Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 82/12
POSTANOWIENIE
Dnia 30 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa P. I. S.A. w T. przeciwko L. R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 stycznia 2013 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie o kosztach procesu zawarte
w punkcie 2 wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 23 marca 2012 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy zasądził od powódki na rzecz
pozwanej kwotę 2436,50 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego na
podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 6 pkt 6 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.).
W zażaleniu na to postanowienie powódka zarzuciła naruszenie art. 98 § 1
i § 3 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 6 i § 1 2 ust. 1 pkt 1 przywołanego
wyżej rozporządzenia przez ich błędne zastosowanie oraz art. 328 § 2 k.p.c. przez
niewskazanie okoliczności, które miały wpływ na zasądzenie kosztów
postępowania apelacyjnego na rzecz pozwanej. Wniosła o zmianę zaskarżonego
postanowienia i zasądzenie na rzecz pozwanej z tego tytułu kwoty 1.800 zł oraz
zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest
zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia
praw i celowej obrony (koszty procesu). Paragrafy drugi i trzeci tego przepisu
precyzują pojęcie niezbędnych kosztów procesu uzależniając ich zakres od tego,
czy strona występuje w procesie osobiście, czy jest reprezentowana przez
adwokata. W tym drugim wypadku koszty niezbędne (i celowe) stanowi
wynagrodzenie, ograniczone do stawek określonych w odrębnych przepisach,
wydatki jednego adwokata, koszty sądowe i koszty nakazanego przez sąd
osobistego stawiennictwa strony. Wobec treści § 2 przyznającego wprost stronie
występującej osobiście prawo zaliczenia kosztów przejazdu do sądu do
niezbędnych kosztów procesu, istniały rozbieżności w orzecznictwie odnośnie do
zagadnienia, czy koszty przejazdu adwokata mieszczą się w pojęciu „wydatki”
zawartym w § 3 omawianego przepisu. W aktualnym orzecznictwie Sądu
Najwyższego przeważa stanowisko, które podziela Sąd Najwyższy w niniejszym
składzie, że strona przegrywająca sprawę jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi
zastępowanemu przez pełnomocnika będącego adwokatem koszty jego przejazdu
do sądu, jeżeli w okolicznościach sprawy były one niezbędne do celowego
3
dochodzenia praw i celowej obrony (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca
2012, III CZP 33/12, Biul. SN 2012/7/8, G.Prawna 2012/143/7). Skarżący
kwestionuje postanowienie Sądu w części dotyczącej zasądzonych kosztów
przejazdu i aczkolwiek ma rację, że Sąd Okręgowy nie odniósł się w uzasadnieniu
postanowienia do tej części rozstrzygnięcia, to uchybienie to nie ma wpływu na
ocenę zasadności zażalenia. Na rozprawie przed Sądem Okręgowym była
rozpoznawana apelacja powódki i stawiennictwo przed tym Sądem pełnomocnika
pozwanej było uzasadnione z punktu widzenia obrony jej praw. Skoro zaś przed
Sądem odwoławczym i w zażaleniu nie została zakwestionowana wysokość
kosztów dojazdu pełnomocnika z B. do G., prawidłowość rozstrzygnięcia w tym
zakresie nie budzi wątpliwości.
Wobec bezzasadności zarzutów podniesionych w zażaleniu orzeczono jak
w sentencji na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. w zw. z art.
39814
k.p.c.