Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 1207/12

POSTANOWIENIE

Dnia 3 września 2012 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Krzysztof Sobierajski

Sędziowie: SSA Hanna Nowicka de Poraj

SSA Barbara Górzanowska

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2012 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela D. K.

przy udziale dłużnika W. P.

o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego wierzyciela

na skutek zażalenia uczestnika W. P. na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 6 marca 2012 roku, sygn. akt IX GCo 50/12

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od dłużnika W. P. na rzecz wierzyciela D. K. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

Sygn. akt I ACz 1207/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 6 marca 2012 r., Sąd Okręgowy nadał klauzulę wykonalności wyrokowi Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 9 maja 2001 r. sygn. akt IX GC 1279/00 na rzecz D. K. jako następcy prawnego dotychczasowego wierzyciela Syndyka Masy Upadłości Spółdzielni (...).(...) (...) w K. oraz zasądził od W. P. na rzecz wnioskodawcy D. K. kwotę 127 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy, że zostały spełnione przesłanki z art. 788 § 1 k.p.c. do nadania klauzuli wykonalności na następcę prawnego dotychczasowego wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym. Wskazane przez wnioskodawcę orzeczenie w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 9 maja 2011 r. sygn. akt IX GC 1279/00 stanowi tytuł egzekucyjny. Przeciwko dłużnikowi W. P.. Przejście uprawnień zostało wykazane przez wnioskodawcę poświadczoną za zgodność z oryginałem umową przelewu wierzytelności z dnia 18 stycznia 2012 r. z podpisami notarialnie poświadczonymi.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach stanowił art. 13 § 2 w zw. z art. 98 k.p.c.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł uczestnik W. P., zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie.

Zaskarżonemu postanowieniu uczestnik zarzucił nieuwzględnienie okresu przedawnienia. Poniósł, że wierzytelność wynikająca z wymienionego tytułu egzekucyjnego powstała przed 2000 r., w związku z czym roszczenie przedawniło się wskutek upływu określonych w art. 118 k.c. terminów przedawnienia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Zażalenie jest bezzasadne.

Przywołany przez dłużnika zarzut przedawnienia nie może stanowić skutecznej podstawy do podważenia zaskarżonego postanowienia.

Stosownie do art. 788 § 1 k.p.c. jeżeli uprawnienie lub obowiązek po powstaniu tytułu egzekucyjnego przeszły na inną osobę, sąd nada klauzulę wykonalności na rzecz lub przeciwko tej osobie, gdy przejście to będzie wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym.

Zgodnie z powyższą regulacją, sąd w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego wierzyciela bada jedynie, czy zostały spełnione przesłanki określone w art. 788 § 1 k.p.c. tj. czy przejście uprawnienia (obowiązku) nastąpiło po powstaniu tytułu egzekucyjnego, lub w toku sprawy przed jego wydaniem, oraz czy przejście to wykazane zostało przez wierzyciela dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym.

W odniesieniu do zawartego w zażaleniu zarzutu przedawnienia należy zgodzić się z wierzycielem, że zarzut co do przedawnienia jako zarzut materialny nie podlega badaniu przez Sąd w postępowaniu klauzulowym, zatem nie ma on żadnego znaczenia z punktu widzenia trafności zaskarżonego rozstrzygnięcia. Kontrola Sądu w tym postępowaniu ma charakter wyłącznie formalny, sprowadzając się do badania zarzutów naruszeń procesowych o nadaniu klauzuli wykonalności. W postępowaniu tym wyłączona jest natomiast merytoryczna kontrola, czy przejście uprawnienia lub obowiązku o jakim mowa w art. 788 § 1 k.p.c. istotnie nastąpiło z punktu widzenia przepisów prawa materialnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2009 r. sygn. akt III CZP 5/09). Sąd nie bada zatem zasadności roszczenia, w tym podnoszonego przez dłużnika faktu, że przedawnieniu uległa wierzytelność dotychczasowego wierzyciela syndyka masy upadłości Spółdzielni (...) (...) (...) w K. objęta tytułem egzekucyjnym w postaci wyroku Sąd Okręgowego w Krakowie z dnia 9 maja 2001 r. sygn. akt 1279/00

Z tego względu, w zażaleniu na postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności dłużnik nie może podnosić merytorycznych zarzutów o braku przejścia uprawnienia lub obowiązku. Podnoszone przez dłużnika zarzuty merytoryczne, w tym kwestia przedawnienia i istnienia określonej wierzytelności mogą być natomiast przedmiotem badania Sądu wyłącznie w postępowaniu prowadzonym na skutek powództwa przeciwegzekucyjnego opartego na art. 840 k.p.c. (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 30 października 1958, 1 CR 880/58, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2005 r., sygn. akt V CK 183/05; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2009 r., sygn. akt I CSK 282/08, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2009 r. sygn. akt III CZP 5/09,).

W okolicznościach sprawy uznać należy, że Sąd Okręgowy prawidłowo uwzględnił wniosek wierzyciela. Przedłożona przez wierzyciela umowa cesji wierzytelności z dnia 18 stycznia 2012 r. spełnia warunki do nadania na jego rzecz klauzuli wykonalności przedmiotowemu tytułowi egzekucyjnemu, gdyż wierzyciel przedstawił dokument dotyczący przejścia uprawnień w postaci umowy cesji wierzytelności z podpisami notarialnie poświadczonymi, czego dłużnik nie kwestionował.

Skoro więc zażalenie dłużnika nie zmierzało do zakwestionowania przesłanek wymaganych do nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności na następcę prawnego wierzyciela, w tym z art. 778 k.p.c. Sąd Apelacyjny w punkcie I sentencji oddalił zażalenie dłużnika jako bezzasadne na podstawie o art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono w punkcie 2 sentencji na podstawie art. 770 k.p.c. oraz art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 13 i § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.