Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 566/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa V. L. P. S.A. z siedzibą w W.
przeciwko M. Fabryka Mebli Spółce z o.o. w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2013 r.,
skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 maja 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania
oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Powód – V. L. P. S.A. wniosła o wydanie nakazu zapłaty z weksla w
postępowaniu nakazowym przez stronę pozwaną M. Fabrykę Mebli Spółkę z o.o.
kwoty 403.695,22 zł z odpowiednimi odsetkami. Wypełniony przez powoda weksel
in blanco obejmował należności powoda powstałe w związku z rozwiązaniem
umowy leasingu przed terminem. Nakaz taki został wydany, a w zarzutach strony
pozwanej od nakazu zapłaty kwestionowano m.in. prawidłowość wyliczonych
należności powoda (brak ich rzetelnego wyliczenia i niemożność weryfikacji). Sąd
Okręgowy uchylił nakaz zapłaty w całości, a w pozostałym zakresie powództwo
oddalił.
Zasadnicze elementy stanu faktycznego są następujące.
W dniu 28 maja 2009 r. strona powodowa (leasingodawca) zawarł ze stroną
pozwaną (leasingobiorcą) umowę leasingu operacyjnego, obejmującego
urządzenie - okleiniarnia „Optimal Homag” o wartości 149.500 zł netto (34.435,90
euro).
W umowie tej zastrzeżono m.in., że w razie jej rozwiązania przed terminem
wysokość pozostałych do uiszczenia rat pomniejsza się o wartość netto, tj. bez
podatku od towarów i usług, uzyskaną ze sprzedaży przedmiotu leasingu, o ile
sprzedaż ta odbędzie się w terminie 60 dni od daty przejęcia przedmiotu leasingu
(§ 20 ust. 1 i 2 ogólnych warunków leasingu” - o.w.u.l.). Przedmiot leasingu został
wydany leasingodawcy w październiku 2007 r. Powołując się na naruszenie przez
leasingobiorcę postanowień umowy, strona powodowa złożyła oświadczenie
o rozwiązaniu umowy na podstawie § 20 o.w.u.l. (pismo z dnia 23 listopada 2009 r.)
i wezwała kontrahenta do zwrotu przedmiotu leasingu. Do leasingobiorcy kierowane
były informacje o niezapłaconych fakturach, leasingodawca zlecił innemu
podmiotowi (A. P. Spółka z o.o.) wyegzekwowanie części należności i odzyskanie
przedmiotu leasingu. Po przejęciu przedmiotu leasingu leasingodawca powołał
rzeczoznawcę, który dokonał wyceny przedmiotu leasingu. Od lutego 2011 r. do
listopada 2011 r. maszyna była oferowana na sprzedaż na stronie internetowej
3
powoda. Na podstawie umowy o współpracę z dnia 27 stycznia 2010 r. strona
powodowa oddała maszynę na przechowanie oraz m.in. w celu promowania jej
sprzedaży w internecie i innych środkach przekazu (maszynę tę oferowano w tym
czasie za kwotę 120.000 zł). W listopadzie 2011 r. przedmiot leasingu został
sprzedany przechowawcy (L.; podmiot ten był dostawcą maszyn na stronie
internetowej) za kwotę 28.000 zł, ale w maszynie tej brakowało jej istotnej części
w postaci komputera.
W ocenie Sądu Okręgowego, powództwo leasingodawcy okazało się
częściowo uzasadnione. W postępowaniu nie podważano skuteczności rozwiązania
umowy leasingu przed terminem na podstawie § 20 o.w.u.l. Powstała jednak
kwestia, jakich należności może dochodzić leasingodawca od leasingobiorcy na
podstawie weksla w związku z wcześniejszym zakończeniem stosunku leasingu
operacyjnego i w oparciu o jaki reżim prawny. Zdaniem Sądu Okręgowego, w grę
mógł wchodzić ogólny reżim przewidziany w art. 70915
k.c., a nie postanowienie
§ 20 o.w.u.l., ponieważ strona powodowa nie dokonała sprzedaży przedmiotu
leasingu przed upływem 60 dni, jak to przewidywano w treści tego paragrafu.
Sąd Okręgowy analizował cztery rodzaje należności zgłoszonych wobec
leasingobiorcy. Uznał za uzasadnioną należność w wysokości 100.909,21 zł,
należność w wysokości 10.584,48 zł (obejmującą opłaty leasingowe za okres
przed rozwiązaniem umowy leasingu), kwotę 2535,28 zł jako należności z tytułu
„odsetek za opóźnienie w zrealizowanych płatnościach”. Sąd nie uwzględnił
natomiast kwoty 373,75 zł z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu z racji
sformułowania § 21 ust. 1 o.w.u.l, ponieważ chodzi tu o składkę za okres po
rozwiązaniu umowy. Za podstawę dokonanych rozliczeń Sąd przyjął wartość
zwróconego przedmiotu leasingu w kwocie 120.000 zł netto, ponieważ taka była
oferta sprzedaży tego przedmiotu, a leasingodawca nie wykazał, aby maszyna
miała inną wartość rynkową. W ocenie Sądu Okręgowego, weksel in blanco został
nieprawidłowo wypełniony w odniesieniu do kwoty 114.412,72 zł.
Apelacja strony powodowej została oddalona. Sąd Apelacyjny uznał,
że strona powodowa skutecznie ograniczyła powództwa o kwotę 28.000 zł,
przy czym nie zachodziła potrzeba umarzania w tym zakresie postępowania.
4
Sąd Apelacyjny stwierdził, że do określenia należności leasingodawcy po
wcześniejszym rozwiązaniu umowy leasingu ma zastosowanie ogólny przepis art.
70915
k.c. a nie § 20 o.w.u.l. Podobnie jak Sąd Okręgowy przyjął, że w świetle art.
70915
k.c. zwrot przedmiotu leasingu oznaczał „uzyskanie korzyści’, przy czym
wysokość tej korzyści określała jej cena 120.000 zł (w związku z wystawieniem
w pełni sprawnej technologicznie maszyny do sprzedaży), a nie cena dokonanej
faktycznie sprzedaży w wysokości 28.000 zł (doszło tu bowiem do zbycia
maszyny bez jej istotnej części, tj. komputera). Według Sądu Apelacyjnego,
obowiązkiem strony powodowej (leasingodawcy) jako lojalnego kontrahenta było
wystawienie przedmiotu leasingu do sprzedaży według wartości jej oszacowania,
uwzględniającej ceny rynkowe, ponieważ miało to decydujące znaczenie dla
dokonywanego rozliczenia po rozwiązaniu umowy leasingowej. Innymi słowy,
decydujące znaczenie miała wartość przedmiotu leasingu w dniu jej przejęcia
przez leasingodawcę.
Sąd Apelacyjny rozważał także to, jakie należności mogą być pomniejszone
o wspomnianą korzyść, wyrażającą się ceną przejętego przedmiotu leasingu
(art. 70915
k.c.) i doszedł do wniosku, że w tym względzie należy brać pod uwagę
łącznie raty leasingowe należne za okres po rozwiązaniu umowy leasingu
(100.594,48 zł) oraz raty leasingowe jeszcze niezapłacone do dnia rozwiązania tej
umowy (10.594,48 zł) oraz odsetki „od nieterminowych płatności w kwocie
2.535,28 zł”. Od uzyskanej korzyści strona powodowa nie mogła jednak odliczyć
kwoty 373,75 zł, stanowiącej poniesiony przez nią wydatek na ubezpieczenie
przedmiotu leasingu za okres po rozwiązaniu umowy.
W każdym razie suma zgłoszonych przez stronę powodową należności
(114,412,72 zł) jest mniejsza niż uzyskana przez nią korzyść w rozumieniu art.
70915
k.c. (120.000 zł).
W skardze kasacyjnej strony powodowej podnoszono jedynie zarzut
naruszenia art. 70915
k.c., przez jego błędną wykładnię. Wyrok Sądu Apelacyjnego
zaskarżony został w zakresie dotyczącym oddalenia apelacji odnośnie do kwoty
86.412,72 zł. Skarżący wnosił o uchylenie tego wyroku w zaskarżonej części
i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
5
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
1. Z przebiegu dotychczasowego postępowania wynika, że od strony
pozwanej na rzecz strony powodowej prawomocnie zasądzono kary umowne
przewidziane w § 35 o.w.u.l. w wysokości 58.281,02 zł. Obecnie skarżący
kwestionuje oddalenie powództwa w odniesieniu do kwoty 86.412,72 zł, która
stanowi różnicę między wysokością należności oddalonej i należnością, o którą
strona powodowa ostatecznie ograniczyła powództwo (114.142,72 zł - 28.000 zł =
86.412,72).
W postępowaniu apelacyjnym powstała kwestia postaci i wysokości
uzyskanej przez leasingobiorcę korzyści w wyniku wcześniejszego zakończenia
stosunku leasingu operacyjnego, jakie roszczenia mogą być dochodzone
wobec leasingobiorcy po takim zakończeniu (i objęte uzupełnionym wekslem
in blanco) i które z nich mogą być odpowiednio pomniejszone o uzyskaną korzyść
leasingodawcy oraz jaki reżim prawny byłby miarodajny w tym zakresie:
ogólny przepis art. 70915
k.c., czy też odpowiednie postanowienia wzorca
umownego (§ 20 o.w.u.l.).
2. Jeżeli Sądy meriti przyjęły, że w rozpoznawanej sprawie należało
zastosować jedynie ogólny reżim rozliczenia, określony w art. 70915
k.c., to -
zdaniem skarżącego - jako podstawę takiego roszczenia należało przyjąć „zarówno
art. 70915
k.c., jak i korespondujący z nim § 20 o.w.u.l.”, ponieważ w umowie
leasingu z dnia 28 maja 2009 r. (wzorcu umownym) strony doprecyzowały
kodeksowy sposób rozliczania umowy leasingu po jej rozwiązaniu.
Nie można wykluczyć tego, że strony w umowie leasingu operacyjnego
(wzorcu umownym, art. 384 k.c.) uregulują bliżej określony sposób uwzględniania
korzyści, którą leasingobiorca uzyskuje w związku z wypowiedzeniem umowy
leasingu z przyczyn leżących po stronie leasingobiorcy i wcześniejszym zwrotem
przedmiotu leasingu. W § 20 o.w.u.l. przewidziano w takiej sytuacji uprawnienie
leasingodawcy do natychmiastowego przejęcia przedmiotu leasingu oraz żądania
zapłaty wszystkich pozostałych rat leasingowych, przy czym raty te pomniejszano
o cenę uzyskaną „ze sprzedaży przedmiotu leasingu, o ile sprzedaż ta odbędzie się
w terminie 60 dni od daty przejęcia przedmiotu leasingu”. Skoro ustalono,
6
że sprzedaż nastąpiła po upływie tego okresu, to istniały jednak podstawy do
przyjęcia, że uwzględnienie uzyskanej przez leasingodawcę korzyści (niezależnie
od tego, jak ją ujmować i określić co do wysokości) i pomniejszenie o nią
należności leasingodawcy po zakończeniu stosunku leasingu, powinno odbywać
się już według reżimu przewidzianego w ogólnym art. 70915
k.c. W przepisie tym nie
uzależnia się bowiem konieczności dokonanego pomniejszenia od okresu,
w którym nastąpi sprzedaż (zbycie) przedmiotu leasingu. Nie znaczy to jednak,
wbrew sugestii skarżącego (s. 8 skargi), że późniejsza sprzedaż przedmiotu
leasingu jakoby „skutkuje rozliczeniem korzystniejszym dla leasingobiorcy”,
bowiem chodzi tu nie o zależność natury automatycznej, ale o właściwą
interpretację przepisu art. 70915
in fine k.c. (zob. pkt 5 uzasadnienia). Rzecz jasna,
że nietrafna byłaby interpretacja postanowienia § 20 o.w.u.l. w ten sposób,
że celem tego postanowienia, przewidującego czas sprzedaży przedmiotu leasingu,
było w ogóle zwolnienie leasingodawcy z konieczności pomniejszenia jego
należności o cenę uzyskaną ze sprzedaży już po tym okresie. Takie rozwiązanie
naruszałoby, oczywiście, sens regulacji prawnej zawartej w art. 70915
k.c. Należy
bowiem przyjąć, że przepis ten ma jednak charakter przepisu iuris cogentis w tym
zakresie (statuuje bowiem istotną dla leasingobiorcy zasadę pomniejszania jego
zadłużenia o wartość korzyści leasingobiorcy). Inne rozwiązanie podważałoby
wartość normatywną art. 70515
k.c.
3. W obecnym postępowaniu leasingodawca dochodził kilku należności
w związku z wcześniejszym zakończeniem stosunku leasingu operacyjnego
(łącznie 114,412,72 zł). Niewątpliwie przysługuje mu roszczenie o zapłatę
równowartości rat leasingowych, które stały się wymagalne do czasu rozwiązania
umowy leasingu (w dniu 23 listopada 2009 r.) i nie zostały dotychczas zapłacone
przez leasingobiorcę (kwota 10.584,48 zł art. 471
k.c.). To samo dotyczy
równowartości rat leasingowych za okres po rozwiązaniu umowy leasingu (art.
70915
k.c.; kwota 100.909,21 zł). Leasingobiorca mógłby też dochodzić odsetek za
opóźnienie z zapłatą tych dwóch kategorii należności. Z treści uzasadnienia
zaskarżonego wyroku nie wynika jednak jednoznacznie, czy kwota 2.535,28 zł
stanowi odsetki za opóźnienie (skapitalizowane) w zapłacie tych kategorii
7
należności, czy także jeszcze innych (np. należności odpowiadającej kosztom
ubezpieczenia przedmiotu leasingu; kwota 373,75 zł).
Brak było podstaw do uwzględnienia roszczenia o zapłatę kwoty 373,75 zł,
która obejmuje poniesiony przez stronę powodową wydatek na ubezpieczenie
przedmiotu leasingu za okres przypadający po rozwiązaniu umowy. Podstawę do
dochodzenia zwrotu tej kwoty nie stanowiły postanowienia o.w.u.l. (§§ 21 i 23).
Nie sposób też twierdzić, że chodziło tu o szkodę poniesioną przez stronę
powodową na zasadach ogólnych (art. 471 k.c.), skoro wspomniany wydatek
obejmował okres ubezpieczenia maszyny po rozwiązaniu umowy i łączył się
z ubezpieczeniem dobrowolnym. Ponadto nieuwzględnienie omawianego
roszczenia nie powiązano z naruszeniem art. 65 k.c. i art. 471 k.c. Brak też
przekonywających argumentów co do tego, że wspomniany wydatek powinien
jakoby zmniejszać uzyskaną korzyść w wyniku rozwiązania umowy leasingu.
4. Należy podzielić stanowisko skarżącego co do tego, jakie należności
leasingodawcy objęte pozwem powinny zostać odpowiednio pomniejszone
z uzyskaną przez niego korzyścią po wcześniejszym zakończeniu stosunku
leasingu operacyjnego. Chodzi tu jedynie o raty leasingowe, których obowiązek
zapłaty powstaje po rozwiązaniu umowy leasingu, ale już nie o te raty, które nie
zostały zapłacone do tej daty, mimo że stały się już wymagalne. Wprawdzie w art.
70915
k.c. wspomina się ogólnie o „niezapłaconych ratach” (co mogłoby sugerować
obie kategorie wierzytelności), jednakże w orzecznictwie Sądu Najwyższego trafnie
przyjmuje się to pierwsze rozwiązanie (tak np. uzasadnienie wyroku Sądu
Najwyższego z dnia 9 września 2010 r., I CSK 641/09, OSNC-ZD 2011, nr 2, poz.
35). Uzyskana przez b. leasingodawcę korzyść powinna pomniejszać właśnie sumę
rat leasingowych, które stały się wymagalne w wyniku rozwiązania umowy leasingu.
Do pomniejszenia powinny być przedstawione także odsetki za opóźnienie
z zapłatą tych rat (art. 481 k.c.), ponieważ odsetki dzielą los prawny należności
głównej także w omawianym zakresie. Natomiast Sądy meriti bezpodstawnie
przyjęły, że pomniejszeniem objęte są także odsetki za opóźnienie z zapłatą rat
leasingowych, przewidzianych za okres do rozwiązania umowy leasingu (pkt 3
uzasadnienia).
8
5. Unormowanie zawarte w art. 70915
k.c. nawiązuje do regulacji art. 7095
§ 3
k.c. i art. 7098
§ 5 k.c. W przepisach k.c. nie określa się bliżej pojęcia „uzyskanej
korzyści” przez leasingodawcę po zakończeniu stosunku leasingu. Dotychczasowe
wypowiedzi w piśmiennictwie i judykaturze pozwalają na bliższe jurydyczne ujęcie
tego pojęcia.
Po pierwsze, przepis art. 70915
k.c. reguluje kontaktową odpowiedzialność
odszkodowawczą leasingobiorcy po rozwiązaniu stosunku leasingu operacyjnego.
z przyczyn leżących po stronie leasingodawcy (tak np. wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 13 stycznia 2012 r., I CSK 176/11, nie publ.). Leasingodawca jest
uprawniony domagać się tytułem odszkodowania zapłaty rat leasingowych,
obejmujących okres od chwili rozwiązania umowy do czasu pierwotnie
przewidywanego jej zakończenia, jednakże odszkodowanie to powinno być
pomniejszone o korzyść przewidzianą w art. 70915
k.c. (nawiązuje się tu niekiedy
do ogólnej formuły prawa odszkodowawczego w postaci compensatio lucri cum
damno, aczkolwiek nie bez zastrzeżeń, por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
9 września 2010 r., I CSK 641/09, OSNC-ZD 2011, nr 2, poz. 35). W każdym razie
element konieczności takiego pomniejszenia świadczy o tym, że uzyskana korzyść
ma charakter majątkowy i może być kompensowana z powyższymi ratami
leasingowymi.
Po drugie, pod uwagę należy brać nie jakiekolwiek korzyści, ale tylko takie,
które leasingodawca uzyskał przed umówionym terminem i wskutek rozwiązania
umowy leasingu (art. 70915
in fine k.c.). Chodzi tu o czasowy i funkcjonalny związek
między uzyskaną korzyścią a tymi dwoma zdarzeniami.
Po trzecie, korzyści powinny być uzyskane przez leasingodawcę w okresie
od rozwiązania umowy do czasu, na który zawarta była umowa leasingu (korzyść
nie musi zatem powstać już w chwili rozwiązania umowy; tak np. trafnie wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 14 lipca 2010 r., V CSK 4/10, OSNC 2011, nr 3, poz. 29).
Po czwarte, korzyść może pojawić się w różnej postaci. Może ona polegać
(i tak się z reguły dzieje) na odzyskaniu (przejęcia) przedmiotu leasingu przez
leasingodawcę przed terminem i ponownym zaangażowaniu tego przedmiotu
umowy w nowy (dalszy) stosunek obligacyjny, w tym - stosunek leasingu lub
9
dokonanie tzw. sprzedaży poleasingowej (też na rzecz poprzedniego
leasingobiorcy). W grę może wchodzić także inna postać korzyści, np. może ona
polegać na zaoszczędzeniu wydatków na utrzymanie rzeczy, tj. wydatków
obejmujących koszty obsługi długu zaciągniętego na zakup przedmiotu leasingu
(tak uzasadnienie wyroku z dnia 14 lipca 2010 r., V CSK 4/10, OSNC 2011, nr 3,
poz. 29).
Po piąte, postać uzyskanej korzyści może determinować sam sposób
określenia wartości (ceny) tej korzyści, ponieważ nie sposób - w ocenie Sądu
Najwyższego - o jakieś uniwersalne twierdzenia w tym zakresie. Dlatego trafnie
w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2011 r. (I CSK 641/09, OSNC-ZD
2011, nr 2, poz. 35) zwrócono uwagę na to, że jeżeli po rozwiązaniu umowy
leasingu (art. 70915
k.c.) leasingodawca zawarł nową umowę leasingu, to określone
w tej umowie raty leasingowe „obejmują spłatę ustalonej w tej umowie wartości
rzeczy oddanej do używania nowemu korzystającemu”. Były leasingodawca
uzyskuje bowiem korzyść już z chwilą odzyskania przedmiotu leasingu
i ponownego zaangażowania go w nowy stosunek leasingowy, a ustalone raty
odzwierciedlają wartość przedmiotu leasingu (pomniejszenie sumy rat objętych art.
70915
k.c. o wartość rzeczy objętej nową umową i o raty należne na podstawie tej
umowy, zawierające spłatę tej wartości, prowadziłoby do nieuzasadnionego,
podwójnego w istocie odliczenia wartości rzeczy uzyskanej przez finansującego
w wyniku wcześniejszego rozwiązania umowy; tamże).
6. W rozpoznawanej sprawie ustalono przynajmniej kilka okoliczności, które
powinny być brane pod uwagę przy określeniu postaci uzyskanej przez
stronę powodową korzyści w rozumieniu art. 70915
k.c. i samej jej wartości.
Otóż dokonano tzw. sprzedaży poleasingowej, odzyskana rzecz miała określoną
wartość w obrocie prawnym, do sprzedaży doszło po 9-ciu miesiącach od jej
przejęcia, sprzedano ostatecznie niekompletną maszynę (bez komputera). Sądy
meriti przyjęły, że leasingobiorca uzyskał korzyść już w chwili przejęcia przedmiotu
leasingu (w wersji kompletnej - w lutym 2011 r.), a rozmiar (wartość) tej korzyści
określała cena przedmiotu leasingu (kompletnego) właśnie w chwili jej przejęcia
(120.000 zł).
10
Tymczasem w sytuacji tzw. sprzedaży poleasingowej uzyskanie korzyści
należy wiązać z realnie powstałym, a nie tylko potencjalnie możliwym do uzyskania
dochodem z rzeczy, a więc przede wszystkim - z uzyskaną przez leasingodawcę
(sprzedawcę) ceną sprzedaży. Źródłem ceny (korzyści) jest tu wprawdzie
umowa sprzedaży, jednakże umowa ta stanowi konsekwencję wcześniejszego
rozwiązania umowy leasingu i zarazem wykonanie przyjętego przez leasingodawcę
(we wzorcu umownym, § 20 o.w.u.l.) kontraktowego obowiązku sprzedaży
przedmiotu leasingu po wykonaniu uprawnienia do rozwiązania umowy,
przewidzianego w art. 70915
k.c. Do oceny Sądu należy określenie skutków
niewykonania lub nienależytego wykonania wspomnianego obowiązku
przewidzianego w interesie leasingobiorcy (art. 471 k.c. w zw. z art. 70915
k.c.)
przy założeniu, że chodzi tu o wspomniany reżim odszkodowawczej
odpowiedzialności kontraktowej, która ma doprowadzić do właściwego ustalenia
zakresu odszkodowania należnego leasingodawcy. To samo dotyczy sytuacji
sprzedaży poleasingowej przedmiotu w stanie niekompletnym. Należy też pamiętać,
że o korzyści w rozumieniu art. 70915
k.c. można mówić także w razie
sekwencyjnego zbycia, przedmiotu leasingu (np. częściami, różnym podmiotom).
Ciężar wykazania uzyskania korzyści w określony sposób i je rozmiaru obciąża
zawsze leasingobiorcę (art. 6 k.c.).
W tej sytuacji należy stwierdzić, że w skardze kasacyjnej trafnie podniesiono,
od jakich rat leasingowych możliwe jest odliczanie uzyskanej przez leasingodawcę
korzyści (pkt 6 skargi i pkt 4 uzasadnienia). Skoro sprzedaż poleasingowa nastąpiła
po upływie 9 miesięcy od chwili przejęcia przedmiotu i doszło ostatecznie jednak do
sprzedaży maszyny niekompletnej technicznie, to z pewnością Sąd Apelacyjny
przedwcześnie przyjął, po niezbyt klarownym i spójnym wywodzie jurydycznym,
że uzyskana przez stronę powodową korzyść stanowiła cenę przedmiotu leasingu
(jej wartość) już w czasie jej przejęcia. Należało zatem zaskarżony wyrok uchylić
i przekazać sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania (art. 39815
k.p.c.).