Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Aka 367/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 9 lipca 2019 r. w sprawie sygn. akt III K 281/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. J. (1)

Oskarżony posiadał negatywną opinię w czasie pobytu w Areszcie Śledczym we W. w trakcie stosowania środka zapobiegawczego.

Opinia o tymczasowo aresztowanym

685 − 686

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

brak

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

opinia Dyrektora Aresztu Śledczego we W.

Zastępca Dyrektora Aresztu Śledczego we W. kpt. mgr R. O. przedstawił szczegółową opinię o zachowaniu oskarżonego w trakcie jego pobytu w tej jednostce penitencjarnej w czasie wykonywania wobec niego aresztu tymczasowego. Opinia odnosi się zarówno do zachowania oskarżonego przed umieszczeniem w jednostce penitencjarnej jego zachowanie w trakcie wykonywania aresztu tymczasowego, a także zawiera wnioski, propozycje co do jego zachowania w przyszłości. Obszerna opina wskazuje, iż zachowanie M. J. (1) podczas pobytu w Areszcie Śledczym we W. zostało ocenione jako negatywne.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego podniósł zarzut z art. 438 pkt. 4 k.p.k. dotyczący orzeczenia kary rażąco niewspółmiernie surowej co do kar jednostkowych orzeczonych w pkt II I III części dyspozytywnej wyroku to jest orzeczenia kary roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności jak również orzeczenie rażąco surowej kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności .

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony zarzut orzeczenia kar jednostkowych jako rażąco surowych jest nietrafny. Orzeczona kara za przypisane oskarżonemu M. J. (1) za ciąg przestępstw z art. 119 § 1 k.k. , art. 257 k.k. art. 157 § 2 k.k. w zw. z art.11§ 2 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k. na poziomie roku i 6 miesięcy nie może być uznana za karę rażąco niewspółmiernie surową. Jest to kara orzeczona w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku − uzasadnieniu wskazał na istnienie okoliczności obciążających które były powodem i miały wpływ na wymiar tak orzeczonej kary. Chodzi tu o niskie pobudki jako motyw zachowania się oskarżonego, działanie z nasilonym stopniem agresji, działanie po alkoholu oraz amfetaminy. Wobec oskarżonego okolicznością wysoce obciążającą było działanie warunkach powrotu do przestępstwa. Sąd I instancji brał pod uwagę także okoliczności łagodzące jakimi w przypadku oskarżonego M. J. był młody wiek. Rzeczywiście sąd nie odniósł się do okoliczności , iż oskarżony M. J. na rozprawie przed sądem przyznał się do zarzucanych czynów oraz przepraszał pokrzywdzonych, chociaż fakty te wskazał w części faktograficznej uzasadnienia. Nie można zatem przyjąć, iż sąd nie brał pod uwagę przyznania się oskarżonego do zarzuconych mu czynów. Przeciwnie analiza uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wskazuje, że sąd prawidłowo ocenił okoliczności pozytywne, które stwierdził po stronie oskarżonego przy czym przewaga okoliczności obciążających powodowała, że orzeczony wymiar kary był trafny i adekwatny do wagi popełnionego czynu.

Niezasadny jest również zarzut, iż orzeczono rażąco niewspółmierną karę za ciąg przestępstw przypisany w pkt III wyroku z art. 224 § 2 k.k., art. 222 § 1 k.k., art. 226 § 1 k.k. art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k. Orzeczona kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności w żaden sposób nie nosi cech kary rażąco surowej. Należy pamiętać, że oskarżony naruszył szereg norm prawnych określonych w przepisach przypisanego mu czynu. Ciąg przestępstw dotyczył szeregu różnych osób pokrzywdzonych i w tym przypadku sąd I instancji odwołał się do okoliczności obciążających to jest popełnienie przestępstwa po alkoholu czego nie kwestionował sam oskarżony, znaczne nasilenie agresji w trakcie popełnionych przestępstw, miał na uwadze uprzednią karalność świadczącą o niepoprawności oskarżonego i negatywną opinię środowiskową.

Bez znaczenia jest podniesiony zarzut, iż sąd rzeczywiście nie odniósł się do takiej okoliczności jakim było formalne przyznanie się do zarzucanych czynów, gdyż oskarżony jak sam twierdzi z powodu alkoholu nie pamiętał ich przebiegu. Jakkolwiek oskarżony w toku postępowania sądowego uznał swoją winę, przyznał sprawstwo to wystąpienie szeregu okoliczności obciążających przeważyło okoliczności łagodzące i stąd orzeczona kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a zatem w granicach dolnego ustawowego zagrożenia jawi się jako kara sprawiedliwa.

Co do kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności to zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej kary również jest nietrafny. Kara łączna może być wymierzona od najsurowszej kary jednostkowej do sumy kar jednostkowych. W przedmiotowej sprawie kara łączna oscylowała zatem w granicach od roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 4 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności. Już z samego tego faktu wymierzona kara łączna w granicach połowy sądowego wymiaru kary nie może być uznana za karę rażąco surową. Pamiętać należy, że w toku postępowania odwoławczego Sąd Odwoławczy nie może zmienić kary czy jej wymiaru tylko dlatego, że ma inne przekonanie, że mogłaby być wymierzona kara łagodniejsza, lub surowsza albo innego rodzaju, a orzeczenia reformatoryjnego w tym zakresie może dokonać wyłącznie wtedy, kiedy kara wymierzona za poszczególne przestępstwa czy też kara łączna razi swą niesprawiedliwością (tak m. in.: wyrok SN z dnia 16 lutego 2009r., II K 132/05, LEX nr 725034). W niniejszej sprawie sytuacja taka nie zachodzi. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że tylko wtedy możliwa jest korekta wyroku sądu I instancji w zakresie wymiaru kary, kiedy zaakceptowanie kary orzeczonej przez sąd I. instancji czyniłoby to orzeczenie niesprawiedliwym. W przedmiotowej sprawie tak oczywiście nie jest M. J. (1) dopuścił się przestępstw różnego rodzaju, na szkodę wielu osób, naruszając w ten sposób szereg dóbr prawnie chronionych. Przestępstwa te popełniał w stanie nietrzeźwości alkoholowej i pod wpływem amfetaminy oraz w warunkach powrotu do przestępstwa. Oskarżony ten posiadał w miejscu zamieszkania negatywną opinię i tej opinii nie zmienił także w trakcie pobytu w Areszcie Śledczym we W. w czasie stosowania aresztu tymczasowego. Twierdzenie zatem, że wymierzona kara łączna 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności przy wskazanych wyżej okolicznościach negatywnych dla tego oskarżonego jest oczywiście nietrafne.

Wniosek

Obniżenie kar jednostkowych do roku pozbawienia wolności i obniżenie kary łącznej do roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie jest trafne

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia okoliczności negatywne występujące po stronie oskarżonego nie mogły być zniwelowane przeproszeniem pokrzywdzonych czy też przyznaniem się do zarzucanych czynów. Stąd żądanie obniżenia kary jednostkowych i kary łącznej nie jest zasadne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie stwierdzono występowania okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 a k.p.k., art. 440 k.p.k., art. 455 k.p.k.

a

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaskarżony wyrok utrzymano w mocy, zasądzono od oskarżonego M. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 400 zł oraz obciążono go poniesionymi wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł .

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

wyrok utrzymano w mocy wobec niestwierdzenia w toku kontroli odwoławczej:

− istnienia bezwzględnych powodów odwoławczych z art. 439 § 1 k.p.k,

− tego, że utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku skutkowałoby rażącą niesprawiedliwością orzeczenia ( art. 440 k.p.k.),

− wadliwości kwalifikacji prawnej ( art. 455 k.p.k.),

a także stwierdzenia z powodów wskazanych w sekcji 3 nietrafności podniesionych w apelacji zarzutów dotyczących rażącej niewspółmierności kar jednostkowych jak i też kary łącznej orzeczonej wobec oskarżonego.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zasądzono od oskarżonego M. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 400 zł ( na podstawie art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych) oraz odciążono go poniesionymi wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł

7.  PODPIS

Jarosław Mazurek Jerzy Skorupka Witold Franckiewicz

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego M. J. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

co do kar jednostkowych i kary łącznej

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana