Sygn. akt VI Ka 418/13
Dnia 24 września 2013 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli (spr.)
Sędziowie SO Marek Klebanowicz SO Klara Łukaszewska
Protokolant Jolanta Kopeć
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Lesława Kwapiszewskiego
po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013r.
sprawy W. W.
o wyrok łączny
z powodu apelacji wniesionych przez obrońcę skazanego i skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze
z dnia 10 czerwca 2013 r. sygn. akt II K 133/13
I. zmienia zaskarżony wyrok wobec skazanego W. W. w ten sposób, że obniża orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności do 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy,
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 147,60 zł w tym 27,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,
IV. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.
Sygn. akt VI Ka 418/13
W. W. został skazany:
1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 17 stycznia 2001 r. w sprawie o sygn. akt II K 1597/00 za czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 27 kwietnia 1999 r. na karę roku i trzech miesięcy pozbawienia wolności,
2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Głogowie z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie o sygn. akt II K 857/05 za czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 10 września 1999 r. na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,
3. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 8 sierpnia 2006 r. w sprawie o sygn. akt II K 477/06 za czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, popełniony w dniu 5 maja 2000 r. na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 6 lat, postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 14 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt II Ko 1520/10, zmienionym postanowieniem IV Kzw 325/10 zarządzono wykonanie kary,
4. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt VII K 979/10 za czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, popełniony w okresie od 17 do 20 maja 1999 r. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący pięć lat, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 17 maja 2013r. w sprawie o sygn. akt VII Ko 2122/12, zarządzono wykonanie kary.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 10 czerwca 2013r. w sprawie sygn. akt II K 133/13:
I. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył kary pozbawienia wolności, orzeczone wobec skazanego W. W. w wyrokach, o których mowa w punktach 1, 2, 3 i 4 części wstępnej wyroku i wymierzył mu łączną karę czterech lat i trzech miesięcy pozbawienia wolności,
II. na podstawie art. 577 kpk, na poczet orzeczonej wobec skazanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okresy kar odbytych w sprawach opisanych w części wstępnej wyroku, w których orzeczone kary połączono,
III. na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwolnił skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w niniejszej sprawie,
IV. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 192 zł (stu dziewięćdziesięciu dwóch) oraz dalej idącą kwotę 44,16 zł (czterdziestu czterech złotych, szesnastu groszy) tytułem podatku od towarów i usług.
Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca skazanego W. W. zaskarżając orzeczenie Sądu I instancji w części tj. pkt I w zakresie wymiaru orzeczonej kary łącznej.
Na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt 4 kpk skarżący wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec skazanego kary łącznej w wymiarze 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, poprzez bezpodstawne zastosowanie zasady pełnej kumulacji kar jednostkowych.
Jednocześnie na podstawie art. 427 § 1 kpk w zw. z art. 437 § 2 kpk wniósł o:
1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji lub asperacji zbliżonej do absorpcji,
2. zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych z uwagi na fakt, iż koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.
W osobiście sporządzonej apelacji skazany W. W. zarzucił, obrazę przepisów prawa od art. 569 § 1 k.p.k. do art.577 § 1 k.p.k., art.85 k.k. i 86 k.k., art.82 k.k. jak również naruszenie powagi rzeczy osądzonej to jest branie pod uwagę opinii o skazanym, ponownej karalności co było już brane pod uwagę przy wyrokowaniu do kar jednostkowych co miało rażący wpływ na orzeczenie tak surowej kary pozbawienia wolności…” Wniósł o zmianę wyroku i wymierzenie kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacje w części nie są pozbawione racji co skutkowało zmianą wyroku poprzez obniżenie wysokości orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności.
Obie apelacje dotyczą w istocie rażącej niewspółmierności kary łącznej orzeczonej w zaskarżonym wyroku na zasadzie pełnej kumulacji. Odnosi się to także do osobistej apelacji skazanego, który wprawdzie w początkowej części stwierdził że zaskarża wyrok „w całości” i powołał szereg przepisów procesowych i materialnoprawnych, z końcowego wniosku wynika jednak że nie kwestionuje połączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych czterema wyżej wymienionymi wyrokami wnosi natomiast o obniżenie wysokości kary łącznej. Stwierdzić w tej sytuacji jedynie należy że wydając wyrok łączny Sąd I instancji nie naruszył art.569 § 1 k.p.k. oraz ogólnych zasad orzekania kary łącznej z art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Połączenie kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami II K 1597/00 i II K 477/06 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze i II K 857/05 Sądu Rejonowego w Głogowie wynikało ze wskazań Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2013 r.( VI Ka 576/12 ) uchylającego w części wyrok łączny Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7.08.2012 r. w sprawie II K 514/12. Objęcie wyrokiem łącznym także kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie VII K 979/10 Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków we Wrocławiu wynikało natomiast ze zmiany sytuacji prawnej spowodowanej zarządzeniem tej kary, której wykonanie początkowo było warunkowo zawieszone ( odpis postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków z dnia 17.05.2013 r. w sprawie VII Ko 2122/12 k.442 ).
Wymierzenie skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności na zasadzie pełnej kumulacji było rażąco surowe z kilku powodów. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych wymiar kary łącznej zależy przede wszystkim od stopnia podmiotowego i przedmiotowego związku pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami. W sprawie niniejszej cztery przestępstwa - za które kary pozbawienia wolności podlegały łączeniu - kwalifikowane były z art. 286 § 1 k.k.( w kumulacji z innymi przepisami ) i popełnione zostały przez skazanego w stosunkowo krótkim okresie czasu na przestrzeni 1999 i 2000 roku. Rozważając wysokość kary łącznej nie sposób abstrahować także od aktualnej opinii z aresztu śledczego o skazanym która jest „umiarkowana”. Podkreśla się że skazany nie powrócił z przepustki, jednakże od tego czasu nie był karany dyscyplinarnie, nie stwierdzono u niego zachowań agresywnych, jego zachowanie jest „poprawne” ( k.518 – 520 ). Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy uznał że wymierzona skazanemu kara 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności razi surowością i zmieniając wyrok obniżył ją o okres 1 roku tj. do 3 lat i 3 miesięcy. Tak wymierzona kara spełni swoje zadanie zarówno w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej.
Odnosząc się marginesowo do kwestii które mogą wynikać z powołanych w apelacji skazanego przepisów przypomnieć należy że wydaniu wyroku łącznego nie stoi na przeszkodzie odbycie w całości niektórych kar jednostkowych podlegających łączeniu oraz że w pkt II części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy zawarł rozstrzygnięcie o zaliczeniu na poczet orzeczonej kary łącznej okresów odbytych kar w sprawach w których kary podlegały łączeniu. Sprecyzowanie tych okresów nastąpi w fazie postępowania wykonawczego.
Zmieniając zaskarżony wyrok we wskazany wyżej sposób Sąd Okręgowy w pozostałej części utrzymał go w mocy.
Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26.05 1982 roku prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 147,60 zł. w tym 27,60 zł. podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.
Na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. mając na uwadze sytuację materialną skazanego Sąd Okręgowy zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.
Wyk. J.K.