Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2015r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Hanna Wnękowska (spr.)

Sędziowie: SA – Krzysztof Karpiński

SO (del.) – Małgorzata Janicz

Protokolant: – sekr. sąd. Kazimiera Zbysińska

przy udziale Prokuratora Elżbiety Kozakiewicz-Jackowskiej

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2015 r.

sprawy P. K., A. P. vel P., A. J., R. K. i D. H.

oskarżonych o przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. i inne

na skutek apelacji, wniesionych przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 30 września 2013 r. sygn. akt XII K 7/12

na podstawie art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. uchyla wyrok w zaskarżonej części w stosunku do oskarżonych P. K., A. P. vel P., A. J., R. K. i D. H. oraz nadto na podstawie art. 435 k.p.k. uchyla wyrok także w stosunku do oskarżonych D. D. i R. W. i sprawę w całości przekazuje Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

P. K. oskarżony został m.in. o to, że:

II.  w okresie od maja 2005 r. do lutego 2006 r. w W. i innych miejscowościach działając czynem ciągłym w ramach zorganizowanej grupy przestępczej nabył i pomagał w ukryciu nie mniej niż 4 samochodów o wartości nie mniejszej niż 245 000 zł wiedząc, że pojazdy pochodzą z czynów zabronionych na szkodę obywateli W. a w tym samochody

1.  V. (...) nr rej. (...)

2.  V. (...) nr rej. (...)

3.  V. (...) nr rej. (...)

4.  V. (...) nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

III.  w okresie od maja 2005 r. do lutego 2006 r. w W. działając czynem o charakterze ciągłym dostarczył P. D. i A. J. sfałszowane włoskie faktury nabycia pojazdów V. (...) nr rej. (...), V. (...) nr rej. (...), V. (...) nr rej. (...) oraz V. (...) nr rej. (...) celem posłużenia się nimi jako autentycznymi do wyłudzenia na ich podstawie polskich dowodów rejestracyjnych z właściwych Wydziałów Komunikacji

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i 12 k.k.

A. P. vel P. oskarżony został o to, że:

IV.  w okresie od daty bliżej nieustalonej maja 2005 r. do marca 2006 r. w W. i innych miejscowościach brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw w zakresie kradzieży samochodów na terenie Republiki W. a następnie ich legalizacji na terenie P. przy posłużeniu się sfałszowanymi dokumentami zakupów tychże pojazdów,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

V. w okresie od maja 2005 r. do marca 2006 r. w W. i innych miejscowościach działając czynem ciągłym w ramach zorganizowanej grupy przestępczej nabył i pomagał w ukryciu nie mniej niż 4 samochodów o wartości nie mniejszej niż 280 000 zł wiedząc, że pojazdy pochodzą z czynów zabronionych na szkodę obywateli W. a w tym samochody

5.  V. (...) nr rej. (...)

6.  V. (...) nr rej. (...)

7.  V. (...) nr rej. (...)

8.  V. (...) nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

V.  w okresie od 27 czerwca 2005 r. do 9 marca 2006 r. w W. działając czynem ciągłym w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i przyjętego podziału ról nakłonił osoby trzecie do wyłudzenia poświadczeń nieprawdy z Wydziałów Komunikacji Starostw Powiatowych w S., S., B. i Urzędu Miasta w L. w postaci wydania dowodów rejestracyjnych na samochody osobowe zarejestrowane na osoby jak niżej przy jednoczesnym dostarczeniu im sfałszowanych włoskich dokumentów zakupu tychże pojazdów, tj.

-

W. R. do wyłudzenia dowodu rejestracyjnego na samochód marki V. (...) o nr rej. (...)

-

H. Z. do wyłudzenia dowodu rejestracyjnego na samochód marki V. (...) o nr rej. (...)

-

M. W. do wyłudzenia dowodu rejestracyjnego na samochód marki V. (...) o nr rej. (...)

-

E. C. do wyłudzenia dowodu rejestracyjnego na samochód marki V. (...) o nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 272 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., 12 k.k. i 65 § 1 k.k.

A. J. oskarżony został o to, że:

• VII.  daty bliżej nieustalonej na przełomie lutego i marca 2006 r. w W. pomagał w zbyciu samochodu marki V. (...) nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż 80 000 zł wiedząc, że pochodzi z czynu zabronionego na szkodę obywatela W., dostarczając jednocześnie A. N. fałszywe włoskie dokumenty zakupu pojazdu,

tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k.

• VIII.  w okresie od października 2005 r. do lutego 2006 r. w B. pomagał w ukryciu samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż 77 000 zł wiedząc, że pojazd pochodzi z kradzieży na szkodę obywatela W.,

tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k.

• X.  od daty bliżej nieustalonej do dnia 19 września 2006 r. w B. ukrywał dokumenty w postaci niemieckiego paszportu na nazwisko S. K., prawo jazdy na nazwisko S. Ł. nie mając prawa rozporządzać w/w dokumentami,

tj. o czyn z art. 276 k.k.

R. K. oskarżony został o to, że:

XIV. w okresie od października 2004 r, do maja 2005 r. w P. i innych miejscowościach działając czynem ciągłym w ramach zorganizowanej grupy przestępczej nabył i pomagał w ukryciu nie mniej niż 4 samochodów o wartości nie mniejszej niż 115 000 zł wiedząc, że pojazdy pochodzą z czynów zabronionych na szkodę obywateli W. a w tym samochody

• 9.  V. (...) nr rej. (...)

  10.  T. (...) nr rej. (...)

  11.  T. (...) nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

XV. w okresie od 27 października 2004 r. do 30 marca 2005 r. w P. w warunkach jak wyżej w ramach przyjętego podziału ról w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził inne osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, iż wprowadził osoby trzecie w błąd co do stanu prawnego sprzedawanych samochodów, a w tym:

kwotę 31000 zł na szkodę I. i M. K. (1) z tytułu sprzedaży samochodu marki V. (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

D. H. oskarżony został o to, że:

• XIX.  (czyn XXIV z a/o) w dniu 27 października 2005 r. w P. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w ramach przyjętego podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) BANK SA Oddział w P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 78 961, 21 zł z tytułu udzielonego przez Bank kredytu na zakup samochodu marki V. (...) przez R. W. wprowadzając Bank w błąd co do rzeczywistej osoby kredytobiorcy oraz bez zamiaru spłat rat kredytowych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

• XX.  (czyn XXV z a/o) w dniu 21 grudnia 2005 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w ramach przyjętego podziału ról w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 58 400 zł z tytułu udzielonego przez Bank kredytu na zakup samochodu marki V. (...) przez A. U. wprowadzając Bank w błąd co do rzeczywistej osoby kredytobiorcy oraz bez zamiaru spłat rat kredytowych.

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

• XXI.  (czyn XXVI z a/o) w okresie od października 2005 r. do grudnia
  2005 r. w T. działając czynem o charakterze ciągłym pomagał w ukryciu samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż 77000 zł oraz samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż 73 000 zł wiedząc, że pojazdy pochodzą z kradzieży na szkodę obywateli W.,

tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

• XXII.  (czyn XXVII z a/o) w dniu 28 października 2005 r. w S. nakłonił R. W. do wyłudzenia z Referatu (...) Starostwa Powiatowego w S. dowodu rejestracyjnego na samochód marki V. (...) o nr rej. (...) wiedząc, że nie jest on właścicielem rejestrowanego pojazdu,

tj. o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 272 k.k.

XXIII, (czyn XXVIII z a/o) w dniu 28 października 2005 r. w T. podrobił podpisy R. W. na dokumentacji ubezpieczeniowej w postaci wniosku o zawarcie umowy ubezpieczeniowej i polisach do samochodu marki V. (...) o nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

Zaskarżonym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 30 września 2013 roku sygn. XII K 7/12:

oskarżonego P. K.

- w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. II uznano za winnego tego, że:

• a)  w nieustalonym dniu, ale nie wcześniej niż 15 kwietnia 2005 r. i nie później niż do połowy maja 2005 r., w nieustalonym miejscu nabył samochód marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej
  20 000 euro wiedząc, iż samochód ten został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, który to samochód następnie zbył w W. P. D. za kwotę około 4000 euro tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie skazano go i wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

  b)  w nieustalonym dniu, ale nie wcześniej niż 11 maja 2005 r. i nie później niż do początku czerwca 2005 r., w nieustalonym miejscu nabył samochód marki V. (...) o nr rej. (...) o nieustalonej wartości wiedząc, iż samochód ten został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, który to samochód następnie zbył w W. P. D. za kwotę około 50 000 zł tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie skazano go i wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

  c)  w nieustalonym dniu, ale nie wcześniej niż 11 maja 2005 r. i nie później niż do początku lipca 2005 r., w nieustalonym miejscu nabył samochód marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż
  19 000 euro wiedząc, iż samochód ten został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, który to samochód następnie zbył w W. P. D. za kwotę około 7500 euro tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie skazano go i wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

  d)  w styczniu 2006 r. w nieustalonym miejscu przyjął samochód marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż 14 000 euro, wiedząc że został on uzyskany za pomocą czynu zabronionego, który to samochód parkował na parkingu przy ul. (...) a także oferował go do sprzedaży R. J., przesyłając mu pocztą elektroniczną zdjęcia tego pojazdu i informacje dotyczące jego stanu technicznego tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie skazano go i wymierzono mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

- w ramach zarzucanego P. K. w pkt. III czynu uznano go za

winnego tego, że:

a) w nieustalonym dniu, w okresie kwietnia i maja 2005 r, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przekazując P. D. pochodzący z kradzieży samochód marki V. (...) o nr rej. (...) posłużył się podrobioną (...) fakturą VAT stwierdzającą nieprawdziwe okoliczności zakupu tego samochodu we W. a następnie dostarczył P. D. celem użycia za autentyczną - za pośrednictwem R. J. - podrobioną (...) fakturę VAT nr (...) wystawioną na nazwisko K. T., czym pomógł w wyłudzeniu na jej podstawie poświadczenia nieprawdy w postaci dowodu rejestracyjnego w Urzędzie Miasta w K. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 270 § 1 k.k. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 w zb. z art. 270 § 1 k.k. zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na tej podstawie skazano go, zaś na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

b)  w nieustalonym dniu, w okresie maja - czerwca 2005 r. po przekazaniu P. D. pochodzącego z kradzieży samochód marki V. (...) o nr rej. (...) dostarczył mu celem użycia za autentyczną - za pośrednictwem R. J. - podrobioną (...) fakturę VAT nr (...) wystawioną na nazwisko M. M. (1), czym pomógł w wyłudzeniu na jej podstawie poświadczenia nieprawdy w postaci dowodu rejestracyjnego w Urzędzie Miasta w W. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na tej podstawie skazano go, zaś na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

c)  w nieustalonym dniu, w okresie lipca-sierpnia 2005 r. po przekazaniu P. D. pochodzącego z kradzieży samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) dostarczył mu celem użycia za autentyczną- za pośrednictwem R. J. - podrobioną (...) fakturę VAT o nr (...) wystawioną na Z. M., M. M. (2) i D. M., czym pomógł w wyłudzeniu na jej podstawie poświadczenia nieprawdy w postaci dowodu rejestracyjnego w Starostwie Powiatowym w W. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na tej podstawie skazano go, zaś na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

d)  uniewinniono oskarżonego od czynu polegającego na dostarczeniu A. J. sfałszowanej włoskiej faktury nabycia pojazdu V. (...) o nr rej. (...) ;

4. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączono kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu P. K. w ppkt. 2 lit. a, b, c, d i w ppkt. 3 lit. a, b, c i wymierzono mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

oskarżonego A. P. vel P. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt. V aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że:

a)  w nieustalonym miejscu i dniu, ale nie wcześniej niż 12 maja 2005 r. i nie później niż 27 czerwca 2005 r., pomógł nieustalonej osobie w zbyciu samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż 17000 euro wiedząc, iż samochód ten został uzyskany za pomocą czynu zabronionego w ten sposób, że za pośrednictwem D. D. sprzedał ten samochód E. C. za kwotę 40 000 zł a następnie w/wym. kwotę odebrał od D. D. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie skazano go i wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

b)  w nieustalonym dniu, ale nie wcześniej niż 4 sierpnia 2005 r. i nie później niż 13 września 2005 r. w W. pomógł nieustalonej osobie w zbyciu dwóch samochodów marki V. (...) o nr rej. (...) o nieustalonej wartości wiedząc, iż samochody te zostały uzyskane z czynu zabronionego w ten sposób, że za pośrednictwem D. D. doprowadził do legalizacji w/wym. pojazdów na terenie P. na nazwiska H. Z. i W. R. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie skazano go i wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

c)  w lutym 2006 r. w W. pomógł nieustalonej osobie w zbyciu samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości nie mniejszej niż 19 000 euro wiedząc, iż przedmiotowy samochód został uzyskany za pomocą czynu zabronionego w ten sposób, że przekazał go A. N. za kwotę 40 000 zł tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291
§ 1 k.k. i za to na tej podstawie skazano go i wymieszono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

3. w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. VI aktu oskarżenia uznano A. P. vel P. za winnego tego, że:

a) nie później niż 27 czerwca 2005 r. pomógł E. C. w wyłudzeniu poświadczenia nieprawdy z Urzędu Miasta w L. w postaci dowodu rejestracyjnego na samochód marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że za pośrednictwem D. D. przekazał jej celem użycia za autentyczną sfałszowaną (...) fakturę VAT nr (...) zakupu tego pojazdu wystawioną na jej nazwisko tj. za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

b)  w bliżej nieokreślonych dniach, we wrześniu 2005 r. w W. podżegał D. D. do wyłudzenia poświadczenia nieprawdy w postaci dowodów rejestracyjnych na dwa samochody marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że polecił mu znalezienie dwóch osób, które zarejestrowałyby w Polsce na siebie przedmiotowe pojazdy, dostarczając mu jednocześnie celem użycia za autentyczne sfałszowane włoskie faktury VAT ich zakupu wystawione na nazwiska tych osób tj. za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 19
§ 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

c)  w nieustalonym okresie czasu, nie wcześniej jednak niż w lutym
2006 r. i nie później niż 2 marca 2006 r., w nieustalonym miejscu pomógł M. W. w wyłudzeniu poświadczenia nieprawdy w Starostwie Powiatowym w B. w postaci dowodu rejestracyjnego na samochód marki V. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że za pośrednictwem A. J. przekazał A. N. celem użycia za autentyczną sfałszowaną fakturę VAT o nr (...) zakupu tego pojazdu wystawioną na nazwisko M. W. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na tej podstawie skazano go, zaś na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączono kary jednostkowe wymierzone A. P. vel P. w ppkt. 2 lit. a, b, c i ppkt. 3 lit. a, b, c i wymierzono mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

oskarżonego A. J.

1.w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. VII akt oskarżenia uznano za winnego tego, że w lutym 2006 r. w B. i w W. pomógł A. P. vel P. w zbyciu samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) wiedząc, iż samochód ten został uzyskany za pomocą czynu zabronionego w ten sposób, że o możliwości nabycia tego samochodu poinformował A. N., od którego następnie odebrał pieniądze za przedmiotowy pojazd a także dostarczył mu celem użycia za autentyczną sfałszowaną (...) fakturę VAT zakupu tego samochodu wystawioną na nazwisko A. N. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na tej podstawie skazano go, zaś na podstawie art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  oskarżonego A. J. uznano za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. VIII aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 291 § 1 k.k. skazano go i wymierzono mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. X aktu oskarżenia uznano A. J. za winnego tego, że od daty bliżej nieustalonej do dnia 19 czerwca 2006 r. w B. ukrywał niemiecki paszport wystawiony na nazwisko S. K. nie mając prawa rozporządzać w/wym. dokumentem tj. za winnego popełnienia czynu z art. 276 k.k. i za to na tej podstawie wymierzono mu karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

5.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączono kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu A. J. w pkt. 1 i 2 i wymierzono mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres próby lat 3 (trzech);

oskarżonego S. K. (1)

2.  w ramach czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt. XIV i XV ppkt. 3 aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że:

a)  na jesieni 2004 r. w P. pomógł ustalonej osobie w zbyciu uzyskanego za pomocą czynu zabronionego samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że przedmiotowy samochód przekazał ustalonej osobie wraz z dokumentami w tym umową in blanco sprzedaży tego auta podpisaną przez M. C. jako sprzedającego celem jego ostatecznej sprzedaży D. Z. a następnie odebrał pieniądze z przedmiotowej transakcji tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

b)  na jesieni 2004 r., nie później niż w listopadzie 2004 r. w P. pomógł ustalonej osobie w zbyciu uzyskanego za pomocą czynu zabronionego samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) w ten sposób, że przekazał przedmiotowy samochód ustalonej osobie wraz z dokumentami w tym umową in blanco sprzedaży przedmiotowego pojazdu podpisaną przez S. K. (2) celem jego ostatecznej sprzedaży R. S. a następnie odebrał pieniądze z przedmiotowej transakcji tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. i za to na tej podstawie wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

c)  w maju 2005 r. w P. pomagając ustalonej osobie w zbyciu uzyskanego za pomocą czynu zabronionego samochodu marki V. (...) o nr rej. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził I. K. i M. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 31000 zł w ten sposób, że wprowadził pokrzywdzonych w błąd co do legalności pochodzenia pojazdu i jego stanu prawnego tj. za winnego popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na tej podstawie skazano go, zaś na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierzono mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

4.na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączono kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu R. K. w ppkt.2 lit. a, bici wymierzono mu karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

5. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 22 lutego 2007 r. do dnia 5 marca 2007 r.

oskarżonego D. H. uznano za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. XXIV aktu oskarżenia czynu (pkt. XIX wyroku) i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. skazano go, zaś na podstawie art. 286 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych;

oskarżonego D. H. uznano za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. XXV aktu oskarżenia czynu (pkt. XX wyroku) i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. skazano go, zaś na podstawie art. 286 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych;

oskarżonego D. H. w ramach zarzucanych mu w pkt. XXVI i XXVII aktu oskarżenia czynów (pkt. XXI i XXII wyroku) uznano za winnego tego w okresie od października do grudnia 2005 r. w T., S. i W. pomagał w ukryciu samochodów marki V. (...) o nr rej. (...) wiedząc, iż zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego w ten sposób, że potwierdził fikcyjne wstawienie przez H. Z. i W. R. tych pojazdów do komisu N. w T., zakup tych pojazdów przez R. W. i A. U., nakłonił w dniu 28 października
2005 r. R. W. do wyłudzenia ze Starostwa Powiatowego w S. dowodu rejestracyjnego na samochód V. (...) o nr rej. (...) wiedząc, iż nie jest on właścicielem przedmiotowego pojazdu tj. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na tej podstawie skazano go, zaś na podstawie art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. XXVIII aktu oskarżenia (pkt. XXIII wyroku) uznano D. H. za winnego tego, że w nieustalonym dniu, ale nie później niż 28 października 2005 r. w T., w celu użycia za autentyczne, podrobił podpisy R. W. na dokumentach w postaci wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) z dnia 28 października 2005 r. oraz dwóch polisach sygnowanych przez (...) a oznaczonych numerami (...) z dnia 28 października 2005 r. tj. za winnego popełnienia czynu z art. 270 § 1 k.k. i za to na tej podstawie wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. połączono kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone w stosunku do oskarżonego D. H. w pkt. 1, 2, 3 i 4 i kary grzywny orzeczone w pkt. 1 i 2 i wymierzono temu oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych.

Od wyroku tego apelacje wnieśli obrońcy oskarżonych.

Apelacja obrońcy oskarżonego P. K. zaskarżała wyrok w części zarzucając:

1)  mającą wpływa na jego treść obrazę przepisów postępowania, tj. art 92 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., polegającą na pominięciu w uzasadnieniu wyroku sprzeczności w zeznaniach świadków P. D. i R. J. oraz sprzeczności tych zeznań z zeznaniami innych świadków i wyjaśnieniami oskarżonego, jak również, polegającą na pominięciu w uzasadnieniu wyroku dowodu, z którego wynikało, że P. D. i R. J. na początkowym etapie śledztwa składali zeznania pod presją ewentualnej odpowiedzialności karnej za przestępstwo paserstwa, w rezultacie czego wyrok nie został oparty na całokształcie materiału dowodowego, co doprowadziło do wydania orzeczenia opartego na wadliwej podstawie faktycznej,

2)  mającą wpływ na jego treść obrazę przepisów postępowania tj. art 92 k.p.k, art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., polegającą na tym, że Sąd I instancji nie odniósł się w uzasadnieniu wyroku do tej części zeznań świadków Z. M., D. M., K. T. i M. M. (1), z których wynika, że P. D. i R. J. zajmowali się sprowadzaniem samochodów z zagranicy i ich sprzedażą w Polsce, co doprowadziło do wydania rozstrzygnięcia opartego na wadliwej podstawie faktycznej,

3)  mającą wpływ na jego treść obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k., poprzez naruszenie przez Sąd I instancji zasady swobodnej kontrolowanej oceny dowodów i popadnięcie przez Sąd w dowolność ocen, w szczególności, w zakresie oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego P. K. oraz zeznań świadków R. J. i P. D.,

4)  mającą wpływ na jego treść obrazę przepisów postępowania, tj. art. 2 k.p.k., art. 9 k.p.k., art 167 k.p.k. i art. 366 § 1 k.p.k., polegającą na zaniechaniu realizacji zasady dążenia do wykrycia prawdy materialnej i wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, na skutek nie zwrócenia się przez Sąd I instancji do operatora portalu internetowego (...) o nadesłanie informacji, czy wiadomości mailowe ze zdjęciami samochodów, które R. J. przesyłał P. D. pochodziły pierwotnie od oskarżonego P. K., co pozwoliłoby na zweryfikowanie wyjaśnień oskarżonego P. K. i zeznań świadka R. J. w zakresie okoliczności, które mogły doprowadzić do odmiennej oceny stanu faktycznego sprawy i uwolnienia oskarżonego P. K. od odpowiedzialności za przypisane mu przestępstwa,

5)  mającą wpływa na jego treść obrazę przepisów postępowania, tj. art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. i art. 14 § 1 k.p.k., polegającą na zamieszczeniu, w pkt 3 a) wyroku, w opisie przypisanego oskarżonemu P. K. przestępstwa, które zakwalifikowano z art. 270 § 1 k.k., obok znamion fałszu materialnego, także znamion fałszu intelektualnego, poprzez użycie sformułowania „stwierdzającą nieprawdziwe okoliczności zakupu tego samochodu we W.”, co spowodowało wyjście poza granice aktu oskarżenia,

6)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, poprzez błędne uznanie, że oskarżony P. K. nabył pojazdy od nieustalonej osoby, wiedząc o ich przestępczym pochodzeniu, w sytuacji, w której w sprawie brak jest jakichkolwiek dowodów wskazujących, że oskarżony P. K. nabywał pojazdy od osoby, która dokonała kradzieży pojazdów, lub wiedziała, że pojazdy te pochodzą z kradzieży i podzieliła się tą wiedzą z oskarżonym, a nadto, ustalony przez Sąd I instancji mechanizm obrotu fakturami, który miał świadczyć o zawinieniu oskarżonego P. K., jest typowy dla transakcji nabywania pojazdów sprowadzanych z zagranicy; prawidłowa ocena wskazanych wyżej okoliczności, łącznie z wartością sprzedawanych pojazdów, nie prowadzi do wniosku, że oskarżony P. K. wiedział o przestępczym pochodzeniu pojazdów, wobec czego brak było podstaw faktycznych do zakwalifikowania czynu oskarżonego z art. 291 § 1 k.k.

7)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, poprzez błędne uznanie, że oskarżony P. K. przekazał P. D. sfałszowane włoskie faktury i w ten sposób posłużył się nimi przy zbyciu samochodu, oraz że pomógł końcowym nabywcom pojazdów w posłużeniu się tymi fakturami i w wyłudzeniu na ich podstawie poświadczenia nieprawdy w postaci dokumentów rejestracyjnych, w sytuacji, w której w sprawie brak jest jakichkolwiek dowodów, które wskazywałyby, że oskarżony P. K. wiedział, że ww. faktury są sfałszowane lub przewidując taką możliwość godził się na to, co poskutkowało niezasadnym przypisaniem oskarżonemu popełnienia przestępstw z art 270 § 1 k.k. i art 18 § 3 k.k. w zw. z art 272 k.k.

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego P. K. od przypisanych mu przestępstw, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Apelacja obrońcy oskarżonych A. P. vel P., A. J. i D. H. zaskarżała wyrok w części zarzucając:

I)  na podstawie art. 438 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego dokonanie błędnego ustalenia faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego istotny wpływ na jego treść, a polegającego na przyjęciu, iż A. P. vel P. wiedział, lub przewidując taką możliwość godził się na to, iż samochody marki V. typ (...) o numerach rejestracyjnych (...), oraz (...) pochodzą z czynu zabronionego (pkt II ppkt 2 lit.: a,b,b) w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności wyjaśnienia oskarżonego jaki i jego postępowanie dotyczące w/w rzeczy ruchomych nie dają podstaw do przyjęcia, iż czyn zabroniony został popełniony umyślnie;

II)  na podstawie art. 438 pkt w Kodeksu postępowania karnego obrazę przepisów postępowania w postaci artykułów: 4,7 oraz 410 k.p.k., mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, skutkującą dokonaniem błędnych ustaleń faktycznych o jakich mowa w pkt I niniejszej apelacji, polegającą na dokonaniu bezpodstawnej i nieznajdującej oparcia w zasadach doświadczeniach życiowego ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie;

III)  na podstawie art. 438 pkt 4 Kodeksu postępowania karnego rażącą niewspółmierność orzeczonej A. P. vel P. kary łącznej dwóch lat pozbawienia wolności poprzez nieskorzystanie z instytucji o jakiej mowa w art. 61 § 1 Kodeksu karnego;

IV)  na podstawie art. 438 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego dokonanie błędnego ustalenia faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego istotny wpływ na jego treść, a polegającego na przyjęciu, iż A. J. w lutym 2006 r. umyślnie pomógł A. P. vel P. w zbyciu samochodu marki V. typ (...) o numerach rejestracyjnych (...) wiedząc, iż samochód ten został uzyskany za pomocą czynu zabronionego w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności zeznania współoskarżonego P., jak i jego samego nie dają podstaw do przyjęcia, iż doszło do wypełnienia znamion czynu zabronionego z zamiarem wynikowym albo bezpośrednim;

V)  na podstawie art. 438 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego dokonanie błędnego ustalenia faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego istotny wpływ na jego treść, a polegającego na przyjęciu, iż A. J. w okresie od października 2005 r. do lutego 2006 r. (umyślnie) pomagał w ukryciu samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, iż oskarżony miał świadomość, że pochodzi on z czynu zabronionego;

w wypadku nie uwzględnienia przez Sąd powyższego zarzutu:

VI)  na podstawie art. 438 pkt 1 Kodeksu postępowania karnego obrazę prawa materialnego w postaci art. 291 § 1 Kodeksu karnego poprzez jego niewłaściwą wykładnie polegającą na przyjęciu, iż znamię pomaga do jej ukrycia stanowi przestępstwo trwałe;

ponadto także:

VII)  na podstawie art. 438 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego dokonanie błędnego ustalenia faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego istotny wpływ na jego treść, polegającego na przyjęciu, iż A. J. umyślnie ukrywał niemiecki paszport wystawiony na nazwisko S. K. w sytuacji, gdy oskarżony działał w błędzie co do znamienia czynu zabronionego, bowiem nie był świadomy, iż jest zobowiązany do zwrotu polskim organom państwowym niemieckiego dokumentu urzędowego co jednoznacznie wynika z wyjaśnień złożonych w toku postępowania;

VIII)  na podstawie art. 438 pkt w Kodeksu postępowania karnego obrazę przepisów postępowania w postaci artykułów: 4,7 oraz 410 k.p.k., mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, skutkującą dokonaniem błędnych ustaleń faktycznych o jakich mowa w pkt VI, V, VII niniejszej apelacji, polegającą na dokonaniu bezpodstawnej i nieznajdującej oparcia w zasadach doświadczeniach życiowego ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie;

IX)  na podstawie art. 438 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego dokonanie błędnego ustalenia faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego istotny wpływ na jego treść polegającego na przyjęciu, iż D. H. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej tj. obejmował swoją świadomością fakt, iż wprowadzenie (...) BANK S.A. w błąd co rzeczywistej osoby kredytobiorcy połączone jest z brakiem zamiaru zaspokajanie zaciąganego zobowiązania finansowego;

X)  na podstawie art. 438 pkt 3 kodeksu postępowania karnego dokonanie błędnego ustalenia faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego istotny wpływ na jego treść polegającego na przyjęciu, iż D. H. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej tj. obejmował swoją świadomością fakt, iż wprowadzenie (...) Bank (...) S.A. w błąd co rzeczywistej osoby kredytobiorcy połączone jest z brakiem zamiaru spłaty udzielonego kredytu kwocie 58 400 zł;

XI)  na podstawie art. 438 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego dokonanie błędnego ustalenia faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego istotny wpływ na jego treść, a polegającego na przyjęciu, iż D. H. w T., S. i W. umyślnie pomagał w ukryciu samochodów marki V. typ (...) o numerach rejestracyjnych (...) wiedząc, iż samochody te został uzyskane za pomocą czynu zabronionego w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy;

XII)  na podstawie art. 438 pkt 4 Kodeksu postępowania karnego rażącą niewspółmierność orzeczonej D. H. kary łącznej dwóch lat pozbawienia wolności poprzez nieskorzystanie z instytucji o jakiej mowa w art. 61 § 1 Kodeksu karnego;

XIII)  na podstawie art. 438 pkt w Kodeksu postępowania karnego obrazę przepisów postępowania w postaci artykułów: 4,7 oraz 410 k.p.k., mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, skutkującą dokonaniem błędnych ustaleń faktycznych o jakich mowa w pkt IX, X, XI niniejszej apelacji, polegającą na dokonaniu bezpodstawnej i nieznajdującej oparcia w zasadach doświadczeniach życiowego ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja obrońcy oskarżonego R. K. zaskarżała wyrok w całości zarzucając:

1. obrazę art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez brak wskazania w uzasadnieniu wyroku faktów oraz dowodów, na podstawie których Sąd meriti uznał:

⚫

za udowodniony zamiar oskarżonego R. K. popełnienia czynów opisanych w art. 291 § 1 k.k., w sytuacji gdy przestępstwo paserstwa może być popełnione wyłącznie z zamiarem umyślnym bezpośrednim lub ewentualnym, a w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności, na podstawie których można byłoby przyjąć istnienie takiego zamiaru u oskarżonego, natomiast wszelkie okoliczności zarzucanych czynów, tj. sprzedaż samochodów po cenach rynkowych, towarzyszenie transakcjom dokumentów, które nie budziły żadnych wątpliwości co do ich legalności, przeprowadzanie transakcji wraz z kluczykami i tablicami rejestracyjnymi itp. wskazywały na to, że czynności przeprowadzane przez oskarżonego były legalne,

⚫

że „cena sprzedaży aut znacząco odbiegała od ich wartości rynkowej” (str. 81 uzasadnienia wyroku), w sytuacji gdy nie przeprowadzono żadnych dowodów ani nie poczyniono żadnych ustaleń faktycznych na okoliczność jaka była cena rynkowa sprzedawanych samochodów.

2.  obrazę art. 393 § 1 i 2 k.p.k., art. 143 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., art. 174 k.p.k. i art. 74 § 1 in principio k.p.k. poprzez przeprowadzenie na rozprawie dowodów z notatek urzędowych i dokumentów dotyczących czynności, z których wymagane jest sporządzenie protokołu, tj. ujawnienie notatek i informacji, z których wynika rzekoma kradzież pojazdów oraz rzekome podrobienie lub przerobienie dokumentów pojazdów, w zakresie których zarzucono przestępstwa oskarżonemu R. K., w sytuacji gdy jedynymi dopuszczalnymi przez ustawę środkami dowodowymi pozwalającymi na stwierdzenie, że ww. pojazdy pochodziły z przestępstwa są: protokół (przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie, wniosku o ściganie, przesłuchania świadka), wyjaśnienia oskarżonego lub zeznania świadka składane bezpośrednio w postępowaniu przygotowawczym oraz przed Sądem meriti, a odnośnie podrobienia lub przerobienia dokumentu dodatkowo stosowna opinia biegłego z zakresu wiarygodności dokumentów i pisma ręcznego,

3.  obrazę art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez uznanie, że pojazdy, których paserstwo przypisano oskarżonemu R. K. zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, a towarzyszące tym pojazdom dokumenty zostały podrobione lub przerobione, w sytuacji gdy nie przeprowadzono zgodnych z przepisami postępowania karnego ustaleń faktycznych na okoliczność jakich czynów zabronionych dokonano na tych pojazdach oraz dokumentach, a także gdzie dokonano tych ewentualnych czynów zabronionych, co w przypadku ustalenia, że tych czynów dokonano za granicą, ma znaczenie, gdyż implikuje konieczność ustalenia czy w miejscu dokonania czynu zabronionego uznaje się takie czyny za przestępstwo (art. 111 § 1 k.k.),

4.  obrazę art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie okoliczności, że I. K. oraz M. K. (1), które nabyły od oskarżonego R. K. pojazd V. (...) nie utraciły prawa własności nabytego pojazdu i stały się właścicielkami tego pojazdu przez zasiedzenie, co powoduje, że w zakresie tego czynu nie zostało wypełnione jedno ze znamion art. 286 k.k., którym jest niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego.

Z ostrożności procesowej, jedynie w przypadku nieuwzględnienia żadnego z powyższych zarzutów, zaskarżonemu wyrokowi zarzucam:

5.  rażącą niewspółmierność orzeczonej kary (art. 438 pkt 4 k.p.k.) poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności bez zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary, w sytuacji gdy okoliczności popełnienia przypisanych czynów, ustawowy wymiar kary oraz właściwości osobiste oskarżonego uzasadniają orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Ponadto wniósł o:

1) na podstawie art. 452 § 2 k.p.k. o przeprowadzenie dowodu z załączonego do apelacji postanowienia Sądu Rejonowego w Płocku z 12 września 2008 r. wydanego w sprawie sygn. akt I Ns 131/08 na okoliczność, że M. K. (1) i I. K. nabyły przez zasiedzenie z dniem 31 marca 2008 r. pojazd V. (...), który występuje w czynie przypisanym V.2.c) oskarżonemu R. K., a tym samym na okoliczność braku wypełnienia przez oskarżonego znamienia spowodowania niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonych;

2) na podstawie art. 9 § 2 k.p.k. w zw. z art. 452 § 2 k.p.k. o zwrócenie się do Sądu Rejonowego w Płocku o nadesłanie odpisu postanowienia co do istoty sprawy wydanego w sprawie sygn. akt I Ns 131/08 w dniu 12 września 2008 r. ze stwierdzeniem prawomocności - na okoliczność, że M. K. (1) i I. K. stały się właścicielkami pojazdu V. (...), który występuje w czynie przypisanym V.2.c) oskarżonemu R. K. oraz na okoliczność braku wypełnienia znamienia niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonych.

Obrońca wniósł o uniewinnienie oskarżonego R. K. od zarzucanych mu czynów, a ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W przypadku nieuwzględnienia zarzutów z punktów 1-4 apelacji, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Niezależnie od zarzutów podniesionych w apelacjach oraz od granic zaskarżenia wyrok w zaskarżonej części a także na podstawie art.. 435 k.p.k. wobec oskarżonych D. D. i R. W. należało uchylić i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie. Sąd Okręgowy dopuścił się bowiem uchybienia stanowiącego tzw. bezwzględną podstawę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt. 1 k.p.k.

Na dwóch terminach rozprawy, wskazanych w komparycji zaskarżonego wyroku, tj. w dniach 4.04.2012r. i 13.04 2012r. na których przeprowadzano czynności procesowe, Sędzia A. C. orzekała nie posiadając delegacji do pełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Okręgowym w Warszawie. Delegacja zakończyła się dnia 31.03.2012r.
(k. 6017) a kolejna - rozpoczynała się dnia 16.04.2012r.
(k. 6018).

Uchybienie to mogłoby zostać konwalidowane jedynie poprzez powtórzenie wszystkich czynności wykonanych na tych dwóch terminach i nie wskazywanie ich w komparycji wyroku jako terminów rozpoznania sprawy.

W tej sytuacji , wobec niewykorzystania przez Sąd Okręgowy tej możliwości i umieszczenie przedmiotowych terminów w komparycji – wyrok należało uchylić w całości i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.