IV KO 41/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 41/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSN Eugeniusz Wildowicz
w przedmiocie wniosku H. Ś.
o wznowienie postępowania o nadanie klauzuli wykonalności zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 20 listopada 2012 r.,
utrzymującym w mocy postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 15 października 2012 r.
w przedmiocie odmowy nadania klauzuli wykonalności
p o s t a n o w i ł:
wniosek o wznowienie postępowania pozostawić bez
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 15 października 2012 r., nie
uwzględniono wniosku H.Ś. o nadanie klauzuli wykonalności prawomocnemu
wyrokowi Sądu Okręgowego w K. z dnia 23 maja 2006 r., sygn. V Ko …/05. Po
rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez wnioskodawcę od powyższego
postanowienia, Sąd Apelacyjny, postanowieniem z dnia 20 listopada 2012 r.,
utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
H. Ś. złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego powołanym
wyżej prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego.
2
W tym stanie sprawy Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek o wznowienie postępowania, w przedmiocie nadania klauzuli
wykonalności prawomocnemu orzeczeniu sądu karnego mocą którego zasądzono
odszkodowanie nie podlega rozpoznaniu w trybie przewidzianym w art. 540 § 1
k.p.k. ani też wskazanym w art. 540a k.p.k., art. 540b k.p.k. czy art. 542 § 3 k.p.k.
Treść powyższych unormowań wskazuje przecież wyraźnie na to, że odpowiadają
one ściśle jedynie postępowaniu rozstrzygającemu w kwestii odpowiedzialności
karnej oskarżonego. Stanowisko to jest już ugruntowane w orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 29 stycznia 2008
r., IV KO 118/07, Lex nr 346765, z dnia 17 września 2008 r., IV KO 108/08,
OSNKW 2008, z. 12, poz. 99, z dnia 12 czerwca 2003 r., IV KZ 16/03, OSNwSK
2003, poz. 1290, z dnia 29 października 1997 r., II KZ 130/97, OSNKW 1998, z. 1 –
2, poz. 10).
Z tych też względów, nie wchodząc w ocenę merytorycznej zasadności
podniesionych we wniosku kwestii, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSN Eugeniusz Wildowicz
w przedmiocie wniosku H. Ś.
o wznowienie postępowania o nadanie klauzuli wykonalności zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 20 listopada 2012 r.,
utrzymującym w mocy postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 15 października 2012 r.
w przedmiocie odmowy nadania klauzuli wykonalności
p o s t a n o w i ł:
wniosek o wznowienie postępowania pozostawić bez
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 15 października 2012 r., nie
uwzględniono wniosku H.Ś. o nadanie klauzuli wykonalności prawomocnemu
wyrokowi Sądu Okręgowego w K. z dnia 23 maja 2006 r., sygn. V Ko …/05. Po
rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez wnioskodawcę od powyższego
postanowienia, Sąd Apelacyjny, postanowieniem z dnia 20 listopada 2012 r.,
utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
H. Ś. złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego powołanym
wyżej prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego.
2
W tym stanie sprawy Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek o wznowienie postępowania, w przedmiocie nadania klauzuli
wykonalności prawomocnemu orzeczeniu sądu karnego mocą którego zasądzono
odszkodowanie nie podlega rozpoznaniu w trybie przewidzianym w art. 540 § 1
k.p.k. ani też wskazanym w art. 540a k.p.k., art. 540b k.p.k. czy art. 542 § 3 k.p.k.
Treść powyższych unormowań wskazuje przecież wyraźnie na to, że odpowiadają
one ściśle jedynie postępowaniu rozstrzygającemu w kwestii odpowiedzialności
karnej oskarżonego. Stanowisko to jest już ugruntowane w orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 29 stycznia 2008
r., IV KO 118/07, Lex nr 346765, z dnia 17 września 2008 r., IV KO 108/08,
OSNKW 2008, z. 12, poz. 99, z dnia 12 czerwca 2003 r., IV KZ 16/03, OSNwSK
2003, poz. 1290, z dnia 29 października 1997 r., II KZ 130/97, OSNKW 1998, z. 1 –
2, poz. 10).
Z tych też względów, nie wchodząc w ocenę merytorycznej zasadności
podniesionych we wniosku kwestii, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.