V KO 53/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 53/13
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Dołhy
SSN Małgorzata Gierszon
w sprawie J. S.
oskarżonego z art. 199 § 1 i 197 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 4 lipca 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w K., zawartego w postanowieniu tego Sądu z dnia 14
czerwca 2013 r., sygn. akt […], o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu
sądowi równorzędnemu w trybie art. 37 k.p.k.
przekazuje rozpoznanie sprawy J. S. Sądowi Rejonowemu w
T.
UZASADNIENIE
W swoim wniosku Sąd Rejonowy w K. podniósł, że oskarżony w tej sprawie
jest sędzią miejscowego Sądu, a pokrzywdzona asystentem sędziego w tymże
Sądzie, zaś w charakterze świadków prokurator zawnioskował sędziów i innych
pracowników Sądu miejscowo właściwego, co jak wskazano, daje podstawę do
przeniesienia tej sprawy z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości do innego sądu
równorzędnego.
Rozpoznając ten wniosek Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek ten jest w pełni zasadny. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
wyraźnie bowiem podnosi się, że skoro sprawa dotyczy sędziego zatrudnionego w
danym sądzie, a więc w którym oskarżony do czasu uchylenia immunitetu pełnił
2
swoją służbę, to troska o to, aby rozstrzygnięciom sądowym towarzyszyła
społeczna świadomość, iż są one niezależne od relacji zawodowych między
pracownikami organów wymiaru sprawiedliwości, w pełni uzasadnia przekazanie
takiej sprawy innemu sądowi równorzędnemu (zob. np. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 30 sierpnia 2007 r., II KO 51/07, LEX nr 475412, z dnia 21
stycznia 2010 r., III KO 100/09, LEX nr 843441 czy z dnia 2 lutego 2010 r., III KO
3/10, LEX nr 843461). Wskazuje się zresztą również, że jeżeli akt oskarżenia
zawiera wnioski o przesłuchanie w charakterze świadków sędziów, prokuratorów
czy też osób pełniących funkcje w danym sądzie, to okoliczności te mogą
powodować w odczuciu społecznym przekonanie o braku warunków do
obiektywnego rozpoznania sprawy w sądzie miejscowo właściwym (zob. np.
postanowienie z dnia 9 września 2010 r., III KO 87/10, LEX nr 843503).
W sprawie niniejszej oskarżonym jest rzeczywiście miejscowy sędzia,
odnośnie którego w marcu 2013 r. wydano prawomocne zezwolenie na
pociągniecie do odpowiedzialności karnej i zawieszenie w czynnościach
służbowych, a wśród mających być przesłuchanymi są sędziowie tegoż Sądu, w
tym jego prezes, pracownicy sądowi, a także sędziowie innych sądów rejonowych,
wśród nich także pełniący funkcje prezesów i wiceprezesów w sądach okręgu o./…/.
Powyższe wskazuje, że niezbędne jest przekazanie tej sprawy innemu sądowi, i to
poza właściwości Sądu Okręgowego w O. i Sądu Apelacyjnego w W., stąd też Sąd
Najwyższy przekazał jej rozpoznanie Sądowi Rejonowemu w T., a więc na
obszarze właściwości Sądu Okręgowego w G. i Sądu Apelacyjnego w K.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Dołhy
SSN Małgorzata Gierszon
w sprawie J. S.
oskarżonego z art. 199 § 1 i 197 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 4 lipca 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w K., zawartego w postanowieniu tego Sądu z dnia 14
czerwca 2013 r., sygn. akt […], o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu
sądowi równorzędnemu w trybie art. 37 k.p.k.
przekazuje rozpoznanie sprawy J. S. Sądowi Rejonowemu w
T.
UZASADNIENIE
W swoim wniosku Sąd Rejonowy w K. podniósł, że oskarżony w tej sprawie
jest sędzią miejscowego Sądu, a pokrzywdzona asystentem sędziego w tymże
Sądzie, zaś w charakterze świadków prokurator zawnioskował sędziów i innych
pracowników Sądu miejscowo właściwego, co jak wskazano, daje podstawę do
przeniesienia tej sprawy z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości do innego sądu
równorzędnego.
Rozpoznając ten wniosek Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek ten jest w pełni zasadny. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
wyraźnie bowiem podnosi się, że skoro sprawa dotyczy sędziego zatrudnionego w
danym sądzie, a więc w którym oskarżony do czasu uchylenia immunitetu pełnił
2
swoją służbę, to troska o to, aby rozstrzygnięciom sądowym towarzyszyła
społeczna świadomość, iż są one niezależne od relacji zawodowych między
pracownikami organów wymiaru sprawiedliwości, w pełni uzasadnia przekazanie
takiej sprawy innemu sądowi równorzędnemu (zob. np. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 30 sierpnia 2007 r., II KO 51/07, LEX nr 475412, z dnia 21
stycznia 2010 r., III KO 100/09, LEX nr 843441 czy z dnia 2 lutego 2010 r., III KO
3/10, LEX nr 843461). Wskazuje się zresztą również, że jeżeli akt oskarżenia
zawiera wnioski o przesłuchanie w charakterze świadków sędziów, prokuratorów
czy też osób pełniących funkcje w danym sądzie, to okoliczności te mogą
powodować w odczuciu społecznym przekonanie o braku warunków do
obiektywnego rozpoznania sprawy w sądzie miejscowo właściwym (zob. np.
postanowienie z dnia 9 września 2010 r., III KO 87/10, LEX nr 843503).
W sprawie niniejszej oskarżonym jest rzeczywiście miejscowy sędzia,
odnośnie którego w marcu 2013 r. wydano prawomocne zezwolenie na
pociągniecie do odpowiedzialności karnej i zawieszenie w czynnościach
służbowych, a wśród mających być przesłuchanymi są sędziowie tegoż Sądu, w
tym jego prezes, pracownicy sądowi, a także sędziowie innych sądów rejonowych,
wśród nich także pełniący funkcje prezesów i wiceprezesów w sądach okręgu o./…/.
Powyższe wskazuje, że niezbędne jest przekazanie tej sprawy innemu sądowi, i to
poza właściwości Sądu Okręgowego w O. i Sądu Apelacyjnego w W., stąd też Sąd
Najwyższy przekazał jej rozpoznanie Sądowi Rejonowemu w T., a więc na
obszarze właściwości Sądu Okręgowego w G. i Sądu Apelacyjnego w K.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak na wstępie.