Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2023 roku

Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Izabela Hantz – Nowak

Protokolant st. prot. sąd. Agnieszka Ćwiklińska

w obecności oskarżyciela publicznego: -----------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23.01.2023 r., 20.03.2023 r. oraz 15.05.2023 r.

sprawy przeciwko (...) ( (...))

córce M. i J., urodzonej (...) w K.

obwinionej o to, że:

w okresie od października 2021 r. do dnia 14.05.2022 r. w P. ul. (...) poprzez hałasy, głośne imprezy, zakłócała spoczynek nocny A. M. – H.,

tj. o wykroczenie z art. 51 § 1 k.w.

1.  obwinioną uznaje za winną wykroczenia z art. 51 § 1 k.w. popełnionego w sposób wyżej opisany z tą zmianą, iż przyjmuje, że czyn miał miejsce tylko w dniu 13/14 maja 2022r. i za to na podstawie art. 51 § 1 k.w. wymierza jej karę grzywny 300 (trzysta) złotych;

2.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. w zw. z § 1 pkt 1, § 2, § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. 2017.2467) oraz art. 1 i 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (jedn. tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 30 zł oraz kwotę 120 zł tytułem wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania.

/-/ sędzia Izabela Hantz – Nowak

Uzasadnienie wyroku w sprawie VI W 1311/22 z dnia 25.05.2023 r.

W nocy z dnia 13 na 14 maja 2022 r. w mieszkaniu, mieszczącego się przy ul. (...) została zorganizowana impreza, w której brało udział ok 10 osób, będących studentami (...) w P.. Głównym najemcą mieszkania była, nieobecna na miejscu zdarzenia G. M., zaś właścicielką jej ciotka O. J.. G. M. wynajmowała w okresie od września 2021 r, różnym osobom mieszkanie, które organizowały w nim imprezy, zakłócając tym samym spoczynek nocny innej mieszkanki kamienicy, jaką była pokrzywdzona – A. H.. Mieszkanie wynajmowane przez obwinioną mieści się na 1 piętrze, podczas gdy mieszkanie pokrzywdzonej ulokowane jest na 4. Pokrzywdzona mieszka w nim razem z mężem i dwójką dzieci w wieku 14 i 18 lat, które niejednokrotnie wracając ze szkoły czy z innych zajęć słyszały głośną muzykę, z mieszkania nr (...). W związku z zaistniałą sytuacją pokrzywdzona wiele razy podejmowała próby rozwiązania problemu poprzez rozmowy z G. M.. Jednakże, rozmowy te nie przynosiły rezultatów Z mieszkania nr (...), oprócz głośnej muzyki słyszalne były często krzyki, wulgaryzmy, a otwarte okna w tym mieszkaniu potęgowały roznoszenie się ich po kamienicy..

W dniu zdarzenia 13/14 maja 2022r., gospodarzem imprezy była obwiniona R. J.. Do jej mieszkania, w związku z głośną muzyką i hałasami został wezwany patrol policji przez pokrzywdzoną. Drzwi mieszkania zostały otworzone przez jednego z uczestników imprezy, K. K.. Po przedstawieniu powodów interwencji, K. K. udał się po obwinioną, która podała iż wynajmuje przedmiotowe mieszkanie. Obwiniona przeprosiła za zaistniałą sytuację i ściszyła muzykę. Policjant A. P. (1) potwierdził w notatce, że spod mieszkania nr (...) dobiegają hałasy, krzyki, wrzaski i głośna muzyka.

Obwiniona R. J. ma 21 lat, jest studentką (...) w P., nie posiada nikogo na utrzymaniu Obwiniona nie jest zatrudniona, nie posiada większego majątku i nie była wcześniej karana sądownie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

a)  Notatki urzędowej z dnia 14.05.2022 r.

b)  Zeznań pokrzywdzonej A. M.-H. (k. 10, k. 36-37),

c)  Częściowo wyjaśnień obwinionej (k. 15),

d)  Częściowo zeznań świadka E. D. (k. 42-43),

e)  Częściowo zeznań M. M. (2) (k. 43),

f)  Zeznań A. P. (1) (k. 49),

g)  Częściowo zeznań W. M. (k. 49-50),

h)  Częściowo zeznań A. M. (k. 50),

i)  Częściowo zeznań M. K. (k. 50),

j)  Częściowo zeznań K. K. (k. 50-51)

Sąd uznał wyjaśnienia obwinionej w części za wiarygodne w zakresie jakim odnoszą się do faktu zorganizowania imprezy w mieszkaniu przy ulicy (...) i przebiegu interwencji policji, którą zawiadomiła pokrzywdzona. W pozostałej zaś części, Sąd uznał wyjaśnienia obwinionej za niewiarygodne i mające stanowić jedynie jej linię obrony podczas rozprawy przed sądem I instancji. Obwiniona bowiem początkowo przyznała się do zarzucanego jej czynu. Wyraziła wolę dobrowolnego poddania się karze i złożyła szczegółowe wyjaśnienia z przebiegu imprezy oraz interwencji funkcjonariuszy Policji w dniu zdarzenia. Jednakże po złożeniu sprzeciwu od wyroku nakazowego (k. 23), wydanego w jej sprawie (k.20), podczas drugiej rozprawy przed Sądem, obwiniona zmieniła całkowicie swoją postawę procesową. Mimo, że podtrzymała złożone wcześniej na policji wyjaśnienia to zaprzeczyła, iż w dniu zdarzenia zakłócała spoczynek nocny pokrzywdzonej. Ponadto policjanci mieli jej zasugerować dobrowolne poddanie się karze i dlatego miała przystać na tę propozycję. Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia obwinionej w części w której pozostawały sprzeczne z zeznaniami świadka A. P. i dokumentów , w tym z notatką z k. 3.

Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej za wiarygodne, jasne, korelujące z pozostałym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie i niebudzące wątpliwości. Pokrzywdzona ze szczegółami opisała sytuacje jakie mają miejsca w mieszkaniu nr (...) i podkreśliła, iż jest to problem istniejący od dłuższego czasu. Zawiadomiła również funkcjonariuszy w związku z imprezą, mającą miejsce w dniu 13/14.05.2022 r. Była obecna przy interwencji, zaś okoliczności o których wspomniała funkcjonariuszom, zostały przez nich potwierdzone na miejscu zdarzenia. Pokrzywdzona podczas składania zeznań, niczego nie zatajała, gdy nie była pewna jakiś faktów czy okoliczności, jasno to komunikowała. Jak w swoich zeznaniach podkreśliła, do momentu wezwania na Policję, nie znała osoby obwinionej, gdyż mieszkanie pod nr (...) było wynajmowane wielu osobom. Wskazała również, iż nie ma pretensji do obwinionej, tylko do głównej najemczyni mieszkania, G. M., która pomimo wielu przeprowadzonych rozmów w sprawie głośnych imprez w mieszkaniu nr (...) nie dokłada starań, aby problem został rozwiązany.

Sąd uznał zeznania E. D. częściowo za wiarygodne, w części jakim odnoszą się do faktu organizacji imprezy w dniu 14.05.2022 r., jak i interwencji policji. W tym bowiem zakresie są one zgodne z zeznaniami innych świadków przesłuchanych w sprawie, wyjaśnieniami obwinionej, jak i notatki urzędowej, sporządzonej z dnia zdarzenia przez policję. E. D. jest koleżanką obwinionej ze studiów i była jednym z wielu uczestników imprezy w mieszkaniu nr (...) przy ulicy (...). Świadek co prawda opisała przebieg imprezy, jednakże trudno dać wiarę jej zeznaniom, w szczególności jak chodzi o charakter samej imprezy. Nie była pewna co do urządzenia z jakiego muzyka była puszczana. Według świadka muzyka ta nie była głośna, można było przy niej rozmawiać. Jednakże należy podkreślić, iż świadek wraz z innymi uczestnikami imprezy spożywała alkohol, słuchała muzyki przez dłuższy czas, to zaś powoduje iż nie zawsze jej odczucia mogły znajdować odzwierciedlenie w rzeczywistości, jako uczestnik imprezy prawdopodobnie nie chciała przedstawić obwinionej w niekorzystnym świetle. Ponadto, twierdzenia świadka w tym zakresie zostały zweryfikowane przez przeprowadzających interwencję funkcjonariuszy, którzy znajdując się w pobliżu mieszkania gdzie odbywała się impreza, potwierdzili dochodzące z niej odgłosy.

Sąd uznał częściowo za wiarygodne zeznania M. M. (2) w zakresie zdarzenia z dnia 14.05.2022 r. oraz interwencji policji z nią związaną. Natomiast w pozostałej części, w szczególności odnoszącej się do charakteru imprezy, Sąd uznał zeznania świadka za niewiarygodne i niekorelujące z pozostałym zebranym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie. M. M. (2), podobnie jak E. D. był uczestnikiem imprezy, zorganizowanej przez obwinioną. Świadek podobnie jak E. D. twierdzi, iż przy muzyce mogli swobodnie rozmawiać, nie przeszkadzała ona w prowadzeniu konwersacji. Jednakże należy mieć na względzie subiektywne odczucie uczestników imprezy. Przy trwającej zabawie mogli mieć mylne wyobrażenie, iż głośność muzyki jest adekwatna co do pory w jakiej odbywała się impreza. Nie sposób zatem uznać zeznań świadka za wiarygodne w tym zakresie, przy uwzględnieniu dodatkowo faktu, iż uczestnicy spożywali alkohol, co też może wpływać na mylne postrzeganie otaczającej ich rzeczywistości.

Sąd uznał zeznania A. P. (1) (k. 49) za wiarygodne, jasne, logiczne i korelujące z pozostałym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie. A. P. (1) był policjantem przeprowadzającym interwencje w miejscu odbywania się imprezy w dniu 14.05.2022 r. Jest również autorem notatki urzędowej, sporządzonej bezpośrednio po zdarzeniu, w którym potwierdził głośny charakter imprezy, wrzaski, hałasy, krzyki dobiegające z mieszkania nr (...). Na rozprawie z dnia 15.05.2023 r. potwierdził okoliczności imprezy zawarte w swojej notatce. Gdy nie był czegoś pewny, z uwagi na upływ czasu od wskazanego zdarzenia i wielość podobnych interwencji, jasno to komunikował. Z tego wzglądu Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania złożonych przez świadka zeznań.

Sąd uznał zeznania świadka W. M. częściowo za wiarygodne w zakresie jakim odnoszą się do organizacji imprezy z dnia 14.05.2022 r. oraz późniejszej interwencji z nią związaną. Natomiast co do samego charakteru imprezy Sąd nie dał wiary świadkowi. Świadek podobnie jak reszta studentów, będącymi gośćmi na imprezie u obwinionej potwierdza iż przy grającej muzyce można było swobodnie rozmawiać, nie pamięta aby uczestnicy i ona musieli do siebie krzyczeć. Podkreślić należy to samo co wcześniej przy uprzednio przesłuchanych świadkach będących na imprezie w dniu 14.05.2022 r., iż przywoływane przez nich stwierdzenie nie znajduje jakiegokolwiek odzwierciedlenia w rzeczywistości. Jeżeli uczestnicy słuchali muzyki przez dłuższy czas, mogli być już do niej przyzwyczajeni i nie zważać iż poziom jej głośności jest wyższy, pomimo iż obowiązywała już cisza nocna. Świadek jako znajoma obwinionej może przedstawiać ją w korzystnym dla niej świetle. Twierdzenia te zostały również obalone przez przeprowadzających interwencje funkcjonariuszy policji, którzy potwierdzili głośny charakter imprezy i sporządzili stosowną notatkę.

Sąd uznał zeznania świadka A. M. częściowo za wiarygodne w zakresie jakim odnoszą się do organizacji imprezy z dnia 14.05.2022 r. oraz późniejszej interwencji z nią związaną. W pozostałym zakresie, odnoszącym się do charakteru imprezy Sąd uznał zeznania świadka za niewiarygodne i niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym, zgromadzonym w sprawie. Co do twierdzenia świadka o tym, iż muzyka nie przeszkadzała w swobodnej rozmowie, należy odnieść się podobnie jak do twierdzeń pozostałych uczestników imprezy.

Sąd uznał zeznania świadka M. K. częściowo za wiarygodne w zakresie jakim odnoszą się do organizacji imprezy z dnia 14.05.2022 r. oraz późniejszej interwencji z nią związaną. W pozostałej części odnoszącej się do charakteru imprezy Sąd uznał zeznania świadka za niewiarygodne i niezgodne ze zgormadzonym w sprawie materiałem dowodnym. Co do podobnych twierdzeń świadka w zakresie muzyki podczas imprezy, odnieść się należy podobnie jak miało to miejsce powyżej.

Sąd uznał zeznania świadka K. K. częściowo za wiarygodne w zakresie jakim odnoszą się do organizacji imprezy z dnia 14.05.2022 r. oraz późniejszej interwencji z nią związaną. W pozostałej zaś części odnoszącej się do charakteru samej imprezy, Sąd uznał zeznania świadka za niewiarygodne i niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie. K. K. był uczestnikiem imprezy, który jedyny usłyszał pukanie funkcjonariuszy i który jako pierwszy dowiedział się o powodach interwencji policjantów w mieszkaniu obwinionej. Co do twierdzenia świadka w zakresie muzyki należy odnieść się podobnie jak w przypadku pozostałych uczestników imprezy. Nie można również dać wiary świadkowi w zakresie jakim wskazuje, iż podczas imprezy nie było krzyków, gdyż również to twierdzenie został zweryfikowane przez funkcjonariuszy Policji, którzy przybyli na miejsce zdarzenia i sporządzili stosowną notatkę urzędową.

Sąd uznał zaświadczenie lekarskie uczestnictwa obwinionej w konsultacjach psychologicznych w (...) Centrum (...) w P. (k. 34) za dokument, niemający znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego niniejszej sprawy, gdyż dotyczy jedynie poczucia emocjonalnego obwinionej w związku z prowadzoną sprawą sądową. Nie wnosi natomiast nic do sprawy i okoliczności zdarzenia z dnia 14.05.2022 r.

Sąd uznał zeznania świadka A. P. (1) (zbieżność nazwiska i imienia k. 42) za niemające znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy bowiem świadek został omyłkowo wezwany na rozprawę i nie ma żadnej wiedzy co do zdarzeń mających miejsce w dniu 14.05.2022 r.

Sąd uznał zeznania świadka W. J. (k. 43) za niemające znaczenia dla rozstrzygnięcia w tej sprawie bowiem świadek sam podkreślił iż, nie ma wiedzy na temat konkretnej sytuacji z 13/14.05.2022 r. Jego zeznania skupiły się w przeważającej mierze na opisie charakteru pokrzywdzonej i relacji jej z innymi sąsiadami, co w odniesieniu do okoliczności popełnienia czynu przez obwinioną na szkodę pokrzywdzonej nie ma znaczenia.

Sąd uznał zeznania świadka J. J. (2) za niemające znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy (k. 44-45). Świadek bowiem powziął wiadomości bezpośrednio od obwinionej, przyjmuje postawę obronną wobec córki, powtórzył jej wersję wydarzeń na rozprawie w dniu 20.03.2023 r. Nie była również bezpośrednim uczestnikiem zdarzenia, nie rozmawiała nigdy z pokrzywdzoną, zaś opisywane przez nią sytuacje nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcie sprawy czy obwiniona dopuściła się w przedmiotowej sprawie, zarzucanego jej czynu.

Sąd zważył, co następuje:

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, stwierdzić należy, iż obwiniona bez wątpienia popełniła zarzucany jej czyn.

W myśl art. 51 § 1 k.w. kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Dobrem chronionym przez powyższy przepis jest niewątpliwie spokój psychiczny każdego człowieka, także w porze nocnej. Spoczynek nocny, jak sama nazwa wskazuje, powinien być czasem odpoczynku dla człowieka po całodniowej pracy, stresie i wszechobecnie otaczającego go hałasu związanego z życiem toczącym się zza dnia. Spoczynek nocny powinien być czasem regeneracji sił, niczym nie zakłóconym, w szczególności przez czynniki wskazane w wyżej wymienionym przepisie. Samo wykroczenie zaś ma charakter powszechny, co oznacza, że może być popełnione przez każdą osobę, mogącą ponosić odpowiedzialność karno-prawną.

Odnosząc się do powyższych rozważań, stwierdzić należy, iż obwiniona w nocy z dnia 13 na 14 maja 2022 r. swoim zachowaniem wypełniła znamiona wykroczenia z art. 51 § 1 k.w., zakłócając spoczynek nocny pokrzywdzonej. Będąc gospodarzem całonocnej imprezy, obwiniona winna mieć pełną świadomość iż jej, jak i zachowania pozostałych uczestników imprezy mogą naruszać dobra prawnie chronione pozostałych mieszkańców kamienicy. Zwłaszcza biorąc pod uwagę porę nocną, w czasie której impreza miała miejsce. Ponadto wbrew twierdzeniom obwinionej, fakt, iż dotychczas nikt nie zwracał jej, jak i innym uwagi na hałasy dobiegające z mieszkania nr (...), nie może determinować, iż nie wiedziała ona, że swoim zachowaniem wypełnia znamiona przedmiotowego wykroczenia. W doktrynie podkreśla się, że „[…] o zakłóceniu spoczynku nocnego można mówić wówczas, gdy sprawca choć jednej osobie uniemożliwi odpoczynek we wskazanym czasie” (M. Budyn-Kulik, Komentarz do art. 51 KW w: Kodeks wykroczeń. Komentarz, P. Daniluk (red.), Warszawa 2019, Legalis, dostęp: 14.06.2023 r.). Oczywistym bowiem jest to, iż w porze nocnej wszystkie głośne dźwięki, zwłaszcza w kamienicy, zamieszkanej przez innych lokatorów, roznoszą się z podwójną siłą. Sądowi trudno było także dać wiarę wyjaśnieniom obwinionej, jak i pozostałych uczestników imprezy iż muzyka, puszczana przez nich z głośnika nie była głośna. Są to bowiem jedynie subiektywne odczucia uczestników imprezy, zaś sama deklaracja ich nie może przesądzać o niewypełnieniu znamion przez obwinioną.

W świetle powyższych rozważań teoretycznych, uznać zatem należało, iż sprawstwo
i wina R. J. były niewątpliwe. Zachowanie obwinionej, w realiach niniejszej sprawy, stanowiło naruszenie spoczynku nocnego pokrzywdzonej A. M.-H.. R. J., organizując imprezę, trwającą również w porze nocnej, której towarzyszyły krzyki, wrzaski, hałasy i brak podjęcia jakichkolwiek działań, w celu ich wyeliminowania, naruszyła obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne.

Rozważając kwestię wymiaru kary właściwej dla obwinionej, należy wskazać iż kodeks wykroczeń przewiduje trzy rodzaje kar za wykroczenie z art. 51 § 1 k.w., tj. areszt, ograniczenie wolności albo kara grzywny. Sąd miał na uwadze przy tym dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 33 § 1 – 4 kodeksu wykroczeń. Z kolei, w myśl art. 24 § 3 k.w. wymierzając grzywnę bierze się pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że adekwatna do czynu obwinionej, jak i wychowawcza wobec niej będzie kara grzywny w wysokości 300 zł. Wymierzona kara nie przekracza bowiem stopnia winy obwinionej, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości jej czynu i bierze pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma ona osiągnąć wobec ukaranej, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wysokość orzeczonej grzywny nie przekracza również możliwości finansowych obwinionej.

Wymierzając karę obwinionej, Sąd miał na uwadze, iż jest ona osobą stosunkowo młodą, dotychczas niekaraną za przestępstwa czy wykroczenia (k.6, k.13).

W pkt 2 wyroku od obwinionej zasądzono na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania. Nadto wymierzono obwinionej opłatę w wysokości 30 zł, zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie opłat sądowych przy wymiarze kary grzywny. Przy czym, Sąd nie znalazł żadnych podstaw, przemawiających za zwolnieniem obwinionej od uiszczenia wskazanych powyżej kosztów postępowania. Obwiniona powinna ponosić pełne konsekwencje popełnionego przez siebie wykroczenia, a zatem winna również mieć świadomość konieczności ponoszenia przez nią kosztów, wiążących się z toczącym się przeciwko niej postępowaniem.

/-/ sędzia Izabela Hantz – Nowak