Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 14 listopada 2014 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział II Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Irena Dobosiewicz (spr.)

SO Janusz Kasnowski

SO Tomasz Adamski

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzycieli : Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w B.,

Banku

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

z udziałem wierzyciela hipotecznego (...) Bank S.A.

przeciwko dłużnikom J. D., S. D.

o egzekucję świadczenia pieniężnego

na skutek zażalenia S. D. od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z

dnia 3 września 2014r. sygn. akt XII Co 4077/11

postanawia:

oddalić zażalenie.

II Cz 743/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dni 3 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy, w sprawie z wniosku wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej(...)w B., Banku (...) S.A. w W. z udziałem dłużników J. D. i S. D. oraz wierzyciela hipotecznego (...) Bank S.A., udzielił przybicia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w B. przy ul. (...), pozostającego w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej(...)w B., dla którego Sąd Rejonowy w Bydgoszczy prowadzi księgę wieczystą KW Nr (...) na rzecz K. K. za cenę 146.000 zł po przeprowadzeniu przetargu w dniu 3 września 2014 r.

W uzasadnieniu Sąd podał, że w dniu 3 września 2014 r. odbyła się druga licytacja powyższego prawa, wyznaczona w trybie art. 970 k.p.c., w związku z wnioskiem wierzycieli złożonym po uprawomocnieniu się postanowienia tutejszego Sądu z dnia 12 marca 2014 r. stwierdzającego wygaśnięcie skutków przybicia wobec M. L. i N. L..

Po przytoczeniu treści art. 987 k.p.c. Sąd podał, że podczas przetargu najwyższą cenę zaoferowała K. K.. Nikt z obecnych nie złożył zastrzeżeń co do przebiegu licytacji. Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się naruszenia przepisów postępowania w jej toku, które mogłyby mieć wpływ na wynik licytacji. Sąd zaznaczył, że została ona przeprowadzona po uprawomocnieniu się protokołu opisu i oszacowania, który z kolei został sporządzony na podstawie operatu szacunkowego. Nadto Sąd stwierdził, że żadna ze stron postępowania nie wystąpiła do komornika z wnioskiem o dokonanie kolejnego opisu i oszacowania.

Mając powyższe na uwadze, po wysłuchaniu w trakcie przetargu obecnego uczestnika, Sąd na podstawie art. 987 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł dłużnik S. D. domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia i „uznania licytacji za niedoszłą do skutku”. W uzasadnieniu dłużnik zarzucił, że Sąd do terminu drugiej licytacji powinien z urzędu zaktualizować operat szacunkowy będący podstawą oznaczenia ceny licytacji. Brak działań w tym zakresie spowodowało naruszenie przepisów o publicznym charakterze licytacji, bowiem operat ten w czasie drugiej licytacji, ze względu na upływ terminu określonego w art. 156 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie mógł być już wykorzystany.

W odpowiedzi na złożone zażalenie licytant K. K. wniosła o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Twierdzenia zawarte w złożonym środku odwoławczym sprowadzają się do tego, że Sąd Rejonowy, z racji własnego uchybienia polegającego na niepodjęciu działań z urzędu celem zaktualizowania sporządzonego przez biegłego operatu szacunkowego, powinien odmówić udzielenia przybicia. Formułując ten zarzut skarżący jednak nie podał, jaki przepis postępowania naruszył Sąd pierwszej instancji w toku licytacji. Zważyć należy, że takim przepisem z pewnością nie jest art. 156 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity – Dz. U. 2014 r., poz. 518 ze zm.; dalej „u.g.n.”). Tymczasem, aby skutecznie twierdzić, że sąd powinien odmówić przybicia (art. 991 § 1 k.p.c.), konieczne jest wykazanie jakie przepisy postępowania w toku licytacji zostały naruszone oraz wykazanie, że wpłynęło to na jej wynik (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17.08.2000 r., II CKN 879/00, LEX nr 530707). Dłużnik nie uczynił zadość ciążącemu na nim obowiązkowi w tym zakresie, co nie mogło skutkować uwzględnieniem jego zażalenia. Zresztą skarżący nawet nie twierdził, że uchybienia takie miały miejsce w toku licytacji.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że w postępowaniu egzekucyjnym z nieruchomości biegły powołany przez komornika sporządza operat szacunkowy celem jego wykorzystania do przeprowadzenia czynności opisu i oszacowania. Po jego złożeniu komornik niezwłocznie przystępuje do spisania protokołu, o którym mowa w art. 947 § 1 k.p.c. Zatem opinia ta stanowi element potrzebny do dokonania przez komornika czynności opisu i oszacowania, a to właśnie na jej podstawie, a nie w oparciu o sam operat, następuje określenie ceny wywołania licytowanej nieruchomości. Wobec tego stwierdzić należy, że terminu określonego w art. 156 ust. 3 u.g.n. w ramach postępowania egzekucyjnego nie można odnosić do innej czynności jak tylko do opisu i oszacowania, albowiem operat sam w sobie nie ma samodzielnego bytu w dalszych etapach egzekucji z nieruchomości. Biorąc pod uwagę powyższe, brak podstaw do uznania, by czynność opisu i oszacowania została dokonana w niniejszej sprawie po upływie roku od daty operatu szacunkowego.

W konsekwencji nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, że Sąd Rejonowy powinien z urzędu podjąć działania celem uaktualnienia wartości nieruchomości. Żaden przepis zawarty w Kodeksie postępowania cywilnego do tego nie obliguje. Zgodnie natomiast z art. 951 k.p.c. jeżeli w stanie nieruchomości pomiędzy sporządzeniem opisu i oszacowania a terminem licytacyjnym zajdą istotne zmiany, na wniosek wierzyciela lub dłużnika może nastąpić dodatkowy opis i oszacowanie. Przepis ten daje wyłączną podstawę podnoszenia zarzutu, że wartość nieruchomości, do której skierowano egzekucję, uległa zmianie po terminie sporządzenia protokołu, o którym mowa w art. 947 § 1 k.p.c. Z jego treści wprost wynika, że dodatkowy opis może nastąpić jedynie na wniosek, tymczasem w niniejszej sprawie żaden z uczestników postępowania nie składał takiego żądania w toku prowadzonej licytacji, na co zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji trafnie wskazując, że licytacja przebiegła bez zastrzeżeń ze strony osób w niej uczestniczących. Jednocześnie zauważyć trzeba, że nawet gdyby wniosek taki został złożony, Sąd nie ma obowiązku jego uwzględnienia. Konieczne jest bowiem zaistnienie istotnej zmiany w stanie nieruchomości, która powoduje zdezaktualizowanie się poprzedniego opisu (np. zniszczenie części nieruchomości, czy też wzniesienie nowej budowli). Sam upływ czasu nie pociąga za sobą potrzeby sporządzenia dodatkowego opisu i oszacowania (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 04.02.1977 r., III CRN 239/76, OSNC 1977, nr 11, poz. 217).

Reasumując, Sąd pierwszej instancji prawidłowo nie dopatrzył się żadnych uchybień przepisów postępowania w toku licytacji, co skutkowało wydaniem zaskarżonego postanowienia o udzieleniu przybicia na rzecz licytanta, który w trakcie tej czynności zaoferował najwyższą cenę.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie jako niezasadne.