Pełny tekst orzeczenia

34/3/A/2007


POSTANOWIENIE

z dnia 6 marca 2007 r.
Sygn. akt SK 78/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Mirosław Wyrzykowski – przewodniczący
Zbigniew Cieślak
Marian Grzybowski
Teresa Liszcz – sprawozdawca
Ewa Łętowska,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 marca 2007 r., wniosku pełnomocnika – radcy prawnego Adama Majki o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE

1. Radca prawny Adam Majka, jako pełnomocnik skarżącej spółki „Semi” sp. z o.o., wniósł o orzeczenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.


2. Postanowieniem z 28 lutego 2007 r. Trybunał Konstytucyjny, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej umorzył postępowanie w sprawie SK 78/06 na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.


3. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o TK „koszty postępowania przed Trybunałem, z zastrzeżeniem ust. 2, ponosi Skarb Państwa”. Z ust. 2 zdanie 1 tego przepisu wynika, że Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie 2 ustawy o TK).
Zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie 2 ustawy o TK ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie 1. To znaczy, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej. Na skarżącym ciąży obowiązek wykazania, że mimo umorzenia postępowania, a więc nawet wtedy, gdy skarga nie mogła zostać skierowana do rozpoznania na rozprawie, istnieje uzasadniona podstawa do zwrotu kosztów.
Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocnika skarżącej, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.