V KZ 76/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II AKo …/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 76/13
POSTANOWIENIE
Dnia 6 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 6 listopada 2013 r.
sprawy R. P.,
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 11 września 2013 r.
w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
R. P. złożył w Sądzie Apelacyjnym osobisty wniosek z dnia 10 marca 2013 r.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem wraz z
wnioskiem o wyznaczenie obrońcy z urzędu. Zarządzeniem Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt II AKo
…/13, odmówiono przyjęcia owego wniosku. Zarządzenie uzasadniono tym, że
wyznaczona z urzędu adwokat A. D., po zbadaniu sprawy nie znalazła podstaw do
wznowienia postępowania, co zgodnie z art. 84 § 3 k.p.k. oświadczyła na piśmie,
zaś wnioskodawca poinformowany o tym stanie rzeczy i wezwany do spełnienia
wymogu przymusu adwokackiego we własnym zakresie (zarządzenie z dnia 9
sierpnia 2013 r.), braku formalnego nie usunął.
2
Na zarządzenie z dnia 11 września 2013 r. wnioskodawca wniósł zażalenie,
w którym podniósł bezpodstawne użycie wobec niego terminu „skazany”. Ponadto
podniósł konieczność wyłączenia od udziału w sprawie Przewodniczącego
Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego, a także wszystkich innych sędziów tego
Sądu. Wniósł także o zaniechanie wypłacania adw. A. D. wynagrodzenia za
sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia wniosku o wznowienie.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z niekwestionowanym sposobem interpretacji przepisu art. 545 § 2
k.p.k. (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa
2008, s. 1153) ustanawia on tzw. przymus adwokacko-radcowski, tj. obowiązek
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania przez podmiot
fachowy (prokuratora, adwokata lub radcę prawnego). Zgodnie zaś z art. 84 § 3
k.p.k., adwokat wyznaczony w postępowaniu o wznowienie postępowania powinien
sporządzić i podpisać wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na
piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia wniosku o wznowienie
postępowania. Wyznaczona na żądanie wnioskodawcy adwokat z urzędu nie
znalazła podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania i poinformowała
o tym sąd na piśmie. Zauważyć należy, że treść tego pisma wskazuje na
przeprowadzenie przez obrońcę dogłębnej i rzetelnej analizy sprawy.
Wobec takiego stanowiska wyznaczonego obrońcy z urzędu i nieusunięcia
braku formalnego przymusu adwokackiego przez wnioskodawcę we własnym
zakresie, zasadnym stało się wydanie zarządzenia o odmowie przyjęcia wniosku.
Sąd Najwyższy nie podziela zastrzeżeń skarżącego co do użycia wobec
niego terminu „skazany”. Tego bowiem określania używa ustawodawca w art. 540 i
n. k.p.k. w odniesieniu do osoby, której dotyczyć ma wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem skazującym. Sąd Najwyższy nie dopatrzył
się też przy wydaniu zaskarżonego zarządzenia naruszenia art. 439 § 1 pkt 1 w zw.
z art. 40 § 1 k.p.k., brak bowiem było podstaw wyłączenia Przewodniczącego
Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego, SSA P. S. od rozstrzygania w sprawie.
Jeśli zaś chodzi o pozostałe wnioski zawarte w zażaleniu, tj. o wyłączenie
3
pozostałych sędziów SA oraz niewypłacanie wynagrodzenia adw. A. D., pozostały
one bez znaczenia dla oceny poprawności zaskarżonego zarządzenia.
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 6 listopada 2013 r.
sprawy R. P.,
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 11 września 2013 r.
w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
R. P. złożył w Sądzie Apelacyjnym osobisty wniosek z dnia 10 marca 2013 r.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem wraz z
wnioskiem o wyznaczenie obrońcy z urzędu. Zarządzeniem Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt II AKo
…/13, odmówiono przyjęcia owego wniosku. Zarządzenie uzasadniono tym, że
wyznaczona z urzędu adwokat A. D., po zbadaniu sprawy nie znalazła podstaw do
wznowienia postępowania, co zgodnie z art. 84 § 3 k.p.k. oświadczyła na piśmie,
zaś wnioskodawca poinformowany o tym stanie rzeczy i wezwany do spełnienia
wymogu przymusu adwokackiego we własnym zakresie (zarządzenie z dnia 9
sierpnia 2013 r.), braku formalnego nie usunął.
2
Na zarządzenie z dnia 11 września 2013 r. wnioskodawca wniósł zażalenie,
w którym podniósł bezpodstawne użycie wobec niego terminu „skazany”. Ponadto
podniósł konieczność wyłączenia od udziału w sprawie Przewodniczącego
Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego, a także wszystkich innych sędziów tego
Sądu. Wniósł także o zaniechanie wypłacania adw. A. D. wynagrodzenia za
sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia wniosku o wznowienie.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z niekwestionowanym sposobem interpretacji przepisu art. 545 § 2
k.p.k. (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa
2008, s. 1153) ustanawia on tzw. przymus adwokacko-radcowski, tj. obowiązek
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania przez podmiot
fachowy (prokuratora, adwokata lub radcę prawnego). Zgodnie zaś z art. 84 § 3
k.p.k., adwokat wyznaczony w postępowaniu o wznowienie postępowania powinien
sporządzić i podpisać wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na
piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia wniosku o wznowienie
postępowania. Wyznaczona na żądanie wnioskodawcy adwokat z urzędu nie
znalazła podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania i poinformowała
o tym sąd na piśmie. Zauważyć należy, że treść tego pisma wskazuje na
przeprowadzenie przez obrońcę dogłębnej i rzetelnej analizy sprawy.
Wobec takiego stanowiska wyznaczonego obrońcy z urzędu i nieusunięcia
braku formalnego przymusu adwokackiego przez wnioskodawcę we własnym
zakresie, zasadnym stało się wydanie zarządzenia o odmowie przyjęcia wniosku.
Sąd Najwyższy nie podziela zastrzeżeń skarżącego co do użycia wobec
niego terminu „skazany”. Tego bowiem określania używa ustawodawca w art. 540 i
n. k.p.k. w odniesieniu do osoby, której dotyczyć ma wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem skazującym. Sąd Najwyższy nie dopatrzył
się też przy wydaniu zaskarżonego zarządzenia naruszenia art. 439 § 1 pkt 1 w zw.
z art. 40 § 1 k.p.k., brak bowiem było podstaw wyłączenia Przewodniczącego
Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego, SSA P. S. od rozstrzygania w sprawie.
Jeśli zaś chodzi o pozostałe wnioski zawarte w zażaleniu, tj. o wyłączenie
3
pozostałych sędziów SA oraz niewypłacanie wynagrodzenia adw. A. D., pozostały
one bez znaczenia dla oceny poprawności zaskarżonego zarządzenia.
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.