Pełny tekst orzeczenia

198



POSTANOWIENIE

z dnia 26 czerwca 2000 r.

Sygn. Ts 117/99





Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Zdzisław Czeszejko-Sochacki



po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Ireny K., w sprawie zgodności:

art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464; tekst jednolity z 1995 r. Dz.U. Nr 57, poz. 299 ze zm.) z art. 64 ust. 1, art. 77 ust. 2 oraz art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej



p o s t a n a w i a:



odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.





Uzasadnienie:



W skardze konstytucyjnej Ireny K. sporządzonej 23 sierpnia 1999 r. zarzucono niezgodność art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464; tekst jednolity z 1995 r. Dz.U. Nr 57, poz. 299 ze zm.) z art. 64 ust. 1, art. 77 ust. 2 oraz art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Zdaniem skarżącej zakwestionowane przepisy pozbawiają ją możliwości dochodzenia swoich praw zarówno na drodze postępowania sądowego, jak i na drodze postępowania administracyjnego.

Skarżąca wskazała, iż na podstawie postanowienia z 18 września 1963 r. wydanego przez Sąd Powiatowy w O., spadek po Wincentym C. przypadł osobom wymienionym w postanowieniu, w tym w 1/5 skarżącej. Następnie, na podstawie aktu własności ziemi z 8 kwietnia 1975 r., wydanego przez Naczelnika Powiatu w O., właścicielami nieruchomości, wchodzącej – zdaniem skarżącej – w skład masy spadkowej, w drodze tzw. uwłaszczenia stali się Stanisław i Mirosława małżonkowie C. Z chwilą, gdy skarżąca powzięła wiadomość o wydaniu aktu własności ziemi, wystąpiła we wrześniu 1998 r. do Wojewody w K. o stwierdzenie nieważności aktu własności ziemi z 8 kwietnia 1975 r. Wojewoda w K. decyzją z 26 listopada 1998 r. umorzył postępowanie w tej sprawie na podstawie art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw oraz art. 105 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego. Na skutek odwołania wniesionego przez skarżącą Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją z 18 lutego 1999 r. uchylił w całości decyzję Wojewody w K. i umorzył postępowanie w przedmiotowej sprawie na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 oraz art. 105 kodeksu postępowania administracyjnego. Skarga wniesiona na to rozstrzygnięcie do Naczelnego Sądu Administracyjnego została przez ten sąd oddalona wyrokiem z 24 maja 1999 r., na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.). Wyrok ten został doręczony skarżącej 24 czerwca 1999 roku.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest wskazanie przez skarżącego, iż wydane na podstawie zakwestionowanego w skardze konstytucyjnej aktu normatywnego ostateczne rozstrzygnięcie sądu lub organu administracji publicznej, narusza przysługujące mu prawa lub wolności o charakterze konstytucyjnym.

Jak wynika z akt sprawy, wskazane przez skarżącą ostateczne orzeczenie: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 1999 r., z którym skarżąca łączy naruszenie przysługujących jej praw lub wolności konstytucyjnych, nie spełnia tego warunku, z uwagi na to, iż nie zostało ono wydane w oparciu o regulacje prawne zakwestionowane w skardze konstytucyjnej. Nie stanowi jego podstawy zakwestionowany w skardze konstytucyjnej art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw. Rozstrzygnięciem opartym na zaskarżonym w skardze konstytucyjnej przepisie, była decyzja Wojewody w K. z 26 listopada 1998 r., jednakże została ona uchylona w całości i nie można jej przypisać waloru ostatecznego orzeczenia o prawach lub wolnościach konstytucyjnych skarżącej w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.



W tym stanie rzeczy merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej było niemożliwe i należało odmówić nadania jej dalszego biegu.



Na marginesie Trybunał pragnie podkreślić, iż wskazany w skardze konstytucyjnej art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (tekst jednolity z 1995 r. Dz.U. Nr Nr 57, poz. 299 ze zm.) był przedmiotem orzekania przez Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z 22 lutego 2000 r., sygn. SK 13/98 (OTK ZU Nr 1/2000, poz. 5) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 63 ust. 2 i 3 powołanej ustawy nie jest niezgodny z art. 64 i art. 2 konstytucji. W wyroku z 15 maja 2000 r., sygn. SK 29/99 (OTK ZU Nr 4/2000, poz. 110) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 63 ust. 2 i 3 powołanej ustawy jest zgodny z art. 77 ust. 2 i nie jest niezgodny z art. 77 ust. 1 i art. 78 konstytucji.