Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 127/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
Protokolant Anna Kowal
w sprawie D. W.
skazanego z 207 § 1 kk i in. k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 4 lipca 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 13 grudnia 2012 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w L.
z dnia 27 września 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej utrzymania w
mocy orzeczenia o środku karnym i sprawę w tym zakresie
przekazuje Sądowi Okręgowemu w L. do ponownego
rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
2
Sąd Rejonowy w L., wyrokiem z dnia 27 września 2012 r., uznał D. W. za
winnego popełnienia przestępstw: 1) z art. 207 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył
mu karę roku pozbawienia wolności; 2) z art. 190 § 1 k.k. i za to na podstawie art.
190 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; jako karę łączną
wymierzył rok pozbawienia wolności; na podstawie art. 41a k.k. orzekł wobec
oskarżonego nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym;
nadto na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia
wolności zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania.
Wyrok ten został zaskarżony przez oskarżonego, który w osobistej apelacji
wnosił o warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary łącznej pozbawienia
wolności.
Po rozpoznaniu apelacji oskarżonego Sąd Okręgowy w L., wyrokiem z dnia
13 grudnia 2012 r., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 69
§ 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. oraz 73 § 1 k.k. i art. 72 § 1 pkt 5 k.k., zawiesił
warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności
na okres 4 lat próby, oddając go w tym czasie pod dozór kuratora sądowego oraz
zobowiązał go do powstrzymania się od nadużywania alkoholu; w pozostałym
zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
Od powyższego wyroku kasację wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając
wyrok, na korzyść oskarżonego w części dotyczącej utrzymania w mocy orzeczenia
sądu I instancji o środku karnym, zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisów prawa karnego procesowego – art. 433 § 1 k.p.k. w
zw. z art. 440 k.p.k., polegające na zaniechaniu przeprowadzenia prawidłowej
kontroli odwoławczej i utrzymaniu w mocy wyroku sądu I instancji w zakresie
orzeczenia o środku karnym pomimo, iż był on oczywiście niesprawiedliwy,
albowiem rażąco naruszał art. 43 § 1 k.k., na skutek zaniechania określenia czasu
obowiązywania orzeczonego wobec D. W. środka karnego w postaci nakazu
opuszczania lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, podczas gdy przepis
ten przewiduje możliwość jego orzeczenia na okres od roku do lat 10. W konkluzji
skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w L. w postępowaniu odwoławczym.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym.
Środek karny nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z
pokrzywdzonym (art. 39 pkt 2 e k.k.), zgodnie z treścią art. 43 § 1 k.k., orzeka się w
latach, od roku do lat 10. Oczywiste jest zatem, że sąd orzekający jest zobowiązany
do umieszczenia w wyroku precyzyjnego rozstrzygnięcia co do kary i środków
karnych, w tym wskazanie czasu ich obowiązywania (art. 413 § 2 pkt 2 k.p.k.).
Wbrew tym wymogom Sąd Rejonowy w L. nie wskazał na jaki okres orzekł środek
karny. Tego uchybienia nie dostrzegł sąd odwoławczy i to w sytuacji gdy osobista
apelacja oskarżonego dotyczyła kary pozbawienia wolności. Zgodnie z treścią art.
447 § 2 k.p.k. apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości
rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych.
Utrzymanie w mocy rozstrzygnięcia w zakresie środka karnego nie znajdzie
oparcia w obowiązujących przepisach Kodeksu karnego. Oczywiste jest, że doszło
do rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa, zarówno
procesowego jak i materialnego, co czyni zasadnym wniosek kasacji o uchylenie
wyroku sądu odwoławczego w zakresie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie II
wyroku i przekazania sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania w
postępowaniu odwoławczym.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.