Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Marii Walkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2012 r.

sprawy R. K.

oskarżonego z art. 58 ust. 2, art. 59 ust. 2, art. 62 ust. 1, art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 179, poz. 1485 ze zm.)

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy

z dnia 27 sierpnia 2012 r. sygn. akt III K 92/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że za przypisany osk. R. K. czyn z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, popełniony w sierpniu 2010 r. – opisany w pkt IV części wstępnej zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego, na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 13 i 18 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. 2010, nr 33, poz. 178 ze zm.), przy zastosowaniu art. 60 § 1 i 6 pkt 4 k.k. i w zw. z art.34 § 1 k.k. i 35 § 1 k.k., wymierza karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, stwierdzając tym samym, że rozwiązaniu uległa wymierzona osk. R. K., w pkt II wyroku Sądu Okręgowego, kara łączna;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  na podstawie art. 85, 86 § 1 i 87 k.k. łączy kary pozbawienia wolności i karę ograniczenia wolności, wymierzone osk. R. K. za przypisane mu w zaskarżonym wyroku Sądu Okręgowego czyny z ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (czyn opisany w pkt II części wstępnej tego wyroku także w zw. z art. 12 k.k.) i wymierza mu karę łączną roku pozbawienia wolności, której wykonanie, na podstawie art. 69 § 1 i 70 § 2 k.k., warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat, oddając oskarżonego w tym czasie, na podstawie art. 73 § 2 k.k., pod dozór kuratora sądowego;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. 600 złotych tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę z urzędu oskarżonego R. K. w postępowaniu odwoławczym i 138 złotych tytułem zwrotu VAT;

V.  zwalnia oskarżonego R. K. od obowiązku poniesienia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, którymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

R. K. (urodzony (...)) oskarżony został o to, że:

I.  w miesiącu styczniu 2012 roku w Z. woj. (...) udzielił małoletniej K. W. urodzonej (...) środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste,

tj. o przestępstwo z art. 58 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku

II.  w okresie od miesiąca lutego 2012 roku do dnia 22 marca 2012 roku w Z. woj. (...) w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił małoletniej K. W. urodzonej (...) środka odurzającego w postaci 2 gram ziela konopi innych niż włókniste pobierając za to łączną kwotę 60 złotych;

tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku w zw. z art. 12 k.k.

III.  w dniu 22 marca 2012 roku w miejscowości D. woj. (...) posiadał wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii środek odurzający w postaci 8,65 grama ziela konopi innych niż włókniste

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku

IV.  w miesiącu sierpniu 2010 roku w D. woj. (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uprawiał konopie inne niż włókniste

tj. o czyn z art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku

Sąd Okręgowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III K 92/12) orzekł:

I. oskarżonego R. K. uznał za winnego popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów i za to wymierzył mu kary:

- za czyn I – na podstawie art. 58 ust. 2 cyt. ustawy – 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn II – na podstawie art. 59 ust. 3 cyt. ustawy, przyjmując, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi – 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn III – na podstawie art. 62 ust. 3 cyt. ustawy, przyjmując, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi – 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn IV – na podstawie art. 63 ust. 1 cyt. ustawy – 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. łącznie, na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzył R. K. karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił, na podstawie art. 69 § 1 i art. 70 § 1 pkt. 1 i § 2 k.k., na okres próby 3 (trzech) lat, oddając go w tym czasie, na podstawie art. 73 § 2 k.k., pod dozór kuratora sądowego;

III. na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści osiągniętych z popełnienia przestępstwa w kwocie 60 zł;

IV. na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, w wypadku zarządzenia jej wykonania, okres zatrzymania w dniu 23 marca 2012 r.;

V. zwolnił oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaś wydatki poniesione w sprawie zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

VI. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. H. 738 zł, tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę oskarżonego z urzędu.

Wyrok powyższy zaskarżył prokurator, zarzucając:

I.  obrazę przepisów prawa w postaci art. 13 w zw. z art.18 § 1 pkt. 2 Ustawy z dnia 26 października 1982 roku o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2010 r. nr 3 z późniejszymi zmianami) przez ich niezastosowanie i skazanie R. K. urodzonego (...) za czyn popełniony w sierpniu 2010 r. opisany w pkt. IV części wstępnej wyroku, a więc przed ukończeniem przez wymienionego 17 lat w wyniku postępowania wszczętego po ukończeniu 18 lat, bez nadzwyczajnego złagodzenia kary o którym mowa w art. 60 § 1 k.k.,

II.  obrazę przepisów prawa karnego materialnego w postaci art. 12 kk przez jego zastosowanie jedynie w stosunku do czynu z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, opisanego w pkt. II części wstępnej wyroku, natomiast jego niezastosowanie i tym samym nie objęcie przestępstwem ciągłym zachowań opisanych w pkt. I, tj. czynu z art. 58 ust. 2 i pkt. III, tj. czynu z art. 62 ust. 1 wymienionej ustawy, pomimo zaistnienia warunków o których mowa w art. 12 k.k., a więc działania w krótkich odstępach czasu, to jest od stycznia do 22 marca 2012 r., z góry powziętym zamiarem nieprzestrzegania przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, godząc tym samym bezpośrednio w ochronę zdrowia społeczeństwa.

Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przyjęcie, że oskarżony zarzuconych mu czynów w pkt. od I do III – przy uwzględnieniu wypadku mniejszej wagi w stosunku do czynu II, dopuścił się w warunkach art. 12 k.k. i zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary w zakresie czynu IV przy uwzględnieniu art. 13 w zw. z art. 18 § 1 pkt. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich i wymierzenie za ten czyn kary w myśl art. 60 § 1 i 6 pkt. 4 k.k. 4 miesięcy ograniczenia wolności oraz o wymierzenie kary łącznej przy uwzględnieniu wskazań art. 87 k.k. takiej, jak Sąd I instancji wraz z pozostałymi rozstrzygnięciami.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Oczywiście zasadny jest zarzut apelacji prokuratora wskazany w pkt I, co obligowało Sąd Apelacyjny do orzeczenia w tej części zgodnie z wnioskiem tej apelacji, przy czym, jako karę właściwą za czyn przypisany oskarżonemu w pkt IV uznano karę 3 miesięcy ograniczenia wolności.

Bezzasadny jest natomiast zarzut wskazany w pkt II apelacji prokuratora. Rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego, że czyny przypisane osk. R. K. w pkt I – IV (zgodne z propozycją aktu oskarżenia) pozostają w zbiegu realnym i brak jest podstaw do przyjęcia, że stanowią jeden czyn ciągły z art. 12 k.k., jest zgodne z ustaleniami faktycznymi tego Sądu, co wyklucza zarzut obrazy prawa materialnego. Należy dodatkowo zauważyć, że Sąd Okręgowy rozważał możliwość zastosowania konstrukcji czynu ciągłego do wszystkich czynów (zachowań) zarzucanych oskarżonemu, zasadnie uznając, że w realiach sprawy oskarżonego jedynie w przypadku czynu przypisanego mu w pkt II dwa opisane tam zachowania maja cechę czynu ciągłego, natomiast pozostałe czyny nie spełniają podmiotowej przesłanki czynu ciągłego (str. 5 uzasadnienia wyroku S.O.) i właściwie do tych ustaleń (nie zarzuconych w apelacji, jako błędne – patrz art. 434 § 1 k.p.k.) skazał oskarżonego za zbieg przestępstw.

Mając powyższe na uwadze wyrokowano jak na wstępie. O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 29 prawa o adwokaturze (DzU nr 146/2009 r.,poz. 1188 ze zm.) i § 2 ust. 3, 14 ust. 1 pkt 5 oraz § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348 z póżn. zm.). Oskarżonego zwolniono od obowiązku poniesienia kosztów za postępowanie odwoławcze albowiem uzasadniają to względy słuszności (art. 624 § 1 k.p.k.).