I CZ 10/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 10/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie ze skargi M. C.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 lutego 2011 r., w sprawie z wniosku T. K.
przy uczestnictwie M. C. i in. ,
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 marca 2013 r.,
zażalenia skarżącej na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 28 czerwca 2012 r.,
oddala zażalenie i zasądza od M. C. na rzecz Skarbu Państwa -
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 900 (dziewięćset)
złotych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 28 czerwca 2012 r. odrzucił
skargę M. C. o wznowienie postępowania w sprawie o zasiedzenie zakończonego
2
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 lutego 2011 r.
Podkreślił, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
M. C. wniosła zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W skardze o wznowienie postępowania jako na podstawę wznowienia
wskazano nowe środki dowodowe, które nie były znane skarżącej w toku
postępowania. Mają nimi być zeznania lokatorów zamieszkujących w budynku,
dokument znajdujący się we władaniu jednego z nich oraz podejmowanie prób
przez wnioskodawcę do nieuczciwego zachęcania świadków, aby zeznawali na
jego korzyść. Sąd Okręgowy trafnie wykazał, że ta ostatnia okoliczność w ogóle nie
została rozwinięta i udowodniona, a pozostałe środki dowodowe mogły być
wykorzystane już w pierwotnym postępowaniu, gdyby skarżąca wykazała
odpowiednią aktywność dowodową (art. 403 § 2 k.p.c.). W tej sytuacji istniała
podstawa do odrzucenia skargi na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie ze skargi M. C.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 lutego 2011 r., w sprawie z wniosku T. K.
przy uczestnictwie M. C. i in. ,
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 marca 2013 r.,
zażalenia skarżącej na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 28 czerwca 2012 r.,
oddala zażalenie i zasądza od M. C. na rzecz Skarbu Państwa -
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 900 (dziewięćset)
złotych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 28 czerwca 2012 r. odrzucił
skargę M. C. o wznowienie postępowania w sprawie o zasiedzenie zakończonego
2
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 lutego 2011 r.
Podkreślił, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
M. C. wniosła zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W skardze o wznowienie postępowania jako na podstawę wznowienia
wskazano nowe środki dowodowe, które nie były znane skarżącej w toku
postępowania. Mają nimi być zeznania lokatorów zamieszkujących w budynku,
dokument znajdujący się we władaniu jednego z nich oraz podejmowanie prób
przez wnioskodawcę do nieuczciwego zachęcania świadków, aby zeznawali na
jego korzyść. Sąd Okręgowy trafnie wykazał, że ta ostatnia okoliczność w ogóle nie
została rozwinięta i udowodniona, a pozostałe środki dowodowe mogły być
wykorzystane już w pierwotnym postępowaniu, gdyby skarżąca wykazała
odpowiednią aktywność dowodową (art. 403 § 2 k.p.c.). W tej sytuacji istniała
podstawa do odrzucenia skargi na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jw