Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UK 371/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku D. B. i W. B.
przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
z udziałem zainteresowanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o ubezpieczenie społeczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 marca 2014 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 marca 2013 r.
I. oddala skargę kasacyjną,
II. zasądza od Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego na rzecz wnioskodawców kwotę 120 (sto
dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w
postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 27 marca 2012 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w T. – w sprawie D. B. i W. B. przeciwko Prezesowi
Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o ubezpieczenie społeczne – oddalił
odwołania wnioskodawców od decyzji organu rentowego – Prezesa Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia: 5 sierpnia 2011 r., znak …N-
4/2011; 3 października 2011 r., znak …17/U/2011; 3 października 2011 r.,
znak …14/W/2011. Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawca po ukończeniu 16 lat
pracował i mieszkał w gospodarstwie rolnym matki, jednak nie został zgłoszony do
ubezpieczenia rolniczego jako domownik i nie zapłacono za niego składek na
ubezpieczenie rolnicze, co nie pozwala na objęcie go ubezpieczeniem społecznym
rolników w myśl art. 6 pkt 2 w zw. z art. 7, art. 37 ust. 1, art. 39 ustawy z dnia 20
grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników.
Wyrokiem z dnia 12 marca 2013 r. Sąd Apelacyjny– po rozpoznaniu apelacji
wnioskodawców od powyższego wyroku – zmienił zaskarżony wyrok i ustalił, że
wnioskodawca W. B. podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników w okresie od 1
października 2000 r. do 16 maja 2002 r.
Sąd Apelacyjny nie kwestionował, że art. 37 cytowanej ustawy nakłada na
rolnika obowiązek, aby w ciągu 14 dni zgłosił Kasie osoby podlegające
ubezpieczeniu w jego gospodarstwie, ale uznał, że niewywiązanie się rolnika z
obowiązku informowania o okolicznościach mających wpływ na podleganie
ubezpieczeniu i o zmianach tych okoliczności nie ma znaczenia dla oceny
podlegania ubezpieczeniu społecznemu, powodującemu obowiązek opłacania
składek. Skoro więc W. B. spełnił przesłanki uznania go za domownika w
rozumieniu art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników, w brzmieniu obowiązującym w spornym okresie (j.t. Dz. U. z
1998 r., Nr 7, poz. 25 ze zm.), to podlegał on ubezpieczeniu społecznemu rolników
w okresie od 1 października 2000 r. do 16 maja 2002 r.
Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego – Prezes Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego zaskarżył w całości skargą kasacyjną. Skargę oparto
na pierwszej podstawie kasacyjnej określonej w art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c. i
zarzucono błędną wykładnię:
3
a) art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym
rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.) przez wadliwe uznanie, że
ubezpieczony podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników jako domownik rolnika
w zakresie ubezpieczenia emerytalno-rentowego, wypadkowego, chorobowego i
macierzyńskiego w okresie od 1 października 2000 r. do 16 maja 2002 r.;
b) art. 6 pkt 2 w związku z art. 7, art. 16, art. 37 ust. 1 i art. 39 ustawy o
ubezpieczeniu społecznym rolników przez przyjęcie, że brak zgłoszenia
wnioskodawcy W. B. do ubezpieczenia społecznego rolników nie ma wpływu na
ocenę podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników i uznanie go za domownika
rolnika – D. B. w rozumieniu przepisów tej ustawy.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego w
całości i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania;
ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu drugiej instancji w całości i
jego zmianę w całości przez oddalenie apelacji ubezpieczonych oraz z ostrożności
procesowej orzeczenie o przywróceniu stanu poprzedniego.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną wnioskodawcy domagali się oddalenia
skargi oraz zasądzenia od organu rentowego na rzecz wnioskodawców kosztów
postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie jest zasadna.
Na wstępnie należy jednak wskazać uchybienia zawarte w w/w wyrokach,
które nie są wprawdzie objęte podstawą kasacyjną, jednak mają znaczenie dla
rozpoznania skargi kasacyjnej.
Zakres rozpoznania i orzeczenia w sprawach z zakresu ubezpieczeń
społecznych wyznaczony jest w pierwszej kolejności przedmiotem decyzji organu
rentowego, zaskarżonej do sądu ubezpieczeń społecznych, a w drugim rzędzie
przedmiotem postępowania sądowego, determinowanego zakresem odwołania od
decyzji. Odwołanie wnoszone od decyzji organu ubezpieczeń społecznych nie ma
charakteru samodzielnego żądania. W tym kontekście należy wziąć pod uwagę, że
Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wydał trzy decyzje, ujęte w
4
wyroku Sądu pierwszej instancji. Decyzją z dnia 5 sierpnia 2011 r. – wydaną w
stosunku do D. B. stwierdził wydanie decyzji znak … 12409/1 z dnia 24 maja 2002
r. w sprawie objęcia ubezpieczeniem społecznym rolników W. B. od dnia 17 maja
2002 r. w statusie domownika z naruszeniem prawa i brak możliwości uchylenia tej
decyzji. W dniu 3 października 2011 r. wydał decyzję, znak …17/U/2011, w której
uchylił decyzję z dnia 5 sierpnia 2011 r. W dniu 3 października 2011 r. wydał też
decyzję - znak …N/7/2011, wydaną w oparciu o art. 36 ust. 1 pkt 1, art. 6, art. 7, art.
16 oraz art. 39 ust. 4 z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym
rolników (j.t. Dz. U. z 2008 r., Nr 50, poz. 291 ze zm.), w której stwierdził, iż W. B.
nie spełnia warunków do podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników w
statusie domownika w okresie od listopada 1997 r. do 16 maja 2002 r.
Stosownie do art. 47713
k.p.c. - zmiana przez organ rentowy zaskarżonej
decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji
uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie
postępowania w całości lub w części. Postępowanie zainicjowane odwołaniem od
decyzji z dnia 5 sierpnia 2011 r. Sąd Okręgowy powinien był umorzyć, zamiast
oddalać odwołanie, gdyż decyzja ta została uchylona przez późniejszą decyzję
organu rentowego. Przepis ten powinien był również zastosować Sąd Apelacyjny
odnośnie roszczenia wnioskodawców dotyczącego okresu od 17 listopada 1997 r.
do 30 września 2000 r., gdyż decyzją z dnia 17 listopada 2011 r.,
znak …1333/2011/536, Prezes Kasy stwierdził podleganie przez skarżącego
ubezpieczeniu społecznemu rolników w tym właśnie okresie; orzekając
jednocześnie, że należne z tego tytułu składki nie podlegają dochodzeniu z uwagi
na upływ terminu przedawnienia.
Stosownie do art. 47714
§ 2 k.p.c. w razie uwzględnienia odwołania sąd
zmienia zaskarżoną decyzję w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy.
Sąd Apelacyjny nie uwzględnił tego przepisu, nie dokonując zmiany części decyzji z
dnia 3 października 2011 r., znak …N/7/2011, a jedynie dokonując ustalenia, iż W.
B. podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników w okresie od 1 października 2000
r. do 16 maja 2002 r. Ponieważ jednak skarga kasacyjna nie zawiera zarzutu
naruszenia w/w przepisów, nie było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku.
5
Odnosząc się do zarzutu zawartego w podstawie skargi kasacyjnej należy
wskazać, że kontestuje ona ustalenie, że wnioskodawca W. B. podlegał
ubezpieczeniu społecznemu rolników jako domownik w okresie od 1 października
2000 r. do 16 maja 2002 r.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o
ubezpieczeniu społecznym rolników - ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu
i macierzyńskiemu podlega z mocy ustawy domownik rolnika, którego
gospodarstwo obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 1 ha przeliczeniowego lub
dział specjalny; jeżeli nie podlega innemu ubezpieczeniu społecznemu i nie ma
ustalonego prawa do emerytury lub renty. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 2 cytowanej
ustawy ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu podlega z mocy ustawy domownik
rolnika, którego gospodarstwo obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 1 ha
przeliczeniowego lub dział specjalny. Ustawowa definicja domownika zawarta
została w art. 6 pkt 2 cytowanej ustawy, który stanowi, że przez domownika
rozumie się osobę bliską rolnikowi, która: ukończyła 16 lat, pozostaje z rolnikiem we
wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa
rolnego albo w bliskim sąsiedztwie, stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie
jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy.
W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2005 r., I UK 195/04 (OSNP
2005 nr 21, poz. 339) wyrażono – akceptowany w opinii kolegialnej obecnego
składu Sądu Najwyższego - pogląd, że rolniczy organ rentowy wydaje decyzje w
sprawach podlegania ubezpieczeniu oraz ustania ubezpieczenia (art. 36 ust. 1 pkt
1 ustawy), jednakże decyzja taka nie ma charakteru konstytutywnego, lecz
deklaratoryjny i jako taka nie rodzi stanu prawnego, a tylko stwierdza jego istnienie.
W przypadku bowiem, kiedy mamy do czynienia z obowiązkiem bądź prawem
wynikającym wprost z ustawy (z mocy prawa), skutek prawny następuje z datą
spełnienia się warunków ustalonych w tej ustawie, natomiast decyzja, jako akt
konkretyzujący przedmiot i skierowana do indywidualnego adresata, ma charakter
deklaratoryjny. Decyzje deklaratoryjne ustalają jedynie istnienie i zakres stosunku
prawnego, który powstał wcześniej z mocy przepisów prawnych. Skutki prawne w
tego typu sytuacjach powstają więc ex tunc, jako skutki ziszczenia się określonych
w przepisach prawa warunków, a nie ex nunc jako skutki prawne decyzji
6
deklaratoryjnej. Jest to podstawowa cecha różniąca decyzje deklaratoryjne od
decyzji konstytutywnych, które same określają datę, od której następują skutki
prawne. Decyzje deklaratoryjne mogą być zatem wydawane w każdym czasie, jako
że nie kreują nowych stanów prawnych, a tylko stwierdzają ich istnienie.
Z niekwestionowanych ustaleń Sąd Apelacyjnego wynika, że wnioskodawca
w okresie trwania umowy dzierżawy (w latach 1997 – 2000) nie zgłosił się do
ubezpieczenia społecznego rolników. Prezes Kasy w decyzji z 2011 r. stwierdził
jednak podleganie przez niego ubezpieczeniu rolniczemu w tym okresie. W
spornym okresie skarżący nie był także zgłoszony do ubezpieczenia społecznego
rolników przez matkę jako domownik rolnika, ani nie opłacono za niego składek na
ubezpieczenie rolnicze.
Relewantny w tym aspekcie był art. 37 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy,
zgodnie z którym - rolnik jest obowiązany, nie czekając na wezwanie, w ciągu 14
dni zgłaszać Kasie osoby podlegające ubezpieczeniu w jego gospodarstwie oraz
informować Kasę o okolicznościach mających wpływ na podleganie ubezpieczeniu i
o zmianach tych okoliczności. Zwrócić jednak należy uwagę, że omawiana ustawa
nie normuje konsekwencji nie dopełnienia tego obowiązku. W szczególności nie
zawiera przepisu, iż skutkiem niewykonania przez rolnika obowiązku zgłoszenia
domownika do ubezpieczenia społecznego rolników zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy
w terminie 14 dni od dnia powstania prawa do ubezpieczenia społecznego
domownika – jest objęcie domownika ubezpieczeniem, określonym w art. 7 ust. 1
pkt 2, art. 16 ust. 1 pkt 2 – w związku z art. 6 pkt 2 tej ustawy dopiero od dnia
późniejszego wniosku w tej kwestii.
Biorąc pod uwagę podleganie przez wnioskodawcę ubezpieczeniu
społecznemu rolników z mocy prawa, a nie na wniosek, nie można zaakceptować
sugestii skargi kasacyjnej, iż warunkiem sine qua non objęcia skarżącego
ubezpieczeniem jako domownika rolnika było zgłoszenie go do ubezpieczenia
przez rolnika (matkę) we właściwej jednostce organu rentowego, a w konsekwencji
– również zapłacenie składek na ubezpieczenie społeczne rolników.
Wykorzystując wykładnię systemową można przykładowo wskazać, że
stosownie do art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy - o zaistnieniu wypadku przy pracy
rolniczej rolnik lub domownik są zobowiązani zawiadomić Kasę bez zbędnej zwłoki,
7
jednak nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia jego zaistnienia. W myśl ust. 3
tego artykułu - niedopełnienie przez poszkodowanego lub rolnika tego obowiązku,
ocenia się przy ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadku oraz prawa do
jednorazowego odszkodowania. Zdaniem Sądu Najwyższego - mimo więc
wyraźnego skonkretyzowania obowiązku rolnika, ustawodawca nie zdecydował się
na wprowadzenie sankcji w postaci pozbawienia prawa do odszkodowania, w
przypadku niedopełnienia tego obowiązku.
W tym kontekście Sąd Najwyższy uznał, że brak unormowania w postaci
konsekwencji prawnych niezgłoszenia domownika do ubezpieczenia społecznego
w omawianej ustawie był celowym działaniem ustawodawcy, dopuszczającym
również późniejsze zgłoszenie domownika do ubezpieczenia społecznego rolników
i objęcie go ubezpieczeniem ex tunc. Funkcją omawianych przepisów może być
potrzeba ochrony interesów domowników w przypadku nieporadności lub braku
odpowiedniego wykształcenia rolników, jak również pośrednio – zmobilizowanie
pracowników Kasy do monitorowania sytuacji domowników rodzin rolników, którzy
kończą 16 lat, w celu rozważenia objęcia ich ubezpieczeniem społecznym rolników,
co mogłoby przybrać postać np. wyraźnej i jednoznacznej pisemnej informacji w
trakcie zgłaszania rolnika do ubezpieczenia społecznego.
Organ rentowy nie neguje natomiast, że możliwe jest późniejsze skuteczne
zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego samego rolnika i objęcie go
ubezpieczeniem z datą wsteczną.
Sąd Najwyższy zauważa słuszną sugestię organu rentowego, zawartą w
skardze kasacyjnej, a wynikającą z konieczności ochrony interesów publicznych i
zapewnienia równego traktowania ubezpieczonych, iż „wszelkie zdarzenia
ubezpieczeniowe winny być zgłaszane organowi rentowemu w ciągu 14 dni od
chwili ich zajścia, nie zaś w momencie, jaki ubezpieczonemu jest wygodny lub w
danej sytuacji faktycznej potrzebny (co wystąpiło w niniejszej sprawie)”.
„Stanowisko przyjęte w zaskarżonym wyroku pozwala na całkowite uniknięcie
obowiązku opłacania składek ubezpieczeniowych (jak w tym przypadku z uwagi na
przedawnienie możliwości ich dochodzenia), przy zachowaniu uprawnień
wynikających z przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, co w
stosunku do innych ubezpieczonych, realizujących obowiązki wynikające z ustawy
8
jest rażąco nierówne. Przyjęcie takiej interpretacji powołanych przepisów prowadzi
przecież do sytuacji, w której takie same uprawnienia wynikające z ubezpieczenia
społecznego osiąga osoba płacąca składki zgodnie z obowiązkiem ustawowym i
osoba, która nie opłaciła ani jednej składki”.
W ocenie Sądu Najwyższego przepisy omawianej ustawy nie powinny
prowadzić do takich sytuacji, jednak Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego już po zapoznaniu się z ogłoszoną tezą i motywami cytowanego
wcześniej wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2005 r., I UK 195/04, miał
możliwość zainicjowania procesu legislacyjnego, zmierzającego do
jednoznacznego unormowania takich sytuacji, jednak tego nie uczynił. Takie
czynności może podjąć również obecnie.
Reasumując – wykładnia językowa, systemowa i (w przedstawionym
ochronnym aspekcie) wykładnia funkcjonalna nie pozwalają na uznanie, że Sąd
drugiej instancji naruszył prawo materialne, dokonując w zaskarżonym wyroku
nieprawidłowej wykładni przepisów wskazanych w skardze kasacyjnej, a zwłaszcza
art. 6 pkt 2 w zw. z art. 37 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.
Niewykonanie przez rolnika obowiązku zgłoszenia domownika do ubezpieczenia
społecznego rolników zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o
ubezpieczeniu społecznym rolników w terminie 14 dni od dnia powstania prawa do
ubezpieczenia społecznego domownika – nie wywołuje skutku w postaci objęcia
domownika ubezpieczeniem, określonym w art. 7 ust. 1 pkt 2, art. 16 ust. 1 pkt 2 –
w związku z art. 6 pkt 2 tej ustawy dopiero od dnia późniejszego wniosku w tej
kwestii.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 39814
k.p.c., a o kosztach postępowania kasacyjnego w oparciu o przepisy art. 98 § 1 i 3,
art. 99 k.p.c. w związku z § 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013 r. poz. 490).