Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII U 848/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożenna Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Sylwia Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2014 r. w Gdańsku

sprawy B. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o datę przyznania świadczenia i wysokość emerytury

na skutek odwołania B. M.

od dwóch decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 17 marca 2014 r. nr (...)

oddala odwołania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 marca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 198 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu B. M. emeryturę od 01 grudnia 2013 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Zakład ustalił termin płatności świadczenia na 6 dzień każdego miesiąca. ( k. 368 akt rentowych).

Jednocześnie pozwany nadmienił, że emerytura obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 183 jest świadczeniem mniej korzystnym od świadczenia wypłacanego w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej.

Decyzją z dnia 17 marca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 198 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu B. M. emeryturę od 01 grudnia 2013 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Zakład ustalił termin płatności świadczenia na 6 dzień każdego miesiąca. ( k. 359 akt rentowych).

Odwołania od powyższych decyzji wniósł ubezpieczony B. M. podnosząc, iż mocą wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2013 r. w sprawie o sygn. akt VII U 1753/13 zostało mu przyznane prawo do emerytury z dniem 13 maja 2013 r. Jednocześnie wnioskodawca zrzekł się odsetek od ZUS za ten okres. W obu zaskarżonych decyzja mowa jest zaś o przyznaniu świadczenia od dnia 01 grudnia 2013 r. Wskazując na powyższe skarżący wniósł o przyznanie mu wyrównania z tytułu przyznania ubezpieczonemu przez Sąd prawa do emerytury za okres od 13 maja 2013 r. do listopada 2013 r. oraz o ponowne obliczenie wysokości emerytury. Nadto wnioskodawca zakwestionował dołączoną do decyzji z dnia 17 marca 2014 r. kartę zatrudnienia, w której pod ostatnia pozycją wskazano, iż ubezpieczony pracował od 20 listopada 2013 r. do 17 stycznia 2014 r. co w jego ocenie jest niezgodne z prawdą.

W odpowiedzi a odwołania pozwany organ rentowy wniósł o ich oddalenie podtrzymując argumentacje zaprezentowaną w treści zaskarżonych decyzji.

Zarządzeniem z dnia 09 maja 2014 r. Sąd działając na podstawie art. 219 kpc połączył sprawy wynikłe na skutek obu odwołań do wspólnego rozpoznania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony B. M., urodzony (...), mocą wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2013 r. o sygn. akt VII U 1753/13 uzyskał prawo do wcześniejszej emerytury od dnia 13 maja 2013 r.

Wypłata przyznanej emerytury podlegała zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia przez wnioskodawcę.

dowód: decyzja pozwanego o przyznaniu emerytury z dnia 06 lutego 2014 r. – k.321, wyrok Sądu Okręgowego – k. 269-277 akt rentowych

Ubezpieczony kontynuował zatrudnienie w oparciu o umowę o pracę do dnia 17 stycznia 2014.

dowód: świadectwo pracy z dnia 17 stycznia 2014 r. – k. 309 akt rentowych

Zaliczkową decyzja z dnia 12 lutego 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonego z dnia 05 grudnia 2013 r. ustalił wysokość emerytury na podstawie art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i podjął wypłatę zaliczki na poczet przysługującej emerytury od 01 grudnia 2013 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek.

dowód: decyzja pozwanego o ustaleniu wysokości i podjęciu wypłaty emerytury z dnia 12 lutego 2014 r. – k. 333 akt rentowych

Kolejną zaliczkową decyzją z dnia 12 lutego 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonego z dnia 05 grudnia 2013 r. ustalił wysokość emerytury na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i podjął wypłatę zaliczki na poczet przysługującej emerytury od 01 grudnia 2013 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek.

dowód: decyzja pozwanego o ustaleniu wysokości i podjęciu wypłaty emerytury z dnia 12 lutego 2014 r. – k. 338 akt rentowych

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 17 marca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 198 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu B. M. emeryturę od 01 grudnia 2013 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Zakład ustalił termin płatności świadczenia na 6 dzień każdego miesiąca.

Jednocześnie pozwany nadmienił, że emerytura obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 183 jest świadczeniem mniej korzystnym od świadczenia wypłacanego w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej.

Kolejną zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 17 marca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 198 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu B. M. emeryturę od 01 grudnia 2013 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Zakład ustalił termin płatności świadczenia na 6 dzień każdego miesiąca. ( k. 359 akt rentowych).

dowód : decyzja pozwanego – k. 368 akt rentowych, decyzja pozwanego – k. 359

Pozwany organ rentowy ustalił, iż ostatnie zatrudnienie skarżącego z tytułu zatrudnienia w (...) K. S. trwało od 20 listopada 2013 r. do 17 stycznia 2014 r.

Powyższy stan faktyczny był miedzy stronami niesporny, a nadto wynikał z dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych pozwanego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie ubezpieczonego jako bezpodstawne nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była kwestia daty od której winno zostać wypłacone przysługujące ubezpieczonemu świadczenie emerytalne.

Ponadto ubezpieczony kwestionował także prawidłowość ostatniego wskazanego w karcie przebiegu zatrudnienia okresu zatrudnienia. ( k. 351 akt rentowych).

Wskazać zatem należy, iż zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczenia Społecznego ( Dz. U. 2013, 1440 j. t.) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

W myśl art. 103 a prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Odnosząc się do pierwszej z zaskarżonych decyzji ( k. 358 akt rentowych) należy podkreślić, że została ona wydana na podstawie art. 103 a w zw. z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Nie uszło uwadze Sądu, iż mocą decyzji pozwanego z dnia 06 lutego 2014 r. organ rentowy przyznał skarżącemu prawo do emerytury począwszy od 13 maja 2013 r. wykonując wyrok Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2013 wydanego w sprawie o sygn. akt VII U 1753/13. Podkreślić nadto należy, iż powyższa decyzja miała jedynie charakter zaliczkowy a do ustalenia jej wysokości w części uwzględniono podstawę składek na ubezpieczenie społeczne do dnia przyznania prawa do emerytury tj. do dnia 13 maja 2013 r.

Istotną kwestię odgrywa również fakt, iż wypłata powyższego świadczenia podlegała wówczas zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia przez wnioskodawcę.

Mając na uwadze okoliczność, iż w dniu 05 grudnia 2013 r. ubezpieczony przedłożył w organie rentowym świadectwo pracy dokumentujące ostatni okres zatrudniania ( tj. okres od dnia 20 listopada 2013 r. do 17 stycznia 2014 r. z tytułu zatrudnienia w (...) K. S.) pozwany w zaskarżonej decyzji w zakresie ustalenia wysokości świadczenia w części emerytury obliczonej na podstawie art. 53 uwzględnił do stażu ubezpieczeniowego jako okres składkowy okres od 04.04.2011 roku do 14 listopada 2013 roku oraz od 20 listopada 2013 roku do 17 stycznia 2014 roku z tytułu zatrudnienia w (...) K. S.na podstawie poświadczenia podlegania ubezpieczeniu społecznemu ( k. 291 i k. 309 a.r.), a okres od 04.12.2012 roku do 14.01.2013 kiedy ubezpieczony przebywał na zasiłku chorobowym uwzględniony został jako okres nieskładkowy.

Odnosząc się do treści zaskarżonej decyzji ( z dnia 17 marca 2014 r. – k. 369 akt rentowych) należy wskazać, iż opierając się o przedłożone przez skarżącego w toku postępowania przed organem rentowym świadectwa pracy oraz poświadczenia podlegania ubezpieczeniu społecznemu pozwany słusznie uwzględnił wnioskodawcy okresy zatrudnienia w (...) K. S.od 04 kwietnia 2011 r. do 14 listopada 2013 r. oraz od 20 listopada 2013 r. do 17 stycznia 2014 r. ( okres od 04 grudnia 2012 r. do 14 stycznia 2013 r. został zaliczony do okresów nieskładkowych z uwagi na fakt, iż wnioskodawca przebywał wówczas na zasiłku chorobowym). W tym miejscu należy wyjaśnić, iż uwzględnienie w/w okresów pozostaje bez wpływu na datę przyznania prawa do emerytury ( określonej na dzień 13 maja 2013 r.) bowiem prawo do emerytury przyznanej mocą decyzji pozwanego wykonującej wyrok Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2013 r. ( o sygn. akt VII U 1753/13) zostało ustalone w oparciu o przepis art. 184 ustawy . Na mocy tego przepisu staż ubezpieczeniowy w zakresie prawa do emerytury ustala się na dzień 31 grudnia 1998 r. Podkreślić również należy, iż w dacie przyznawania ubezpieczonemu przedmiotowego świadczenia obowiązywała regulacją, która nakazywała zawieszanie wypłat emerytury w przypadku kontynuowania zatrudnienia co nastąpiło w przypadku ubezpieczonego.

Z uwagi na powyższe uwzględnienie wskazanego stażu ubezpieczeniowego do wysokości świadczenia w części tj. art. 53 ustawy emerytalnej ma znaczenie na dzień podjęcia wypłaty świadczenia – tj, na dzień 01 grudnia 2013 r.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy nie znajduje podstaw uznania żądania ubezpieczonego do wyrównania wypłaty za okres od dnia 13 maja 2013 r. do 30 listopada 2013 r.

Odnosząc się do kolejnej z zaskarżonych w niniejszym postępowaniu decyzji z dnia 17 marca 2014 r. ( k. 359 akt rentowych) pozwany podjął wypłatę świadczenia emerytalnego skarżącego od dnia 01 grudnia 2013 r. , którego prawo zostało ustalone na mocy decyzji z dnia 06 lutego 2014 r. w związku wykonaniem przez pozwanego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2013 r. o sygn. akt VII U 1753/13. Podkreślić przy tym należy, iż wysokość należnego wnioskodawcy świadczenia została ustalona oparciu o art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przedmiotowa decyzja ostatecznie ustaliła wysokość przysługującego wnioskodawcy świadczenia.

Odnosząc się do ustaleń dokonanych przez pozwanego na karcie przebiegu zatrudnienia ( k. 351 akt rentowych), odnośnie okresu trwania ostatniego zatrudnienia skarżącego, która została zakwestionowana przez wnioskodawcę we wniesionym odwołaniu wskazać należy, iż powyższe ustalenia są prawidłowe. Organ rentowy dokonał przedmiotowych ustaleń na postawie przedłożonego przez skarżącego do akt rentowych świadectwa pracy z dnia 17 stycznia 2014 r. wskazującego w sposób jednoznaczny, że wnioskodawca był zatrudniony w (...) K. S. w okresie od 20 listopada 2013 r. do 17 stycznia 2014 r.

W ocenie Sądu Okręgowego jeśli przedmiotowe świadectwo nie odpowiadało prawdzie skarżący winien był wystąpić o jego sprostowanie. Skoro tego nie uczynił i posługuje się w/w dokumentem, pozwany w pełni zasadnie uwzględnił wyszczególnione w nim daty dokonując ustaleń odnośnie stażu ubezpieczeniowego oraz przebiegu zatrudnienia wnioskodawcy.

W konkluzji, uznając odwołania ubezpieczonego za niezasadne, Sąd Okręgowy na podstawie cytowanych powyższej przepisów oraz art. 477 14 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Bożenna Zalewska