T 3/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
16
POSTANOWIENIE
z dnia 29 kwietnia 1999 r.
Sygn. T. 3/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki – przewodniczący
Jerzy Ciemniewski – sprawozdawca
Marian Zdyb
po rozpoznaniu 29 kwietnia 1999 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Sekcji Krajowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ “Solidarność” na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 30 marca 1999 r. odmawiające nadania wnioskowi dalszego biegu, na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a :
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
Uzasadnienie:
14 stycznia 1999 r. został złożony do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Sekcji Krajowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ “Solidarność” o stwierdzenie:
– przekroczenia granic dopuszczalności postępowania ustawodawczego, zainicjowanego pilnym projektem ustawy o zmianie ustawy o łączności, wniesionym przez Radę Ministrów 23 września 1998 r., zakończonego uchwaleniem ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz.U. Nr 150, poz. 984) z art. 123 ust. 1 Konstytucji RP i art. 40 ust. 3 w związku z art. 56 d ust. 3 Uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 r. – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (MP Nr 26, poz. 185 ze zm.),
– niezgodności art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz.U. Nr 150, poz. 984) z art. 64 ust. 2 i art. 2 Konstytucji RP w części, w jakiej znowelizowany przepis art. 82 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (tekst jednolity z 1995 r. Dz.U. Nr 117, poz. 564 ze zm.) uprawnia do nieodpłatnego nabycia akcji spółki Telekomunikacja Polska S.A. osoby, które po przepracowaniu dziesięciu lat w PPTT lub w spółce Telekomunikacja Polska S.A. zostały przejęte przez inne zakłady pracy w trybie art. 231 kodeksu pracy.
Wniosek Sekcji Krajowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ “Solidarność” został poddany badaniu wstępnemu w trybie art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643).
Postanowieniem z 30 marca 1999 r. Trybunał Konstytucyjny, na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, odmówił nadania wnioskowi dalszego biegu uznając, że wniosek nie pochodzi od podmiotu uprawnionego na mocy art. 191 ust. 1 Konstytucji do występowania z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego. Z dokumentu potwierdzającego odbiór postanowienia wynika, że zostało ono doręczone wnioskodawcy 12 kwietnia 1999 r.
Zgodnie z art. 36 ust. 5 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym na postanowienie o nie nadaniu wnioskowi dalszego biegu wnioskodawcy przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. Pomimo stosownego pouczenia, zażalenie zostało złożone bezpośrednio w Sekretariacie Trybunału Konstytucyjnego 20 kwietnia 1999 r. (prezentata na zażaleniu). Jak wynika z zestawienia dat, termin do wniesienia zażalenia upłynął 19 kwietnia 1999 r. Nie wnikając dlatego w merytoryczną ocenę zawartych w zażaleniu argumentów, Trybunał Konstytucyjny, ze względu na przekroczenie terminu do wniesienia zażalenia, na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym pozostawił zażalenie bez rozpoznania.
POSTANOWIENIE
z dnia 29 kwietnia 1999 r.
Sygn. T. 3/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki – przewodniczący
Jerzy Ciemniewski – sprawozdawca
Marian Zdyb
po rozpoznaniu 29 kwietnia 1999 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Sekcji Krajowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ “Solidarność” na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 30 marca 1999 r. odmawiające nadania wnioskowi dalszego biegu, na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a :
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
Uzasadnienie:
14 stycznia 1999 r. został złożony do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Sekcji Krajowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ “Solidarność” o stwierdzenie:
– przekroczenia granic dopuszczalności postępowania ustawodawczego, zainicjowanego pilnym projektem ustawy o zmianie ustawy o łączności, wniesionym przez Radę Ministrów 23 września 1998 r., zakończonego uchwaleniem ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz.U. Nr 150, poz. 984) z art. 123 ust. 1 Konstytucji RP i art. 40 ust. 3 w związku z art. 56 d ust. 3 Uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 r. – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (MP Nr 26, poz. 185 ze zm.),
– niezgodności art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o łączności (Dz.U. Nr 150, poz. 984) z art. 64 ust. 2 i art. 2 Konstytucji RP w części, w jakiej znowelizowany przepis art. 82 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (tekst jednolity z 1995 r. Dz.U. Nr 117, poz. 564 ze zm.) uprawnia do nieodpłatnego nabycia akcji spółki Telekomunikacja Polska S.A. osoby, które po przepracowaniu dziesięciu lat w PPTT lub w spółce Telekomunikacja Polska S.A. zostały przejęte przez inne zakłady pracy w trybie art. 231 kodeksu pracy.
Wniosek Sekcji Krajowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ “Solidarność” został poddany badaniu wstępnemu w trybie art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643).
Postanowieniem z 30 marca 1999 r. Trybunał Konstytucyjny, na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, odmówił nadania wnioskowi dalszego biegu uznając, że wniosek nie pochodzi od podmiotu uprawnionego na mocy art. 191 ust. 1 Konstytucji do występowania z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego. Z dokumentu potwierdzającego odbiór postanowienia wynika, że zostało ono doręczone wnioskodawcy 12 kwietnia 1999 r.
Zgodnie z art. 36 ust. 5 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym na postanowienie o nie nadaniu wnioskowi dalszego biegu wnioskodawcy przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. Pomimo stosownego pouczenia, zażalenie zostało złożone bezpośrednio w Sekretariacie Trybunału Konstytucyjnego 20 kwietnia 1999 r. (prezentata na zażaleniu). Jak wynika z zestawienia dat, termin do wniesienia zażalenia upłynął 19 kwietnia 1999 r. Nie wnikając dlatego w merytoryczną ocenę zawartych w zażaleniu argumentów, Trybunał Konstytucyjny, ze względu na przekroczenie terminu do wniesienia zażalenia, na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym pozostawił zażalenie bez rozpoznania.