Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 27/12
POSTANOWIENIE
Dnia 28 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa W.- I. INTERNATIONAL S.A.
z siedzibą w K.
przeciwko D. Biuru Architektonicznemu sp. z o.o. z siedzibą w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 lutego 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 26 października 2011 r.,
1) odrzuca zażalenie w części dotyczącej rozstrzygnięcia
w pkt 1.III;
2) w pozostałym zakresie zażalenie oddala.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z 26 października 2001 r. w sprawie z powództwa W.-I.
INTERNATIONAL SA przeciwko D. Biuru Architektonicznemu Sp. z o.o., w
częściowym uwzględnieniu apelacji powoda od oddalającego powództwo wyroku
Sądu Okręgowego w K., Sąd Apelacyjny zmienił ten wyrok w ten sposób, że
zasądził od pozwanego na rzecz powoda 61.000 zł oraz od powoda na rzecz
pozwanego kwotę 1 225 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 1.III.), a w
pozostałym części apelację oddalił i zasądził od powoda na rzecz pozwanego
kwotę 135 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego (pkt 3).
W zażaleniu na rozstrzygnięcia o kosztach zawarte w wyroku
z 26 października 2001 r. pozwany zarzucił, że zapadły one z naruszeniem art. 98
i 100 k.p.c. Pozwany stwierdził, że Sąd w przedmiotowej sprawie jedynie wyliczył
wysokość łącznych kosztów postępowania poniesionych przez strony, nie wskazał
jednak metody określenia kwoty zasądzonej na rzecz pozwanego, a to
uniemożliwia weryfikację zaskarżonego postanowienia.
Pozwany wniósł o uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego w pkt 1.III. oraz
w pkt 3 i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania oraz
przyznanie mu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
1. W wyroku z 26 października 2011 r. Sąd Apelacyjny rozstrzygnął o
kosztach postępowania należnych pozwanemu za postępowanie przed Sądem
pierwszej instancji (pkt 1.III.) oraz za postępowanie apelacyjne (pkt 3). Stosownie
do art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na
postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były
przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Rozstrzygnięciem Sądu
pierwszej instancji w niniejszej sprawie objęte zostały koszty postępowania przed
tym Sądem, a zatem orzeczenie Sądu drugiej instancji w pkt 1.III. jest wynikiem
rozpoznania środka zaskarżenia od orzeczenia Sądu pierwszej instancji co do
kosztów postępowania i nie jest zaskarżalne zażaleniem do Sądu Najwyższego
(por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego z 16 czerwca 2010 r., I Cz 30/10; z
24 września 2010 r., IV Cz 60/10; z 21 kwietnia 2010 r., V Cz 219/10; z 23 czerwca
3
2010 r., II Cz 7/10; z 27 października 2010 r., V CZ 69/10). W tej sytuacji zażalenie
pozwanego na rozstrzygnięcie zawarte w pkt 1.III. wyroku, jako niedopuszczalne,
podlegało odrzuceniu, a to na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c.
2. W świetle art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. dopuszczalne jest zażalenie
na rozstrzygnięcie zawarte w pkt 3 wyroku z 26 października 2011 r., bowiem jego
przedmiotem są koszty postępowania odwoławczego. Jak wynika z uzasadnienia
zaskarżonego postanowienia, rozstrzygnięcie o nich Sąd Apelacyjny oparł na
podstawie art. 100 k.p.c. i wskazał, że łącznie wynosiły one 26.325 zł. W ocenie
Sądu Apelacyjnego, adekwatnie do wyniku postępowania w sprawie, powoda
koszty te obciążają w 80 %, a pozwanego w 20%. Pozwany wydatkował na koszty
postepowania apelacyjnego 5.400 zł, a obciążał go obowiązek pokrycia 20%
z 26.325 zł, a zatem powód powinien zapłacić na jego rzecz zasądzone 135 zł.
Przy orzekaniu o kosztach postępowania na podstawie art. 100 k.p.c. ma
znaczenie wynik sprawy oraz rozmiar wszystkich wydatków poniesionych przez
strony na pokrycie kosztów postępowania. Ocena zakresu, w jakim każda ze stron
powinna uczestniczyć w pokrywaniu kosztów wymaga porównania rozmiaru
ostatecznie uwzględnionego żądania z całym dochodzonym roszczeniem.
Otrzymana proporcja powinna następnie posłużyć do określenia należnego stronie
zwrotu kosztów. Tak też Sąd Apelacyjny rozliczył koszty postępowania w niniejszej
sprawie. Wypada dodać, że zastosowanie art. 100 k.p.c. może podlegać
dyskrecjonalnej ocenie sędziowskiej (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z 19 stycznia 2011 r., V CZ 90/10, niepubl.), co oznacza, że rozstrzygnięcie w tym
zakresie może zostać skutecznie zakwestionowane w ramach kontroli instancyjnej
jedynie w razie oczywistego naruszenia przewidzianych w ustawie reguł.
Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c., Sąd Najwyższy zażalenie oddalił.
es