Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2012r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Anna Zdziarska

Sędziowie: SA – Małgorzata Mojkowska

SA – Marek Czecharowski spr.

Protokolant: – st. sekr. sąd. Małgorzata Reingruber

przy udziale oskarżyciela posiłkowego M. S. (1)

Prokuratora Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2012 r.

sprawy M. M. (1)

oskarżonego z art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, z art.286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt VIII K 416/11

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną; zasądza od oskarżonego M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w tym tytułem opłaty kwotę 600 (sześćset) zł; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. - Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) zł w tym 23% VAT za obronę z urzędu wykonywaną przed Sądem Apelacyjnym.

UZASADNIENIE

M. M. (1) stanął pod zarzutami, iż:

I.  w dniu 7.05.2011 r. w W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził E. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 340.254,17 zł w ten sposób, że uczestnicząc w zawarciu porozumienia z dnia j/w dotyczącego rozliczeń majątkowych pomiędzy E. K. oraz W. P. i działając w roli depozytariusza, przyjął od E. K. wyżej wskazaną kwotę na rachunek bankowy prowadzony na rzecz Kancelarii (...) zs. W W. przy ul. (...) zobowiązując się do przekazania tej kwoty na rachunek bankowy W. P. z chwilą umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w. P. na podstawie ugody sądowej z dnia 10.03.2009 r. I Ns 1656/08 zawartej przed w/wym. Sądem, którego to obowiązku nie dopełnił pomimo zaistnienia warunków, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego G. –. P. w. G. Wydział II Karny z dnia 5.08.2005 r. sygn. II K 712/05 na karę 3 lat pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II.  w okresie od 29.07.2009 r. do 10.02.2010 r. w W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził M. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd co do posiadania przez siebie uprawnień wykonywania zawodu adwokata, a następnie pobrał od w/wym. wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług prawnych w kwocie 10.370 zł, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego G. –. P. w. G. Wydział II Karny z dnia 5.08.2005 r. sygn. II K 712/05 na karę 3 lat pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w. W. wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2012 r. (sygn. akt VIII K 416/11):

I.  oskarżonego M. M. (1) w ramach zarzucanego mu czynu w punkcie I aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że w dniu 7 maja 2010 roku w W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził E. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 340.254,17 złotych w ten sposób, że wprowadził ją w błąd co do zamiaru przekazania tej kwoty W. P., któremu przysługiwało wynikające z orzeczenia sądowego roszczenie wobec E. K., nakłaniając E. K. do wpłacenia wyżej wymienionej kwoty na rachunek bankowy prowadzony na rzecz Kancelarii (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) miała dokonać przelewu wpłaconej kwoty na rzecz W. P. w dniu otrzymania od kancelarii komorniczej w P. postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego prowadzonego z wniosku W. P. przeciwko E. K., a następnie nie wywiązał się z tak ujętego zobowiązania powodując szkodę po stronie E. K. w wysokości 340.254,17 złotych, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego G. –. P. w. G. z dnia 5 sierpnia 2005 roku, sygn. II K 712/05 – tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego M. M. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że w okresie od 29 lipca 2009 roku do dnia 14 sierpnia 2009 roku działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.370 złotych w ten sposób, że wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do posiadanych przez siebie uprawnień do wykonywania zawodu adwokata, a następnie pobrał od M. S. (1) w/w kwotę tytułem wynagrodzenia za świadczenie usług prawnych, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego G. –. P. w. G. z dnia 5 sierpnia 2005 roku, sygn. II K 712/05 – tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę łączną w wysokości 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 50 k.k. orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie wyciągu z jego treści na stronach internetowych Komendy Stołecznej Policji na okres 6 (sześciu) miesięcy;

V.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. kwotę 960 złotych plus VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty kosztów sądowych.

Wyrok powyższy zaskarżył w całości na jego rzecz obrońca oskarżonego zarzucając:

- naruszenie treści przepisu postępowania, tj.:

I. art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., polegające na dowolnej a nie swobodnej ocenie przez Sąd zebranego materiału dowodowego, w tym wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań pokrzywdzonych E. K. i M. S. (1) co w konsekwencji doprowadziło do nieuprawnionych wniosków Sądu w przedmiocie działania oskarżonego w stosunku do którego Sąd przyjął, że jego działania miały na celu świadome pokrzywdzenie swoich kontrahentów;

II. art. 9 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt. 2 i 3 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. polegającego na nieprzeprowadzeniu dowodu z zeznań B. M., D. G., M. T., L. M., na okoliczności związane z zakresem obowiązków oskarżonego w ramach kancelarii (...) oraz uprawnieniami pozostałych pracowników do dysponowania majątkiem firmy, w tym dostępem tychże osób do kont bankowych, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, że to oskarżony podejmując decyzję o zdeponowaniu na rachunku bankowym pieniędzy swoich klientów następnie dokonał ich rozdysponowania niezgodnie z ich przeznaczeniem,

- alternatywnie, rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu.

W uzasadnieniu apelacji skarżący utrzymuje, że Sąd nie wykazał by oskarżony chciał oszukać swoją kontrahentkę, zaś nie dopuszczenie dowodu z przesłuchania wskazanych w zarzucie świadków spowodowało, iż nie znalazło potwierdzenia stanowisko oskarżonego, że przyjęte w depozyt pieniądze zostały rozdysponowane przez innych pracowników firmy.

Z kolei w przypadku pokrzywdzonego M. S. Sąd nie uwzględnił okoliczności, że ten ostatni nie widzi różnicy pomiędzy adwokatem, radcą prawnym czy też doradcą prawnym, a zatem okoliczność, iż oskarżony podawał się za adwokata nie mogła mieć zasadniczego wpływu na podjętą przez pokrzywdzonego decyzję o wybraniu osoby prawnika.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie jako niezasadna i to w stopniu oczywistym.

Zważywszy, że wniosek o sporządzenie uzasadnienia został zgłoszony w trybie art. 457 § 2 k.p.k. przez pełnomocnika M. S. (1) pokrzywdzonego jednym z czynów przypisanych oskarżonemu argumentacja Sądu Apelacyjnego ograniczy się do zarzutu aktu oskarżenia dotyczącego działania na szkodę tego pokrzywdzonego.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego Sąd I instancji poczynił trafne ustalenie dotyczące przedmiotowego zdarzenia.

Bezspornym jest, iż pokrzywdzony mając w perspektywie proces sądowy, szukając pomocy prawnej, trafił do Kancelarii (...). Tam też oskarżony będąc jego rozmówcą zaoferował mu swoje usługi podając się za adwokata co uprawdopodobniła stosowna tabliczka, a w dalszej kolejności podejmowanych czynności druk z potwierdzającym to tekstem, pieczątka, a wreszcie fakt wystąpienia oskarżonego przed Sądem w stroju urzędowym członka palestry. Pokrzywdzony zawarł z oskarżonym stosowną umowę uiszczając uzgodnione honorarium. Oskarżony nie dopełnił zobowiązań wobec pokrzywdzonego (kwestia odpowiedzi na pozew), dopuścił do wydania wyroku zaocznego, a na koniec dopuścił się mistyfikacji uczestnicząc bez niezbędnych ku temu uprawnień w posiedzeniu Sądu. Wywołało to określone, niekorzystne konsekwencje dla pokrzywdzonego.

W tych okolicznościach oczywistym jest, iż działanie oskarżonego było oszustwem w wyniku którego doprowadził on pokrzywdzonego M. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (wg. zarzutu aktu oskarżenia kwota honorarium). Przywołane wyżej okoliczności wynikają bezspornie z niebudzących wątpliwości co do wiarygodności zeznań pokrzywdzonego i świadek K. D. – pełnomocnika przeciwnika procesowego pokrzywdzonego, której dociekliwość doprowadziła do zdemaskowania oskarżonego. Sąd Okręgowy dokonał w tym zakresie prawidłowych ustaleń, które następnie trafnie ocenił z punktu widzenia odpowiedzialności karnej. Fakt zwrócenia pokrzywdzonemu kwoty wpłaconej tytułem honorarium mógł mieć wpływ jedynie na wymiar kary.

Skarżący M. M. odpowiadał w tym samym postępowaniu za inny czyn polegający na oszustwie wobec kolejnej klientki Kancelarii (...), a nadto był kilkakrotnie karany za oszustwa o różnym charakterze. Te ostatnie okoliczności dały podstawę do przyjęcia, iż w przedmiotowej sprawie działał w warunkach powrotu do przestępstwa. Zatem kwalifikacja prawna czynu oskarżonego nie budzi zastrzeżeń.

Wbrew stanowisku skarżącego kara wymierzona oskarżonemu za przypisany mu czyn na szkodę M. S. (1) nie nosi cech rażącej surowości. Jej wysokość (3 lata) w sytuacji, gdy dolne zagrożenie opiewało na 6 miesięcy, górne zaś na 12 lat pozbawienia wolności nie pozwala przy uwzględnieniu pozostałych okoliczności rzutujących na wymiar kary, na uznanie, iż jest to kara niewspółmiernie surowa. Sąd Okręgowy rzeczowo i przekonywująco umotywował również tę część swojego orzeczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny nie znalazł żadnych podstaw do zakwestionowania zaskarżonego orzeczenia i dlatego orzekł jak w wyroku. Wobec nieuwzględnienia środka odwoławczego – zgodnie z treścią art. 636 § 1 k.p.k. obciążył oskarżonego kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze w tym (stosownie do art. 8 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych) należną opłatą za II instancję. Zasądził też od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego występującego z urzędu należne honorarium za obronę w postępowaniu odwoławczym.