Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 67/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2013 r.,
skargi T. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 30 stycznia 2012 r.,
wydanego w sprawie z powództwa T. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu w Ł.
o zadośćuczynienie,
odrzuca skargę, oddala wniosek pełnomocnika skarżącego
o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
z urzędu oraz nie obciąża skarżącego kosztami postępowania
skargowego
2
Uzasadnienie
Skarżący wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem
orzeczenia niezgodnego z prawem; niezbędne jest również uwiarygodnienie tego
oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów lub co najmniej ich
surogatów (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP
4/05, nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia
22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ., z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP
55/06, nie publ. i z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06, nie publ.). Skarżący tego
obowiązku nie spełnił; wskazał jedynie, że kwota 100 000 zł stanowi "w.p.z." oraz
stwierdził, że wydanie orzeczenia spowodowało wyrządzenie szkody przez utratę
przez powoda prawa do zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, co nie jest
uprawdopodobnieniem wyrządzonej szkody.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać m.in. wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. Wymaganie to nie jest spełnione, jeżeli skarżący bez
przeprowadzenia analizy prawnej w zakresie możliwości wzruszenia zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych ogranicza tę część skargi
do stwierdzenia, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje skarga kasacyjna
(por. postanowienia z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1,
poz. 17, z dnia 13 grudnia 2005 r., I CNP 28/05, nie publ., z dnia 16 grudnia
3
2005 r., I CNP 37/05, nie publ., z dnia 16 grudnia 2005 r., I CNP 32/05, nie publ.,
z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 1/06, nie publ.). Wniesiona skarga również tego
warunku nie spełnia; ograniczono się w niej tylko do stwierdzenia, że "podstawy
nieważnościowe ani właściwe podstawy restytucyjne nie zachodzą".
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego kasacja wniesiona
przez adwokata ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych,
niezawierająca przytoczenia podstaw kasacyjnych bądź ich uzasadnienia, nie jest
"udzieleniem pomocy prawnej" w rozumieniu § 21 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. Nr 154, poz. 1013
ze zm.), za którą koszty ponosi Skarb Państwa (por. np. postanowienia z dnia
18 marca 1999 r., I CKN 1046/97, OSNC 1999, nr 10, poz. 178, z dnia 12 lutego
1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999, nr 6, poz. 123, z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN
280/98, nie publ.). Pogląd ten, zachował aktualność po wejściu w życie § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348
ze zm.). Należy odpowiednio odnieść go – na podstawie art. 42412
k.p.c. - do
sytuacji gdy skarga stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wniesiona przez adwokata ustanowionego dla strony zwolnionej
od kosztów sądowych, nie zawiera uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz
nie wykazuje, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Uzasadniało to odmowę przyznania
pełnomocnikowi powoda zwrotu kosztów z tytułu pomocy prawnej udzielonej
z urzędu.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu. O kosztach
postępowania orzeczono stosownie do art. 102 w zw. z art. 98 § 1 w zw. z art. 391
§ 1 i art. 42412
k.p.c.

II CNP 67/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia