Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 99/13
POSTANOWIENIE
Dnia 6 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Okręgowego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.
przy uczestnictwie Nauczycielskiej Spółdzielni Mieszkaniowej S. w S.,
Gminy Miasta S. i Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta S.
o stwierdzenie zasiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 listopada 2013 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. […],
oddala zażalenie oraz wnioski uczestników o zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w G. odrzucił apelację
wnioskodawcy - Okręgowego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej Spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29
lutego 2012 r. z uwagi na nieuzupełnienie w terminie jej braków formalnych. Sąd
wskazał, że apelacja została podpisana przez r. pr. J. J., która nie wykazała
należycie swojego umocowania, ponieważ przedłożyła jedynie kopię
pełnomocnictwa z dnia 27 maja 2011 r. opatrzoną pieczęcią „za zgodność z
oryginałem" oraz pieczęcią z danymi osobowymi, tytułem i numerem wpisu
pełnomocnika i podpisaną przez wymienionego w nim pełnomocnika. Na
dokumencie nie podano natomiast daty, ani miejsca sporządzenia odpisu, wobec
czego Sąd Okręgowy uznał, że dokument nie spełniał ustawowych wymagań
stawianych wierzytelnemu odpisowi i wezwał podpisującą apelację r. pr. J. J. do
złożenia w terminie 7 dni oryginału pełnomocnictwa lub pełnomocnictwa prawidłowo
poświadczonego za zgodność pod rygorem uznania braku umocowania i
odrzucenia apelacji. Wezwanie pozostało bez odpowiedzi. Wówczas Sąd
Okręgowy kolejnym zarządzeniem z dnia 27 grudnia 2012 r. zobowiązał
bezpośrednio wnioskodawcę do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych
apelacji przez jej podpisanie przez osoby do tego uprawnione oraz załączenie
oryginałów dokumentów, z których będzie wynikać to uprawnienie - pod rygorem
odrzucenia apelacji. W zakreślonym terminie wnioskodawca przedłożył odpis
apelacji podpisany - jak poprzednio - przez r. pr. J. J. oraz dołączył odpis z rejestru
przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego wpisu dotyczącego wnioskodawcy,
nie dostarczył jednak pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu. Sąd
Okręgowy uznał, że formalne usterki apelacji, pomimo wdrożonego postępowania
naprawczego, nie zostały usunięte i odrzucił apelację jako podstawę prawną
wskazując art. 373 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca domagał się jego uchylenia;
ewentualnie uchylenia i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego.
Zarzucił niewłaściwe zastosowanie art. 373 k.p.c. polegające na błędnym przyjęciu,
3
że radca prawny J. J. nie wykazała swojego umocowania do działania w imieniu
wnioskodawcy oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nieprawidłowym
przyjęciu, że nie miała ona umocowania do działania w niniejszym postępowaniu
przed Sądami I i II instancji.
Odpowiedzi na zażalenie złożyli wszyscy uczestnicy postępowania,
domagając się jego oddalenia i zasądzenia na ich rzecz kosztów postępowania
zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie można zgodzić się ze skarżącym, że fakt złożenia przez r. pr. J. J. na
rozprawie w dniu 21 czerwca 2011 r. odpisu pełnomocnictwa opatrzonego niepełną
klauzulą uwierzytelniającą, niezawierającą przewidzianej w art. 6 ust. 3 zdanie
drugie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (jedn. tekst: Dz. U. z 2010
r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) adnotacji o dacie i miejscu sporządzenia tego odpisu
pozwala na poczytanie tego braku za uzupełniony, jako że niewątpliwie w dacie i
miejscu odbywania się rozprawy odpis ten był już sporządzony. Klauzula
uwierzytelniająca stanowi formułę umożliwiającą ustalenie, kto, kiedy i gdzie
stwierdził istnienie dokumentu o treści identycznej z przedłożonym odpisem (por.
uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2011 r. III CZP 70/11, OSNC
2012/6/73 i postanowienie tego Sądu z dnia 20 kwietnia 2012 r., III CZP 13/12,
niepubl.). Informacji tych nie może zastąpić odnotowanie w protokole i załączenie
do akt sądowych odpisu dokumentu niespełniającego wymagań art. 6 ust. 3 zdanie
drugie ustawy o radcach prawnych, ponieważ żadna z tych czynności nie wiąże się
z porównywaniem oryginalnego pełnomocnictwa z jego odpisem.
Nieskuteczne są też wywody wytykające rzekome uchybienia Sądu
Okręgowego w przeprowadzeniu procedury usunięcia braków formalnych apelacji.
Sąd Apelacyjny w pierwszej kolejności zobowiązał osobę podpisującą apelację jako
pełnomocnik do prawidłowego wykazania umocowania, precyzując sposób
usunięcia stwierdzonej wadliwości - przedłożenie oryginału pełnomocnictwa lub
jego odpisu prawidłowo poświadczonego za zgodność (k. 179 i 181). Wezwanie
zostało doręczone 6 października 2012 r. (k. 203) i nie spowodowało żadnej reakcji.
Wówczas Sąd Okręgowy wezwał samego wnioskodawcę do uzupełnienia braków
4
w zakresie podpisania apelacji poprzez złożenie podpisów „przez osoby do tego
uprawnione oraz załączenie oryginałów dokumentów, z których wynikać będzie,
że osoby, które podpisały apelację są do tego upoważnione” (k. 219 i 220).
Umożliwił więc stronie naprawienie nieprawidłowości wynikłych z działań
nienależycie umocowanego pełnomocnika, co jednak również nie doprowadziło
ostatecznie do prawidłowego podpisania apelacji. Apelacja niepodpisana przez
prawidłowo umocowanego pełnomocnika ani przez osoby uprawnione do
występowania w imieniu wnioskodawcy (jego zarząd, prokurentów) nie spełniała
ustawowych wymagań stawianych temu środkowi odwoławczemu i słusznie została
odrzucona.
Z tych przyczyn zażalenie wnioskodawcy podlegało oddaleniu.
Koszty postępowania zażaleniowego każda ze stron powinna ponieść we
własnym zakresie na podstawie art. 39821
w zw. z art. 391 § 1, art. 13 § 2 i art. 520
§ 1 k.p.c.
jw