Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 47/13
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk
w sprawie A. B.
skazanego z art. 286 § 1 w zw. z art. 91 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 4 lipca 2013 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego
w Z. z dnia 10 maja 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia
wyroku Sądu odwoławczego z dnia 2 kwietnia 2013r.
utrzymuje w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego, o
jakim wyżej mowa, z uwagi na uchybienie terminowi zawitemu do wystąpienia z
takim żądaniem wskazując, że wyrok w tej sprawie został wydany w dniu 2 kwietnia
2013 r., podczas gdy skazany wystąpił z powyższym wnioskiem dopiero w dniu 14
kwietnia 2013 r. W zażaleniu na to rozstrzygnięcie skazany podniósł, że stosownie
do art. 422 § 2 k.p.k., z racji tego, że jest on pozbawiony wolności i nie był na
ogłoszeniu wyroku, termin do wystąpienia o uzasadnienie wydanego orzeczenia
biegł dla niego od doręczenia mu wyroku, a ten otrzymał w areszcie śledczym w
dniu 9 kwietnia 2013 r., zatem dochował wymaganego terminu. Wywodząc w ten
sposób, wniósł on „o przywrócenie terminu do nadesłania mu uzasadnienia”.
Rozpoznając to zażalenie Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Zażalenie to nie jest zasadne. Wprawdzie rzeczywiście art. 422 § 2 k.p.k.
przewiduje, że dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie był obecny
podczas ogłoszenia wyroku, termin do wystąpienia z wnioskiem o sporządzenie na
piśmie i doręczenie mu wydanego orzeczenia biegnie od daty doręczenia samego
wyroku, ale - czego nie zauważa już skazany – przepis ten wyraźnie stanowi, że
dotyczy to jedynie takiego oskarżonego, który „nie ma obrońcy”. Tymczasem
skazany korzystał w postępowaniu z pomocy obrońcy z wyboru, a osobiście przy
tym, przed rozprawą odwoławczą, wystąpił z wnioskiem o niesprowadzanie go na
to forum (k. 3479). Stąd też i jego nieobecność na rozprawie apelacyjnej, na którą
Sąd nie zarządził sprowadzenia go z aresztu śledczego. Na rozprawę tę, która
odbyła się w dniu 2 kwietnia 2013 r. , nie stawił się wprawdzie także jego obrońca z
wyboru (k. 3489), ale o jej terminie był on powiadomiony prawidłowo bez mała na
miesiąc przed tą datą, bo w dniu 4 marca 2013 r. (k. 3487).
Z uwagi zatem na to, że skazany posiadał obrońcę, i to z wyboru, nie miał do
niego zastosowania art. 422 § 2 k.p.k., lecz przepis § 1 tego artykułu, a więc termin
ten biegł od ogłoszenia wyroku, na co zresztą wskazuje także tekst pouczenia (k.
3491), które dołączone było też do przekazanego skazanemu odpisu wyroku (k.
3504). Gdyby skarżący nie zrezygnował z udziału w rozprawie odwoławczej, to
byłby po ogłoszeniu wyroku pouczony o terminie występowania o uzasadnienie
wyroku Sądu apelacyjnego, które wyraźnie odnotowano w protokole tej rozprawy.
Informację w tej materii mógł on również uzyskać od swojego obrońcy, a z samego
zażalenia nie wynika, iżby podjął jakiekolwiek kroki w tym zakresie lub wiadomości
takiej nie miał.
Występując zatem o sporządzenie i doręczenie mu pisemnego uzasadnienia
wyroku dopiero w dniu 14 kwietnia 2013 r. (k. 3508-3509), a więc w 12 dni po
wydaniu tego orzeczenia, skarżący uchybił 7-dniowemu terminowi, o jakim mowa w
art. 422 § 1 k.p.k., a nie wniósł przy tym o jego przywrócenie, ze wskazaniem
niezależnych od niego przyczyn, które spowodowały niedotrzymanie tego terminu.
Nie podał zresztą również takich powodów także w samym zażaleniu, choć wniósł o
przywrócenie mu terminu do doręczenia mu pisemnego uzasadnienia wydanego
wyroku. Na marginesie należy jedynie przypomnieć skazanemu, że wyrok, jaki
zapadł w tej sprawie został wydany w ramach tzw. dobrowolnego poddania się
3
przez niego karze w trybie art. 387 § 1 k.p.k. (k. 3430-3435), a w apelacji obrońcy
podnoszono jedynie obrazę art. 33 § 1 i art. 35 § 1 k.p.k. przez niepołączenie jej z
innymi postępowaniami karnymi prowadzonymi w stosunku do A. B. (k. 3459).
W świetle powyższego, ponieważ w sposób ewidentny doszło do naruszenia
przez skazanego zawitego terminu do wystąpienia z wnioskiem o pisemne
uzasadnienie wyroku, zaskarżone zarządzenie jest prawidłowe i pozostaje w
zgodzie z przepisami procedury karnej, dlatego też zażalenia skarżącego nie
uwzględniono.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak na wstępie.