Sygnatura akt II Cz 817/14
K., dnia 23 grudnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu Wydział II Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSO. Wojciech Vogt
po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2014 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa D. S.
przeciwko pozwanej P. S.
o zapłatę
na skutek zażalenia powoda
od postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 28 października 2014 r., sygn. akt III R C 414/14
postanawia:
zmienić zaskarżone postanowienie i zwolnić powoda od kosztów sądowych w całości
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Kaliszu oddalił wniosek powoda D. S. o zwolnienie go od kosztów sądowych w sprawie. Sąd ustalił, że powód w okresie od lipca do września 2014 r. otrzymywał z tytułu umowy zlecenia wynagrodzenie w kwocie 1333 zł. Od 9 września 2014 r. jest osobą bezrobotną. Jest zobowiązany do płacenia alimentów w wysokości 920 zł miesięcznie , za mieszkanie płaci 380 zł miesięcznie i wydatkuje na ubranie i żywność po 33,33 zł miesięcznie Powód jest właścicielem mieszkania o powierzchni 37 m 2 Posiada wierzytelność w wysokości 7.500 zł, której nie jest w stanie wyegzekwować. Ponadto Sąd Rejonowy uznał, że powód nie udowodnił, że jest osobą bezrobotną i że posiadania wierzytelność, której wyegzekwowanie nie jest możliwe. Ponadto nie wykazał z czego zaspokaja obecnie swoje potrzeby i reguluje zobowiązania. Wniosek o zwolnienie go od kosztów należało więc oddalić.
Zażalenie od tego rozstrzygnięcia złożył powód wskazując, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych z uwagi na brak środków.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Powód złożył oświadczenie, z którego wynika że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny. Oświadczył bowiem, że jest bezrobotny, nie ma żadnych dochodów, a posiada liczne zobowiązanie, których nie potrafi wykonać.
Z uzasadnienia Sądu wynika, że Sąd I instancji odmówił zwolnienia od kosztów z uwagi na to, że powód w swoim oświadczeniu nie wskazał pewnych danych, które zdaniem Sądu do pozytywnego załatwienia wniosku są niezbędne.
Po pierwsze: art. 102 ust. 2 ustawy o kosztach wskazuje, że jeżeli oświadczenie ubiegającego się o zwolnienie od kosztów nie zawiera wszystkich wymaganych danych stosuje się art. 130 k.p.c. Po drugie w razie wątpliwości co do prawdziwości danych zawartych w oświadczeniu sąd może odebrać od osoby ubiegającej się o zwolnienie od kosztów oświadczenie, o którym mowa w art. 102 ust. 3 ustawy o kosztach. Po trzecie w art. 109 ustawy o kosztach przewidziana jest możliwość zarządzenia dochodzenia w wypadku wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego strony domagającej się zwolnienia od kosztów sądowych.
Natomiast sankcją za niepodanie pełnych danych nie jest – jak to przyjął Sąd I instancji – oddalenie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych (por. Jarosław Stasiak, Zwolnienie od kosztów sądowych, Warszawa 2010, s. 110 z podaną tam literaturą o orzecznictwem).
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 386 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2k.p.c., orzec jak w sentencji.