I CZ 109/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 109/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie ze skargi J. M. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 czerwca 2011 r., w sprawie z powództwa J. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie M.
o odszkodowanie, zadośćuczynienie, rentę i ustalenie odpowiedzialności
na przyszłość,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 18 grudnia 2013 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 17 maja 2013 r.,
1) oddala zażalenie,
2) nie obciąża skarżącego na rzecz pozwanego Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztami
postępowania zażaleniowego.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
powoda J. M. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 15 czerwca 2011 r. Przyczyną odrzucenia
skargi było nie oparcie jej na ustawowej podstawie wznowienia.
W zażaleniu powód zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art.
233 § 1 k.p.c. przez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych oraz art. 403 § 2 k.p.c.
poprzez jego błędną wykładnię opartą na założeniu, że określony dowód mógł być
wcześniej wykorzystany, ponieważ już wtedy istniał, nawet jeżeli wówczas stronie
nie był znany. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i zasądzenie kosztów
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie
wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby
mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać
w poprzednim postępowaniu. Skarżący upatruje takich okoliczności i dowodów we
wskazaniu powodowi dopiero w styczniu 2013 r. innych zakażeń na żółtaczkę
w szpitalu, w którym przebywał i doznał takiego zakażenia.
Podniesione zarzuty wobec zaskarżonego postanowienia nie są zasadne
i zażalenie wymagało oddalenia. Wprawdzie skarżący powołuje się na dowody mu
nieznane, ale mogły być one przedstawione we właściwym czasie, tylko były przez
stronę niezauważone, jak powoływane dokumenty medyczne innych chorych
przebywających w tym samym czasie w szpitalu oraz dokumentacja Sanepidu,
podobnie też można było przeprowadzić dowód z zeznań pielęgniarek. Nie można
więc przyznać racji powodowi, że nie miał obiektywnych możliwości
wcześniejszego uzyskania informacji o innych zakażeniach żółtaczką przez brak
możliwości uzyskania o tym informacji od pracowników szpitala. Sądzić należy,
że powód niedostatecznie ocenił potrzebę powołania dowodów, które by wspierały
jego żądanie, zwłaszcza że dowody, na które się powołuje są dosyć oczywiste, jeśli
miałyby dowieść okoliczności, których dowiedzenie spoczywało na powodzie.
3
Nie można też stwierdzić naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. przez Sąd Apelacyjny,
gdyż postępowanie zostało przeprowadzone przez sąd z uwzględnieniem
potrzebnych okoliczności, a jedynie ocena dokonana przez sąd była inna, niż tego
oczekiwał powód.
Należy stwierdzić, że Sąd Apelacyjny dokonał prawidłowej wykładni art. 403
§ 2 k.p.c. Jak wskazuje utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego, odwoływanie
się w tym przepisie do wykrycia środków dowodowych wcześniej nieznanych nie
chodzi o dowody nieujawnione, tylko o dowody nieujawnialne, a więc nie o takie
okoliczności, których powód nie dostrzegł, czyli nie zostały one przez niego
wykorzystane. Powód, przytaczając liczne orzeczenia Sądu Najwyższego wskazał
na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2011 r., I CZ 115/11,
zgodnie z którym „podstawą skargi o wznowienie postępowania nie może być
negatywna ocena skarżącego dotycząca ustaleń faktycznych, oceny dowodów ani
zastosowania prawa przez sądy w sprawie, której sprawa dotyczy. Celem
wznowienia postępowania, w odróżnieniu od środków odwoławczych i skargi
kasacyjnej nie jest usunięcie błędów dotychczasowego postępowania w oparciu
o ten sam materiał dowodowy”. Argumenty płynące z cytowanego orzeczenia
wskazują na słuszność zaskarżonego postanowienia a nie zarzutów podniesionych
w zażaleniu.
Wypada przyznać, że pełnomocnik starał się w skardze o wznowienie
dowieść racji powoda, jednak nie uczynił tego w sposób uprawniający do
wznowienia postępowania, które dotyczy prawomocnie zakończonej sprawy
i wymaga spełnienia przesłanek z art. 403 k.c. nie tylko w wyobrażeniu strony
zainteresowanej wznowieniem tego postępowania.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
należało zażalenie oddalić, rozstrzygając o kosztach postępowania na
podstawie art. 102 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie ze skargi J. M. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 czerwca 2011 r., w sprawie z powództwa J. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie M.
o odszkodowanie, zadośćuczynienie, rentę i ustalenie odpowiedzialności
na przyszłość,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 18 grudnia 2013 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 17 maja 2013 r.,
1) oddala zażalenie,
2) nie obciąża skarżącego na rzecz pozwanego Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztami
postępowania zażaleniowego.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
powoda J. M. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 15 czerwca 2011 r. Przyczyną odrzucenia
skargi było nie oparcie jej na ustawowej podstawie wznowienia.
W zażaleniu powód zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art.
233 § 1 k.p.c. przez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych oraz art. 403 § 2 k.p.c.
poprzez jego błędną wykładnię opartą na założeniu, że określony dowód mógł być
wcześniej wykorzystany, ponieważ już wtedy istniał, nawet jeżeli wówczas stronie
nie był znany. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i zasądzenie kosztów
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie
wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby
mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać
w poprzednim postępowaniu. Skarżący upatruje takich okoliczności i dowodów we
wskazaniu powodowi dopiero w styczniu 2013 r. innych zakażeń na żółtaczkę
w szpitalu, w którym przebywał i doznał takiego zakażenia.
Podniesione zarzuty wobec zaskarżonego postanowienia nie są zasadne
i zażalenie wymagało oddalenia. Wprawdzie skarżący powołuje się na dowody mu
nieznane, ale mogły być one przedstawione we właściwym czasie, tylko były przez
stronę niezauważone, jak powoływane dokumenty medyczne innych chorych
przebywających w tym samym czasie w szpitalu oraz dokumentacja Sanepidu,
podobnie też można było przeprowadzić dowód z zeznań pielęgniarek. Nie można
więc przyznać racji powodowi, że nie miał obiektywnych możliwości
wcześniejszego uzyskania informacji o innych zakażeniach żółtaczką przez brak
możliwości uzyskania o tym informacji od pracowników szpitala. Sądzić należy,
że powód niedostatecznie ocenił potrzebę powołania dowodów, które by wspierały
jego żądanie, zwłaszcza że dowody, na które się powołuje są dosyć oczywiste, jeśli
miałyby dowieść okoliczności, których dowiedzenie spoczywało na powodzie.
3
Nie można też stwierdzić naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. przez Sąd Apelacyjny,
gdyż postępowanie zostało przeprowadzone przez sąd z uwzględnieniem
potrzebnych okoliczności, a jedynie ocena dokonana przez sąd była inna, niż tego
oczekiwał powód.
Należy stwierdzić, że Sąd Apelacyjny dokonał prawidłowej wykładni art. 403
§ 2 k.p.c. Jak wskazuje utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego, odwoływanie
się w tym przepisie do wykrycia środków dowodowych wcześniej nieznanych nie
chodzi o dowody nieujawnione, tylko o dowody nieujawnialne, a więc nie o takie
okoliczności, których powód nie dostrzegł, czyli nie zostały one przez niego
wykorzystane. Powód, przytaczając liczne orzeczenia Sądu Najwyższego wskazał
na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2011 r., I CZ 115/11,
zgodnie z którym „podstawą skargi o wznowienie postępowania nie może być
negatywna ocena skarżącego dotycząca ustaleń faktycznych, oceny dowodów ani
zastosowania prawa przez sądy w sprawie, której sprawa dotyczy. Celem
wznowienia postępowania, w odróżnieniu od środków odwoławczych i skargi
kasacyjnej nie jest usunięcie błędów dotychczasowego postępowania w oparciu
o ten sam materiał dowodowy”. Argumenty płynące z cytowanego orzeczenia
wskazują na słuszność zaskarżonego postanowienia a nie zarzutów podniesionych
w zażaleniu.
Wypada przyznać, że pełnomocnik starał się w skardze o wznowienie
dowieść racji powoda, jednak nie uczynił tego w sposób uprawniający do
wznowienia postępowania, które dotyczy prawomocnie zakończonej sprawy
i wymaga spełnienia przesłanek z art. 403 k.c. nie tylko w wyobrażeniu strony
zainteresowanej wznowieniem tego postępowania.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
należało zażalenie oddalić, rozstrzygając o kosztach postępowania na
podstawie art. 102 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
jw