Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1437/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Hadryś (spr.)

Sędzia SO Danuta Morys - Woźniak

Sędzia SR (del.) Roman Troll

Protokolant Aneta Puślecka

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa Spółka (...) Spółki Akcyjnej w B.

przeciwko A. W., M. W., B. F. (1) i P. F.

o eksmisję

na skutek apelacji pozwanego A. W.

od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

z dnia 11 marca 2013 r., sygn. akt I C 105/10

oddala apelację.

SSR (del.) Roman Troll SSO Krystyna Hadryś SSO Danuta Morys - Woźniak

Sygn. akt III Ca 1437/13

UZASADNIENIE

Powódka Spółka (...) Spółka Akcyjna w B., domagała się orzeczenia przez Sąd eksmisji pozwanego A. W. z mieszkania położonego w R. przy ul. (...) i wydania go powódce, a także obciążenia go kosztami postępowania sądowego.

W uzasadnieniu powódka podała, iż z uwagi na zaległości powstałe w związku z niepłaceniem czynszu, powódka z dniem 31 maja 2010 r. rozwiązała umowę najmu z najemcą mieszkania — J. M., na podstawie art. 11 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Pozwany jako wnuk najemcy wprowadził się do spornego mieszkania. Dania 21 czerwca 2007 r. zmarł J. M.. Mimo wezwań powódki, pozwany nic opuścił i nie zdał zajmowanego lokalu mieszkaniowego.

Dnia 26 kwietnia 2010 r. Sąd wydał wyrok zaoczny orzekając o eksmisji pozwanego oraz kosztach postępowania. W ustawowo przewidzianym terminie pozwany wniósł sprzeciw, podając, że z uwagi na fakt, iż przebywał on w zakładzie karnym był pozbawiony prawa do obrony oraz wskazał, że lokal zajmuje również jego konkubina wraz z dziećmi. Postanowieniem z dnia 23 listopada 2010 r. do udziału w sprawie w charakterze pozwanych wezwano B. F. (1), P. F. oraz M. W.. W trakcie trwania postępowania pozwani wnieśli o oddalenie powództwa, wskazali, że wystąpili do sądu z pozwem o ustalenie istnienia stosunku najmu.

Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej wyrokiem z dnia 11 marca 2013r. nakazał pozwanym A. W., M. W., B. F. (1), P. F. opróżnienie i opuszczenie lokalu mieszkalnego położonego w R. przy ulicy (...) i wydanie go powódce Spółce (...) Spółce Akcyjnej w B. w stanie wolnym od osób i rzeczy; nie orzekł o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego; nie obciążył pozwanych obowiązkiem zwrotu kosztów procesu.

Orzekając ustalił, że pozwany A. W. był wnukiem najemcy lokalu położonego w R. przy ul. (...). Pozwany wprowadził się do przedmiotowego lokalu w 2004 r., rok później wprowadziła się jego konkubina - pozwana B. F. (1) wraz z dziećmi.

Z dniem 28 lutego 2007 r. powódka rozwiązała z pierwotnym najemcą - J. M. umowę najmu spornego mieszkania w związku z zaległościami czynszowymi oraz wezwała do zapłaty i opuszczenia mieszania. J. M. zmarł 21 czerwca 2007 r. Pozwany zaprzestał regulować należności czynszowe z uwagi na fakt, że musiał płacić alimenty na córki z pierwszego małżeństwa. Pozwany A. W. był zarejestrowany w PUP w R. jednak z dniem 5 czerwca 2009 roku stracił status osoby bezrobotnej. Pozwany nic korzysta z pomocy MOPS - u w R.. B. F. (2) nie pracuje, nie jest zarejestrowana w PUP, ma przyznaną grupę inwalidzką, otrzymuje na córkę alimenty w kwocie 450 zł miesięczny i zasiłek rodzinny na oboje dzieci.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej z dnia 10 listopada 2011 r. oddalono powództwo A. W. w sprawie o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu. Powyższe orzeczenie zostało utrzymane w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 17 października 2012 r. oddalającym apelację powoda.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego orzekł, że powództwo w niniejszej sprawie należało uwzględnić. W niniejszej sprawie nie ulegało wątpliwości, że prawo własności opisanej nieruchomości przysługuje stronie powodowej, oraz, że pozwani zajmują lokal mieszkalny położony przy ulicy (...) bez tytułu prawnego, a w myśl art. 6 k.c. nie wykazali, że przysługuje im jakikolwiek tytuł prawny do zajmowanego przez nich mieszkania. Pozwany A. W. wskazał co prawda, że zwracał się do pozwanej o zawarcie z nim umowy najmu jednak Sąd podkreślił, że umowa ta nigdy nie została zawarta gdyż powódka nie wyraziła na to zgody. W punkcie drugim sąd nie orzekł o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, gdyż nie wystąpiły przesłanki wynikające z art. 14 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733) ponieważ pozwani zajmują lokal bez tytułu prawnego, a więc nie przysługuje im prawo do lokalu socjalnego. O kosztach orzeczono na zasadzie art. 102 k.p.c. uznając, iż zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające odstąpienie od obciążania pozwanych obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania

Rozstrzygnięcie to zaskarżył pozwany A. W. wnosząc o jego uchylenie, zarzucając, że nie można dopuścić, aby został wyrzucony na ulicę a uważa, że zawsze można uzyskać jakiś kompromis. Podał, że wystosował pismo do powoda we wrześniu lub październiku ubiegłego roku z propozycją, że na własny rachunek wyremontuje klatkę schodową, chociaż za częściową spłatę zadłużenia, jednakże nie otrzymał odpowiedzi.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Dokonując oceny całokształtu sprawy Sąd Odwoławczy uznał, że apelacja pozwanego nie mogła odnieść oczekiwanego przez niego skutku.

Sąd I instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenie powoda. Poczynione ustalenia faktyczne mają swoją podstawę w zgromadzonym materiale dowodowym, który w zakresie dokonanych ustaleń jest logiczny, zaś informacje zawarte w poszczególnych źródłach dowodowych uzupełniają się i zostały przez Sąd I instancji ocenione prawidłowo.

Swobodna ocena wiarygodności i mocy dowodów dokonana przez ten Sąd nie wykracza poza uprawnienia wynikające z art. 233 k.p.c.

Z tych względów Sąd Okręgowy - w całości przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu I instancji.

Ocena prawna ustalonego stanu faktycznego dokonana przez Sąd Rejonowy jest prawidłowa i okoliczności podniesione przez skarżącego w apelacji oceny tej nie niweczą.

Sąd Odwoławczy uznał, że niewątpliwie przyjąć trzeba za Sądem Rejonowym, iż strona powodowa będąca właścicielem lokalu mieszkalnego zajmowanego przez pozwanych z uwagi na zaległości powstałe w związku z niepłaceniem czynszu, z dniem 31 maja 2010 r. prawidłowo rozwiązała umowę najmu z najemcą mieszkania - J. M.. Pozwany jako wnuk najemcy wyprowadził się do spornego mieszkania, a po śmierci pierwotnego najemcy mimo wezwań powódki, pozwany nie opuścił i nie zdał zajmowanego lokalu mieszkalnego.

Podzielając całość rozważań prawnych Sądu pierwszej instancji, podkreślenia wymaga, iż pozwanym nie przysługuje jakikolwiek tytuł prawny do faktycznie zajmowanego przez nich mieszkania. W chwili orzekania przez Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie pozwanym nie przysługiwał żaden tytuł prawny do lokalu przedmiotowego, a zatem istniały podstawy do nakazania pozwanym opróżnienia lokalu. Sąd Rejonowy trafnie podkreślił, że zameldowanie w mieszkaniu nie znaczy, iż doszło między stronami do zawarcia umowy najmu lokalu, gdyż zameldowanie jest czynnością techniczną, służącą rejestracji miejsca pobytu osób i nie rodzi uprawnienia do lokalu.

Taką ocenę Sąd Odwoławczy podziela.

W ocenie Sądu Odwoławczego prawidłowo także Sąd pierwszej instancji nie orzekł w wyroku o lokalu socjalnym, albowiem nie wystąpiły przesłanki z art. 14 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r.- wskazanej wyżej.

Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z 20.5.2005r. III CZP 6/5 ( OSNC 2006/1/1) odnosząc się do regulacji art. 24 ustawy o ochronie praw lokatorów wskazał, że w wypadku nakazującym opróżnienie lokalu mieszkalnego przez osobę, która samowolnie go zajmuje, sąd nie orzeka o lokalu socjalnym. W uzasadnieniu uchwały podał, że treść art. 24 należy odczytywać w powiązaniu z art. 23 ust 2 w ten sposób, że gmina może zawrzeć umowę najmu lokalu socjalnego także z osobą, która samowolnie zajmuje lokal i wobec której orzeczono jego opróżnienie, jeżeli zawarcie tej umowy byłoby w świetle zasad współżycia społecznego usprawiedliwione.

W ocenie Sądu Okręgowego, pozostałe podniesione w apelacji zarzuty mają charakter czysto polemiczny i w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

Reasumując, zaskarżony wyrok jest prawidłowy, dlatego apelację pozwanego jako bezzasadną oddalono w oparciu o art. 385 k.p.c.

SSR (del.) Roman Troll SSO Krystyna Hadryś SSO Danuta Morys - Woźniak