Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 825/11

POSTANOWIENIE

Dnia 19 lipca 2011 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Wojciech Kopczyński

Protokolant: Dariusz Bryła

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Dariusza Wiory

po rozpoznaniu w sprawie S. C. (S. C.)

skazanego za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 310 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i in.

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w C.z dnia 23 maja 2011 roku, sygn. akt (...)

w przedmiocie odmowy udzielenia warunkowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. i art. 626 § 2 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że:

1.  na mocy art. 77 § 1 k.k., 78 § 2 k.k. i 80 § 1 k.k. warunkowo zwolnić S. C.(S. C.), syna M.i M.z domu A., ur. (...)w miejscowości C., skazanego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w T., Wydział Zamiejscowy w P.z dnia 13 sierpnia 2010 roku, sygn. akt (...) z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, której koniec przypada na dzień 2 stycznia 2012 r., wyznaczając mu okres próby do dnia 19 lipca 2013 roku;

2.  na mocy art. 159 k.k.w. oddać warunkowo zwolnionego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego właściwego ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania w Polsce;

3.  uiszczoną opłatę zaliczyć na poczet kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, a wydatkami tego postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23 maja 2011 roku Sąd Okręgowy w C. odmówił skazanemu S. C.warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności.

Opisane postanowienie zostało zaskarżone w drodze zażalenie przez obrońcę skazanego, który zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na nieprawidłowym uznaniu, że w odniesieniu do skazanego nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 77 § 1 k.k., uzasadniające udzielenie warunkowego przedterminowego zwolnienia.

W motywach zażalenia jego autor zarzucił, że sąd nie wziął pod uwagę okoliczności, że obecny na posiedzeniu w dniu 23 maja 2011 roku przedstawiciel zakładu karnego zmodyfikował wnioski opinii, przychylając się do wniosku o udzielenie warunkowego zwolnienia. Nadto podniósł, iż przy ocenie faktu, że skazany odbywa karę w systemie zwykłym nie sposób przeoczyć, że jest on cudzoziemcem, który nie posługuje się biegle językiem polskim, a tym samym ma on ograniczone możliwości rozpoznania wszystkich swoich praw, obowiązków i reguł obowiązujących w zakładzie karnym. Wreszcie podniósł, że skazany ma trudną sytuację, gdyż przebywa obcym kraju w warunkach odosobnienia, nie zna języka polskiego i dlatego trudno mu nawiązać kontakt z innymi osadzonymi, zaś długotrwała rozłąka z rodziną jest dla niego przytłaczająca. Dodał, że S. C. został skazany w trybie art. 387 k.p.k.

Stawiając tak opisany zarzut obrońca skazanego wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez udzielenie skazanemu warunkowego zwolnienia z odbycia pozostałej części kary pozbawienia wolności.

W dniu 4 lipca 2011 roku obrońca skazanego nadesłał do tut. Sądu dokumenty w postaci: poświadczonego notarialnie tłumaczenia zaświadczenia o dotychczasowej niekaralności skazanego w Rumunii, poświadczonego notarialnie zaświadczenia o gotowości zatrudnienia skazanego w przedsiębiorstwie z siedzibą w Rumunii na stanowisku kierowcy oraz poświadczone notarialnie tłumaczenie aktu zgonu ojca skazanego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego okazało się zasadne i dlatego też zasługiwało na uwzględnienie.

Przeprowadzona przez tut. Sąd kontrola odwoławcza wykazała, że Sąd Okręgowy w C. nietrafnie ocenił prognozę kryminologiczno – społeczną skazanego.

Z akt osobowych S. C. wynika, że jego zachowanie od samego początku pobytu w zakładzie karnym utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie - skazany nie był nigdy karany dyscyplinarnie, a jednocześnie był nagradzany. Ponadto przyjmuje regulaminową postawę względem przełożonych, jest grzeczny i zdyscyplinowany, przestrzega regulaminu organizacyjno – porządkowego oraz porządku wewnętrznego jednostki oraz zgodnie funkcjonuje w środowisku współosadzonych. Od dnia 30 września 2010 roku skazany odbywa karę w warunkach zakładu półotwartego, a stopień jego samokontroli i samodyscypliny nie budzi zastrzeżeń przełożonych. Wprawdzie skazany nie zaangażował się w system programowanego oddziaływania, odbywając karę w systemie zwykłym niemniej, jak trafnie zauważa obrońca, nie bez znaczenia w tym kontekście jest okoliczność, że skazany jest cudzoziemcem i ma problemy z porozumiewaniem się w języku polskim. Dodać trzeba, że trudno również zgłaszać zastrzeżenia względem postawy skazanego prezentowanej przed osadzeniem, skazany nie był on dotychczas karany sądownie tak w Polsce, jak i w Rumunii. Nadto po opuszczeniu zakładu karnego zamierza powrócić do rodziny i podjąć pracę, na dowód czego przedstawił promesę zatrudnienia. Wreszcie wskazać trzeba, że przedstawiciel administracji zakładu karnego, na posiedzeniu przez Sądem Okręgowym poparł wniosek skazanego. W tej sytuacji tut. Sąd zwrócił się o aktualną opinię na temat S. C.. Z najnowszej opinii wynika, że sytuacja skazanego zmieniła się jedynie o tyle, że sformułowano względem niego dwa wnioski o ukaranie dyscyplinarne, za przekroczenia polegające na leżeniu w łóżku podczas apelu. Zdaniem Sądu, z uwagi na fakt, że zachowanie to miało charakter jedynie incydentalny, a nadto nie sposób zaliczyć go do poważnych przekroczeń (co potwierdza fakt, że skazany nie został ukarany – poprzestano na rozmowie ostrzegawczej) nie może ono samo w sobie sprzeciwiać się udzieleniu skazanemu dobrodziejstwa, o które się ubiega.

Wobec powyższego, podzielając stanowisko skarżącego, trzeba wskazać, że cele kary w stosunku do S. C. praktycznie zostały wykonane i zasługuje on na zaufanie, że będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni więcej przestępstwa.

Z uwagi na deklarowany przez skazanego zamiar opuszczenia kraju Sąd Apelacyjny nie nałożył na niego obowiązków probacyjnych, a jedynie oddał go w okresie próby pod dozór kuratora. Oczywistym przy tym jest, że jeśli istotnie S. C. opuści kraj, stanie się on bezprzedmiotowy. Gdyby jednak skazany zmienił plany i pozostał w Polsce, to kwestia ewentualnego nałożenia obowiązków pozostanie otwarta. Zgodnie bowiem z art. 163 § 2 k.k.w. sąd penitencjarny w okresie próby może m.in. ustanawiać obowiązki wymienione w art. 72 § 1 k.k.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.

Z/

1. wydać nakaz zwolnienia skazanego

2. o treści postanowienia zawiadomić skazanego.

Katowice, 19 lipca 2011 r.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13