Pełny tekst orzeczenia

239/5/B/2007

POSTANOWIENIE
z dnia 8 marca 2007 r.

Sygn. akt Ts 283/06


Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Bohdan Zdziennicki,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Damiana Żmudy w sprawie zgodności:
art. 3982 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 2 i art. 183 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej nadanej 4 grudnia 2006 r. zarzucono, że art. 3982 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) jest niezgodny z art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 2 i art. 183 ust. 1 Konstytucji. Zaskarżony przepis uniemożliwia skarżącemu poddanie orzeczenia sądu drugiej instancji kontroli Sądu Najwyższego przez uzależnienie dopuszczalności skargi kasacyjnej od określonej wartości przedmiotu zaskarżenia. Regulacja ta prowadzi, zdaniem skarżącego, do dyskryminacji w zakresie prawa do sądu. Na gruncie prawa pracy umożliwia ona dostęp do Sądu Najwyższego wyłącznie osobom uzyskującym wysokie wynagrodzenie. Konieczność objęcia nadzorem judykacyjnym sprawy skarżącego jest uzasadniona, gdyż jej rozstrzygnięcie zostało dokonane w sposób odmienny od podobnych rodzajowo spraw. Skarżący wskazuje, że na obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w Katowicach doszło do rażącej niejednolitości orzecznictwa, polegającej na wydawaniu odmiennych rozstrzygnięć w takim samym stanie faktycznym i prawnym.
Skarga została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżący wniósł powództwo przeciwko Kompanii Węglowej S.A. Kopalnia Węgla Kamiennego „Polska-Wirek” w Rudzie Śląskiej o zasądzenie na jego rzecz różnicy pomiędzy Barbórką wypłaconą a kwotą należną, a także z tytułu różnicy pomiędzy pensją wypłaconą a należną za lata 2002 i 2003. Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej wyrokiem z 3 grudnia 2004 r. (sygn. akt IV P 330/04) oddalił powództwo i umorzył postępowanie w zakresie cofnięcia żądania. Apelacja skarżącego od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach z 31 maja 2006 r. (sygn. akt VIII Pa 95/05).

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Skarga konstytucyjna jest szczególnym środkiem ochrony konstytucyjnych wolności i praw. Szczególny charakter skargi polega na tym, że sformułowane w niej żądanie zbadania zgodności aktu normatywnego z Konstytucją może zostać uwzględnione po spełnieniu szeregu wymogów wskazanych w art. 79 Konstytucji i ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.). Nawet gdy zarzut niekonstytucyjności jest zasadny, lecz niespełnione są wskazane wyżej wymogi, rozpoznanie skargi jest niedopuszczalne.
Jednym z podstawowych wymogów skargi konstytucyjnej wyrażonym w art. 79 ust. 1 Konstytucji jest wskazanie orzeczenia wydanego na podstawie zaskarżonego aktu normatywnego lub jego części. W niniejszej sprawie wymóg ten nie został spełniony. Skarżący wskazał wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z 31 maja 2006 r. jako ostateczne orzeczenie o swoich prawach. Jednakże ani ten wyrok, ani wyrok Sądu Rejonowego z 3 grudnia 2004 r. nie został wydany w oparciu o art. 3982 § 1 k.p.c. Treść normatywna zaskarżonego przepisu w żaden sposób nie kształtowała wskazanych wyżej orzeczeń sądów. Z tego względu należy odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Na marginesie należy jedynie zaznaczyć, że problem uzależnienia dopuszczalności kasacji od wartości przedmiotu zaskarżenia był badany przez Trybunał Konstytucyjny. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego wyrażony został pogląd, w myśl którego kasacja nie mieści się w konstytucyjnym prawie do sądu. Ustawodawca może w ogóle nie wprowadzać takiego środka zaskarżenia. Jeżeli jednak kasacja (skarga kasacyjna) zostanie wprowadzona, musi ona spełniać standardy konstytucyjne wynikające z art. 45 ust. 1 i art. 2 Konstytucji. W standardach tych nie mieści się jednak zakaz uzależniania prawa do kasacji od określonej wartości przedmiotu zaskarżenia (por. wyrok TK z 31 marca 2005 r., sygn. SK 26/02, OTK ZU nr 3/A/2005, poz. 29).

Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.