Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

z dnia 14 września 2010 r.

Sygn. akt Ts 78/10



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Mirosław Wyrzykowski,



po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej PKS Tychy Sp. z o.o. z siedzibą w Tychach w sprawie zgodności:

art. 1262 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 oraz art. 176 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,



p o s t a n a w i a:



1) odrzucić wniosek o przedłużenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej ze względu na jego niedopuszczalność;



2) odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.



UZASADNIENIE



W skardze konstytucyjnej z 19 marca 2010 r., wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 22 marca 2010 r. (data nadania), PKS Tychy Sp. z o.o. z siedzibą w Tychach (dalej: skarżąca) zarzuciła niezgodność art. 1262 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 oraz art. 176 Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 lipca 2010 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącej 2 sierpnia 2010 r.) skarżąca została wezwana do usunięcia, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia tego zarządzenia, braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) wskazanie ostatecznego orzeczenia, z którego wydaniem skarżąca wiąże naruszenie jej konstytucyjnych praw lub wolności, wraz z datą doręczenia tego orzeczenia skarżącej; (2) wskazanie konstytucyjnych praw lub wolności skarżącej, wyrażonych w art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 oraz art. 176 Konstytucji, naruszonych przez zaskarżony art. 1262 § 1 k.p.c. oraz dokładne określenie sposobu ich naruszenia; (3) doręczenie aktualnego i uwierzytelnionego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego; (4) wyjaśnienie, czy powołane na s. 3 uzasadnienia skargi konstytucyjnej art. 16 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88, ze zm.) są również przedmiotem skargi konstytucyjnej w niniejszej sprawie oraz – w razie uczynienia ich przedmiotem kontroli – wskazanie związku tych przepisów z orzeczeniem, z którego wydaniem skarżąca wiąże naruszenie jej konstytucyjnych praw lub wolności.

Pismem procesowym z 4 sierpnia 2010 r., wniesionym do Trybunału Konstytucyjnego tego samego dnia (data nadania), pełnomocnik skarżącej wniósł o „przedłużenie terminu sądowego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej do dnia 31 sierpnia 2010 r.”.

Pismem procesowym z 30 sierpnia 2010 r., wniesionym do Trybunału Konstytucyjnego tego samego dnia (data nadania), pełnomocnik skarżącej ustosunkował się do stwierdzonych braków formalnych skargi konstytucyjnej, zaś pismem procesowym także z 30 sierpnia 2010 r., wniesionym do Trybunału tego samego dnia (data nadania), skarżąca złożyła do akt sprawy odpis aktualny z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



Zgodnie z art. 36 w związku z art. 49 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK), skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, podczas którego Trybunał Konstytucyjny bada, czy skarga odpowiada określonym prawem wymogom.



W pierwszej kolejności należy zauważyć, że termin do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej jest – wbrew temu, co podnosi w piśmie procesowym z 4 sierpnia 2010 r. pełnomocnik skarżącej – terminem ustawowym, określonym w art. 36 ust. 2 ustawy o TK. W związku z takim uregulowaniem instytucja przedłużenia terminu do dokonania czynności procesowej, określona w art. 166 k.p.c., nie znajduje zastosowania w sprawie skarżącej, ponieważ dotyczy ona wyłącznie terminów sądowych (por. postanowienie TK z dnia 9 lutego 1999 r., Ts 148/98, OTK ZU nr 3/1999, poz. 55; J. Bodio, [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, red. A. Jakubecki, wyd. 3, Warszawa 2008, s. 241; M. Jędrzejewska, K. Weitz, [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 1: Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, red. T. Ereciński, wyd. 3, Warszawa 2009, s. 465; J. Jodłowski, Z. Resich, J. Lapierre, T. Misiuk-Jodłowska, K. Weitz, Postępowanie cywilne, wyd. 6, Warszawa 2009, s. 296; E. Marszałkowska-Krześ, [w:] Postępowanie cywilne, red. E. Marszałkowska-Krześ, Warszawa 2008, s. 242; M. Uliasz, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, wyd. 2, Warszawa 2008, s. 238; A. Zieliński, [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, red. A. Zieliński, wyd. 4, Warszawa 2010, s. 308).

Bezsporne jest, że braki niniejszej skargi konstytucyjnej nie zostały usunięte w terminie określonym w zarządzeniu sędziego TK z dnia 29 lipca 2010 r., czyli do dnia 9 sierpnia 2010 r. Należy podkreślić, iż dokonane po terminie uzupełnienie braków formalnych skargi nie może spowodować uchylenia rygoru, o którym mowa w art. 36 ust. 3 ustawy o TK (por. postanowienie TK z dnia 4 kwietnia 2001 r., Ts 137/00, OTK ZU nr 3/2001, poz. 69), zwłaszcza, że w analizowanej sprawie pełnomocnik skarżącej nie załączył do pisma procesowego z 30 sierpnia 2010 r. wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej na zasadzie art. 168 § 1 k.p.c. w związku z art. 20 ustawy o TK.



Mając powyższe na uwadze, należało – na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. w związku z art. 20 ustawy o TK – odrzucić, jako niedopuszczalny, wniosek o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, a także – na podstawie art. 36 ust. 3 w związku z art. 49 ustawy o TK – odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej z powodu niewykonania w terminie zarządzenia sędziego TK wzywającego do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej.