Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.O. Sabina Szlichta

Protokolant : Agnieszka Czarnecka

w obecności Jacka Juszczyk Prokuratora Prokuratury Rejonowej,

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2013 r.

sprawy karnej

A. S.

s. R. i A. z domu T.,

ur. (...) w L.,

oskarżonego o to, że:

I.  W okresie od 23.01.1996 r. do 15.02.1996 r. na terenie woj. (...)i (...), działając przestępstwem ciągłym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu przyjęli i pomagali w ukryciu pochodzących z kradzieży samochodów osobowych: A. (...) nr rej. (...)skradzionego 01.02.1996 r. w S.na szkodę obywatela RFN – A. O.oraz samochodu osobowego marki V. (...) nr rej. (...)skradzionego 23.01.1996 r. w D.na szkodę obywatela RFN – G. K.– w ten sposób, że ukryli je w zabudowaniach gospodarczych H. C.w M., przy czym oba pojazdy stanowiły mienie znacznej wartości;

tj. o czyn z art. 215 § 2 d.k.k. w zw. z art. 58 d.k.k.

II.  W grudniu 1995 r. w S. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z innym mężczyzną zdemontowali, a następnie pomogli w zbyciu nieustalonej osobie elementów samochodu V. (...) nr rej. (...) o wartości 51.000 zł skradzionego w dniu 22.12.1995 r. w Ś. na szkodę obywatela RFN – S. K.;

tj. o czyn z art. 215 § 2 d.k.k.

------------ // --------------

I.  A. S. uznaje za winnego tego, że w okresie od 23.01.1996 r. do 15.02.1996 r. na terenie ówczesnego woj. (...)i (...), działając w ramach ciągu przestępstw w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami przyjął i pomógł w ukryciu pochodzących z kradzieży samochodów osobowych: A. (...) nr rej. (...)skradzionego 01.02.1996 r. w S.na szkodę obywatela RFN – A. O.oraz samochodu osobowego marki V. (...) nr rej. (...)skradzionego 23.01.1996 r. w D.na szkodę obywatela RFN – G. K.– w ten sposób, że ukrył je w zabudowaniach gospodarczych H. C.w M.tj. popełnienia występku z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 291 § 1 k.k. oraz na podstawie art. 33 § 2 i § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

II.  A. S. uznaje za winnego tego, że w grudniu 1995r. w S.ówczesnego woj. (...)działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z innym mężczyzną zdemontował, a następnie pomógł w zbyciu nieustalonej osobie elementów samochodu V. (...)nr rej. (...) o wartości 51.000 zł skradzionego w dniu 22.12.1995 r. w Ś.na szkodę obywatela RFN – S. K.tj. za winnego popełnienia występku z art. 291 § 1 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 291 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 i § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

III.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. łączy orzeczone wobec A. S. kary jednostkowe pozbawienia wolności i grzywny i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 298 (dwieście dziewięćdziesiąt osiem) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec A. S. kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres lat 5 (pięciu);

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza A. S. na poczet orzeczonej łącznej kary grzywny okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20 marca 1996 roku do dnia 11 lipca 1996 roku, od dnia 23 stycznia 2013 roku do dnia 01 lutego 2013 roku oraz areszt ekstradycyjny od dnia 23 grudnia 2012 roku do dnia 23 stycznia 2013 roku, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

VI.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia wyłożonych wydatków od chwili wszczęcia postępowania w sprawie, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa oraz od ponoszenia opłaty.

Sygnatura akt III K 34/13

UZASADNIENIE

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W 1995-1996 r. oskarżony A. S.pozostawał w bliskich stosunkach towarzyskich z T. O.. Spotykali się razem na dyskotekach – A. S.wiedział, że T. O.ma zawsze pieniądze, że sprzedaje części samochodowe. Oskarżony znał też K. G., który często przebywał w towarzystwie T. O..

23 stycznia 1996 r. oskarżony A. S.pojechał razem z T. O.– do miejsca, które wskazał mu O., tj. na polną drogę w okolicach J.. Tam doszło do wymiany numerów rejestracyjnych samochodu marki V. (...). A. S.wiedział, że przyjechali do kradzionego samochodu, który później został wstawiony – ukryty na terenie posesji H. C.– oskarżony był „wtajemniczony” w działania T. O.i pomógł w ukryciu tego samochodu. W stodole udostępnionej przez H. C.oprócz V. (...)znalazł się również przywieziony na teren posesji i później wstawiony do stodoły przez T. O., K. G., A. T.samochód marki A. (...). A. S.wiedział gdzie ukryte zostały samochody – pomógł w ich ukryciu – on sam miał zająć się bezpośrednio rozbiorem auta na części. Taką rolę odegrał już wcześniej – bo w grudniu 1995 r., kiedy to wspólnie z T. O.i innym mężczyzną zdemontował a następnie pomógł w zbyciu nieustalonej osobie elementów samochodu V. (...). Samochód ten 22 grudnia 1995 r. został skradziony w Ś.– należał on do obywatelki RFN – S. K.. Wartość tego auta wynosiła 30.000 DM (karta 510, 516). Czynności operacyjne policji doprowadziły do ujawnienia tego samochodu w stodole (...). Na chwilę przyjazdu policji – w stodole były szczątki karoserii i podzespołów tego pojazdu.

Fakt przyjazdu do Z. J.– kilku mężczyzn – samochodem V. (...)należącym do T. O.– wśród których był też oskarżony A. S.– a którzy zapytali go o możliwość wstawienia – za zapłatą – do jego stodoły V. (...), potwierdził Z. J..

A. S. później przez kilka dni z rzędu rozmontowywał ten samochód a T. O. z innymi mężczyznami przyjeżdżał „oglądać robotę” S.. Części z tego auta zostały wywiezione z posesji Z. J..

Co do samochodów ujawnionych na terenie posesji H. C. w M. to policja zabezpieczyła tam samochód V. (...) pochodzący z kradzieży w dn. 23.01.1996 r. w D. na szkodę obywatela niemieckiego G. K.. (...) miało wartość 28.500 DM (karty 199-200, 304-305) tj. 58.500,00 zł, oraz (...) pochodzące również z kradzieży dnia 01.02.1996 r. w S. na szkodę obywatela niemieckiego A. O. o wartości 30.000 DM (karty 4 i 7).

Oba wyżej wymienione auta udało się odzyskać i trafiły one do ich właścicieli.

Dowód:

-

wyjaśnienia oskarżonego A. S.– karty 311-312, 316-317, 594, 599-600, i na rozprawie dnia 06.03.2012 r.;

-

wyjaśnienia Z. J.– karty 571-572, 574-575, 593, 594 i na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w Wałbrzychu z/s w Ś.w 1996 r.;

-

wyjaśnienia H. C.– karty 72-73, 82-83, 175-176 i częściowo na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w (...)w 1996 r.;

-

wyjaśnienia A. T.– karty 28-31, 34-35, 43-45, 177-178, 340-341 i na rozprawie przed Sądem Wojewódzkim w (...)w 1996 r.;

-

wyjaśnienia K. G. – karty 69 – 71, 74, 76 – 77, 110 – 112,

-

dokumentacja fotograficzna miejsca znalezienia A. i V. (...) – karta 130;

-

protokół przeszukania u Z. J. – karty 560-561;

Przed Sądem Wojewódzkim w (...)– we wrześniu 1996r. rozpoczął się proces przeciwko 6 oskarżonym – w tym przeciwko oskarżonemu A. S.o czyny z art. 215 § 2 d.k.k. i inne.

Wobec faktu, że A. S. nie stawił się na drugim terminie rozprawy (na pierwszym terminie z przyczyn proceduralnych nie udało się rozpocząć postępowania) – Sąd zastosował wobec niego tymczasowe aresztowanie i zawiesił postępowanie co do jego osoby. Na kolejnych terminach Sąd procedował w stosunku do pozostałych 5-ciu oskarżonych – kończąc postępowanie wyrokiem, który zapadł wobec nich 13 grudnia 1996 r. Wyrok stał się prawomocny 22 maja 1997 r.

Oskarżony A. S. został zatrzymany 23 grudnia 2012 r. w m. O. – Niemcy (karta 927). Oskarżony zgodził się na skróconą procedurę ekstradycyjną i zrezygnował z zasady specjalności (karta 930). Dnia 23 stycznia 2013 r. został on przekazany stronie polskiej i osadzony w Areszcie Śledczym w L. (karty 940, 943, 950).

A. S.ma niespełna 39 lat – w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów miał 21 lat. Z zawodu jest mechanikiem rolnictwa i mechanikiem samochodowym. W okresie gdy oskarżony popełniał zarzucane mu czyny pozostawał na utrzymaniu rodziców, pracował też dorywczo na budowie. Po wyjeździe za granicę podjął pracę, w ostatnich latach związał się z E. Z., z którą pozostaje w konkubinacie i wspólnie z nią wychowuje dwoje jej dzieci w wieku 10 i 13 lat. W R.utrzymywał się z pracy mechanika samochodowego, konkubina pracuje na ½ etatu jako pomoc w magazynie oskarżony zarabiał 1.380 euro, konkubina ok. 500 euro.

Dowód:

-

dane odnośnie sytuacji życiowej oskarżonego podane na rozprawie,

-

dokumenty o zatrudnieniu wraz z tłumaczeniem – karty 984-989.

Oskarżony A. S. przesłuchiwany 21 marca 1996 r. po przedstawieniu mu zarzutów zaboru w celu przywłaszczenia samochodów marki V. (...) oraz A. (...) do zarzucanych mu czynów nie przyznał się. Wyjaśnił, że przyznaje się ale jedynie do pomocy w ukryciu tych pojazdów, o których wiedział, że zostały skradzione. Wyjaśnił, że pojazdy te ukrył w zabudowaniach rolnika w M.. W trakcie tego przesłuchania podał, że chce złożyć wyjaśnienia w sprawie, ale jedynie w obecności swojego obrońcy. Oświadczył, że obawia się o swoje życie i swoich najbliższych. Sprostował zapis poczyniony w protokole przesłuchania poprzez stwierdzenie, iż nie powiedział, że ukrył samochody, a jedynie pomógł w ich ukryciu.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego A. S.– karty 311-312.

Oskarżony uczestniczył w wizji lokalnej w celu określenia miejsca, gdzie zostały wymienione tablice rejestracyjne samochodu V. (...) z niemieckich na polskie. Wówczas to wskazał drogę w lasku, gdzie w nocy z 23/24 stycznia 1996 r. stał ten samochód i gdzie przywiózł on m.in. T. O. i gdzie doszło do wymiany tablic.

Dowód:

-

protokół wizji lokalnej – karty 313-314;

Przed prokuratorem – po przedstawieniu zarzutu z art. 215 § 2 d.k.k. w zw. z art. 58 d.k.k. A. S. przyznał się do dokonania tego czynu wyjaśniając, że „…prawdą jest to co opisano w tym postanowieniu…” Jednocześnie oświadczył, że korzysta z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień, podał, że nie będzie też odpowiadał na żadne zadawane mu pytania.

Dowód:

-

protokół przesłuchania oskarżonego – karty 316-317;

Na rozprawie przed Sądem – dnia 06 marca 2013 r. – oskarżony A. S. oświadczył „…praktycznie… podtrzymuję te wyjaśnienia. Ja powiedziałem, że pomogłem w ukryciu tych samochodów, ale faktycznie (…) zostałem tam przywieziony, przedstawiono jaką rolę będę miał w związku z tymi samochodami, ja wiedziałem, że te samochody były kradzione, wiedziałem gdzie zostały przywiezione, zgodziłem się na to, że będę rozmontowywał te kradzione samochody w tym miejscu…”. Oskarżony oświadczył, że nie pamięta tego co się wydarzyło 17 lat temu i nie jest w stanie podać bliższych okoliczności zdarzenia. Przyznał, że był kierowcą T. O., który w tym czasie nie miał prawa jazdy, oraz to, że O. zapoznał go z właścicielem miejsca gdzie garażowany był V. (...) i A. (i było to w M.), że on przedstawił mu propozycję rozmontowania na części samochodów. Wyjaśnił, że do H. C. przyjechali w kilka osób. Podał, że (...), w którym były w jego obecności wymieniane tablice rejestracyjne znalazł się później w M..

Co do drugiego zarzutu oświadczył, że przypomina sobie, iż Z. J. rozpoznał go jako osobę pracującą przy samochodzie schowanym w jego stodole. A. S. przyznał, że rozbierał na części pozostawiony tam samochód. Wyjaśnił, że Z. J. przedstawił go T. O..

A. S.wyjaśnił, że nie przypomina już sobie jak doszło do jego kontaktów z T. O.i znajomym T. O.– K. G.jeśli chodzi o „temat samochodów”. Wyjaśnił, że w zasadzie spotykał się z T. O.na dyskotekach i wiedział tylko tyle, że on sprzedaje części samochodowe, które z kolei on (czyli A. S.) demontował.

Przed Sądem A. S. oświadczył, że jest mu przykro i wstyd w związku z tą sprawą. Podał, że po pewnym czasie zrozumiał „…co to znaczy kochany dom, rozłąka…”. Swoje wcześniejsze przestępcze zachowanie tłumaczył tym, że był młody i wszystkiego nie rozumiał.

Dowód:

-

wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie 06 marca 2013 r.

Sąd zważył:

Wina oskarżonego w świetle zgromadzone w sprawie materiału dowodowego – wyjaśnienia oskarżonego A. S.oraz wyjaśnienia osób, które były przesłuchiwane jako oskarżeni czy świadkowie w tej sprawie – na etapie postępowania przygotowawczego czy później gdy tutejszy Sąd rozpoznawał sprawę oskarżonych T. O., K. G., H. C., A. T.i Z. J.w 1996 r. (zakończoną prawomocnym wyrokiem – sygn. akt III K 99/96) wątpliwości Sądu nie budzi. Niewątpliwie A. S.w tamtym okresie czasu był dobrym znajomym T. O.a także K. G.a ten z kolei znał A. T.. To do A. T.zwrócił się K. G.i T. O.o wskazanie miejsca gdzie możnaby przechowywać samochody – a owym miejscem okazała się posesja H. C.. Oskarżony A. S.przyznał, że w tym czasie był też kierowcą T. O., który nie miał prawa jazdy i to on zawoził go m.in. na polną drogę w okolicach J.by tam wymienić niemieckie tablice rejestracyjne V. (...)na polskie. Później to właśnie ten samochód znalazł się w pomieszczeniach gospodarczym H. C.w M.. Fakt, że A. S.brał udział w ukryciu skradzionych samochodów potwierdził w swoich wyjaśnieniach K. G.(karta 112).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do czynienia ustaleń, że A. S.działał wspólnie i w porozumieniu z T. O., A. T.i K. G.jeśli chodzi o przyjęcie skradzionych samochodów osobowych: A. (...) nr rej. (...)skradzionego 01 lutego 1996 r. w S.oraz V. (...) nr rej. (...)skradzionego 23.01.1996 r. w D.i ukryciu ich na terenie gospodarstwa H. C..

Do podobnej sytuacji tj. wspólnego działania z T. O. doszło niewątpliwie w grudniu 1995 r. tym razem w S. woj. (...) gdzie obaj tj. A. S. i T. O. a także znany im mężczyzna zdemontowali a następnie pomogli w zbyciu nieustalonej osobie elementów samochodu V. (...) nr rej. (...) skradzionego 22 grudnia 1995 r. w Ś.. Przyznanie się A. S. do cięcia samochodu i stwierdzenie, że części były później sprzedawane nie budzi żadnych wątpliwości tym bardziej, że Z. J., który pomagał w ukryciu tego samochodu w swojej stodole rozpoznał A. S. oraz T. O. oraz trzeciego mężczyznę jako tych, którzy rozpytywali go o możliwość przechowywania w jego gospodarstwie samochodów, na co Z. J. się zgodził.

Dla Sądu bezspornym jest, że A. S.dopuścił się przestępstwa paserstwa w formie udzielenia pomocy w zbyciu samochodu V. (...)(elementów składowych tego auta) a także udzielenia pomocy w ukryciu samochodów A. (...)i V. (...), przy czym w obu wypadkach w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W czasie orzekania w 1996 r. nie sposób było kwestionować poglądu, że przedmiotem paserstwa było w obu wypadkach mienie znacznej wartości uzasadniające kwalifikowaną postać odpowiedzialności z art. 215 § 2 dawnego k.k. Dostarczone do gospodarstwa H. C.samochody miały wartość 58.500 DM - samochód V. (...)(28.500 DM) oraz 30.000 DM samochód A.. W tamtym czasie (luty 1996 r.) kurs marki niemieckiej wynosił ok. 1,70 – tak więc łączna wartość samochodów wynosiła 99.450 zł.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu rozpoznający apelację od wyroku Sądu Wojewódzkiego w (...)dot. oskarżonego T. O., wskazał, iż „…Należy (…) zgodzić się z treścią uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12.10.1990 r. wyjaśniającej, że podstawowym kryterium określającym pojęcie mienia znacznej wartości w chwili w chwili czynu winne być wielokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustalonego na podstawie ostatnich – w odniesieniu do czasu popełnienia przestępstwa – urzędowych danych ogłoszonych przez prezesa GUS stosownie do przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, przy czym jako orientacyjny miernik tak rozumianego mienia znacznej wartości należy przyjąć przelicznik nie mniejszy niż 50 (OSNKW 1991/4-6/13)…” W lutym 1996 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie wynosiło 831,89 PLN (Monitor Polski 1996/19/234) – za mienie znacznej wartości uchodziło wobec tego mienie wartości 42.494,50 PLN.

Co do samochodu V. (...) wobec wyceny na 30.000 DM – wartość tego samochodu w zł wynosiła 51.000,00 zł – w grudniu 1995 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie to 920,34 zł – Monitor Polski 1996/5/65 - tak więc 50 x 920,34 = 46.017,00 zł – stąd samochód ten też był wówczas mieniem znacznej wartości w rozumieniu art. 215 § 2 d.k.k.

Sytuacja na dzień orzekania wobec A. S. w tym względzie uległa zmianie i Sąd nie przyjął by przestępstw paserstwa dopuścił się ten oskarżony co do mienia znacznej wartości.

Co do wymiaru kary:

Nie można nie zauważyć, że Sąd wydawał wyrok kilkanaście lat (18) od popełnienia przestępstwa. Oczywistym jest, że do tego stanu rzeczy doprowadził oskarżony A. S., który jesienią 1996 r. (po tym jak pojawił się na pierwszym terminie rozprawy) wyjechał z Polski nie zważając, że postępowanie karne wobec niego nie zostało zakończone a czynności podejmowane przez Sąd wobec jego osoby aż do 23 grudnia 2012 r. nie przynosiły rezultatu gdyż przez wszystkie te lata oskarżony nie pojawił się w Polsce. Sąd miał świadomość, że w zasadzie sądzi innego już człowieka. A. S.ma uregulowane życie rodzinne, pracuje. Niewątpliwie musi ponieść karę za czyny, których stopień społecznej szkodliwości jest znaczny – ale wobec faktu, że w ocenie Sądu zachodzą przesłanki, które karzą ocenić, ze w stosunku do A. S.zachodzi dodatnia prognoza co do jego zachowania i życia w przyszłości to orzekając uznano, że powinien on skorzystać z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Sąd orzekł za poszczególne przestępstwa kary po 1 roku i 6 miesiącach pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości po 150 stawek dziennych po 20 zł każda i jako karę łączną – karę 1 roku 8 miesięcy pozbawienia wolności i 298 stawek dziennych grzywny po 20 zł stawka, uznając ją za karę adekwatną i sprawiedliwą.

Oskarżony A. S. w czasie popełnienia czynów przestępczych miał 21 lat – w postępowaniu tym przez okres od 21 marca 1996 r. do dnia 11 lipca 1996 r. był tymczasowo aresztowany – tak więc dolegliwości związane z izolowaniem od życia na wolności poznał i niewątpliwie ten czas pobytu w areszcie – ok. 4 miesięcy – był dla niego swego rodzaju nauczką. Uznając więc, że w obecnym stanie rzeczy karą wystarczającą będzie kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania – Sąd taką karę orzekł wyznaczając okres próby na maksymalny czas – by oskarżony wystarczająco długo pamiętał, iż jego zachowanie w tym czasie winno być szczególnie roztropne, by nie znaleźć się w sytuacji, która prowokowałaby do popełnienia przestępstwa. Orzeczone kary jednostkowe grzywny i kara łączna uwzględnia rolę i aktywność oskarżonego w popełnieniu przestępstw a także jego sytuację rodzinną i osobistą. Orzeczenie o zaliczeniu grzywny na poczet rzeczywistego pozbawienia wolności znajduje uzasadnienie w art. 63 § 1 k.k.