Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Danuta Flinik

Sędziowie SO Mariola Urbańska - Trzecka - sprawozdawca

SO Piotr Kupcewicz

Protokolant sekr. sądowy Dominika Marcinkowska

przy udziale Andrzeja Chmieleckiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu dnia 13 lutego 2015 r.

sprawy skazanego K. P. s. Z. i M. ur. (...)

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 1 października 2014 r. sygn. akt IV K 270/14

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną; zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze i obciąża nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 988/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wyrokiem łącznym z 1 października 2014 roku sygn. akt IV K 270/14 w sprawie K. P. skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy XVI Wydział Karny z 19 czerwca 2012 roku, sygn. akt XVI K 4580/10, za:

1.  czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 4 października 2004 roku, na karę roku pozbawienia wolności;

2.  czyny z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione w okresie od 30 czerwca 2005 roku do 13 marca 2006 roku, na karę 2 lat pozbawienia wolności,

3.  czyn z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w okresie od stycznia 2009 roku do 10 maja 2010 roku, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

4.  czyn z art. 286 § 1 kk, popełniony 12 sierpnia 2009 roku, na karę roku pozbawienia wolności;

którym w miejsce poszczególnych kar pozbawienia wolności orzeczono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz zobowiązano oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody.

II.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy IV Wydział Karny z 5 marca 2013 roku, sygn. akt IV K 302/11, za czyn z art. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony 12 listopada 2004 roku, na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 5 lat oraz karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy zmieniono orzeczoną karę, poprzez uchylenie rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności.

orzekł co następuje:

I.  na podstawie art. 569 § 1 kpk w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami opisanymi w punkcie 1 (sygn. akt XVI K 4580/10) i 2 (sygn. akt IV K 302/11) wymierzył K. P. karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku zaliczył okres wykonania kary w sprawie XVI K 4580/10 od 9 października 2013 roku,

III.  orzekł nadto, że pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach podlegających połączeniu, podlegają odrębnemu wykonaniu,

Wyrok zawiera nadto rozstrzygnięcie o kosztach postępowania o wydanie wyroku łącznego.

Apelację osobistą od powyższego wyroku wniósł skazany K. P., zaskarżając wyrok w zakresie rozstrzygnięcia o karze.

Wniósł o obniżenie kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroki i odstąpienie od kary grzywny orzeczonej wyrokiem w sprawie sygn. akt IV K 302/11.

Z treści uzasadnienia wynika nadto, że domaga się zaliczenia na poczet orzeczonej akry łącznej zaliczenia okresy tymczasowego aresztowania w sprawie sygn. akt III K 105/85.

Sąd odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja skazanego jako oczywiście bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wbrew wywodom skarżącego, sąd pierwszej instancji nie tylko, że prawidłowo ustalił istotne okoliczności wpływające na wymiar kary łącznej, ale i właściwie ukształtował w wyroku łącznym sam wymiar tej kary.

W szczególności, zwrócił uwagę na wielość przestępstw, za które K. P. został skazany, oraz związek przedmiotowy między nimi. Przy czym, co trafnie podkreślił Sąd pierwszej instancji, opinia o skazanym z jednostki penitencjarnej, w której przebywa, wskazuje na jego poprawne zachowanie w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności.

Wszystko to w ocenie Sądu odwoławczego, przemawiało przeciwko wymierzeniu postulowanej przez skazanego kary łącznej na zasadach pełnej absorpcji, a za uznaniem, że kara łączna 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności została prawidłowo ukształtowana jako uwzględniająca zachowanie się skazanego po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami oraz wspomniany związek przedmiotowy między przestępstwami przypisanymi w tych wyrokach.

Wracając do oceny zaskarżonego wyroku łącznego, zwrócić należy uwagę na to, iż w punkcie I jego części wstępnej, w którym opisano wyrok Sądu Rejonowego Bydgoszczy 19 czerwca 2012 r., wskazano wymiar kary za poszczególne przypisane mu tym wyrokiem przestępstwa jak i wymiar kary łącznej, tj. kary łącznej 3lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej tym wyrokiem.

Przypomnieć w tym miejscu należy, że to kary wymierzone za poszczególne przestępstwa, a nie kara łączna orzeczona w wyroku, w którym te jednostkowe kary wymierzono, są wyznacznikiem kary łącznej orzekanej w wyroku łącznym.

Wszak nie budzi już kontrowersji w orzecznictwie i doktrynie pogląd wskazujący na to, iż sąd wydający wyrok łączny, także kolejny nie tylko, że nie jest związany wymierzonymi w poszczególnych sprawach karami łącznymi, ale i granic nowej kary łącznej nie wyznaczają mu poprzednie kary łączne orzeczone w wyrokach łącznych.

Tak więc, myli się Sąd pierwszej instancji, podając w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, że najwyższa z kar podlegających łączeniu to kara 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a suma wszystkich kar pozbawienia wolności podlegających łączeniu wynosi 4 lata i 6 miesięcy.

Sąd pierwszej instancji ustalając granice możliwej kary łącznej uwzględnił bowiem karę łączną orzeczoną w wyroku IV K4580/10, zamiast najwyższej z kar podlegających łączeniu wymierzonej za poszczególne przestępstwa.

W konsekwencji, błędnie wskazał zarówno dolne, jak i górne granice, w jakich operował Sąd, który miał wydać wyrok łączny.

W pierwszym przypadku podwyższenie dolnej granicy odbyło się z niekorzyścią dla skazanego, w drugim przypadku określając możliwą maksymalną karę łączną zadziałano na jego korzyść obniżając jej górną granicę.

W realiach powyższej sprawy Sąd mógł wymierzyć karę łączą w każdym wymiarze mieszczącym się w granicach od 2 lat pozbawienia wolności ( najwyższa z kar wymierzonych w sprawie XVI K 4580/10 ) do 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności ( suma kar), i w tym też przedziale, od absorpcji do kumulacji, kara łączna pozbawienia wolności została wymierzona. Sąd I instancji wymierzył bowiem karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Niemniej jednak, mimo tego uchybienia Sądu pierwszej instancji w zakresie określenia granic nowej kary łącznej, zapadły wyrok, a w szczególności wymiar orzeczonej w nim kary łącznej, jest prawidłowy, albowiem w dostatecznym stopniu uwzględnia wspomniane na wstępie, prawidłowo ustalone przez Sąd pierwszej instancji okoliczności wpływające na jej wymiar, które w granicach ustawowych określonych w art. 86 § 1 k.k. bierze pod uwagę sąd orzekający w przedmiocie wyroku łącznego.

Także w ocenie Sądu odwoławczego kara łączna w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczona w tej konkretnej sprawie wobec skazanego K. P., uwzględnia wszystkie ustawowe dyrektywy i zasady wymiaru kary.

W konsekwencji, mimo częściowo błędnych wyjściowych założeń Sądu pierwszej instancji, orzekającego w przedmiocie wydania wyroku łącznego, co do tego, jakimi możliwościami orzeczenia kary łącznej w przedziale od absorpcji do kumulacji dysponował, nie było najmniejszych podstaw do wzruszenia zaskarżonego wyroku, który Sąd Okręgowy utrzymał w mocy.

Odnosząc już tylko na marginesie do postulatu skazanego odstąpienia od obciążania go grzywną z mocy wyroku wydanego w sprawie IV K 302/11 to wniosek ten nie znajduje żadnej podstawy prawnej w realiach niniejszej sprawy, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej i grzywna podlega odrębnemu wykonaniu zgodnie z treścią punktu III zaskarżonego wyroku. Jeśli zaś chodzi o kwestię zaliczenia na poczet orzeczonej kary łącznej okresu tymczasowego aresztowania z innej sprawy, to oczywistym, że wniosek taki nie mógł być uwzględniony, skoro sprawa o jakiej mowa w apelacji o sygn. akt III K 105/85, nie była objęta zaskarżonym wyrokiem łącznym.

Na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od ponoszenia wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym, którymi obciążył Skarb Państwa.