Pełny tekst orzeczenia

271/6/B/2006

POSTANOWIENIE
z dnia 15 listopada 2006 r.
Sygn. akt Tw 16/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Mazurkiewicz – przewodniczący
Marian Grzybowski – sprawozdawca
Adam Jamróz,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 września 2006 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Gminy Osielsko, w zakresie określonym w tym postanowieniu,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE:

1. Rada Gminy Osielsko wnioskiem z 15 maja 2006 r. zwróciła się do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie, że art. 4 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 4 ust. 3, art. 4a ust. 1, art. 4a ust. 2, art. 4a ust. 3 i art. 4b ust. 1, art. 4b ust. 2, art. 4b ust. 3, art. 4b ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej: ustawa o samorządzie gminnym) oraz art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 3, art. 3a ust. 1, art. 3a ust. 2, art. 3a ust. 3 i art. 3b ust. 1, art. 3b ust. 2, art. 3b ust. 3, art. 3b ust. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.; dalej: ustawa o samorządzie powiatowym) są niezgodne: z art. 2, art. 7, art. 15, art. 16, art. 31 ust. 3 oraz art. 163 i art. 165 Konstytucji; z art. 3 i art. 11 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607 oraz z 2006 r. Nr 154, poz. 1107); z preambułą Konstytucji w zakresie, w jakim odnosi się ona do zasady współdziałania władz i dialogu społecznego oraz zasady pomocniczości; po drugie, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 sierpnia 2001 r. w sprawie trybu postępowania przy składaniu wniosków dotyczących tworzenia, łączenia, dzielenia, znoszenia i ustalania granic powiatów oraz ustalania i zmiany nazw powiatów i siedzib ich władz oraz dokumentów wymaganych w tych sprawach (Dz. U. Nr 86, poz. 944 ze zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 sierpnia 2001 r. w sprawie trybu postępowania przy składaniu wniosków dotyczących tworzenia, łączenia, dzielenia, znoszenia i ustalania granic gmin, nadawania gminie lub miejscowości statusu miasta, ustalania i zmiany nazw gmin i siedzib ich władz oraz dokumentów wymaganych w tych sprawach (Dz. U. Nr 86, poz. 943 ze zm.) są niezgodne: z art. 2, art. 7, art. 15, art. 16, art. 31 ust. 3, art. 92, art. 163 i art. 165 Konstytucji; z art. 3 i art. 11 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607 oraz z 2006 r. Nr 154, poz. 1107); z preambułą Konstytucji w zakresie, w jakim odnosi się ona do zasady współdziałania władz i dialogu społecznego oraz zasady pomocniczości.

2. Postanowieniem z 22 września 2006 r. Trybunał Konstytucyjny postanowił odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi w zakresie stwierdzenia zgodności: art. 4 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 4 ust. 3, art. 4a ust. 1, art. 4a ust. 2, art. 4a ust. 3 i art. 4b ust. 1, art. 4b ust. 2, art. 4b ust. 3, art. 4b ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 3, art. 3a ust. 1, art. 3a ust. 2, art. 3a ust. 3 i art. 3b ust. 1, art. 3b ust. 2, art. 3b ust. 3, art. 3b ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym z art. 2, art. 7, art. 15, art. 16, art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, po pierwsze, oczywistą bezzasadność zarzutu naruszenia art. 2 i art. 15 Konstytucji, bowiem z argumentacji przedstawionej we wniosku wynikało jednoznacznie, że nie odnosił się on do kwestionowanego art. 4 ust. 1-2, art. 4a ust. 1-3 i art. 4b ust. 1-4 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 3 ust. 1-2, art. 3a ust. 1-3 i art. 3b ust. 1-4 ustawy o samorządzie powiatowym. Natomiast zgodnie z zasadą ne bis in idem Trybunał Konstytucyjny uznał niedopuszczalność orzekania o zgodności art. 4 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 3 ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym z art. 2 i art. 15 Konstytucji (wyroki w sprawach K 27/02 i K 1/03).
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, po drugie, oczywistą bezzasadność zarzutu, zgodnie z którym zaskarżone przepisy naruszają zasady przyzwoitej legislacji i zasadę określoności przepisów prawa (art. 2 Konstytucji), zasadę praworządności formalnej i legalizmu (art. 7 Konstytucji), zasadę samorządności lokalnej (art. 16), a także zasadę proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji).
Na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego pełnomocnik wnioskodawcy wniósł 6 października zażalenie.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Na etapie rozpoznania zażalenia Trybunał Konstytucyjny bada w szczególności, czy wydając zaskarżone postanowienie, prawidłowo stwierdził istnienie przesłanek odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu. Oznacza to, że Trybunał, rozpatrując zażalenie, analizuje przede wszystkim te zarzuty, które mogą podważyć trafność ustaleń, przyjętych za podstawę zaskarżonego postanowienia.

2. W pierwszej kolejności Trybunał Konstytucyjny podkreśla, że zażalenie wniósł umocowany przez wnioskodawcę pełnomocnik, działający w imieniu Rady Gminy Osielsko w sprawie o sygn. akt Tw 16/06.

2.1. Pełnomocnik w zażaleniu stwierdza: „zaskarżam postanowienie z 22 września 2006 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Gminy Boguchwała w zakresie dotyczącym zgodności: art. 4 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 3 ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym z art. 2, art. 7, art. 15, art. 16, art. 31 ust. 3 Konstytucji” oraz „rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2005 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowościom statusu miasta (Dz. U. Nr 141, poz. 1185 ze zm.) w części dotyczącej Rady Gminy Boguchwała, ze wskazanymi we wniosku wzorcami kontroli”.
Trybunał Konstytucyjny zwraca zatem uwagę, że pełnomocnik, działając w imieniu wnioskodawcy, którym jest Rada Gminy Osielsko, złożył zażalenie merytorycznie i formalnie związane z inną sprawą (sygn. Tw 6/06), w której występuje jako pełnomocnik Rady Gminy Boguchwała.
Co szczególnie istotne, zażalenie nie odnosi się do ustalonego przez Trybunał Konstytucyjny, w postanowieniu z 22 września 2006 r., zakresu odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu. Po pierwsze, Rada Gminy Osielsko nie wyraziła w ogóle woli objęcia kontrolą rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2005 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowościom statusu miasta (Dz. U. Nr 141, poz. 1185 ze zm.), co potwierdza jej uchwała z 4 kwietnia 2006 r. (Nr II/25/06) oraz wniosek z 15 maja 2006 r. Po drugie, odmowa dotyczyła kontroli zgodności: art. 4 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 4 ust. 3, art. 4a ust. 1, art. 4a ust. 2, art. 4a ust. 3 i art. 4b ust. 1, art. 4b ust. 2, art. 4b ust. 3, art. 4b ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 3 ust. 3, art. 3a ust. 1, art. 3a ust. 2, art. 3a ust. 3 i art. 3b ust. 1, art. 3b ust. 2, art. 3b ust. 3, art. 3b ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym z art. 2, art. 7, art. 15, art. 16, art. 31 ust. 3 Konstytucji.

2.2. Uzasadniając zażalenie, pełnomocnik wnioskodawcy przypomina „na etapie wstępnej kontroli wniosku Trybunał stwierdza, że chybiony jest zarzut Rady Gminy Boguchwała dotyczący zastosowania w ustawie gminnej i powiatowej nieostrych pojęć i kryteriów (...)”.
Pełnomocnik wnioskodawcy wyjaśnia także w pkt 2 zażalenia, że „przedstawia w załączeniu uchwałę Rady Gminy Boguchwała o sprostowaniu uchwały Nr XLII/549/06 w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego”. Informacje te wyraźnie potwierdzają, że zażalenie zostało wniesione w imieniu wnioskodawcy, którym – z całą pewnością – nie jest Rada Gminy Osielsko.

W tym stanie rzeczy, Trybunał Konstytucyjny nie uwzględnił zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 22 września 2006 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Gminy Osielsko w zakresie w nim określonym.