Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 75/12
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego
w W.
przeciwko R. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 kwietnia 2013 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 marca 2012 r.,
oddala zażalenie i nie obciąża żalącego kosztami
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
W wyroku z dnia 9 marca 2012 r. Sąd Apelacyjny odstąpił od obciążania
pozwanego R. K. kosztami postępowania apelacyjnego, w sprawie z powództwa
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, o zapłatę.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik procesowy powoda wniósł
o jego zmianę i zasądzenie od pozwanego kwoty 1800 zł tytułem kosztów
zastępstwa procesowego oraz obciążenie pozwanego kosztami opłaty sądowej od
apelacji w wysokości 8500 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W art. 102 k.p.c. ustawodawca odwołuje się do pojęcia „wypadków
szczególnie uzasadnionych”. Takie sformułowanie wprawdzie nie jest klauzulą
generalną, jednak opiera się na zwrocie niedookreślonym, który może odsyłać
również do argumentów natury aksjologicznej. Regulacja ta znajdzie zastosowanie
w wyjątkowych sytuacjach, gdy z uwagi na okoliczności konkretnej sprawy,
zastosowanie reguł ogólnych k.p.c. dotyczących zwrotu kosztu procesu byłoby
nieuzasadnione. Rozstrzygnięcie na podstawie art. 102 k.p.c. ma zatem charakter
dyskrecjonalny, kontrola instancyjna w tym zakresie jest ograniczona do sytuacji
gdy zastosowanie wzmiankowanego przepisu nie zostało w ogóle uzasadnione
bądź nastąpiło z rażącym naruszeniem reguł przewidzianych w tym przepisie.
W rozważanej sprawie Sąd Okręgowy uzasadnił przyczyny zastosowania
art. 102 k.p.c., podnosząc trudności interpretacyjne związane z przepisami
stanowiącymi podstawę prawną sporu oraz uzasadnione przekonanie pozwanego,
że przyjęta przezeń wykładnia prawa jest prawidłowa. Wskazane okoliczności
mogą zostać uwzględnione w ramach art. 102 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z 26 września 2012r., II CZ 95/12, niepubl.). Zarzut naruszenia art.
102 k.p.c. należy zatem uznać za nieuzasadniony.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
db