Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 grudnia 2010 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Mariusz Wiązek

Protokolant: Edyta Makowska

Prokurator Prokuratury Rejonowej Andrzej Białek

po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Psie Pole z dnia 22 listopada 2010 roku (data wpływu), sygn. akt 1 Ds. 1281/09 o przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec M. P. (P.)

na podstawie art. 263 § 2 k.p.k.

postanawia

przedłużyć do dnia 23 stycznia 2011 roku tymczasowe aresztowanie zastosowane postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia –Fabrycznej z dnia 3 września 2010 roku, sygn. akt XII Kp 644/10 wobec M. P. (P.) , s. R. i R. z domu B., urodzonego w dniu (...) we W.

podejrzanego o to, że:

1.  w okresie od stycznia 2009r. do września 2009r. we W., działając w warunkach czynu ciągłego, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci marihuany w ten sposób, że w okresie od stycznia 2009r. do grudnia 2009r. wielokrotnie nabywał od P. M. marihuanę w łącznej ilości nie mniejszej niż 700 gram, co stanowi nie mniej niż 4 900 porcji rynkowych o łącznej wartości handlowej nie mniejszej niż 21 000 zł oraz w okresie od czerwca 2010r. do września 2010r. wielokrotnie nabywał od nieustalonego mężczyzny marihuanę w łącznej ilości nie mniejszej niż 300 gram, co stanowi nie mniej niż 2 100 porcji rynkowych o łącznej wartości handlowej nie mniejszej niż 9 000 zł, a następnie narkotyki te sprzedawał dalszym bezpośrednim odbiorcom, a w szczególności P. B., P. S. (1) ps. (...), P. S. (2), mężczyźnie o pseudonimie (...), mężczyźnie o pseudonimie (...), mężczyźnie o pseudonimie (...), mężczyźnie o pseudonimie (...), mężczyźnie o imieniu M., mężczyźnie o imieniu R. i innym, a także nie mniej niż 4 razy przekazał nieustalonym osobom celem dalszej odsprzedaży środki odurzające w postaci marihuany w ilości po nie mniej niż 50 gram, co łącznie stanowi nie mniej niż 200 gram marihuany, co stanowi nie mniej niż 1 400 porcji rynkowych o łącznej wartości handlowej nie mniejszej niż 6 000 zł, które to narkotyki następnie osoby te przekazywały innym bezpośrednim odbiorcom, tj. o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 56 ust. 3 cyt. ustawy w zw. z art. 12 k.k. ,

2.  w dniu 2 września 2010r. we W., wbrew przepisom ustawy posiadał znaczna ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 78, 077 gram, co stanowi nie mniej niż 546 porcji handlowych tego środka o wartości handlowej nie mniejszej niż 2 342 zł i substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 1 860 gram, co stanowi nie mniej niż 18 porcji handlowych tej substancji o wartości handlowej nie mniejszej niż 60 zł,

o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 3 września 2010 roku, sygn. akt XII Kp 644/10 Sąd Rejonowy dla Wrocławia –Fabrycznej zastosował wobec M. P. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania uznając, iż popełnienie przez podejrzanego zarzucanych mu przestępstw zostało z dużym prawdopodobieństwem potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Do chwili obecnej nie wystąpiły żadne okoliczności uzasadniające uchylenie bądź zmianę stosowanego wobec podejrzanego środka zapobiegawczego. Zebrany dotychczas w przedmiotowej sprawie w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań świadka P. S. (1), wyjaśnień współpodejrzanego B. S., odtajnionych zapisów rozmów telefonicznych, a także wyniki przeszukania, opinia z zakresu badań chemicznych oraz wyjaśnienia podejrzanego M. P. wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez niego zarzucanych mu czynów. Wobec powyższego zachodzi ogólna podstawa stosowania środków zapobiegawczych opisana w art. 249 § 1 k.p.k.

Nie ustała również obawa matactwa procesowego ze strony podejrzanego oraz nakłaniania przez niego innych osób do złożenia fałszywych zeznań lub nieprawdziwych wyjaśnień. Na obawę matactwa wskazuje ponadto już sam charakter zarzucanego podejrzanemu czynu, związanego z obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, który implikuje zależności pomiędzy osobami uczestniczącymi przestępczym procederze, co może realnie rzutować na ich zachowania procesowe. Podkreślić należy, że nadal, pomimo zintensyfikowanych działań, nie ustalono wszystkich osób, którym podejrzany sprzedawał i przekazywał celem dalszej odsprzedaży środki odurzające. Osoby te, których krąg ustalany jest na bieżąco w toku śledztwa są prawdopodobnie dobrze znane podejrzanemu i obracająją się w jego środowisku.

Co więcej – nie przesądzając w żaden sposób o winie i sprawstwie podejrzanego – należy zważyć, iż prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego M. P. zarzucanych mu czynów przy uwzględnieniu ich doniosłości, wszak podejrzany pozostaje pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożonej karą pozbawienia wolności do lat 10, uzasadnia twierdzenie o realności wymierzenia podejrzanemu surowej kary pozbawienia wolności o jakiej mowa w art. 258 § 2 k.p.k. Powyższe dodatkowo uzasadnia przekonanie, iż podejrzany przebywając na wolności może utrudniać prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne, w szczególności może ukrywać się przed organami wymiaru sprawiedliwości za granicą bądź w inny bezprawny sposób wpływać na toczące się postępowanie.

W ocenie Sądu jedynie przedłużenie wobec wymienionego izolacyjnego środka zapobiegawczego, jakim jest tymczasowe aresztowanie, pozwoli zabezpieczyć prawidłowy tok prowadzonego postępowania karnego, a tym samym uniemożliwić podejrzanemu podjęcie jakikolwiek ewentualnych prób bezprawnych działań mogących je destabilizować.

W toku śledztwa przeprowadzono liczne czasochłonne czynności procesowe. Dokonano zatrzymań, przesłuchano świadków, dokonano przeszukań i okazań, dokonano analizy zapisów rozmów telefonicznych prowadzonych przez podejrzanych, uzyskano wywiady środowiskowe dotyczące podejrzanych oraz opinie z Aresztu Śledczego. Podjęte działania należy kontynuować w celu prawidłowego zakończenia postępowania przygotowawczego.

Konieczne jest w szczególności dokonanie ostatecznej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, sformułowanie ostatecznych zarzutów i ogłoszenie ich podejrzanym, w tym podejrzanemu M. P., wykonanie czynności procesowych z ich udziałem oraz uzyskanie opinii sądowo-psychiatrycznych a także przeprowadzenie czynności końcowych z udziałem podejrzanych i obrońców. Sąd stanął na stanowisku, iż wykonanie powyższych czynności winno nastąpić do dnia 23 stycznia 2011r., gdyż do tego dnia przedłużono okres śledztwa w niniejszej sprawie. Wobec powyższego stosowanie wobec podejrzanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania również należało przedłużyć do dnia 23 stycznia 2011r.

Zważyć nadto należy, iż w stosunku do podejrzanego nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. W toku nie podnoszono zresztą żadnych konkretnych okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania, co zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą powinni byli wykazać (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS 2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09). Podkreślić należy, że naturalne jest, iż tymczasowe aresztowanie łączy się z dolegliwością dla osoby, wobec której jest stosowane; odstąpienie od tymczasowego aresztowania na podstawie art. 259 § 1 k.p.k. może nastąpić gdy stosowanie go pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla podejrzanego lub jego rodziny, lecz nie wtedy gdy powoduje jakiekolwiek niewygody czy zagrożenia (por. postanowienie SN z 30.08.2005r., WZ 62/2005, OSNKW 2005/1568, postanowienie SA w Katowicach z 16.01.2008r., II AKz 33/08, postanowienie SA we Wrocławiu z 10.12.1997r., II AKz 280/97, KZS 1997/11-12/60, postanowienie SA w Krakowie z 19.10.2006r., AKz 393/06, KZS 2006/11/31). Podejrzany wskazywał na ciężką chorobę swojej babci i fakt, że woził ją samochodem na zabiegi. Z wywiadu środowiskowego nie wynika jednak, by czynności tych nie mogły wykonywać inne osoby z kręgu najbliższej rodziny podejrzanego, zwłaszcza w sytuacji, gdy babcia podejrzanego z nimi zamieszkuje.

Mając zatem na uwadze, iż środki zapobiegawcze o mniej dolegliwym charakterze niż środek zastosowany, mógłby nie wypełnić swej roli, tj. nie zabezpieczyć w sposób prawidłowy toczącego się postępowania, Sąd – działając na podstawie powołanych przepisów – orzekł jak na wstępie.