Ts 74/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
287/6/B/2006
POSTANOWIENIE
z dnia 30 października 2006 r.
Sygn. akt Ts 74/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marka Zmalińskiego w sprawie zgodności:
art. 3989 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 2, art. 30, art. 31 ust. 3, art. 32, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 183 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
oraz
art. 442 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) z art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie odnoszącym się do art. 442 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej z 29 marca 2006 r. zarzucono, że art. 3989 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 2, art. 30, art. 31 ust. 3, art. 32, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 183 ust. 1 Konstytucji, a art. 442 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest niezgodny z art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Zdaniem skarżącego niekonstytucyjność art. 3989 k.p.c. polega na tym, że § 2 tego przepisu zwalania sąd z obowiązku sporządzenia uzasadnienia, natomiast § 1 formułuje przesłanki rozpoznania skargi kasacyjnej w taki sposób, że nie są one związane ze sprawą i ze sprawowaniem wymiaru sprawiedliwości przez Sąd Najwyższy. Z kolei niekonstytucyjność art. 442 § 1 k.c. polega, zdaniem skarżącego, na tym, że powoduje on przedawnienie prawa do odszkodowania nie biorąc pod uwagę konstytucyjnego charakteru tego prawa i jego publicznoprawnego źródła.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżący wniósł przeciwko Skarbowi Państwa o zasądzenie odszkodowania z tytułu bezprawnych, jego zdaniem, działań i zaniechań Sądu Wojewódzkiego i Sądu Apelacyjnego w Warszawie, Rzecznika Praw Obywatelskich i Ministra Sprawiedliwości. Wyrokiem z 9 lipca 2004 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo skarżącego. Apelacja skarżącego została oddalona wyrokiem Sadu Apelacyjnego w Warszawie z 31 marca 2005 r. Wyrok ten został skarżącemu doręczony 3 czerwca 2005 r. Sąd Najwyższy postanowieniem z 7 grudnia 2005 r., doręczonym skarżącemu 29 grudnia 2005 r., odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej mogą być przepisy aktu normatywnego stanowiące podstawę ostatecznego orzeczenia o prawach skarżącego. Z art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wynika, że skarga konstytucyjna powinna być złożona w ciągu trzech miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku. Odnośnie art. 442 § 1 k.c. takim prawomocnym wyrokiem jest wyrok Sądu Apelacyjnego z 31 marca 2005 r. Wyrok ten został skarżącemu doręczony 3 czerwca 2005 r., a skarga konstytucyjna została złożona 29 marca 2006 r., czyli ze znacznym przekroczeniem wskazanego wyżej terminu. W tym zakresie skarga jest więc niedopuszczalna i należało odmówić nadania jej dalszego biegu. Merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej może nastąpić tylko w zakresie zbadania zgodności z Konstytucją art. 3989 k.p.c.
POSTANOWIENIE
z dnia 30 października 2006 r.
Sygn. akt Ts 74/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marka Zmalińskiego w sprawie zgodności:
art. 3989 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 2, art. 30, art. 31 ust. 3, art. 32, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 183 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
oraz
art. 442 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) z art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie odnoszącym się do art. 442 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej z 29 marca 2006 r. zarzucono, że art. 3989 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 2, art. 30, art. 31 ust. 3, art. 32, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 183 ust. 1 Konstytucji, a art. 442 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest niezgodny z art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Zdaniem skarżącego niekonstytucyjność art. 3989 k.p.c. polega na tym, że § 2 tego przepisu zwalania sąd z obowiązku sporządzenia uzasadnienia, natomiast § 1 formułuje przesłanki rozpoznania skargi kasacyjnej w taki sposób, że nie są one związane ze sprawą i ze sprawowaniem wymiaru sprawiedliwości przez Sąd Najwyższy. Z kolei niekonstytucyjność art. 442 § 1 k.c. polega, zdaniem skarżącego, na tym, że powoduje on przedawnienie prawa do odszkodowania nie biorąc pod uwagę konstytucyjnego charakteru tego prawa i jego publicznoprawnego źródła.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżący wniósł przeciwko Skarbowi Państwa o zasądzenie odszkodowania z tytułu bezprawnych, jego zdaniem, działań i zaniechań Sądu Wojewódzkiego i Sądu Apelacyjnego w Warszawie, Rzecznika Praw Obywatelskich i Ministra Sprawiedliwości. Wyrokiem z 9 lipca 2004 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo skarżącego. Apelacja skarżącego została oddalona wyrokiem Sadu Apelacyjnego w Warszawie z 31 marca 2005 r. Wyrok ten został skarżącemu doręczony 3 czerwca 2005 r. Sąd Najwyższy postanowieniem z 7 grudnia 2005 r., doręczonym skarżącemu 29 grudnia 2005 r., odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej mogą być przepisy aktu normatywnego stanowiące podstawę ostatecznego orzeczenia o prawach skarżącego. Z art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wynika, że skarga konstytucyjna powinna być złożona w ciągu trzech miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku. Odnośnie art. 442 § 1 k.c. takim prawomocnym wyrokiem jest wyrok Sądu Apelacyjnego z 31 marca 2005 r. Wyrok ten został skarżącemu doręczony 3 czerwca 2005 r., a skarga konstytucyjna została złożona 29 marca 2006 r., czyli ze znacznym przekroczeniem wskazanego wyżej terminu. W tym zakresie skarga jest więc niedopuszczalna i należało odmówić nadania jej dalszego biegu. Merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej może nastąpić tylko w zakresie zbadania zgodności z Konstytucją art. 3989 k.p.c.