zachowaniu pracownika. Bez wątpienia początek sierpnia 2015 roku i sporządzanie notatek oraz zestawień na temat przyczyn opóźnień świadczą o prowadzeniu takiego postępowania. Tym samym w ocenie Sądu bez wątpienia termin 1 miesiąca został w niniejszej sprawie zachowany co do każdej z przyczyn. Na marginesie wskazać należy, że zachowanie P. B. mimo tego, że nastąpiło jeszcze w czerwcu 2015 roku, to z uwagi fakt, że upomnienie nie zostało dołączone do akt osobowych P. B. i dopiero korespondencja mailowa z 5 sierpnia 2015 roku ujawniła ten fakt zarządowi pozwanej spółki – należy uznać że również i wiedza o tym potencjalnym uchybieniu dotarła do pracodawcy nie wcześniej niż miesiąc przez złożeniem oświadczenia.

Wobec powyższych ustaleń i rozważań należy przejść do oceny, czy przyczyny wskazane w oświadczeniu pracodawcy – pozwanej z dnia 18 sierpnia 2015 roku uzasadniały rozwiązanie z O. B. stosunku pracy z winy pracownika.

Sąd zważył, iż przyczyny wskazane oraz wynikające z oświadczenia pozwanej o rozwiązaniu umowy o pracę nie uzasadniały w myśl przepisów prawa pracy rozwiązania umowy w trybie bez wypowiedzenia. Przebieg postępowania nie dostarczył w ocenie Sądu podstaw do stwierdzenia, że powódka dopuściła się względem pozwanej ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, o których mowa w art. 52§1 pkt 1 k.p.

Wskazując na pierwsze trzy pierwsze przyczyny rozwiązania stosunku pracy podkreślić należy, że w ocenie Sądu stanowiły one razem główną przyczynę i zasadzały się one na obarczeniu powódki odpowiedzialnością za zaniedbania w zakresie opracowania i aktualizacji strategii zakupowej dla wybranych grup materiałów i usług ((...), (...), (...), (...) etc.), oraz organizacji przetargów na elementy infrastruktury (...) skutkujące niezapewnieniem we właściwych terminach dostaw tych elementów na potrzeby realizacji inwestycji i prac eksploatacyjnych. W ocenie pozwanej powódka była odpowiedzialna za zapewnienie tych dostaw, zaś opóźnienia związana z procesem zakupowym po pierwsze były zagrożeniem dla realizacji zadań stawianych przez Prawo Energetyczne spółce (...) S.A. , a po drugie spowodowało konieczność sięgania po rozwiązania zastępcze (m.in. zakupy interwencyjne).

Pozwana budowała swoją argumentację również na założeniu co do szerokiego zakresu obowiązków ciążących na powódce właściwie zrównującego ich zakres z zakresem obowiązków komórki nadrzędnej tj. (...) oraz komórki równorzędnej (Departamentu(...)). Nie sposób zgodzić się w ocenie Sądu z tak ukształtowanymi ramami obowiązków powódki i idącą za nimi odpowiedzialnością . Po pierwsze stoi to w sprzeczności z treścią umowy o pracę powódki oraz opisem stanowiska pracy, w którym znajduje się wyraźne odesłanie do konkretnych zapisów Regulaminu Organizacyjnego, a po drugie postępowanie dowodowe nie wykazało, aby w istocie powódka odpowiadała za tak szeroko objęte obszary działalności pozwanej. Zeznania świadków, a zwłaszcza M. L. i podwładnych powódki w sposób kompleksowy przedstawiły, jakimi obowiązkami zajmowała się O. B.. Znalazło to odzwierciedlenie w zestawieniu obowiązków w ustalonym przez Sąd stanie faktycznym.

W wyniku przeprowadzenia niniejszego postępowania ustalono na czym polegało tworzenie strategii zakupowej przez Biuro (...) oraz udział powódki w postępowaniach zakupowych. Poza sporem było w niniejszej sprawie, że doszło do opóźnień w postępowaniach zakupowych w sektorach zakupów szeregu grup materiałów: (...) (...) (...),(...) i (...), (...) (...) i(...), (...) (...). Wynika to między innymi z zeznań świadków, a także chociażby z prezentacji z k. 145 i nast. dołączonych przez pozwaną do odpowiedzi na pozew. Nie można jednak zgodzić się z jednowymiarowym zawężonym spojrzeniem pozwanej, że za opóźnieniami w tym zakresie stały zaniedbania powódki. Postępowanie w niniejszej sprawie w ocenie Sądu w sposób bardzo wnikliwy dowiodło, że tworzenie strategii zakupowej dla dostaw inwestorskich a także przygotowywanie dokumentacji dla postępowań przetargowych stanowiły proces wieloetapowy i złożony . W postępowaniu tym brało udział szereg komórek centrali pozwanej spółki a także oddziałów. Biuro (...) kierowane przez powódkę choć stanowiło bardzo ważny element i odpowiadało za dostawy inwestorskie, to nie było zawieszone w „próżni” Każdy element struktury organizacyjnej pozwanej odpowiedzialny za postępowanie zakupowe był na swoim odcinku odpowiedzialny za terminowe wykonywanie swoich obowiązków. Doskonale obrazuje to harmonogram na k. 151 akt sprawy, gdzie ukazano jak wiele etapów i komórek brało udział w tym procesie.

Pozwana buduje swoją argumentacją odnośnie głównej odpowiedzialności powódki na stwierdzeniu, że do obowiązków powódki należało ustalenie odpowiedniej ilości dostaw urządzeń na potrzeby działalności inwestycyjnej i eksploatacyjnej pozwanej spółki i przygotowywaniu pod tym kątem przetargów przy uwzględnieniu ilości czasu niezbędnego do przeprowadzenia takiego postępowania oraz wielkości zamówienia nim objętego. Postępowanie w niniejszej sprawie doszło jednak do wniosków przeciwnych. Z przeprowadzonych dowodów wynika , iż strategie zakupowe stanowiły swoistą „metodykę zakupową” tj. nie stanowiły szczegółowych planów procesów zakupowych. Stanowiły natomiast opracowanie służące analizie rynku, cen i konkurencyjności. Strategia zakupowa w pozwanej spółce miała służyć wyborze najbardziej optymalnej formy zakupu. Strategia zakupowa zawierała w sobie wartości i ilości mających być zakupione materiałów. Bazą do skonkretyzowania wolumenów konkretnych grup produktów były po pierwsze dane historyczne dotyczące zużyć towarów w poprzednich okresach oraz analiza stopnia wykorzystania bieżąco wykonywanych umów. Co do zasady za podstawę przyjętych wartości i ilości zakupywanych materiałów służyły również dane dotyczące zapotrzebowania otrzymywane przez pracowników Biura (...) przez wyspecjalizowane komórki z 6 oddziałów pozwanej na terenie kraju. Wobec powyższego nie budziło wątpliwości Sądu, że Biuro (...) kierowane przez powódkę nie ustalało odpowiedniej ilości dostaw urządzeń, a robiły to oddziały spółki. Dane o zapotrzebowaniu były następnie weryfikowane przez inną komórkę organizacyjną pozwanej. Tak ukształtowana procedura była zresztą jedną z przyczyn problemów, których doznała pozwana w połowie 2015 roku. Z prezentacji przygotowanej przez powódkę (k. 145-151) wynika jednoznacznie, co znajduje odzwierciedlenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym, że umowy zawarte przez pozwaną spółkę na zakup materiałów, których okres trwania był oznaczony na okres np. 2 lat. zostawały zrealizowane w całości o wiele wcześniej. Powszechnym w zeznaniach świadków mających wiedzę na ten temat było stwierdzenie, że problem ten był efektem nie zaniedbań powódki, a niedoszacowaniu zapotrzebowania przez oddziały pozwanej spółki.

Jak ustalono w toku postępowaniu sądowego wpływ na opóźnienia w postępowaniach zakupowych miały także braki kadrowe w komórce ds. (...) . Po poddaniu analizie roli komórki ds. tworzenia specyfikacji technicznej w pozwanej spółce i w świetle choćby zeznań M. S. (1), R. S. i R. Ś. nie sposób nie dojść do przekonania , że była to również jedna z głównych przyczyn opóźnień, wskazano również problem (...) również w informacji powódki k. 145 i następne . Opóźnienia w tym obszarze, co widać w harmonogramie z k. 151 akt sprawy były jedną z głównych przyczyn pogłębiających się opóźnień w działalności, leżących w kompetencji powódki. Wiadomości mailowe kierowane do różnych osób przez powódkę odnośnie problemów w obszarze (...) świadczą nie o zaniedbywaniu swojej działalności, lecz przeciwnie – o dużym zaangażowaniu O. B. w zapewnienie prawidłowego działania postępowań zakupowych, w celu przyspieszenia prac powódka kierowała nawet podległych jej pracowników do tej komórki do pomocy .

Jak udało się ustalić w toku niniejszego postępowania nie bez wpływu na długość postępowań zakupowych u pozwanej obok dwóch przyczyn wskazanych powyżej był fakt zwiększenia środków w trakcie roku 2015 w obszarze inwestycji i odblokowanie na ten cel nowych środków przez dyrektora (...) M. M.. Fakt ten podnoszony przez świadków jeszcze bardziej podkreśla nieprzewidywalność, z jaką w obszarze swoich zadań musiała się spotkać powódka. Okoliczność ta sprawiła, że m.in. w zakresie (...) i (...) zawarte umowy centralne zostały skonsumowane o wiele szybciej niż planowano (por. uwagi wyżej).

Odpowiedzialność osoby, nawet pełniącej funkcje kierownicze nie ma charakteru absolutnego. Pozwana obarczyła powódkę odpowiedzialnością za każdy przejaw jej działalności w sektorze zakupów , a przecież udział w tym postępowaniu brało wiele podmiotów współdziałających, od których działania powódki były uzależnione.

Pozwana nie wykazała w niniejszym postępowaniu , aby przedłużenie procesu zakupów i brak dostaw materiałów we właściwych terminach były efektem zaniedbań ze strony powódki O. B. i to w stopniu uzasadniającym uznanie je za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych , a więc z uwzględnieniem stopnia zawinienia uzasadniającego rozwiązanie umowy w tym trybie . Powódce, mając na względzie zaoferowany przez strony materiał dowodowy nie sposób przypisać tego rodzaju i wagi zaniedbań .

Odnośnie wskazań pozwanej, że przyczyną rozwiązania umowy było przekraczanie przez powódkę progu zamówień sektorowych i korzystanie z praktyki zawierania umów interwencyjnych należy zauważyć, że mimo jednoznacznego stanowiska pozwanej w tym zakresie, forma opracowania sporządzonego przez powódkę w dniu 21 lipca 2015 roku mówi jednoznacznie, że stanowiło ono jedynie formę rekomendacji czy też propozycji rozwiązania. Zakupy interwencyjne spowodowane nagłymi potrzebami spółki odbywały się poza wymogami, które nakłada na działalność spółki ustawa Prawo Zamówień Publicznych. Na uwagę zasługuje fakt, że pozwana spółka, co wynika z zeznań świadków, choćby R. Ś. opierała się w razie konieczności w czasie zatrudniania powódki na zakupach interwencyjnych, zwłaszcza w sytuacjach analogicznych to tej panującej w lipcu 2015 roku – tj. niedoborów w obszarze dostaw inwestorskich, których nie dało się wcześniej przewidzieć, zaś drugim rozwiązaniem przyjmowanym w takich sytuacjach było zlecanie dokonywania zakupów przez wykonawców inwestycji, co jednak nie było chętnie akceptowane z uwagi na wagę inwestycji i konieczność zapewnienia materiałów odpowiedniej jakości i standardu . Same więc w sobie zakupy interwencyjne nie stanowiły uchybienia przepisom ustawy. Podkreślić również należy, na co wskazywał były członek zarządu R. Ś., że decyzja co do podjęcia zakupów interwencyjnych leżała poza kompetencjami powódki i dokonywali ich dyrektorzy oddziałów, jak wynika choćby z zeznań M. L. i D. Z.. Na uwagę zasługuje również niekwestionowany fakt, że rekomendacje co do zakupów interwencyjnych zostały przez powódkę przesłane również do członka zarządu pozwanej S. K., który to rozwiązanie zaaprobował (jak wynika z korespondencji mailowej), zaś sama rekomendacja była również wynikiem rozmów i konsultacji z tym członkiem zarządu oraz dyrektorem (...) M. M. . Nie sposób wobec tego przypisywać powódce odpowiedzialność za zawieranie tych umów . Reasumując powyższe – nie sposób postawić powódce zarzutu, że naruszała w ten sposób interesy powódki, wszak rozwiązanie to zmierzało do zapewnienia ciągłości dostaw materiałów do inwestycji realizowanych przez pozwaną spółkę . Rozwiązania proponowane przez powódkę, czego wszyscy odbiorcy mieli świadomość – miało charakter rekomendacji. Powódka podejmowała próby zapewnienia ciągłości dostaw, zaś ryzyko w obszarze potencjalnego naruszenia ustawy Prawo Zamówień Publicznych było w świadomości osób podejmujących decyzje. Na zakończenie wskazać przy tym należy, że spośród różnych rekomendacji opracowanych przez powódkę niektóre zostały zastosowane, co znalazło wyraz w treści notatki służbowej z dnia 4 sierpnia 2015 roku.

Pozwana czyniła również zarzut braku właściwego nadzoru nad przestrzeganiem wewnętrznych procedur w zakresie realizacji procesów zakupowych, w tym dopuszczenie do wszczęcia publicznego postępowania przetargowego na zakup (...) (...) z przekroczeniem zgód korporacyjnych uzyskanych przez Spółkę. Nie ulega wątpliwości, że chodziło o niekwestionowany przez strony fakt błędu jakiego dopuścił się P. B. przy tworzeniu specyfikacji istotnych warunków zamówienia dla postępowania przetargowego numer (...) dotyczącej (...) (...). Błąd nie został zauważony przez nikogo przed rozpoczęciem postępowania przetargowego i ujawnił się dopiero w dni u otwarcia ofert. Nie sposób dopatrzeć się zaniedbań powódki w zakresie szybkości reakcji na ujawnienie błędu. Jak wynika ze zgromadzonej dokumentacji niezwłocznie zasięgnięto wówczas informacji obsługi prawnej pozwanej, co do proponowanych rozwiązań. Jak wskazały zeznania M. L. i P. B. – rozważano wówczas trzy rozwiązania: unieważnienie przetargu, wystąpienie o zgodę korporacyjną oraz wnioskowanie do zarządu o wydanie zgody następczej. Powódka działając w odpowiednich terminach przyjmując początkowo koncepcję zgody następczej musiała najpierw ponownie zlecić zweryfikowanie dokumentacji tak, aby ustalić już bezbłędnie wartość zgody korporacyjnej, o jaką będzie wnosić. Tym samym w ocenie Sądu zostało wykazane, że wystąpienie o zgodę dopiero w sierpniu było uzasadnione powyższymi okolicznościami , w szczególności było konsultowane z obsługą prawną pozwanej , sprawa dotyczy bowiem wielomilionowych zamówień . Fakt zaś, że doszło do zmiany sposobu rozwiązania i decyzji o wydaniu zupełnie nowej zgody korporacyjnej był poza wiedzą i kompetencjami powódki i nastąpił już po rozwiązaniu z powódką umowy o pracę. Ostatecznie do zawarcia umowy doszło w październiku 2015 roku.

Nie można również zgodzić się z pozwaną, że powódka nie wyciągnęła odpowiedzialności wobec osoby, z winy której nastąpiło wszczęcie publicznego postępowania przetargowego o którym mowa wyżej z przekroczeniem zgód korporacyjnych. Pozwana podnosiła, że powódka niezasadnie poprzestała jedynie na upomnieniu bez dołączenia go do akt osobowych. Powyższy zarzut stanowiący rozwinięcie 5 przyczyny rozwiązania stosunku pracy nie sposób zaakceptować. W toku postępowania ustalono bowiem, że O. B. po wykryciu błędu, z rekomendacji swojego przełożonego M. L. skonsultowała się z dyrektorem w Departamencie (...)– M. S. (2), która zarekomendowała jej (co potwierdza korespondencja mailowa), aby powódka sporządziła pisemne upomnienie wyłącznie do jej i pracownika wiadomości, pozbawione charakteru kary porządkowej w rozumieniu kodeksu pracy. W ocenie M. S. (2) miała być to dla pracownika wystarczająco dotkliwa sankcja, zwłaszcza że był to pierwszy błąd. 15 czerwca 2015 roku powódka udzieliła P. B. upomnienia za niedopełnienie obowiązku służbowego. W ocenie Sądu nie sposób powyższego działania, które było również zaakceptowane przez przełożonego M. L. kwestionować, czy też kwalifikować tego jako element ciężkiego naruszenia przez powódkę podstawowych obowiązków pracowniczych, zostało ono skonsultowane i z przełożonym powódki i kierownikiem komórki zajmującej się sprawami pracowniczymi , więc powódka nie próbowała faktu błędu ukryć ani umówić się w jakiś sposób sama z pracownikiem , który błąd popełnił.

Reasumując powyższe rozważania należy stwierdzić, że przeprowadzone postępowanie nie dowiodło, aby jakakolwiek przyczyna zawarta w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę z powódkę bez wypowiedzenia uzasadniała jej rozwiązanie w zastosowanym trybie bez wypowiedzenia . Pozwana nie sprostała ciążącemu na niej ciężarowi dowodu w zakresie wykazania ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych odpowiadających wskazanym przyczynom. Mając na uwadze, że wskazane przez pozwaną przyczyny rozwiązania z powódką umowy o pracę były nieuzasadnione, Sąd uznał roszczenie powódki o wypłatę odszkodowania za uzasadnione. Ponadto Sąd uznał, że wyliczona przez powódkę wysokość odszkodowania (ostatecznie sprecyzowane w piśmie doręczonym pozwanej w dniu 8 grudnia 2015 roku) mieści się w granicach przewidzianych w treści art. 58 k.p W związku z tym Sąd w pkt I wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę B. kwotę 33.092,64 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie: od kwoty 29.505,39 zł. za okres od 2 października 2015 r., zaś od kwoty 3.587,25 zł. za okres od 8 grudnia 2015 roku na podstawie art. 58 k.p. co do odsetek na mocy art. 481 k.c. w zw. z art. 300 k.p.

O zwrocie kosztów zastępstwa prawnego na rzecz pozwanego orzeczono w oparciu o treść art. 98 k.p.c., art. 99 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 t.j. z dnia 2013.04.23). Z uwagi na nakład pracy pełnomocnika powódki i zawiłość sprawy - w wysokości podwójnej stawki minimalnej .

O rygorze natychmiastowej wykonalności – w punkcie IV orzeczono na podstawie art. 477 ² § 1 kpc do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki .

Zgodnie z treścią art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U Nr 167, poz. 1398 z zm.) opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych.

W myśl art. 113 ust. 1 kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W zakresie określenia wpisu sądowego w sprawie Sąd miał na uwadze, iż zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2007 roku Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa 50.000 złotych obciąży pozwanego pracodawcę na zasadach określonych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U Nr 167, poz. 1398 ze zmianami) kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu, w wyłączeniem opłat od pism wymienionych w art. 35 ust.1 zd.1 powołanej ustawy. A zatem mając powyższe na uwadze pozwanego obciąża obowiązek uregulowania należności tytułem wpisu sądowego w zakresie uwzględnionego przez Sąd powództwa. Mając na uwadze, fakt iż strona pozwana przegrała proces Sąd na mocy art. 35 ust. 1 zdanie 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c. nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego (...) wG. kwotę1655 zł tytułem opłaty od pozwu od obowiązku uiszczenia której powódka była zwolniona z ustawy.

W sprawie nie orzeczono jeszcze o wydatkach, rozstrzygnięcie w tym przedmiocie zapadnie na posiedzeniu niejawnym .

VI P 639/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE