IV KZ 24/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 24/14
POSTANOWIENIE
Dnia 13 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
w sprawie K. M.
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału
Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt … 3/14,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt … 3/14, Zastępca
Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego odmówił przyjęcia
wniosku skazanego K. M. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 października 2012 r., sygn. akt … 768/12.
Zarządzenie uzasadniono tym, że wyznaczona w sprawie obrońca z urzędu
poinformowała Sąd na piśmie, iż nie znalazła podstaw do wznowienia
postępowania, zaś wnioskodawca mimo wezwania nie uzupełnił braku formalnego
wniosku w postaci sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie przez
adwokata lub radcę prawnego. Zarządzenie zostało zaskarżone przez K. M.
zażaleniem z dnia 20 marca 2014 r. W zażaleniu skarżący podniósł, że, po
pierwsze, sytuacja, w której adwokat wyznaczony jako obrońca nie podejmuje
czynności na korzyść klienta, jest niedopuszczalna, a po drugie, jako osoba
pozbawiona wolności nie miał możliwości znalezienia i opłacenia adwokata z
wyboru. Poza tym żądaniem, w zażaleniu znalazły się zarzuty dotyczące trafności
prawomocnego wyroku, którego dotyczy wniosek o wznowienie.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z niekwestionowanym sposobem interpretacji przepisu art. 545 § 2
k.p.k. (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa
2008, s. 1153) ustanawia on tzw. przymus adwokacko-radcowski, tj. obowiązek
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania przez podmiot
fachowy (prokuratora, adwokata lub radcę prawnego).
Skutkiem wniesienia przez skazanego osobistego wniosku o wznowienie, w
sprawie wyznaczona została adwokat-obrońca z urzędu, która nie znalazła podstaw
do wniesienia kasacji i poinformowała o tym sąd na piśmie. Zauważyć należy, że
treść tego pisma wskazuje na przeprowadzenie przez obrońcę dogłębnej i rzetelnej
analizy sprawy. Wbrew twierdzeniu skazanego, norma art. 84 § 3 k.p.k. jasno
stanowi, że „Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym lub w
postępowaniu o wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację
lub wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie
stwierdził podstaw do wniesienia kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania.”
Postępowanie adw. K. K. miało więc pełne oparcie w przepisach postępowania
karnego.
Wobec opinii obrońcy o braku podstaw do wznowienia postępowania,
skazany został następnie zgodnie z procedurą wezwany do uzupełnienia braku
formalnego wniosku, co nie nastąpiło mimo upływu terminu. Nie sposób też
podzielić zarzuty skazanego, że pozbawienie wolności uniemożliwiło zatrudnienie
obrońcy z wyboru, gdyż udzielenie pełnomocnictwa adwokatowi nie wymaga
osobistego stawiennictwa w kancelarii adwokackiej. W tym stanie rzeczy wydanie
zarządzenia o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie stało się w pełni zasadne.
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu
w sprawie K. M.
w przedmiocie zażalenia na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału
Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt … 3/14,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt … 3/14, Zastępca
Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego odmówił przyjęcia
wniosku skazanego K. M. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 października 2012 r., sygn. akt … 768/12.
Zarządzenie uzasadniono tym, że wyznaczona w sprawie obrońca z urzędu
poinformowała Sąd na piśmie, iż nie znalazła podstaw do wznowienia
postępowania, zaś wnioskodawca mimo wezwania nie uzupełnił braku formalnego
wniosku w postaci sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie przez
adwokata lub radcę prawnego. Zarządzenie zostało zaskarżone przez K. M.
zażaleniem z dnia 20 marca 2014 r. W zażaleniu skarżący podniósł, że, po
pierwsze, sytuacja, w której adwokat wyznaczony jako obrońca nie podejmuje
czynności na korzyść klienta, jest niedopuszczalna, a po drugie, jako osoba
pozbawiona wolności nie miał możliwości znalezienia i opłacenia adwokata z
wyboru. Poza tym żądaniem, w zażaleniu znalazły się zarzuty dotyczące trafności
prawomocnego wyroku, którego dotyczy wniosek o wznowienie.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z niekwestionowanym sposobem interpretacji przepisu art. 545 § 2
k.p.k. (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa
2008, s. 1153) ustanawia on tzw. przymus adwokacko-radcowski, tj. obowiązek
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania przez podmiot
fachowy (prokuratora, adwokata lub radcę prawnego).
Skutkiem wniesienia przez skazanego osobistego wniosku o wznowienie, w
sprawie wyznaczona została adwokat-obrońca z urzędu, która nie znalazła podstaw
do wniesienia kasacji i poinformowała o tym sąd na piśmie. Zauważyć należy, że
treść tego pisma wskazuje na przeprowadzenie przez obrońcę dogłębnej i rzetelnej
analizy sprawy. Wbrew twierdzeniu skazanego, norma art. 84 § 3 k.p.k. jasno
stanowi, że „Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym lub w
postępowaniu o wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację
lub wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie
stwierdził podstaw do wniesienia kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania.”
Postępowanie adw. K. K. miało więc pełne oparcie w przepisach postępowania
karnego.
Wobec opinii obrońcy o braku podstaw do wznowienia postępowania,
skazany został następnie zgodnie z procedurą wezwany do uzupełnienia braku
formalnego wniosku, co nie nastąpiło mimo upływu terminu. Nie sposób też
podzielić zarzuty skazanego, że pozbawienie wolności uniemożliwiło zatrudnienie
obrońcy z wyboru, gdyż udzielenie pełnomocnictwa adwokatowi nie wymaga
osobistego stawiennictwa w kancelarii adwokackiej. W tym stanie rzeczy wydanie
zarządzenia o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie stało się w pełni zasadne.
Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.