IV CZ 132/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CSK 118/10 V CZ 18/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 132/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. K.
przeciwko Gminie Miasta G.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 marca 2014 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 29 maja 2013 r.
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 29 maja 2013 r. Sąd Okręgowy w G. odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z 4 lutego 2013 r. z uwagi na jej
niedopuszczalność wynikającą ze zbyt niskiej wartości przedmiotu zaskarżenia,
wniesienia skargi po upływie terminu oraz przez osobę pozbawioną zdolności
postulacyjnej w postępowaniu kasacyjnym.
W zażaleniu na postanowienie z 29 maja 2013 r. powód R. K. zarzucił, że
zostało ono wydane z naruszeniem: - art. 11 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o
ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu
cywilnego; - art. 233 k.p.c.; - prawa powoda do obrony jego praw, gdyż ani razu nie
został wysłuchany; - konstytucyjnego prawa do lokalu mieszkaniowego oraz prawa
wyboru miejsca zamieszkania i pobytu, zadeklarowanych w art. 52 ust. 1, art. 75
ust. 1 i 2 i art. 76 Konstytucji RP, a nadto powagi rzeczy osądzonej.
Powód wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne. Wartość przedmiotu zaskarżenia warunkująca
dopuszczalność skargi kasacyjnej (art. 3982
§ 1 k.p.c.) oceniana jest zawsze na
podstawie wartości przedmiotu sporu ustalonej przez sąd pierwszej instancji.
Orzeczenie w tym zakresie wiąże na podstawie art. 365 § 1 k.p.c. sąd orzekający
o dopuszczalności skargi kasacyjnej. Stanowisko to jest konsekwentnie
reprezentowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. m.in. postanowienia:
z 13 kwietnia 2005 r., V CZ 18/05, niepubl. oraz z 14 lipca 2010 r., III CSK 118/10,
niepubl.).
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Przymus
adwokacko-radcowski przewidziany w postępowaniu przed Sądem Najwyższym ma
charakter bezwzględny, co oznacza, że strony - z wyjątkiem osób, którym
3
stosownie do art. 871
§ 2 k.p.c. przyznana została tzw. zdolność postulacyjna –
mogą występować w tym postępowaniu tylko reprezentowane przez adwokata lub
radcę prawnego. Powód wniósł osobiście skargę kasacyjną, lecz nie wykazał,
że należy do kręgu tych podmiotów, o których mowa w art. 871
§ 2 k.p.c. Powyższe
czyniło jego skargę niedopuszczalną.
Zgłoszone w zażaleniu zarzuty odnoszące się do treści wydanego w sprawie
wyroku nie mają znaczenia na tym etapie postępowania, gdy rozważana jest
dopuszczalność skargi kasacyjnej wniesionej od wyroku Sądu drugiej instancji.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. K.
przeciwko Gminie Miasta G.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 marca 2014 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 29 maja 2013 r.
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 29 maja 2013 r. Sąd Okręgowy w G. odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z 4 lutego 2013 r. z uwagi na jej
niedopuszczalność wynikającą ze zbyt niskiej wartości przedmiotu zaskarżenia,
wniesienia skargi po upływie terminu oraz przez osobę pozbawioną zdolności
postulacyjnej w postępowaniu kasacyjnym.
W zażaleniu na postanowienie z 29 maja 2013 r. powód R. K. zarzucił, że
zostało ono wydane z naruszeniem: - art. 11 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o
ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu
cywilnego; - art. 233 k.p.c.; - prawa powoda do obrony jego praw, gdyż ani razu nie
został wysłuchany; - konstytucyjnego prawa do lokalu mieszkaniowego oraz prawa
wyboru miejsca zamieszkania i pobytu, zadeklarowanych w art. 52 ust. 1, art. 75
ust. 1 i 2 i art. 76 Konstytucji RP, a nadto powagi rzeczy osądzonej.
Powód wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne. Wartość przedmiotu zaskarżenia warunkująca
dopuszczalność skargi kasacyjnej (art. 3982
§ 1 k.p.c.) oceniana jest zawsze na
podstawie wartości przedmiotu sporu ustalonej przez sąd pierwszej instancji.
Orzeczenie w tym zakresie wiąże na podstawie art. 365 § 1 k.p.c. sąd orzekający
o dopuszczalności skargi kasacyjnej. Stanowisko to jest konsekwentnie
reprezentowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. m.in. postanowienia:
z 13 kwietnia 2005 r., V CZ 18/05, niepubl. oraz z 14 lipca 2010 r., III CSK 118/10,
niepubl.).
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Przymus
adwokacko-radcowski przewidziany w postępowaniu przed Sądem Najwyższym ma
charakter bezwzględny, co oznacza, że strony - z wyjątkiem osób, którym
3
stosownie do art. 871
§ 2 k.p.c. przyznana została tzw. zdolność postulacyjna –
mogą występować w tym postępowaniu tylko reprezentowane przez adwokata lub
radcę prawnego. Powód wniósł osobiście skargę kasacyjną, lecz nie wykazał,
że należy do kręgu tych podmiotów, o których mowa w art. 871
§ 2 k.p.c. Powyższe
czyniło jego skargę niedopuszczalną.
Zgłoszone w zażaleniu zarzuty odnoszące się do treści wydanego w sprawie
wyroku nie mają znaczenia na tym etapie postępowania, gdy rozważana jest
dopuszczalność skargi kasacyjnej wniesionej od wyroku Sądu drugiej instancji.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.