VI Ka 859/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Katarzyna Gill
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-04-2013
-
Osoba publikująca:Danuta Panfil
-
Korektor:Roksana Rzechtalska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt VI Ka 859/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 lutego 2013 roku
Sąd Okręgowy w Słupsku VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Andrzej Dymalski
Sędziowie: SO Witold Galewski
del. do SO SR M. Z.
Protokolant Katarzyna Gill
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Bożeny Jakubowskiej
po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2013 roku
sprawy Ł. K.
oskarżonego o czyn z art. 244 k.k.
z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Chojnicach
z dnia 17 października 2012 roku w sprawie II K 839/12
1.
zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że uzupełnia orzeczenie w punkcie I o art. 58 § 3 k.k. jako podstawę wymiaru kary obok
art. 244 k.k.
2. zwalnia oskarżonego od wydatków za postępowanie odwoławcze.
Sygn. akt VI Ka 859/12
UZASADNIENIE
Ł. K. został oskarżony o to, że: w dniu 7 lipca 2012 r w miejscowości K. prowadził pojazd mechaniczny motorower marki R. o numerach rejestracyjnych (...) po drodze publicznej przez co naruszył orzeczony zakaz sądowy orzeczony przez Sąd Rejonowy w Chojnicach sygn. akt IIK 119/11 dotyczący zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat 2011.05.23 do 2014.05.22, to jest o czyn z art. 244 k.k.
Sąd Rejonowy w Chojnicach wyrokiem z dnia 17 października 2012 roku wydanym w sprawie o sygn. akt IIK 839/12 uznał oskarżonego Ł. K. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, to jest występku z art. 244 k.k. i za to na zasadzie art. 244 k.k. skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności ( punkt I sentencji wyroku). Nadto Sąd Rejonowy w Chojnicach wskazanym orzeczeniem - na zasadzie art. 35 § 1 k.k. - zobowiązał oskarżonego w czasie trwania kary do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym ( punkt II sentencji wyroku), a przy tym zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych ( punkt III sentencji wyroku).
Apelację od wskazanego wyroku złożył prokurator, który zaskarżył tenże wyrok na niekorzyść oskarżonego Ł. K., przy czym - powołując się na przepisy art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 1 k.p.k. - wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego art. 244 k.k., poprzez wymierzenie oskarżonemu Ł. K. na podstawie tego przepisu kary 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym. Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1, poprzez zastosowanie art. 58 § 3 k.k. celem wymierzenia oskarżonemu kary 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym. W uzasadnieniu wywiedzionej apelacji prokurator wskazał, że art. 244 k.k. nie przewiduje kary ograniczenia wolności, a w konsekwencji - zdaniem skarżącego - aby Sąd mógł wymierzyć taką karę winien zastosować art. 58 § 3 k.k.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja prokuratora zasługiwała na uwzględnienie.
W wywiedzionym w niniejszej sprawie środku odwoławczym (apelacji) skarżący trafnie zarzucił, że w tejże sprawie doszło do obrazy przepisu prawa materialnego, w istocie polegającej na wymierzeniu oskarżonemu Ł. K. kary ograniczenia wolności wyłącznie na podstawie art. 244 k.k. Zdaniem Sądu Okręgowego trafność tegoż zarzutu jawi się jako oczywista, jeśli zważyć, że wskazany przepis (art. 244 k.k.) w swej sankcji tego rodzaju kary (jak ta faktycznie orzeczona) nie przewiduje.
Odnotowania w tym miejscu wymaga, że skarżący w wywiedzionej apelacji wniósł o uzupełnienie podstawy wymiaru kary o art. 58 § 3 k.k. Zdaniem Sądu Okręgowego trafność tego stanowiska skarżącego również nie budzi najmniejszych nawet wątpliwości. Zaakcentowania bowiem wymaga, że Sąd I instancji prawidłowo zakwalifikowawszy czyn przypisany oskarżonemu Ł. K., jako występek z art. 244 k.k. i wymierzywszy mu za tenże czyn karę, której rodzaj i rozmiar nie został w wywiedzionym środku odwoławczym zakwestionowany (będącej karą ograniczenia wolności), jako podstawę wymiaru tejże kary wskazał wyłącznie art. 244 k.k., który w swej sankcji przewiduje możliwość wymierzenia jedynie kary pozbawienia wolności do lat trzech. W tym stanie rzeczy, jako oczywiste przeoczenie Sądu I instancji jawi się zaniechanie zamieszczenia w postawie wymiaru kary także art. 58 § 3 k.k., przewidującego możliwość wymierzenia kary ograniczenia wolności albo grzywny w przypadku gdy przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą pięciu lat.
Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że uzupełnił orzeczenie w punkcie I o art. 58 § 3 k.k. jako podstawę wymiaru kary obok art. 244 k.k.
Mając na uwadze względy słuszności Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od wydatków za postępowanie odwoławcze, swe rozstrzygnięcie w tej kwestii opierając na treści art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.