Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 224/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2012r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Paweł Rysiński (spr.)

Sędziowie: SA – Krzysztof Karpiński

SA – Anna Prokopiuk

Protokolant: – st. sekr. sąd. Marzena Brzozowska

przy udziale Prokuratora Marka Deczkowskiego

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2012 r.

sprawy A. E. (1)

oskarżonego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 i in. k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 15 marca 2012 r. sygn. akt XVIII K 321/10

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemuw. W. do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowegow. W.z dnia 15 marca 2012 r. A. E. (1) uznany został za winnego popełnienia trzech przestępstw kwalifikowanych z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zb. z
art. 273 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. (przy czym dwukrotnie w zw. z art. 294 § 1 k.k.) i skazany za to na łączną karę 4 lat pozbawienia wolności.

Wyrok powyższy zaskarżył apelacją obrońca oskarżonego zarzucając orzeczeniu Sądu I instancji błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pozbawieniu waloru wiarygodności wyjaśnień złożonych przez oskarżonego oraz obrazę art. 410 k.p.k. przez niepodjęcie czynności zmierzających do uchylenia tajemnicy państwowej na którą powoływał się świadek odmawiający złożenia zeznań istotnych w sprawie. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Istota apelacji sprowadza się do twierdzenia, że w sprawie niniejszej istnieje dowód, który – zdaniem skarżącego – ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a którego to dowodu Sąd nie dopuścił, oddalając wniosek o jego przeprowadzenie wbrew regułom postępowania dowodowego. Jak natomiast wynika z motywów apelacji i oświadczenia obrońcy złożonego na rozprawie odwoławczej (k. 3255 akt) przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadka W. S. – funkcjonariusza policji, po zwolnieniu go z tajemnicy państwowej, na okoliczności nią objęte, pozwoli na ustalenie roli oskarżonego A. E. w sprawie niniejszej, co – jak należy rozumieć – uwolni go od odpowiedzialności karnej.

Tak formułowana apelacja musiała być uznana za trafną mimo, że postawione w niej zarzuty skarżący określił nieprawidłowo. Winien bowiem zarzucić orzeczeniu obrazę art. 6 k.p.k. i art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k., albowiem Sąd oddalając wniosek dowodowy dotyczący zeznań św. S., bez należytego uzasadnienia tego rozstrzygnięcia, uchybił prawu do obrony, nie badając okoliczności mających ewentualnie przemawiać na korzyść oskarżonego.

Analiza sprawy wskazuje, że oskarżony w czasie objętym zarzutami aktu oskarżenia pozostawał w bliżej nieokreślonych kontaktach z organami ścigania i jak twierdzi przekazywał im informacje m. in. dotyczące sprawy niniejszej. Tej tezie prezentowanej przez oskarżonego (m. in. k. 2835 akt, k. 2188 akt śl. i pismo z k. 2177) nie zaprzeczył św. W. S.. Powołał się natomiast na obowiązek zachowania w tajemnicy informacji niejawnych (tajemnica państwowa – art. 179 k.p.k.). W tym stanie rzeczy prokurator i obrońca wnieśli o zwrócenie się przez Sąd do właściwego organu – po myśli § 3 art. 179 k.p.k. – o zwolnienie świadka od obowiązku zachowania tajemnicy. Oddalając ten wniosek Sąd stwierdził, że okoliczność która miałaby być udowodniona zeznaniami świadka W. S. nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (post. z rozprawy z 27 października 2011 r. –
k. 3084 – 3085). Pogląd taki nie może być zaakceptowany przez sąd odwoławczy.

Przeprowadzenie wnioskowanego dowodu ma w zamyśle obrony wyjaśnić rzeczywistą rolę oskarżonego w zdarzeniach objętych aktem oskarżenia i – jak należy rozumieć – uwolnić go od odpowiedzialności za popełnienie zarzucanych mu czynów. Niezależnie zatem od tego czy teza obrony znajdzie ewentualnie potwierdzenie, czy też nie – uznanie, że przeprowadzenie wnioskowanego dowodu nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy prowadzi do obrazy art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. i uchybia prawu oskarżonego do obrony. Ma również rację skarżący, że dopiero po przeprowadzeniu wnioskowanego dowodu Sąd I instancji będzie dysponował materiałem dowodowym pozwalającym ocenić wiarygodność oskarżonego i św. M., G. i B. zgodnie z regułami
art. 7 k.p.k.

W tym stanie rzeczy zaskarżony wyrok nie mógł się ostać, jako wydany z obrazą w/w przepisów postępowania, a w jej następstwie przedwczesny.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd winien postąpić po myśli
art. 179 § 3 k.p.k., po uzyskaniu zwolnienia, przesłuchać św. W. S. na okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy niniejszej. Ponieważ inne dowody nie miały wpływu na uchylenie wyroku, będzie mógł poprzestać na ich ujawnieniu – art. 442 § 2 k.p.k., o ile w zeznaniach świadka nie ujawnią się okoliczności wymagające uzupełniającego przesłuchania innych świadków.

Z tych przyczyn, podzielając pogląd skarżącego o zaistnieniu uchybień mających wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, należało przedmiotowy wyrok uchylić, a sprawę przekazać sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

II AKa 224/12

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE