Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015 r. na rozprawie sprawy

z powództwa A. B.

przeciwko (...) S.A w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A
w W. na rzecz powoda A. B. kwotę 1.349,85 zł (słownie: jeden tysiąc trzysta czterdzieści dziewięć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 02 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty.

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A
w W. na rzecz powoda A. B. kwotę 685 zł (słownie: sześćset osiemdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 617 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Iwona Nowak

Sygn. akt V GC 144/14

UZASADNIENIE

Powód A. B. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. W W. kwoty 1.349,85 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego roszczenia powód wskazał, że dochodzona pozwem kwota stanowi należne powodowi wynagrodzenie za wynajęcie samochodu M. P. , której to pojazd marki H. (...) został uszkodzony w dniu 8 listopada 2013 roku przez sprawcę ubezpieczonego u pozwanego .

Powód dochodzi od pozwanego należności za czas trwania najmu pojazdu zastępczego od dnia 5 grudnia 2013 roku do dnia 18 grudnia 2013 roku.

Poszkodowana dokonała cesji wierzytelności jej przysługującej względem pozwanego w zakresie kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Powód wystawił fakturę VAT na kwotę 2.340,00 zł brutto.

Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił powodowi odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego w wysokości 990,15 złotych..

Pozwany (...) S.A. W W., wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany zakwestionował czas trwania najmu. Ponadto, podniósł, że powód nie wykazał zasadność wynajmu pojazdu zastępczego na okres 14 dni .W ocenie pozwanego, również stawka dobowa najmu jest zawyżona.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 8 listopada 2013 roku doszło do kolizji w wyniku, której uszkodzony został samochód marki H. (...) o nr rej. (...) należący do M. P.. Sprawca kolizji był ubezpieczony u pozwanego

(dowód: pozew o zapłatę – k. 2-3, akta szkody– )

W okresie od 5 do 18 grudnia 2013 roku M. P. , wynajmowała od powoda pojazd zastępczy marki C. (...) o nr rej. (...) H

(bezsporne: umowa krótkoterminowego najmu z dnia 5 grudnia 2013 roku – k. 11)

Pojazd został oddany do naprawy w dniu 5 grudnia 2013 roku

( bezsporne -oświadczenie k 62 )

Wynika z niego ,że przyjęto iż okres naprawy wyniesie około 10 dni.

Naprawa uszkodzonego pojazdu została ukończona w dniu 18 grudnia 2013 roku. M. P. odebrała naprawiony samochód tego samego dnia i zwróciła powodowi pojazd zastępczy.

(bezsporne: umowa krótkoterminowego najmu jak i zeznania poszkodowanej k92)

Samochód zastępczy był niezbędny dla poszkodowanej z uwagi na fakt wykonywanego zawodu i konieczności wizyt u pacjentów. Poszkodowana interesowała się naprawą pojazdu . Dzwoniła wielokrotnie do zakładu , w którym naprawiano jej pojazd.

W dniu 18 grudnia 2013 roku poszkodowana zawarła z powodem umowę przelewu wierzytelności przysługującej jej względem pozwanego z tytułu odpowiedzialności na podstawie obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z kosztami wynajmu pojazdu zastępczego na czas niezbędny do dokonania naprawy pojazdu.

(bezsporne: cesja wierzytelności z dnia 18 grudnia 2013 roku – k. 6 )

W dniu 18 grudnia a 2013 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 2340,00 zł brutto tytułem wynajmu krótkoterminowego za okres od 5 do 18 grudnia 2013 roku. W przypadku przedmiotowej faktury VAT przyjęto stawkę za dzień wynajmu pojazdu w wysokości 146,34 zł netto , zgodnie z obowiązującym u powoda cennikiem. Tego samego dnia powód skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty zgodnie z wystawioną fakturą VAT.

(bezsporne: cennik powoda – k. 10 , faktura VAT – k. 7)

Pozwany potwierdził swoją odpowiedzialność i z tytułu najmu pojazdu zastępczego wypłacił dla powoda kwotę 990,15 złotych. Pozwany zakwestionował czas trwania najmu związanego z długim okresem naprawy pojazdu. Jego zdaniem z uwagi na możliwość korzystania z pojazdu przed rozpoczęciem naprawy brak jest podstaw do uwzględnienia czasu oczekiwania na części zamienne oraz z uwagi na rażąco wygórowaną stawkę dzienną z tytułu najmu.

(bezsporne: odpowiedź na pozew k 22-23 i akta szkody)

W niniejszej sprawie został dopuszczony dowód z opinii biegłego .

( bezsporne – ekspertyza k 112 i nast. )

Z opinii wynika ,że pojazd nie mógł być eksploatowany z uwagi na rodzaj uszkodzenia. Zdaniem biegłego istotny wpływ na czas naprawy pojazdu w serwisie ma orientacyjny termin na dostawę części zamiennych. Należy pamiętać , iż niekiedy części zamawia się po kilka razy w ramach tej samej naprawy , gdyż w trakcie naprawy dochodzą dodatkowe pozycje ( dodatkowo zweryfikowane uszkodzenia) Praktyka ugruntowana i istniejąca w zakładach zajmujących się naprawą pojazdów wskazuje ,że zamówienie części do uszkodzonych pojazdów następuje po przyjęciu pojazdu do naprawy. Serwis samochodowy zamawia części dopiero po przyjęciu zlecenia. Biegły potwierdza ,że istniała możliwość zamówienia części wcześniej . Jego zdaniem technologiczny czas naprawy wynosi 6 dni a średnia stawka wynajmu wynosi 147 złotych netto.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Dokonując powyższego rozstrzygnięcia Sąd oparł się na dokumentach prywatnych przedłożonych przez strony, które nie były kwestionowane przez strony i nie wzbudziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował przedstawionego przez powoda stanu faktycznego sprawy ani swojej odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy szkody co do zasady. Natomiast, spór między stronami dotyczył tego, czy wynajęcie pojazdu zastępczego na okres 15 dni było z punku widzenia poszkodowanego zasadne i konieczne. Pozwany zakwestionował także dzienną stawkę wynajmu pojazdu zastępczego , przyjętą zgodnie z obowiązującym u powoda cennikiem.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że legitymacja czynna powoda była niekwestionowana.

Uznawszy cesję za skuteczną Sąd przyjął, że podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Następnie, odnosząc się do zarzutu pozwanego w przedmiocie czy wynajęcie pojazdu zastępczego na okres 14 dni było z punku widzenia poszkodowanego zasadne i konieczne, pokreślić należy, iż w kwestii zasadności ponoszenia kosztów wynajmu pojazdu zastępczego i ich związku ze szkodą w pojeździe wypowiedział się Sąd Najwyższy, rozwiewając tym samym wątpliwości sądów powszechnych oraz zakładów ubezpieczeń przystępujących do likwidacji szkody. Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. W uchwale z dnia 17 listopada 2011 roku, w sprawie o sygn. akt III CZP 5/2011 (Lex nr 1011468), Sąd Najwyższy jednoznacznie wskazał, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej.

Sąd w pełni podziela także wyrażaną wielokrotnie w orzecznictwie jak i przez przedstawicieli doktryny zasadę, że w wypadku pozbawienia właściciela możliwości korzystania z własnego, uszkodzonego pojazdu, ten uprawniony jest do wynajęcia pojazdu zastępczego, którego koszt stanowi szkodę, podlegającą naprawieniu przez ubezpieczyciela sprawcy szkody. Zgodzić się należy również z faktem, że korzystanie przez poszkodowanego z własnego pojazdu mechanicznego nie może być odtworzone przez wykorzystanie środków komunikacji publicznej, są to bowiem odmienne sposoby korzystania z rzeczy. Samochód w sposób bardziej wszechstronny i funkcjonalny zaspokaja potrzeby życiowe właściciela. Korzystanie z niego stało się obecnie standardem cywilizacyjnym i taka jego funkcja będzie się umacniać.

Natomiast, czas najmu przy szkodzie częściowej powinien być wyznaczony rzeczywistym okresem naprawy pojazdu, tj. okresem, w którym uszkodzony pojazd, w normalnym toku, mógł zostać naprawiony z uwzględnieniem czynności procesu likwidacji szkody. Nie można bowiem kierować się wyłącznie tzw. technologicznym czasem naprawy pojazdu w przypadku, gdy pojazd faktycznie przebywał w zakładzie naprawczym dłużej. Nie uwzględnia on przykładowo czasu dokonania pierwszych i ewentualnie kolejnych oględzin, zamówienia, dostarczenia, i koniecznego oczekiwania na niezbędne do naprawy części, schnięcia lakieru, etc. Nie ma natomiast znaczenia dla poszkodowanej technologiczny czas naprawy , który to nie uwzględnia okoliczności jak czas na zamówienie części zamiennych , urlopy pracownicze , dni wolne od pracy.

Pozwany nie wskazał dla poszkodowanej serwisu w którym powinna dokonać naprawy.

Nie zaproponowano pojazdu zastępczego.

Dodatkowo wskazać należy, że czas najmu pojazdu zastępczego powód wykazał dołączonymi do pozwu fakturą VAT oraz historią naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku wypadku drogowymi, stanowiącymi materialny dowód dochodzonego przez niego roszczenia. Przedmioty dokument prywatny powoda nie wzbudził wątpliwości Sądu co do jego autentyczności. Ponadto, pozwany nie przedstawił jakiegokolwiek dowodu, który kwestionowałby jego autentyczność.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu czas naprawy, należało uznać za normalny. Nie można bowiem zgodzić się, że tylko i wyłącznie czas naprawy abstrakcyjnie określony przez pozwanego jest ustalony prawidłowo.

Spór między stronami dotyczył także wysokości dziennej stawki najmu pojazdu zastępczego . W ocenie Sądu przedstawiona kwota dziennego najmu w wysokości 146,34zł netto/dzień jest w istocie standardową, przeciętną stawką za wynajem samochodu podobnej marki. Potwierdził to biegły w niniejszej sprawie Sąd uznał zatem przedmiotową stawkę za prawidłową, zgodną z przedstawionym cennikiem i niewygórowaną i zgodził się co do zasadności jej naliczenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności i zebrany w sprawie materiał dowodowy, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, orzeczono jak w pkt. I wyroku.

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powód poniósł koszty pełnomocnika (600 zł) zgodnie z § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. 2013, poz. 490), opłatę skarbową (17 zł), opłatę od pozwu (68 zł), co daje w sumie kwotę 685 zł. Skoro zatem powód wygrał niniejszy proces w całości, to należy się mu pełny zwrot kosztów, o czym orzeczono w pkt. II wyroku.

SSR Iwona Nowak