Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 164/12
POSTANOWIENIE
Dnia 28 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. H.
przeciwko B. N. i M. R.-N.
o naruszenie posiadania,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 maja 2013 r.,
zażalenia powódki na orzeczenie o kosztach, zawarte w pkt II wyroku Sądu
Okręgowego w W.
z dnia 10 kwietnia 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z 10 kwietnia 2012 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację K. H.,
powódki w sprawie przeciwko B. N. i M. R.-N. o ochronę posiadania i zasądził od
powódki na rzecz pozwanych po 300 zł kosztów postępowania apelacyjnego. Jako
podstawę tego rozstrzygnięcia wskazał art. 98 k.p.c.
W zażaleniu na rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w wyroku z 10 kwietnia
2012 r. powódka zarzuciła, że zapadło ono w warunkach nieważności, gdyż skład
sądu, który go wydał był sprzeczny z przepisami prawa a nadto z naruszeniem art.
98 § 3 k.p.c. poprzez niedokonanie przez Sąd samodzielnej oceny nakładu pracy
pełnomocnika w kontekście wynagrodzenia, o którym orzekł.
Powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie
sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania sądowi drugiej instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
1. Z akt sprawy wynika, że powódka w postępowaniu apelacyjnym złożyła
wniosek o wyłączenie sędziego C. C. (k. 287). Wniosek ten został oddalony
postanowieniem z 7 listopada 2011 r., doręczonym powódce 17 listopada 2011 r.
(k. 311). Powódka ponowiła ten wniosek na rozprawie 14 grudnia 2011 r. (k. 317), a
Sąd odrzucił go postanowieniem z 26 stycznia 2012 r. (k. 321), doręczonym
powódce 13 lutego 2012 r. (k. 325). Kolejny wniosek powódki o wyłączenie
sędziego został odrzucony postanowieniem z 23 lutego 2012 r. (k. 327). W piśmie z
5 marca 2012 r. powódka złożyła wprawdzie oświadczenie, że jej intencją
poprzednio było złożenie zażalenia na postanowienie odmawiające wyłączenia
sędziego, ale Sąd nie mógł przypisać cech zażalenia wnioskowi, który już
wcześniej rozpoznał uznając go za kolejny wniosek o wyłączenie sędziego. Trzeba
przy tym zauważyć, że żaden element pisma powódki nie wskazywał na to, że
składa ona zażalenie na wcześniejsze postanowienie, nie zaś ponowny wniosek o
wyłączenie sędziego.
Zaskarżone postanowienie zapadło na rozprawie 10 kwietnia 2012 r., gdy
postanowienie o odmowie wyłączenia sędziego było już prawomocne, tak samo jak
3
postanowienia odrzucające kolejne wnioski o wyłączenie sędziego. Nie sposób
zatem zgodzić się z zarzutem, że postanowienie to zapadło w warunkach
nieważności postępowania.
2. Stosownie do treści art. 98 k.p.c. strona przegrywająca proces ma
obowiązek zwrócić przeciwnikowi koszty procesu niezbędne do podjęcia celowej
obrony jego praw, w tym koszty zastępstwa procesowego, jeżeli był
reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego. Zgodnie z art. 109 § 1 k.p.c.
roszczenie o zwrot kosztów wygasa, jeżeli strona najpóźniej przed zamknięciem
rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku nie złoży spisu kosztów
albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych. Z urzędu
sąd orzeka tylko o kosztach należnych stronie, która działa bez fachowego
pełnomocnika. Pełnomocnik reprezentujący pozwanych w postępowaniu
apelacyjnym wniósł o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania, a skoro nie
złożył spisu kosztów, a to Sąd powinien obliczyć ich wysokość taryfowo.
Wysokość kosztów należnych stronie tytułem kosztów zastępstwa
procesowego wykonywanego przez adwokata ustala się według stawek
określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz.U.
Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Wysokość wynagrodzenia fachowego pełnomocnika
w sprawach o ochronę posiadania na mocy § 8 pkt 4 rozporządzenia wynosi 156 zł,
przy czym stawki minimalne za prowadzenie spraw w postępowaniu apelacyjnym
wynoszą przed sądem apelacyjnym – 75% stawki minimalnej, jeżeli sprawę
prowadził ten sam adwokat. Z § 2 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia wynika, że
zasądzając opłatę za czynności fachowego pełnomocnika z tytułu zastępstwa
prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład jego pracy, a także charakter
sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia
i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia opłaty stanowią stawki minimalne
określone w rozporządzeniu. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna
stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Kwota przyznana
pozwanym tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
apelacyjnym mieści się zatem w taryfowych stawkach wynagrodzenia.
4
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
db