Pełny tekst orzeczenia

238/6/B/2008



POSTANOWIENIE

z dnia 5 listopada 2008 r.


Sygn. akt Ts 43/08



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Ewa Łętowska,



po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Stanisława Łyżwińskiego w sprawie zgodności:

art. 439 § 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,



p o s t a n a w i a:



odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.



UZASADNIENIE



W skardze konstytucyjnej z 6 lutego 2008 r. wniesiono o stwierdzenie niezgodności art. 439 § 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji.

Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Postanowieniem z 15 listopada 2007 r. Sąd Okręgowy w Radomiu – II Wydział Karny (sygn. akt II Kp 439/07) przedłużył stosowanie tymczasowego aresztowania wobec skarżącego. Postanowieniem z 19 grudnia 2007 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie (sygn. akt II Akz 465/07) utrzymał w mocy postanowienie Sądu Okręgowego w Radomiu.

Skarżący zarzucił w skardze konstytucyjnej, że przepisy art. 439 § 1 pkt 3 i 4 k.p.k., w zakresie, w jakim nie przewidują, że naruszenie właściwości miejscowej sądu stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, naruszają prawo skarżącego do sądu właściwego, o którym mowa w art. 45 ust. 1 Konstytucji.

Zarządzeniem z 28 sierpnia 2008 r., skarżący wezwany został do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) doręczenie postanowienia Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 19 grudnia 2007 r. (sygn. akt II Akz 465/07) wraz z jego 4 (czterema) kopiami; (2) podanie daty doręczenia orzeczenia, które skarżący uważa za ostateczne w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym; (3) wskazanie, w jakim zakresie zaskarżony przepis stanowił podstawę wydania orzeczenia, które skarżący uważa za ostateczne w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym; (4) dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego, wyrażonych w art. 45 ust. 1 Konstytucji, przez zaskarżone przepisy art. 439 § 1 pkt 3 i 4 k.p.k.

Zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 3 września 2008 r., zatem ostatnim dniem terminu do uzupełnienia braków skargi był dzień 11 września 2008 r., pomimo to do 16 października 2008 r. skarżący nie uzupełnił wskazanych braków. Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nieusunięcie braków skargi konstytucyjnej w ustawowym terminie 7 dni stanowi samoistną podstawę odmowy nadania biegu skardze.



Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.