Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PZ 14/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Józef Iwulski
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Z. Z.
przeciwko Zakładom Mięsnym S. S.A.
o wynagrodzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 lipca 2013 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w W.
z dnia 27 lutego 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Pełnomocnik powoda w skardze kasacyjnej z dnia 6 lipca 2012 r. wskazał
wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 14.822,77 zł. Sąd Okręgowy nadał bieg
skardze zarządzeniem z dnia 9 lipca 2012 r. Zarządzeniem z dnia 19 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy zwrócił akta sprawy Sądowi Okręgowemu w celu sprawdzenia
wartości przedmiotu zaskarżenia i zweryfikowania przedmiotowej dopuszczalności
skargi.
Postanowieniem z dnia 27 lutego 2013 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną powoda.
Sąd Okręgowy ustalił, że na wartość przedmiotu zaskarżenia skargą
kasacyjną składa się kwota 5.314,72 zł wynagrodzenia za godziny nadliczbowe
2
oraz kwota 9.508,05 stanowiąca sumę: wyrównania ekwiwalentu za urlop 2006 r. -
719,09 zł; wyrównanie wynagrodzenia za godziny nadliczbowe w 2007 r. - 845,49 zł;
wyrównania zasiłku wypadkowego - 5.142,11 zł; wyrównania wynagrodzenia -
1.191,19 zł; wyrównania ekwiwalentu za urlop 2007 r. - 561,60 zł.
Uzasadniając rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z art. 398
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe,
w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy
złotych, a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych - niższa
niż dziesięć tysięcy złotych. Jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń
społecznych skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu
zaskarżenia w sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o
objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Sąd Okręgowy oddalając
wyrokiem z dnia 22 marca 2012 r. apelację powoda przyjął, że Sąd Rejonowy w
niniejszej sprawie nie był właściwy do orzekania w sprawie o świadczenie z
ubezpieczenia społecznego (wyrównanie zasiłku wypadkowego), a wartość tego
świadczenia powód wyliczył na kwotę 5.142,11 zł.
Zdaniem Sądu wartość przedmiotu zaskarżenia mogą stanowić jedynie
kwoty będące roszczeniem ze stosunku pracy, a wskazane wyżej świadczenie do
nich nie należy. Wyłączając wyżej wymienione świadczenie wartość przedmiotu
zaskarżenia stanowi kwotę 9.680,66 zł (14.822,77 - 5.142,11 zł).
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna w takim wypadku jest
niedopuszczalna i na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. podlegała odrzuceniu.
Powód wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 27
lutego 2013 r., o odrzuceniu skargi kasacyjnej powoda z dnia 6 lipca 2012 r.,
zaskarżając je w całości na podstawie naruszenia art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. Powód
wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz nadanie biegu skardze
kasacyjnej i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania
zażaleniowego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu zażalenia powód wskazał, że Sąd Okręgowy dokonując
wykładni wartości przedmiotu zaskarżenia, bez uprzedniego wezwania powoda do
przedstawienia sposobu obliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia nie kierował
się zdrowym rozsądkiem, lecz uciekł się do tzw. kruczków prawnych, tj. wyliczeń
3
zakwestionowanych skargą kasacyjną, które nie mogą być odrzucone z tego
względu, że w części sprawy właściwym do rozpoznania jest ZUS (art. 464 § 1
k.p.c. w związku z tezą 2 postanowienia Sądu Najwyższego z 21 stycznia 2010 r.,
II UK 165/09, LEX nr 583807 oraz postanowienia Sądu Najwyższego z 8 marca
2010 r., II PK 240/09, LEX nr 589975). Uwzględniając - z ostrożności procesowej -
błędne wyliczenia sądu drugiej instancji, co do których powód nie był wzywany
przez Sąd Okręgowy w trybie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. do przedstawienia sposobu
obliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia, a co miało wpływ na wynik sprawy -
powód twierdzi, że wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być niższa niż
10174,36 zł., i obejmuje kwoty: 719,00 zł - wyrównanie ekwiwalentu za urlop za
2006 r.; 561,60 zł - wyrównanie ekwiwalentu za urlop za 2007 r.; 845,49 zł -
wyrównanie wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych od stycznia do
czerwca 2007 r.; 5142,11 zł - wyrównanie zasiłku wypadkowego; 1191,19 zł -
żądanie wypłacenia zaległego wynagrodzenia za grudzień 2007 r.; 493,70 zł -
wyrównanie wstrzymanego wynagrodzenia za listopad 2007 r. Zdaniem powoda, z
powyższego wynika, że zaskarżone postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej,
jako wydane z rażącym naruszeniem art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c., nie zasługuje na
aprobatę, gdyż bezpodstawnie odrzucono uzasadnioną skargę kasacyjną, bez
obligatoryjnego uprzedniego wezwania powoda do przedstawienia sposobu
obliczenia przedmiotu zaskarżenia, według reguł określonych w art. 19-24 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się uzasadnione. W niniejszej sprawie z powództwa P. Z.
przeciwko Zakładom Mięsnym […] o wynagrodzenie, Sąd Rejonowy wyrokiem z
dnia 20 grudnia 2011 r. rozstrzygnął merytorycznie roszczenie powoda o
wyrównanie zasiłku wypadkowego - oddalając między innym w tym przedmiocie
powództwo powoda. Mając powyższe na uwadze niezrozumiałe jest uzasadnienie
wyroku tego Sądu we wskazanym zakresie, polegające na stwierdzeniu, że Sąd
uznaje się niewłaściwym do rozstrzygania w kwestii roszczenia powoda o
wyrównanie zasiłku wypadkowego. Sąd uznając się za niewłaściwy w tym zakresie
zamiast oddalać powództwo powinien był, zgodnie z dyspozycją art. 464 § 1 k.p.c.
4
w związku z art. 4778
§ 2 k.p.c., wydać postanowienie o przekazaniu roszczenia
powoda w zakresie świadczenia z ubezpieczenia społecznego właściwemu
organowi rentowemu, celem wydania w tym przedmiocie decyzji, od której dopiero
przysługiwałoby odwołanie do właściwego Sądu Ubezpieczeń Społecznych.
Ponadto powód wszystkie roszczenia kierował do pozwanego pracodawcy. W tej
sytuacji przedstawiona przez powoda wartość przedmiotu sporu, według reguł
określonych w art. 19 - 24 k.p.c., przewyższająca kwotę 10 000 zł, została przez
Sąd pierwszej instancji potwierdzona poprzez merytoryczne rozpoznanie sprawy, a
w konsekwencji oddalenie powództwa w kwestionowanym zakresie (co do
roszczenia powoda o wyrównanie zasiłku wypadkowego w kwocie 5.142,11).
Z tych względów, na podstawie art. 39815
§ 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
orzeczono jak w sentencji.